Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 kwietnia 2022 r.

Sąd Apelacyjny w P. I Wydział Cywilny i Własności Intelektualnej

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Małgorzata Kaźmierczak

Protokolant: sekr. sąd. Patrycja Amiławska

po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2022 r. w Poznaniu

na rozprawie

sprawy z powództwa F. z siedzibą w L.

przeciwko A. G.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Okręgowego w P.

z dnia 28 listopada 2019 r. sygn. akt (...)

oraz zażalenia pozwanego na postanowienie zawarte w punkcie 2 wyroku

Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 28 listopada 2019 r. sygn. akt (...)

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 30.018,11 zł (trzydzieści tysięcy osiemnaście złotych jedenaście groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 25.007 zł od 29 kwietnia 2017 r. i od kwoty 5.011,11 zł od 29 sierpnia 2017 r.;

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  koszty procesu stosunkowo rozdziela w 70/100 na powódkę i 30/100 na pozwanego i po wzajemnym rozliczeniu zasądza od powódki na rzecz pozwanego 2.240,90 zł;

4.  nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Okręgowy w P.):

a)  od powódki z zasądzonego roszczenia 1.399 zł,

b)  od pozwanego 599,06 zł

tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

II.  oddala apelację w pozostałym zakresie;

III.  oddala zażalenie;

IV.  koszty postępowania apelacyjnego i zażaleniowego stosunkowo rozdziela w 70/100 na powódkę i 30/100 na pozwanego i po wzajemnym rozliczeniu zasądza od powódki na rzecz pozwanego 2.288,50 zł;

V.  nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Apelacyjny w P.):

a)  od powódki z zasądzonego roszczenia 4.877 zł,

b)  od pozwanego 2.090,60 zł

tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Małgorzata Kaźmierczak

I AGa 79/20

I AGz 34/20

UZASADNIENIE

Powód, F. z siedzibą w L. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. G. kwoty 101.997,86 zł wraz z odsetkami oraz kosztami procesu.

W dniu 10 sierpnia 2017 r. wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany zaskarżył w/w nakaz w całości, wniósł o oddalenie powództwa w całości i obciążenie powoda kosztami procesu.

Zaskarżonym wyrokiem z 28.11.2019r Sąd Okręgowy w P. oddalił powództwo,

zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 8.137,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

nakazał ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w P. kwotę 1.998,06 zł tytułem zwrotu tymczasowo wyłożonych kosztów sądowych.

Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia i rozważania Sądu Okręgowego.

Powód jako leasingobiorca korzystał z pojazdu M. o nr rej. (...). Dnia 01.03.2017 r. nabył ten pojazd od leasingodawcy. Dnia 23 lutego 2017 r. doszło do awarii w/w pojazdu. Nastąpiło wybicie otworu w kadłubie sprężarki na skutek rozerwania i odłamania fragmentu korbowodu, co przy pracującym silniku skutkowało intensywnym wyciekiem oleju silnikowego, co z klei skutkowało zakłóceniem w układzie smarowania i znacznym, awaryjnym zużyciem czopów łożysk wału korbowego i samych łożysk (panewek). Celem naprawy pojazd został odholowany do warsztatu naprawczego pozwanego, za co powód zapłacił 1.845,00 zł.

Pozwany poinformował powoda, że rozerwało sprężarkę, a naprawa polega na jej wymianie. Powód zlecił pozwanemu tę naprawę z użyciem nowej sprężarki firmy (...), nowego filtru oleju i nowego oleju, które dostarczył pozwanemu. W wykonaniu w/w zlecenia naprawę przeprowadził podwładny pozwanego P. K. w ten sposób, że wymontował uszkodzoną sprężarkę, spuścił olej z miski olejowej, wyczyścił blok silnika w zakresie montaży sprężarki, zamontował sprężarkę dostarczoną przez powoda, wymienił filtr oleju i nalał olej dostarczone przez powoda oraz uruchomił pojazd. Podejmując te czynności nie zauważył opiłków. Powyższa wymiana sprężarki została dokonana prawidłowo. Poziom oleju był prawidłowy.Za w/w naprawę powód zapłacił pozwanemu 1.690,11 zł.

Dnia 24.02.2017 r. powód odebrał w/w pojazd po naprawie. Po przejechaniu ok. 10 km nastąpiła kolejna awaria - silnik zaniechał pracy i nie było możliwe jego ponowne uruchomienie. Przyczyną w/w awarii było dalsze zużycie czopów łożysk wału korbowego i samych łożysk (panewek). Zużycie to było procesem, który rozpoczął się 23.02.2017 r. wskutek wybicia otworu w kadłubie sprężarki i intensywnego wycieku oleju silnikowego. Wymiana sprężarki nie miała z tym procesem żadnego związku. Na miejsce awarii przyjechał mechanik pozwanego, który nie ustalił przyczyny awarii. Z miejsca awarii pojazd został przewieziony na parking (...) sp. o.o., za co powód zapłacił 1.476,00 zł, a następnie do Autoryzowanego Serwisu M. w P. ( (...) M.- (...) sp. z o.o.), za co powód zapłacił 1.845,00 zł. W powyższym serwisie silnik został wymontowany z pojazdu, rozebrany i zabezpieczony. Powód został poinformowany, że przyczyną awarii było zatarcie silnika wskutek nieczystości pozostałych po wymianie sprężarki. Koszt naprawy został wyceniony na 109.519,40 zł.

Celem potwierdzenia powyższej diagnozy powód zlecił sporządzenie ekspertyzy inż. A. S. (1). Po dokonaniu oględzin rozebranego silnika znajdującego się w (...) M.- (...) sp. z o.o. inż. A. S. (1) sporządził ekspertyzę, zgodnie z którą do uszkodzenie silnika doszło w wyniku niedostatecznego smarowania z powodu zanieczyszczenia jego układu smarowania pozostałościami uszkodzonych fragmentów sprężarki powietrza. W wyniku analizy faktury nr (...) ustalił, że wykonujący naprawę nie dokonał czynności oczyszczenia i sprawdzenia drożności układu smarowania silnika po naprawie. Za sporządzenie w/w ekspertyzy powód zapłacił 1.845,00 zł.

Powód wezwał pozwanego do dokonania oględzin pojazdu po wyjęciu silnika i jego rozebraniu. Pozwany nie uczestniczył w oględzinach.

Powód zlecił naprawę pojazdu (...) sp. z o.o., za co zapłacił 96.986,75 zł. Przelał kwotę 106.608,09 zł, gdyż nadto naprawione zostało sprzęgło, którego uszkodzenie nie miało związku z awariami z 23 i 24.02.2017 r.

Powyższa naprawa przekraczała zakres konieczny dla przywrócenia pojazdu do stanu sprzed awarii, gdyż objęła niemal wszystkie elementy z wyjątkiem głowicy, którą poddano regeneracji. Koszt koniecznej naprawy wynosił 29.276,43 zł brutto (23.801,97 zł netto).

Naprawa mogła nastąpić także poprzez wymianę silnika niekompletnego po zdaniu silnika uszkodzonego. Koszt takiej naprawy byłby zbliżony do kwoty 96.986,75 zł. Dnia 24,04,2017 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 109.519,40 zł w terminie do 28.04.2017 r. tytułem kosztu naprawy pojazdu.

Powyższe ustalenia Sąd I instancji poczynił w oparciu o dokumenty, zeznania świadków i opinię biegłego sądowego E. W.. Opinia biegłego nie budziła ona wątpliwości Sądu Okręgowego w świetle szczególnych kryteriów oceny opinii biegłych, tj. zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych, sposobu motywowania wyrażonego stanowiska oraz stopnia stanowczości wyrażonych ocen.

Nadto biegły wiarygodnie (zgodnie z zasadami logiki i wiedzy powszechnej) wyjaśnił błędność stanowiska inż. A. S. (2) , który sporządził opinię prywatną, co do zanieczyszczenia układu smarowania pozostałościami uszkodzonych fragmentów sprężarki jako przyczyny niedostatecznego smarowania silnika . Zgodnie z tymi wyjaśnieniami, nawet gdyby w misce olejowej zgromadziły się opiłki, to jako cięższe zgromadziłyby się na jej dnie i ich część spłynęłaby wraz z olejem , po drugie, te opiłki, które przeszłyby przez siatkę w smoku zostałyby zatrzymane przez filtr dokładnego oczyszczania, a po trzecie nawet gdyby jakiekolwiek opiłki przedostały się przez ten filtr, to nie obniżyłyby ciśnienia smarowania .

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd i instancji wskazał ,że pod osąd powód przedstawił kontraktowe roszczenie odszkodowawcze (art. 471 kc). Jego podstawę stanowiło nienależyte wykonanie umowy o dzieło z 23.02.2017 r. o naprawę pojazdu M.. Skoro jednak – jak ustalono – umowa ta została przez pozwanego należycie wykonana, tj. sprężarka została prawidłowo wymieniona, a przyczyną obu awarii była okoliczność niezależna od pozwanego (awaryjne zużycie czopów łożysk wału korbowego i samych łożysk (panewek) wskutek wybicie otworu w kadłubie sprężarki w dniu 23.02.2017 r.), to pozwany nie ponosił odpowiedzialności za uszczerbek majątkowy powoda powstały wskutek awarii z 24.02.2017 r.

Brak było podstaw dla uwzględnienia powództwa na innej podstawie prawnej. W szczególności z materiału sprawy nie wynikało, że pozwany naruszył powszechnie obowiązujące przepisy lub zasady współżycia społecznego, a tym samym, że dopuścił się deliktu (art. 415 kc). Brak było również podstaw dla uwzględnienia powództwa w oparciu o okoliczności podniesione w tezie wniosku powoda o uzupełniające przesłuchanie stron oraz w tezach wniosków powoda o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego i uzupełniające przesłuchanie świadków w zakresie braku poinformowania powoda o możliwych skutkach naprawy lub szczególnych zasadach użytkowania pojazdu po naprawie. Skoro bowiem okoliczności te nie były przedmiotem twierdzeń powoda, to nie zostały włączone do podstawy faktycznej powództwa (ich podniesienie w tezie powyższych wniosków dowodowych nie stanowiło rozszerzenia podstawy faktycznej powództwa), a tym samym nie mogły stanowić podstawy faktycznej wyroku (art. 321 § 1 kpc). Nadto włączenie powyższych okoliczności do podstawy faktycznej powództwa stanowiłoby jego zmianę (w zakresie podstawy faktycznej), co zgodnie z art. 193 § 2 ¹ kpc wymagałoby zachowania formy pisma procesowego (zob. wyrok SN z 26.07.2016 r., (...)), która w zakresie wniosku o uzupełniające przesłuchanie stron nie została zachowana. W tej sytuacji jedynie ubocznie podnieść należało, że ze zgromadzonego materiału nie wynikało, iż w zakresie należytego wykonania umowy przez pozwanego leżało udzielenie informacji o niezbędności przeprowadzenia dodatkowych oględzin po demontażu miski olejowej, sprężarki, ewentualnie innych części silnika celem wyeliminowania bądź zmniejszenia skutków uszkodzenia silnika pojazdu, a nadto poinformowanie powoda o możliwych skutkach naprawy lub szczególnych zasadach użytkowania pojazdu po naprawie W konsekwencji z materiału tego nie wynikało, że pozwany nienależycie wykonał umowę poprzez zaniechanie udzielenia tych informacji.

Wobec powyższego, powództwo zostało oddalone. Ubocznie Sąd I instancji podniósł, że gdyby pozwany ponosił odpowiedzialność za awarię z 24.02.2017 r., to na podstawie art. 471 kc powództwo podlegałoby uwzględnieniu jedynie w zakresie 34.287,54 zł, w tym 1.690,11 zł tytułem kosztu naprawy z 24.02.2017 r., 1.476,00 zł tytułem kosztu transportu na parking (...) sp. z o.o., 1.845,00 zł tytułem kosztu transportu do (...) sp. z o.o., 29.276,43 zł tytułem kosztu naprawy przez tę spółkę. Jak bowiem ustalono koszt naprawy tych uszkodzeń, które powstały 24.02.2017 r. wynosił nie 96.986,75 zł ale 29.276,43 zł. Odsetki ustawowe za opóźnienie zostałyby zasądzone na podstawie art. 481 § 1 i 2 w zw. z art. 476 kc od kwoty 29.276,43 zł za okres od 29.04.2017 r. do dnia zapłaty (wezwanie do zapłatę kosztów naprawy z terminem zapłaty do 28.04.2017 r. zostało doręczone 24.04.2017 r.), a od kwoty 5.011,11 zł za okres od 29.08.2017 r. do dnia zapłaty (z braku przedprocesowego wezwania do zapłaty tej kwoty wezwaniem takim byłby odpis pozwu, który został doręczony 21.08.2017 r. (k. 58); uwzględniwszy 7 dni na przygotowanie i dokonanie zapłaty (art. 455 kc) pozwany popadłby w opóźnienie w zapłacie z dniem 29.08.2017 r.).

O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1, 3 i 4 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniósł powód, który zaskarżył wyrok w całości. Apelujący zarzucił naruszenie przepisów postępowania, a to: art. 233 kpc w zw. z art. 278 kpc polegające na całkowicie dowolnej a nie swobodnej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i nieuzasadnionym przyjęciu — jedynie w oparciu o opinie biegłego sądowego E. W. — iż przyczyną awarii pojazdu powoda była okoliczność niezależna od pozwanego, tj. awaryjne zużycie czopów łożysk wału korbowego i samych łożysk ( panewek) wskutek wybicia otworu w kadłubie sprężarki w dniu 23 lutego 2017 r, w konsekwencji czego pozwany nie poznosi odpowiedzialności za uszczerbek majątkowy powoda powstały na skutek awarii z dnia 24 lutego 2017 r., w sytuacji gdy prawidłowa analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, chociażby w postaci zeznań świądów oraz rzeczoznawcy A. S. (2) — którym to środkom dowodowym Sąd meriti w pełni dał wiarę — prowadzi do wniosku, iż pozwany przeprowadził proces naprawczy w sposób wadliwy, nie dokonał czynności niezbędnych do zapobieżenia wystąpieniu następczemu uszkodzeniu silnika poprzez nieoczyszczony olej ( zużycie czopów łożysk wału korbowego i samych łożysk), a tym samym ponosi w pełni odpowiedzialność za uszczerbek majątkowy powoda powstały na skutek awarii z dnia 24 lutego 2017 r art. 227 kpc polegające na nieuzasadnionym oddaleniu wniosków dowodowych zgłoszonych przez powoda w pismach procesowych z dnia 21 lipca 2019 r. oraz 18 listopada 2019 r. tj. wniosków o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu techniki samochodowej o uprzednim uzupełniającym przesłuchania wskazanych świądów na okoliczności wskazane w tezie dowodowej w sytuacji, gdy — pomimo złożonych zastrzeżeń i uwag do opinii zarówno opinia główna jak i opinia uzupełniająca — nie odpowiedziały w sposób nie budzący wątpliwości co było przyczyną awarii silnika, a w szczególności czy była to wadliwa naprawa dokonana uprzednio przez pozwanego, niewłaściwe materiały lub urządzenia zastosowane do naprawy silnika, niewłaściwa technologia, brak umiejętności po stronie pozwanego, pominięcie niezbędnych procedur lub brak poinformowania powoda o możliwych skutkach naprawy lub szczególnych zasadach użytkowania pojazdu po naprawie.

W konkluzji apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 101 997,86 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 29 kwietnia 2017 r do dnia zapłaty, kosztami sadowymi oraz kosztami zastępstwa procesowego za I i II instancję wg norm przepisanych; ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie spray Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Jednocześnie wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej, wyceny wartości pojazdów oraz oceny jakości i kalkulacji kosztów naprawy pojazdów na okoliczność przyczyny awarii silnika pojazdu M. o nr rej. (...) w dniu 24 lutego 2017 r. a w szczególności czy przyczyna była wadliwa naprawa dokonana uprzednio przez pozwanego, odpowiedzialności pozwanego za awarie oraz zakresu koniecznej naprawy uszkodzeń pojazdu M. powstałych w dniu 24 lutego 2017 r. oraz jej wolnorynkowego kosztu:, dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków: rzeczoznawcy A. S. (2) , M. Z., dowodu z opinii rzeczoznawcy (...) Związku (...) — dra inż. K. M. - biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego na okoliczność przyczyny awarii silnika pojazdu M. o nr rej. (...) w dniu 24 lutego 2017 r, a w szczególności czy przyczyna była wadliwa naprawa dokonana uprzednio przez pozwanego, odpowiedzialności pozwanego za awarie oraz zakresu koniecznej naprawy uszkodzeń pojazdu M. powstałych w dniu 24 lutego 2017r.

Pozwany domagał się oddalenia apelacji i obciążenia powoda kosztami postępowania.

Pozwany wniósł zażalenie w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu odnośnie do nieuwzględnienia żądania powoda co do kwoty 5 400 zł. kosztów zastępstwa procesowego, wnosząc o zmianę postanowienia Sądu Okręgowego w punkcie 2 wyroku i obciążenie powoda dodatkowo kosztami procesu o kwotę 5 400 zł.

Skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania: art. 328 § 2 k.p.c. poprzez brak pisemnego uzasadnienia wyroku w przedmiocie nieuwzględnienia żądania pozwanego odnośnie żądania zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości (wg rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. - Dz.U. z 2015 r. poz. 1804), art. 98 § 3 i 4 k.p.c. w związku z art. 98§ 1 k.p.c. polegające na nieuwzględnieniu żądania pozwanego odnośnie żądania zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości (wg rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. - Dz.U. z 2015 r. poz. 1804), § 15 ust. 3 rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) polegające na nieuwzględnieniu żądania pozwanego w przedmiocie żądania zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości (wg rozp. Ministra sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. - Dz.U. z 2015 r. poz. 1804), błąd w ustaleniach faktycznych polegający na nieuwzględnieniu zasadnością obciążenia powoda kosztami zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości (wg rozp. Ministra sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. - Dz.U. z 2015 r, poz. 1804).

Powód domagał się oddalenia zażalenia pozwanego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja okazała się częściowo uzasadniona.

Rację ma apelujący zarzucając Sądowi I instancji błędne ustalenie, iż przyczyną awarii pojazdu powoda w dniu 24.02.2017r była okoliczność niezależna od pozwanego i nie związana z wymianą sprężarki dokonaną przez pozwanego w dniu 23.02.2017r , która to naprawa została wykonana prawidłowo. W pozostałym zakresie Sąd Apelacyjny podzielił ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego przyjmując je za własne .

Sąd Apelacyjny w uwzględnieniu wniosku apelującego uzupełnił materiał dowodowy ( art. 382k.p.c.) i przeprowadził dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej P. S. na okoliczność przyczyny awarii silnika pojazdu M. nr.rej. (...) w dniu 24.02.2017r , a w szczególności czy wobec mechanizmu i zakresu uszkodzenia sprężarki powietrza należy uznać , że naprawa wykonana przez pozwanego w dniu 23.02.2017r była wykonana w pełnym zakresie i w zgodzie z zasadami sztuki i czy mogła ograniczyć się jedynie do wymiany samej sprężarki , oraz na okoliczność wyceny zakresu koniecznej naprawy uszkodzeń tego pojazdu i wskazania czy koszt naprawy wynikający z przedłożonej przez powoda faktury był konieczny , a ceny wolnorynkowe.( k 513).

Sąd Apelacyjny uznał ,że w okolicznościach rozpoznawanej sprawy zachodziła potrzeba przeprowadzenia dowodu z opinii innego biegłego z dziedziny techniki samochodowej , albowiem przeprowadzona przez Sąd I instancji opinia biegłego E. W. była nieprzekonująca i niejasna w odniesieniu do oceny prawidłowości przeprowadzonej przez pozwanego naprawy, zaś podczas przesłuchania na rozprawie w dniu 10 09 2019r biegły nie wyjaśnił w sposób logiczny zastrzeżeń do pisemnej opinii zgłoszonych przez powoda pismem z 21.07.2019r. Biegły nie potrafił przekonująco wyjaśnić, przyczyn dla których uznał ,że w sytuacji gdy do znacznego uszkodzenia silnika pojazdu powoda doszło zaledwie po około 9km od opuszczenia warsztatu pozwanego, to brak sprawdzenia przez pozwanego drożności układu smarowania po wymianie sprężarki , która uległa awarii z defragmentacją jej mechanizmów ( rozbicia korpusu sprężarki ) nie miał wpływu na wystąpienie awarii silnika. Biegły wskazując, że technologia wymiany sprężarki powietrza była zgodna z technologią (...) nie uwzględnił ,że już samo doświadczenie życiowe wskazuje, że przy takim uszkodzeniu sprężarki jak w rozpoznawanej sprawie ( wybicie otworu w bloku sprężarki) niezbędnym jest skontrolowanie czy zanieczyszczenia z tak uszkodzonej sprężarki nie przedostały się do misy olejowej i dokonanie oczyszczenia i sprawdzenia drożności układu smarowania silnika po naprawie.

Sąd Apelacyjny na podstawie pisemnej opinii (...).08.2021r oraz opinii uzupełniającej z 22.11.2021r biegłego sądowego P. S. ustalił ,że przyczyną awarii silnika pojazdu powoda w dniu 24.02.2017r było krótkotrwałe obniżenie ciśnienia w układzie smarowania silnika, które doprowadziło do zerwania filmu olejowego na łożyskach ślizgowych wału korbowego. Wobec mechanizmu i zakresu uszkodzeń sprężarki, które były widoczne bez konieczności wykonywania prac przy silniku, naprawa wykonana przez pozwanego w dniu 23.02.2017r powinna uwzględniać min. w pierwszej kolejności sprawdzenie poziomu i stanu oleju silnikowego w celu przybliżenia określenia stanu silnika ( przy pracy w warunkach niskiego stanu oleju należałoby rozważyć wspólnie ze zleceniodawcą wykonanie diagnostyki w kierunku potencjalnego zatarcia łożysk na wale korbowym) oraz inspekcję miski olejowej i smoka ssącego pompy oleju, których to czynności nie wykonano. Naprawa nie została wykonana prawidłowo. Koszt naprawy silnika celem przywrócenia pojazdu do stanu sprzed awarii przy braku konieczności regeneracji łoży panewek głównych wynosi 7100zł netto, a z koniecznością regeneracji łoży panewek głównych wynosi 21.000zł netto. Naprawa wykonana w (...) przekraczała zakres naprawy koniecznej dla przywrócenia pojazdu do stanu sprzed awarii .

( dowód : pisemne opinie biegłego P. S. k 573-579, k 602-604).

Sąd Apelacyjny uznał, że obie opinie biegłego sądowego P. S. są rzeczowe, kompletne, logiczne, należycie uzasadnione, a zatem mogą stanowić pełnowartościowy materiał dowodowy w zakresie wymagającym wiadomości specjalnych. Dodatkowo wskazać należy, że także opinie prywatne sporządzone A. S. (2) i K. M., choć mające wyłącznie walor dokumentu prywatnego, stanowiącego element argumentacji faktycznej i prawnej przytaczanej przez stronę powodową , dodatkowo potwierdzają wnioski wyprowadzone przez biegłego sądowego P. S. w odniesieniu do czynności, które powinny zostać podjęte w ramach wymiany uszkodzonej sprężarki powietrza.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że pozwany w dniu 23.02.2017r wykonał wadliwie naprawę pojazdu powoda , co spowodowało awarię tego pojazdu w dniu 24.02.2017r i skutkuje w myśl art. 471k.c. odpowiedzialnością pozwanego za szkodę poniesioną przez powoda wskutek awarii pojazdu w dniu 24.02. 2017r. Przepis art. 471k.c. ma bowiem zastosowanie do wszystkich rodzajów umów, w tym umów rezultatu, przy czym okoliczność, że dana umowa jest umową rezultatu, nie zwalnia dłużnika w żadnej mierze z obowiązku zachowania należytej staranności wymaganej w stosunkach danego rodzaju, zwłaszcza że działa on jako podmiot profesjonalny, o czym dobitnie świadczy analiza przepisów art. 355 § 1 i 2 w zw. z art.627k.c. Obowiązek osiągnięcia zamierzonego efektu stanowi w umowie rezultatu jedynie dodatkowe obciążenie w stosunku do dłużnika. W świetle powyższego nie można podzielić poglądu pozwanego, że w zakresie zawartej umowy zrealizował wszystkie czynności zlecone przez powoda, skoro to pozwany jako profesjonalista powinien przed przystąpieniem do naprawy pojazdu , po sprawdzeniu poziomu i stanu oleju silnikowego w celu przybliżenia określenia stanu silnika przedstawić powodowi jakie czynności są niezbędne do usunięcia awarii i ustalić zakres naprawy, zaś przy uwzględnieniu mechanizmu i zakresu uszkodzenia sprężarki dokonać inspekcji miski olejowej i smoka ssącego pompy oleju.

Pozwany, jako zobowiązany do naprawienia szkody wynikającej z niewłaściwego wykonania zobowiązania winien naprawić szkodę wyrażającą się w różnicy między aktualnym stanem majątku powoda, a stanem hipotetycznym, jaki by istniał, gdyby zobowiązanie zostało wykonane prawidłowo. ( art. 471k.c. w zw. z art.363k.c. ) W okolicznościach rozpoznawanej sprawy szkoda obejmuje straty poniesione przez powoda w postaci kosztów naprawy pojazdu niezbędnej do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed awarii, oraz wydatków poniesionych przez powoda: z tytułu wadliwie wykonanej naprawy pojazdu przez pozwanego, transportu na parking po awarii w dniu 24.02.2017 , transportu do serwisu (...).( art. 361§2k.c.).

Niewątpliwie choć odszkodowanie ma charakter kompensacyjny, to jednak nie może przewyższać faktycznie poniesionej szkody. Odnosząc się do żądania powoda obejmującego kwotę 96.986,75zł tytułem naprawy pojazdu wskazać należy, że kwota ta była zawyżona. Odszkodowanie za naprawę pojazdu winno bowiem obejmować wyłącznie koszty niezbędne i ekonomicznie uzasadnione w celu naprawy pojazdu tj. doprowadzenia pojazdu do stanu technicznej używalności odpowiadającej stanowi sprzed szkody. Biegły sądowy P. S. w swojej opinii jednoznacznie wskazał ,że sposób naprawy wynikający z przedłożonej przez powoda faktury wskazuje na wykonanie naprawy zgodnie z procedurą (...) dla przypadku po kompletnym zatarciu silnika, podczas gdy w wyniku awarii z 24.02.2017r doszło do zerwania filmu olejowego na łożyskach ślizgowych, przy jednoczesnym zapieczeniu jednej tylko panewki ( k 577-577v). Biegły dokonał zatem kalkulacji naprawy silnika na podstawie faktury przedstawionej przez powoda –wystawionej przez A. sp. z o.o.- którą zweryfikował pod kątem zasadności wykonania poszczególnych prac i przekonująco ustosunkował się do zarzutów powoda zawartych w piśmie z 22 10.2021 r. , w tym logicznie wyjaśnił z jakich przyczyn nie uznał konieczności wymiany sprężarki powietrza zamontowanej podczas naprawy 23.02.2017r, po uszkodzeniu silnika w dniu 24.02.2017r., zaś apelujący skuteczne tej oceny nie podważył i nie przedstawił żadnego dowodu potwierdzającego, że sprężarka została ponownie uszkodzona w dniu 24.02.2017r. ( k 602-604v). Uwzględnienie w tych warunkach kosztów ponownej wymiany sprężarki doprowadziłoby do poprawienia standardu uszkodzonego pojazdu w porównaniu ze stanem przed wyrządzeniem szkody, zaś pozwanego obciążają koszty naprawy poniesione jedynie w celu przywrócenia istniejącego przed uszkodzeniem stanu używalności samochodu.

Z przedstawionych względów Sąd Apelacyjny uwzględnił koszt naprawy na kwotę wskazaną przez biegłego sądowego P. S. w wariancie 2- tj. 21.000zł netto czyli 25.007zł brutto uznając, że ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy, zważywszy na zakres uszkodzeń obejmują konieczność regeneracji łoży panewek głównych. Kwota ta jest nadto zbieżna z zakresem prac i kosztami naprawy wskazanymi przez biegłego sądowego E. W. . ( k 256-257).

W konsekwencji na poniesioną przez powoda szkodę składają się następujące kwoty: 25.007zł – koszty naprawy pojazdu, 1690,11zł – poniesiony koszty wadliwej naprawy w zakładzie pozwanego, 1467zł – koszt transportu pojazdu na parking spółki (...) po uszkodzeniu w dniu 24.02.2017r, 1845- koszt transportu do serwisu (...) tj. łącznie kwota 30.018,11zł.

W świetle powyższego Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386§1k.p.c w zw. z art. 471k.c. i art. 361§1k.c. i art. 363§1k.c. zmienił zaskarżony wyrok i zasądził od pozwanego na rzecz powoda 30.018,11zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 25.007zł od 29.04.2017r tj zgodnie z wezwaniem do zapłaty ( k 37,38) i od kwoty 5.011,11zł nie objętej wezwaniem do zapłaty z upływem 7 dni od doręczenia odpisu pozwu( k 58). O odsetkach za opóźnienie orzeczono na podstawie art. 481§1i2k.c. i art. 455k.c. W pozostałym zakresie powództwo jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

W konsekwencji zmiany orzeczenia co do istoty sprawy, zmianie uległo też zawarte

rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu. O kosztach tych orzeczono, stosownie do wyniku sporu, na podstawie art. 100 k.p.c. zd. 2 oraz § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U z 2015 r. poz. 1804 ze zm.). i § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz.U. 2015.1800 ze zm.) Mając na względzie, że powód ostatecznie ostał się z roszczeniem w 30%, a pozwany wygrał w 70% należało zasądzić od powoda na rzecz pozwanego na jego rzecz kwotę 2.240,90zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na koszty powoda składały się kwota 5100zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 5.417 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz 1.000 zł tytułem zaliczki na wydatki sądowe tj łącznie 11.517zł . Z kolei na koszty procesu poniesione przez pozwanego składały się 5.417 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 1200zł zaliczka na wydatki ,518zł i 1002zł – koszty dojazdu pełnomocnika na oględziny i na rozprawy( k 364-spis kosztów) tj .łącznie 8137zł . Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku pozwanego o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości, bowiem nakład pracy pełnomocnika zważywszy na rodzaj sprawy nie uzasadniał podwyższenia stawki minimalnej. Pozwany wygrał sprawę w 70% zatem winien otrzymać od powoda 5696zł , zaś powód 3455zł tj. 30% poniesionych kosztów. Po wzajemnym rozliczeniu ( 5696-3455=2240,90zł ) zasądzono od powoda na rzecz pozwanego 2240,90zł.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (dalej jako „u.k.s.c.”) w zw. z art. 100 k.p.c. ściągnięto od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w P. kwotę 599,06 zł tytułem części nieuiszczonych kosztów sądowych. Ponadto, na podstawie art. 113 ust. 2pkt1 u.k.s.c. w zw. z art. 100 k.p.c. należało ściągnąć od powoda z zasądzonego roszczenia kwotę 1399zł zł tytułem pozostałych nieuiszczonych kosztów sądowych. Nieuiszczone dotychczas koszty sądowe obejmowały wynagrodzenie biegłego sądowego E. W. nie pokryte z zaliczek w kwocie 1998,06zł.

Zażalenie pozwanego na koszty procesu wobec zmiany zaskarżonego wyroku w całości okazało się bezzasadne i podlegało oddaleniu . ( art. 385k.p.c. w zw. z art. 397§3k.p.c.).

O kosztach postępowania apelacyjnego i zażaleniowego orzeczono na podstawie art.100 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i art. 397§3 k.p.c. oraz§ 2 pkt 6 w zw. z§ 10 ust. 1 pkt 2 i § 2 pkt.4 zw. z§ 10 ust.21 pkt 2 i rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U z 2015 r. poz. 1804 ze zm.). i oraz§ 2 pkt 6 w zw. z§ 10 ust. 1 pkt 2 i rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz.U. 2015.1800 ze zm.).

Powód ostał się z roszczeniem w postępowaniu apelacyjnym w wysokości 30%. Na koszty każdej ze stron w postępowaniu apelacyjnym składały się koszty zastępstwa procesowego w kwocie po 4.050 zł. , zaś na koszty pozwanego nadto 55zł opłaty od zażalenia i 900zł wynagrodzenia pełnomocnika w postepowaniu zażaleniowym. W konsekwencji, po wzajemnym rozliczeniu ( 5005 x 70% - 4050x30%) należało zasądzić od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2288,50zł.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (dalej jako „u.k.s.c.”) w zw. z art. 100 k.p.c. ściągnięto od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Apelacyjnego w P. kwotę 2.090 zł tytułem części nieuiszczonych kosztów sądowych. Na podstawie art. 113 ust. 2 pkt.1 u.k.s.c. w zw. z art. 100 k.p.c. należało ściągnąć od powoda z zasądzonego roszczenia kwotę 4887zł zł tytułem pozostałych nieuiszczonych kosztów sądowych. W skład tych nieuiszczonych kosztów sądowych wchodziła kwota 5100 zł tytułem opłaty sądowej od apelacji oraz 1867,60zł tytułem wydatków na biegłego, od uiszczenia których powód został zwolniony.

sędzia Małgorzata Kaźmierczak

Niniejsze pismo nie wymaga podpisu własnoręcznego na podstawie § 21 ust. 4 zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 czerwca 2019 r. w sprawie organizacji i zakresu działania sekretariatów sądowych oraz innych działów administracji sądowej jako właściwie zatwierdzone w sądowym systemie teleinformatycznym.

Sekretarz sądowy

Patrycja Amiławska