Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSA Ewa Staniszewska

Sędziowie: SSA Bogdan Wysocki

SSA Ryszard Marchwicki (spr.)

Protokolant: protokolant Halszka Mróz

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2019 r. w Poznaniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. w W.

przeciwko J. T. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 28 listopada 2017 r. sygn. akt I C 1328/17

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 2 w ten sposób, że zasądzoną od pozwanego na rzecz powoda kwotę 7.200 zł obniża do kwoty 1.800 zł;

2.  w pozostałym zakresie apelację oddala;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda 4.050 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Bogdan Wysocki Ewa Staniszewska Ryszard Marchwicki

Sygn. akt I ACa 482/18

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do tut. Sądu w dniu 6 lutego 2017 r. powód (...)Spółka Akcyjna z siedzibą w W. domagał się od pozwanego J. T. (1) zapłaty kwoty 154.113,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu tj. od dnia 6 lutego 2017 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Sąd wydał w dniu 9 lutego 2017 r. nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym nakazując pozwanemu zapłacić w ciągu dwóch tygodni od doręczenia nakazu powodowi kwotę 154.113,40 zł oraz kwotę 1.927 tytułem zwrotu opłaty od pozwu i kwotę 3.617 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

W zarzutach od nakazu zapłaty pozwany wniósł o uchylenie zaskarżonego nakazu zapłaty i oddalenie powództwa w całości, ewentualnie o zawieszenie niniejszego postępowania z uwagi na ujawnienie się czynu, którego ustalenie w postępowaniu karnym może mieć wpływ na niniejszą sprawę oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów postępowania.

Wyrokiem z dnia 28 listopada 2017 r Sąd Okręgowy w Poznaniu:

1.  utrzymał w mocy w całości nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany przez Sąd Okręgowy w Poznaniu w dniu 9 lutego 2017 r. w sprawie o sygn. akt I Nc 68/17.

2.  zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 7.200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Podstawą rozstrzygnięcia były następujące ustalenia i wnioski Sądu I Instancji:

Powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. –zawarł w dniu 6 listopada 2015 r. z pozwanym J. T. (1) umowę kredytu gotówkowego nr (...) (dalej też jako: umowa) w kwocie 151.548,55 zł, na okres od dnia 6 listopada 2015 r. do 7 listopada 2025 r. z przeznaczeniem na cele konsumpcyjne kredytobiorcy. Wypłata kredytu nastąpić miała w sposób określony w § 2 umowy (§ 1 umowy).

Umowa została zawarta za pośrednictwem pośrednika kredytowego (...) S.A. z siedzibą w W.. Umowa została podpisana przez pozwanego oraz przez osoby upoważnione przez pozwanego, w tym przez kierownika obszaru (...) S.A. M. U..

Zgodnie z pisemną dyspozycją kredytobiorcy Bank wypłacał kredyt w dniu zawarcia umowy w następujący sposób:

1)  kwotę 137.141,44 zł w formie przelewu na rachunek wskazany przez kredytobiorcę w dyspozycji,

2)  kwotę 14.397,11 zł z tytułu prowizji od udzielonego kredytu-w formie przelewu na rachunek Banku,

3)  kwotę 10.00 zł w formie przelewu na rachunek wskazany przez kredytobiorcę w dyspozycji (opłata pobierana od kredytobiorcy przez pośrednika kredytowego) (§ 2 umowy).

W umowie strony ustaliły, że wysokość oprocentowania kredytu jest zmienna
i na dzień zawarcia umowy wynosi 9,90 % w stosunku rocznym (§ 3 ust. 1 umowy). Odsetki umowne od kredytu za cały okres kredytowania wyniosły 87.837,58 zł (§ 3 ust. 3 umowy).

Oprocentowanie według zmiennej stopy procentowej oznaczało, że w trakcie trwania umowy, oprocentowanie to mogło zostać obniżone jak i podwyższone. Kredytobiorca ponosił ryzyko, że w przypadku wzrostu stopy bazowej wyższe będzie oprocentowanie kredytu i wzrośnie wówczas wysokość miesięcznej raty kapitałowo-odsetkowej. W przypadku obniżenia stopy bazowej Banku oprocentowanie mogło zostać obniżone, jednak do wartości nie wyższej niż 0,00 % (§ 3 ust. 4 umowy).

Kredytobiorca miał dokonywać spłat kredytu w terminach i na zasadach określonych w § 7. Ustalono, że raty kredytu są równe i płatne w okresach miesięcznych 7 dnia każdego miesiąca w 120 ratach kapitałowo-odsetkowych. Wysokość raty kredytu została przewidziana na kwotę 2.004,89 zł z zastrzeżeniem, że wysokość ostatniej raty kredytu, która jest ratą wyrównawczą, będzie wynosiła 2.004,22 zł (§ 7 ust. 1 umowy).

W przypadku opóźnienia w terminowym regulowaniu rat kredytu, Bank był uprawniony do pobierania od niespłaconego w terminie kapitału kredytu podwyższonych odsetek karnych według zmiennej stopy procentowej określonej jako wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP obowiązującej na dzień powstania zadłużenia przeterminowanego, która w dniu zawarcia umowy wynosiła 10,00% (§ 9 ust 1 zd. 1 i 2 umowy).

Bank miał również prawo wypowiedzieć umowę kredytową z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia w przypadku braku płatności po powstaniu wymaganej zaległości z tytułu kredytu (§ 9 ust. 2 pkt 1 i § 12 ust. 1 umowy)

Z uwagi na zaległości w spłacie rat kredytowych powód pismem z dnia 28 września 2016 r. wypowiedział pozwanemu warunkowo umowę o kredyt gotówkowy nr (...) jednocześnie wzywając go do dokonania, w terminie 14 dni roboczych, licząc od dnia otrzymania niniejszego dokumentu, wpłaty zaległości w kwocie 6.143,19 zł. W przypadku nieskorzystania z przysługujących pozwanemu uprawnień, powód wskazał, że okres wypowiedzenia wynosi 30 dni. Pismo zostało doręczone pozwanemu w dniu 3 października 2015 r. Roszczenie powoda stało się wymagalne.

Pismem z dnia 22 grudnia 2016 r. powód ostatecznie wezwał pozwanego do zapłaty.

W dniu 1 lutego 2017 r. powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. sporządził wyciąg z ksiąg powodowego banku ustalając wysokość wymagalnego zadłużenia J. T. (1) na dzień wystawienia dokumentu, na kwotę 154.113,40 zł, a w tym:

⚫

146.941,27 zł tytułem należności głównej,

⚫

6.931,65 zł – tytułem odsetek umownych za okres od dnia 30 maja 2016 r. do dnia 22 listopada 2016 r.,

⚫

100,48 zł tytułem odsetek od zobowiązania przeterminowanego,

⚫

140 zł tytułem opłat.

Jednocześnie powód wskazał, że od dnia 1 lutego 2017 r. są należne dalsze należne odsetki ustawowe za opóźnienie od zadłużenia przeterminowanego w wysokości 154.113,40 zł.

Postanowieniem Prokuratury Rejonowej w Gnieźnie z dnia 25 maja 2017 r. sygn. akt (...) przedstawiono N. H. zarzuty, że m.in. w okresie od dnia 6 listopada do dnia 12 listopada 2015 r. w G. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną dotąd osobą, jako pracownica firmy (...), działając wspólnie i w porozumieniu z D. B. oraz K. K., nadto działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła J. T. (1) i M. T. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci zaciągnięcia zobowiązań kredytowych wynikających z umowy z dnia 6 listopada 2015 r. zawartej z (...) S.A. z siedzibą w W. w kwocie 151.548,55 zł, którego rata miesięczna wynosiła 2.004,89 zł oraz wynikającego z umowy z dnia 12 listopada 2015 r. zawartej z (...) Bank S.A. z siedzibą we W. w kwocie 105.030,97 zł, którego rata miesięczna wynosiła 1.511,08 zł, a także w postaci zapłaty na rzecz (...) kwoty 51.000 zł, tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał , że powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W ocenie Sądu przedstawione przez stronę powodową dokumenty i wyliczenia, a przede wszystkim umowa kredytowa i wyciąg z ksiąg bankowych w sposób jednoznaczny wskazują, że żądane przez nią roszczenie zostało uzasadnione zarówno co do zasady, jak i co do wysokości.

Wypowiedzenie umowy kredytu w niniejszej sprawie, nastąpiło pismem z dnia 28 września 2016 r. z uwagi na niedotrzymanie przez pozwanego warunków umowy.

W niniejszej sprawie pozwany nie kwestionował faktu zawarcia umowy, wnosił jedynie o oddalenie powództwa w całości.

Zgodnie z ogólną regułą, wyrażoną w art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Wskazana zasada oznacza, że powód składając pozew powinien udowodnić fakty, które w jego ocenie świadczą o zasadności powództwa. Udowodnienie faktów może nastąpić przy pomocy wszelkich środków dowodowych przewidzianych przez kodeks postępowania cywilnego. Nie ulega także wątpliwości, że co do zasady to na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia twierdzeń zawartych w pozwie, bowiem to on domaga się zapłaty i powinien udowodnić zasadność swojego roszczenia.

W ocenie Sądu Okręgowego powód sprostał temu ciężarowi. W sposób precyzyjny wykazał co składa się na należność główną, a która to kwota związana jest z odsetkami umownymi za opóźnienie czy też opłatami. Nadto pozwany nie przedłożył żadnych dokumentów, które wskazywałyby, że nie posiada wymagalnego zadłużenia z tytułu umowy o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 6 listopada 2015 r. bądź, że nie posiada go we wskazanej przez powoda wysokości.

Dalej sąd wskazał , miał również na uwadze, że zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 marca 2011 roku, sygn. akt: (...) art. 95 ust. 1 ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, w zakresie, w jakim nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych banku w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych
w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, jednak pozwany w żaden sposób nie zakwestionował wiarygodności dokumentów, w tym wyciągu z ksiąg rachunkowych, prawidłowości wyliczeń, czy braku wymagalności.

Odnosząc się natomiast do zarzutów pozwanego, iż wskutek działalności prowadzonej przez firmę (...) zawarł on z powodem umowę kredytu gotówkowego nr (...) z dnia 6 listopada 2015 r., wobec czego doznał straty, w związku z odmiennymi i niekorzystnymi, od wskazanych przez firmę pośredniczącą w udzieleniu kredytu, warunkami spłaty kredytu. W pierwszej kolejności należy wskazać, że z ww. umowy kredytu gotówkowego nie wynika, aby firma (...) pośredniczyła w zawieraniu umowy pomiędzy powodem a pozwanym J. T. (1). Z umowy tej wynika bowiem, że została ona zawarta za pośrednictwem pośrednika kredytowego (...) S.A. z siedzibą w W.. Natomiast pozwany w oparciu o art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c., nie przedstawił żadnych wiarygodnych dowodów, które potwierdzałyby, że to właśnie firma (...), a nie spółka (...) pośredniczyła w zawieraniu umowy o kredyt gotówkowy z powodem.

Dalej sąd podniósł , że obecnie Prokuratura Rejonowa w Gnieźnie w sprawie sygn. akt (...) prowadzi postępowanie karne przeciwko jednej z pracownic firmy (...) w przedmiocie doprowadzenia J. T. (1) i M. T. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w postaci zaciągnięcia zobowiązań kredytowych wynikających m.in. z umowy z dnia 6 listopada 2015 r. zawartej z (...) S.A. z siedzibą w W. w kwocie 151.548,55 zł, którego rata miesięczna wynosiła 2.004,89 zł, a także w postaci zapłaty na rzecz (...) kwoty 51.000 zł, tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. Zatem z prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w Gnieźnie nie wynika, aby to przeciwko powodowi, czy też faktycznie pośredniczącej w zawarciu umowy (...) spółce (...) toczyło się postępowanie karne. Nadto pozwany w trakcie postępowania w żaden sposób nie wykazał, aby powód nie wykonał zobowiązania wynikającego z umowy o kredyt gotówkowy. Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy w postaci umowy o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 6 listopada 2015 r., wyciągu z ksiąg bankowych powoda, a także z zeznań samego pozwanego wynika natomiast, że powód udostępnił pozwanemu wszystkie środki kredytu wskazane w umowie, a także iż strony uzgodniły wskazane w umowie terminy oraz wysokości spłat rat kredytu. Należy przy tym podkreślić, że popełnienie ewentualnego penalizowanego w art. 286 § 1 k.k przestępstwa oszustwa przez osoby trzecie na szkodę J. T. (1), nie zwalnia pozwanego z odpowiedzialności spłaty kredytu względem powoda, albowiem osoby te nie są stronami niniejszego postępowania. Oznacza to, że powód nie może odpowiadać za negatywne skutki błędnych decyzji finansowych pozwanego oraz ewentualne popełnienie przestępstwa oszustwa przez osoby, które nie zostały przez niego upoważnione do pośredniczenia w zawarciu z pozwanym umowy o kredyt gotówkowy.

Mając na uwadze przedstawione powyżej okoliczności, Sąd uznał, iż twierdzenia pozwanego w zarzutach od nakazu zapłaty są bezzasadne i na podstawie art. 496 k.p.c., nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Okręgowego w Poznaniu I Wydziału Cywilnego z dnia 9 lutego 2017 r., sygn. akt I Nc 68/17, utrzymał w całości w mocy (pkt 1 wyroku).

O odsetkach ustawowych od zasądzonego roszczenia Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.p.c. w zw. 455 k.c.

W myśl art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Zgodnie z art. 481 § 2 k.c. jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Roszczenie o zapłatę odsetek dochodzonych niniejszym pozwem było w chwili wytoczenia powództwa wymagalne w świetle art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 455 k.c. jako że wymagalne było roszczenie główne. Termin wymagalności roszczenia określony został ustawowo (art. 481 § 1 k.c.). Dlatego też powód mógł domagać się zasądzenia odsetek od dnia wniesienia pozwu tj. od dnia 6 lutego 2017 r.

Sąd obciążył pozwanego kosztami postępowania w całości jako przegrywającego spór – na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i z tego tytułu zasądził w nakazie zapłaty dnia 9 lutego 2017 r. sygn. akt I Nc 68/17 od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.927 zł tytułem zwrotu ¼ opłaty sądowej od pozwu oraz kwotę 3.617 tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z opłatą od pełnomocnictwa.

Wskutek wniesienia zarzutów od nakazu zapłaty, stawka wynagrodzenia podlega ustaleniu na zasadach ogólnych i stanowi kwotę 10.800 zł (§ 2 pkt 7 w zw. z § 3 ust 1 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r.)

W takim stanie, utrzymując nakaz zapłaty w części, w jakiej stanowił rozstrzygnięcie o kosztach procesu, Sąd Okręgowy zasądził dodatkowo od pozwanego na rzecz powoda pozostałe 33 % odpowiedniej stawki wynagrodzenia pełnomocnika procesowego, co stanowi kwotę 7.200 zł i dopełnia przyznane powodowi koszty zastępstwa procesowego z tego tytułu do sumy 10.800 zł. (pkt. 2 wyroku)

Apelację od powyższego wyroku wniósł pozwany zaskarżając wyrok w całości

Skarżący zarzucił wyrokowi: naruszanie przepisów prawa procesowego, co miało istotny wpływ na treść orzeczenia wydanego w niniejszej sprawie, a mianowicie:

1.  art. 177 § 1 pkt 4 KPC poprzez oddalenie wniosku pozwanego o zawieszenie przedmiotowego postępowania, w sytuacji gdy doszło do ujawnienie się czynu, którego ustalenie w drodze karnej może wywrzeć wpływ na niniejszą sprawę cy­wilną i prowadzić do ustalenia odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązania pozwanego dochodzone przez powoda w przedmiotowej sprawie,

2.  art. 233 § 1 KPC poprzez błędne przyjęcie, że pozwany J. T. (1) miał pełną świadomość warunków zawieranej umowy kredytu z (...) S.A. podczas gdy pozwany nigdy nie posiadał zdolności kredytowej pozwalającej na zaciągnięcie zo­bowiązania w wysokości wynikającej z ww. umowy kredytu, a wszelkie czynności związane z zaciągnięciem zobowiązania odbywały się za pośrednictwem przedsta­wicieli biura (...) i (...)- nance stosujących nieuczciwe praktyki rynkowe i podejmujących działania mające na celu wprowadzenie pozwanego w błąd co do wysokości kredytu i warunków je­go spłaty,

3.  § 2 pkt 7 w zw. z § 3 ust 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i obciążenie pozwanego kosztami zastępstwa proceso­wego w kwocie ponad stawkę wynikającą z norm przepisanych.

Wskazując na powyższe pozwany wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości,

2.  zawieszenie niniejszego postępowania na podstawie art. 177 § 1 pkt 4 KPC, z uwagi na ujawnienie się czynu, którego ustalenie w drodze karnej może wy­wrzeć wpływ na rzeczoną sprawę cywilną,

3.  dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dokumentu w postaci postanowienia Sądu Okręgowego w Poznaniu I Wydział Cywilny z dnia 17 stycznia 2018 roku w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie o sygn. akt I C 1384/17 - wydruk z portalu (...) na okoliczności wskazane w tre­ści uzasadnienia, w szczególności na okoliczność istnienia przesłanki do zawieszenia niniejszego postępowania w zw. z art. 177 § 1 pkt 4 KPC,

4.  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania sądowego za obie instancji w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Powód w odpowiedzi na apelację wniósł o jej oddalenie w całości oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje :

Apelacja okazała się jedynie w nieznacznej części uzasadniona.

Sąd Okręgowy na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, ocenionego bez przekroczenia granic określonych treścią art. 233§1 k.p.c. dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych oraz trafnie określił ich prawne konsekwencje. Ustalenia te oraz ich prawną ocenę Sąd Apelacyjny podziela, przyjmując je jako własne.

Nieuzasadniony jest zarzut naruszenia art.177 § 1 pkt 4 k.p.c.

Zgodnie z art. 177§ 1 pkt.4 k.p.c. sąd może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli ujawni się czyn, którego ustalenie w drodze karnej lub dyscyplinarnej mogłoby wywrzeć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy cywilnej;

Artykuł 177 § 1 pkt 4 wiąże się z art. 11. Sąd zawiesi postępowanie cywilne także wtedy, gdy według jego oceny fakt popełnienia przestępstwa (lub przewinienia dyscyplinarnego) wpłynie na rozstrzygnięcie sprawy cywilnej, a zwłaszcza na odpowiedzialność cywilną pozwanego.

Zawieszenie postępowania w sprawie cywilnej na podstawie art. 177 § 1 pkt 4, wpływające na czas trwania rozpoznawania sprawy, jest uzasadnione tylko wtedy, jeżeli ustalenie czynu (przestępstwa) w drodze karnej mogłoby wywrzeć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy cywilnej. Zawieszenie postępowania w oczekiwaniu na wydanie wyroku karnego powinno wchodzić w grę wyjątkowo, a w szczególności wtedy, gdy ustalenia wyroku karnego miałyby prejudycjalne znaczenie dla odpowiedzialności cywilnej pozwanego z uwagi na związanie sądu w postępowaniu cywilnym ustaleniami prawomocnego wyroku karnego skazującego co do popełnienia przestępstwa – art. 11 (wyrok SA w Łodzi z dnia 14 maja 2015 r., I ACa 1687/14, LEX nr 1712692).

W myśl art. 177 § 1 pkt 4 wystarczające jest to, że ustalenie czynu na drodze karnej może wywrzeć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy cywilnej. Nie chodzi zatem tylko o sytuację, w której moc wiążąca skazującego wyroku karnego (art. 11) będzie determinować sposób rozstrzygnięcia żądania w sprawie cywilnej, lecz także o inne przypadki, w których ustalenia dokonane na drodze karnej mogą rzutować na wynik sprawy cywilnej.

Może to dotyczyć zarówno sytuacji, w której czyn jest oderwany od meritum sprawy cywilnej i ujawnił się w związku z tokiem postępowania cywilnego (np. podejrzenie fałszu dokumentu stanowiącego dowód w sprawie, złożenia fałszywych zeznań przez świadka lub popełnienia przestępstwa przez biegłego przy sporządzaniu opinii), jak również sytuacji, w której powództwo opiera się na stanie faktycznym wyczerpującym jednocześnie znamiona przestępstwa (art. 12). Czyn nie musi być popełniony przez jedną ze stron postępowania lub na szkodę którejś ze stron; nie ma także znaczenia to, czy jest on ścigany z urzędu, na wniosek lub z oskarżenia prywatnego

W niniejszej sprawie pozwany wniósł o zawieszenie sprawy z powodu tego , ze w Prokuraturze Rejonowej w Gnieźnie w sprawie o sygn. akt (...) prowadzone jest postępowanie karne przeciwko jednej z pracownic firmy (...). N. H. której postawiono m.in. zarzut , że w okresie od 6 listopada 2015 r do 12 listopada 2015 r działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną dotąd osobą jako pracownica firmy (...) działając wspólnie i w porozumieniu z D. B. oraz K. K., nadto działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci opłaty za usuługi (...) Finanse (...) w zakresie pośrednictwa w zawieraniu umów kredytu poprzez wprowadzenie w błąd J. T. (1) i jego żony M. T. (1) co do możliwości udzielenia im przez banki kredytów w łącznej wysokości co najmniej 160.000 zł oraz możliwości ich skonsolidowania i obniżenia raty miesięcznej kredytu do kwoty nie większej niż 1.000 zł , a także w zakresie obowiązku uiszczenia opłaty za usługi w zakresie pośrednictwa w zawarciu tych umów w łącznej kwocie 51.000 zł doprowadziły J. T. (2) i M. T. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci zaciągnięcia zobowiązań kredytowych wynikającego z umowy z dnia 6 listopada 2015 r zawartej z (...) S.A. z siedzibą w W. w kwocie 151.548,55 zł , którego rata miesięczna wynosiła 2.004,89 zł oraz wynikającego z umowy z dnia 12 listopada 2015 r zawartej z (...) S.A. z siedzibą we W. w kwocie 105.030,97 zł , którego rata miesięczna wynosiła 1511,08 zł , a także w postaci zapłaty na rzecz (...) Finanse (...) kowty 51.000 zł tj. o przestępstwo z art. 286§ 1 k.k.

Należało więc rozważyć czy toczące się postępowanie ma prejudycjalny wpływ na wynik tego postępowania .

W ocenie Sądu Apelacyjnego nie . Po pierwsze z umowy nie wynika by w jej zawarciu pośredniczyła firma której pracownic mają przedstawiony zarzut, a pozwany nie zdołał również wykazać , że powodowy bank miał w ogóle świadomość ,że prowadzi on jakieś rozmowy z P...” co do konsolidacji przedmiotowego kredytu. Ponadto z prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w Gnieźnie postępowania nie wynika, aby to przeciwko powodowi, czy też spółce pośredniczącej w zawarciu umowy kredytu gotówkowego tj. (...) S.A. toczyło się postępowanie karne.

Poza tym na tym etapie postępowania „popełnienie ewentualnego penalizowanego w art. 286 § 1 KK przestępstwa oszustwa przez osoby trzecie na szkodę J. T. (1), nie zwalnia Pozwanego z odpowiedzialności spłaty kredytu względem Powoda, albowiem osoby te nie są stronami niniejszego postępowania.

Nie zostało w żaden sposób wykazane , że osoby którym przedstawiono zarzuty przestępstwa oszustwa zostały przez bank upoważnione do pośredniczenia w zawarciu z Pozwanym umowy o kredyt gotówkowy". Strona pozwana nie przedstawiła żadnych wiarygodnych dowodów na poparcie twierdzenia, że to firma (...) pośredniczyła w zawarciu przedmiotowej umowy kredytu gotówkowego.

Nieuzasadniony jest również zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. Pozwany J. T. (1) miał pełną świadomość warunków zawieranej umowy kredytu z (...) S.A.

Otrzymał do przeczytania umowę z której jednoznacznie wynikała , kwota którą przelana zostanie na konto , oprocentowanie , kwota miesięcznej raty itd. W związku z tym trudno mówić o stosowaniu przez bank jakiś nieuczciwych praktyk . Poza tym powód w żaden sposób ie wykazał , by podpisując umowę z pozwanym bankiem nie posiadał zdolności kredytowej na zaciągnięcie kredytu w wysokości 151 548,55 zł.

W konsekwencji należy stwierdzić , że Sąd I Instancji nie naruszył reguł swobodnej oceny dowodów. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd wyprowadził wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym.

To firma (...)” a nie pozwany bank wprowadziły pozwanego w błąd i ewentualne roszczenia powinien kierować do tej firmy i ewentualnie po uzyskaniu wyroku karnego do skazanych pracowników.

Zasadny natomiast okazał się zarzut naruszenia § 2 pkt 7 w zw. z § 3 ust 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i obciążenie pozwanego kosztami zastępstwa proceso­wego ponad stawkę wynikającą z tych przepisów. Sąd I Instancji błędnie przyjął stawkę 10.800 zł z punktu 7 § 2 rozporządzenia , zamiast kwoty 5.400 zł pkt 6 § 2 rozporządzenia .

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 2 zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.800 zł zamiast kwoty 7.200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

W pozostałym zakresie apelacja jako nieuzasadniona podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postepowania apelacyjnego sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108§ 1 k.p.c. oraz § 2 pkt 6 w zw. z § 10 ust 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r w sprawie opłat za czynności radców prawnych.( Dz.U.

Bogdan Wysocki Ewa Staniszewska Ryszard Marchwicki