Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

POSTANOWIENIE

Dnia 17 października 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSA Ewa Staniszewska (spr.)

Sędziowie: SA Małgorzata Mazurkiewicz-Talaga, SA Piotr Górecki

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 października 2014 r.

sprawy ze skargi S. P.

przeciwko Skarbowi Państwa – (...) w P.

o wznowienie postępowania z powództwa skarżącej przeciwko Skarbowi Państwa ‑ (...) w P. zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu – Wydział XII Cywilny z dnia 30 kwietnia 2012 r. w sprawie XII C 288/12

na skutek zażalenia skarżącej

od postanowienia Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 4 lipca 2014 r.

sygn. akt XII C 1494/14

postanawia:

zażalenie oddalić.

SSA P. Górecki SSA E. Staniszewska SSA M. Mazurkiewicz-Talaga

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd odrzucił skargę powódki o wznowienie postępowania z jej powództwa przeciwko Skarbowi Państwa – (...) w P. zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 30 kwietnia 2012 r. W uzasadnieniu orzeczenia wskazał, że skarga została wniesiona po upływie terminu o jakim mowa w art. 407 § 1 k.p.c., a przynajmniej skarżąca nie wykazała by terminu tego dochowała. Wyrok w sprawie uprawomocnił się 22 lipca 2012 r. Zażalenie powódki na postanowienie o odrzuceniu apelacji zostało oddalone orzeczeniem Sądu Apelacyjnego z 23 listopada 2012 r. i doręczone w trybie podwójnego awizo 14 grudnia 2012 r. Tymczasem skargę wniesiono 16 czerwca 2014 r. Ponadto w ocenie Sądu I instancji wskazane w uzasadnieniu skargi przyczyny nie stanowią żadnej z ustawowych podstaw do wznowienia postępowania o jakich mowa w art. 401-404. k.p.c.

W zażaleniu na to postanowienie pozwana wniosła o jego zmianę poprzez uwzględnienie skargi. Wskazała, że zachował trzymiesięczny termin do wniesienia skargi, bowiem zażalenie na postanowienie odrzucające apelację wniosła 27 sierpnia 2012 r.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie okazało się bezzasadne.

W ocenie Sądu Apelacyjnego ustalenia okoliczności niniejszej sprawy dokonane przez Sąd Okręgowy były prawidłowe. Przede wszystkim nie sposób zgodzić się ze skarżącą, że dochowała trzymiesięcznego terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania o jakim mowa w art. 407 §1 k.p.c. Decydujące w tym zakresie znaczenie ma bowiem nie wniesienie przez stronę jakiegokolwiek środka od jednego z orzeczeń wydanych w sprawie, a jedynie pisma będącego skargą o wznowienie postępowania. Rozpoznawana obecnie skarga została zaś wniesiona przez stronę do Sądu Okręgowego w Poznaniu 15 czerwca 2014 r. (k.4). Tymczasem wyrok w sprawie uprawomocnił się 22 czerwca 2012 r., a postanowienie o odrzuceniu apelacji w dniu 23 listopada 2012 r. W międzyczasie skarżąca wniosła już skargę o wznowienie ww. postępowania (akta sprawy XII C 2418/13). Już więc tylko z uwagi na powyższe, zgodnie z art. 410 §1 k.p.c., skarga podlegała odrzuceniu.

Niezależnie od powyższego podnieść należy, że trafnie wskazał Sąd Okręgowy, iż badanie dopuszczalności wznowienia nie ogranicza się jedynie do kontroli, czy wskazane przez skarżącą okoliczności dają się podciągnąć pod przewidzianą w ustawie podstawę wznowienia, lecz wymaga ustalenia, czy podstawa taka rzeczywiście istnieje. Skarga o wznowienie postępowania podlega bowiem odrzuceniu (art. 410 § 1 k.p.c.), jeżeli w okolicznościach konkretnej sprawy sprecyzowana przez stronę podstawa nie zostanie przez sąd stwierdzona. Zgodnie bowiem z art. 399 § 2 k.p.c. postępowanie może być wznowione w razie zakończenia go postanowieniem (tutaj prawomocnym odrzuceniem apelacji skarżącej), jednakże wyłącznie na podstawie określonej w art. 401 ¹ k.p.c. Zgodnie z tym ostatnim przepisem można zaś żądać wznowienia postępowania w wypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie. Tymczasem postanowienie odrzucające apelację powódki zostało wydane na art. 370 k.p.c. Konstytucyjność tego przepisu nie została zaś zakwestionowana po wydaniu ww. postanowienia, zatem nie zachodziła podstawa wznowienia postępowania przewidziana w art. 401 ¹ k.p.c. Również w zażaleniu skarżąca nie przytoczyła żadnych okoliczności, z których wynikałoby, że w istocie odwołuje się do przewidzianej w tym przepisie regulacji i swoje uprawnienie do wniesienia skargi wywodzi z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego dotyczącego przepisów stanowiących podstawę prawną wydanego orzeczenia.

Choć w zażaleniu skarżąca powołała się również na inną podstawę wznowienia postępowania ‑ pozbawienie możliwości działania, to również w tym zakresie nie wykazała by w rzeczywistości okoliczności takie wystąpiły.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

SSA P. Górecki SSA E. Staniszewska SSA M. Mazurkiewicz-Talaga