II AKa 76/16 - wyrok Sąd Apelacyjny w Poznaniu z 2016-12-08
- Tytuł:
- Sąd Apelacyjny w Poznaniu z 2016-12-08
- Data orzeczenia:
- 8 grudnia 2016
- Data publikacji:
- 2 listopada 2018
- Data uprawomocnienia:
- 8 grudnia 2016
- Sygnatura:
- II AKa 76/16
- Sąd:
- Sąd Apelacyjny w Poznaniu
- Wydział:
- II Wydział Karny
- Przewodniczący:
- Urszula Duczmal
- Sędziowie:
-
Izabela Pospieska
- Protokolant:
- st. sekr. sąd. Magdalena Ziembiewicz
- Hasła tematyczne:
- Samodzielność jurysdykcyjna sądu , Bezwzględny powód odwoławczy , Powaga rzeczy osądzonej , Czyn ciągły
- Podstawa prawna:
- art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k., art 17 § 1 pkt 7 k.p.k., art 6§ 2 k.k.s., art. 8 § 1 k.p.k. i art. 7 k.p.k.
- Teza:
- Prawomocne skazanie za czyn ciągły (przy czym bez znaczenia jest tu, czy chodzi o czyn ciągły określony w art. 12 k.k., czy w art. 6§2 k.k.s.) stoi na przeszkodzie, ze względu na treść art. 17§1 pkt 7 k.p.k. (który to przepis ma również zastosowanie na gruncie postępowania karnego skarbowego – art. 113§1 k.k.s.) ponownemu postępowaniu o później ujawnione zachowania, będące elementami tego czynu, które nie były przedmiotem wcześniejszego osądzenia. Nie można zapominać, że z naczelnej zasady procesu karnego, określonej w art. 8§1 k.p.k. wynika jasno powinność samodzielnego rozstrzygania przez sąd orzekający zagadnień faktycznych i prawnych, zaś swe przekonanie o prawdziwości określonych dowodów sąd ten kształtuje samodzielnie w zgodzie z zasadą swobodnej oceny dowodów, określoną w art. 7 k.p.k. Tymczasem z rażącym naruszeniem tych zasad Sąd I instancji praktycznie bezkrytycznie oparł swe rozstrzygnięcia w zakresie wskazanych wyżej przestępstw na ocenie dowodów w postaci treści rozmów, zarejestrowanych w trakcie prowadzonej kontroli operacyjnej, przeprowadzonej przez funkcjonariuszy Policji prowadzących śledztwo w tej sprawie, gdyż ta ocena sprowadza się do ustalenia ilości, rodzaju, marek wyrobów akcyzowych, łącznie ze wskazaniem, czy były oznaczone polskimi znakami akcyzy, czasu, osób i sposobu postępowania z tymi wyrobami pod kątem znamion czasownikowych określonych w art. 65 i 91 k.k.s. To tak, jakby Sąd I instancji oparł się wprost na ustaleniach oskarżyciela publicznego zaprezentowanych w treści uzasadnienia aktu oskarżenia, powielając wprost, jak własną, ocenę oskarżyciela. Skoro zaś Sąd I instancji oparł się na tych ustaleniach i ocenach, nie starając się nawet zweryfikować ich prawidłowości i nie dając tym samym możliwości Sądowi odwoławczemu dokonania prawidłowej kontroli instancyjnej zaskarżonego wyroku, to również w tym zakresie nie było możliwe zaaprobowanie takiego rozstrzygnięcia i należało je w tym zakresie uchylić i przekazać sprawę Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.
- Istotność:
Dodano:
,
Opublikował(a):
Julita Woźniak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Poznaniu
Osoba, która wytworzyła informację: Urszula Duczmal, Izabela Pospieska
Data wytworzenia informacji:
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Poznaniu
Osoba, która wytworzyła informację: Urszula Duczmal, Izabela Pospieska
Data wytworzenia informacji: