II AKa 115/15 - wyrok Sąd Apelacyjny w Poznaniu z 2015-11-03
- Tytuł:
- Sąd Apelacyjny w Poznaniu z 2015-11-03
- Data orzeczenia:
- 3 listopada 2015
- Data publikacji:
- 17 lutego 2016
- Data uprawomocnienia:
- 3 listopada 2015
- Sygnatura:
- II AKa 115/15
- Sąd:
- Sąd Apelacyjny w Poznaniu
- Wydział:
- II Wydział Karny
- Przewodniczący:
- Urszula Duczmal
- Sędziowie:
-
Janusz Szrama
- Protokolant:
- st. sekr. sąd. Magdalena Ziembiewicz
- Hasła tematyczne:
- Pomówienie , Dowody
- Podstawa prawna:
- art. 7 k.p.k.
- Teza:
- Sam fakt oparcia orzeczenia skazującego na zeznaniach tylko jednego świadka (wyjaśnieniach jednego z oskarżonych), nawet w sytuacji nieprzyznania się oskarżonego do winy, samo przez się nie może stanowić podstawy do zarzutu dokonania błędnych czy dowolnych ustaleń faktycznych w sprawie. Nie istnieje żadna reguła dowodowa, która uzasadniałaby pogląd, że zeznania jedynego świadka (wyjaśnienia jednego z oskarżonych) są niewystarczającą podstawą skazania i to bez względu na to jaką świadek (oskarżony) zajmuje funkcję, pozycję w życiu społecznym bądź czy korzysta z jakichś szczególnych uprawnień procesowych (jak świadek koronny, tzw. „mały świadek koronny” czy świadek incognito). Orzecznictwo przyjmuje jednak, że tego rodzaju "jedyny" dowód nie może stać w sprzeczności z innymi dowodami, które nie mają wprawdzie decydującego znaczenia dla kwestii odpowiedzialności karnej, stanowią jednak podstawę do dokonania lub weryfikacji ustaleń faktycznych odnoszących się do określonych fragmentów zdarzenia (patrz wyrok SN z dnia 11 stycznia 1996 r., II KRN 178/95, Mon. Prawn. 1996/10/376). Rzecz jednak w tym, że ocena poszczególnych dowodów dokonywana jest w konkretnej sprawie, w której występują przeróżne, trudne do uogólnienia okoliczności a tym samym nie można do każdego przypadku sprawy dopasowywać bardziej ogólnych zasad oceny dowodów wyrażanych w orzecznictwie sądowym lub w doktrynie. Zasady te zresztą również były artykułowane na tle konkretnych stanów faktycznych ustalonych w indywidualnych sprawach. Bez znaczenia jest dla oceny wiarygodności wyjaśnień tego oskarżonego fakt czy oskarżony, pomawiając swoich synów i <Krzysztofa Burdona | K. B.> liczył na pobłażliwość organów ścigania a następnie Sądu orzekającego czy też nie, skoro zresztą sam ustawodawca przewidział takie instytucje jak świadek koronny, czy „mały świadek koronny”, które przecież nieodłącznie wiążą się z koniecznością pomówienia innych osób o przestępcze zachowania, by móc skorzystać z dobrodziejstw instytucji karnomaterialnych w zakresie orzekanych kar. nie jest możliwe wypracowanie jakichkolwiek „wytycznych” pod kątem oceny zeznań (wyjaśnień) stanowiących pomówienie, bowiem ocena takiego dowodu powinna zostać dokonana w świetle zasad przewidzianych w art. 7 k.p.k. z uwzględnieniem specyfiki konkretnej sprawy, w której taki dowód występuje.
- Istotność:
Dodano:
,
Opublikował(a):
Julita Woźniak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Poznaniu
Osoba, która wytworzyła informację: Urszula Duczmal, Janusz Szrama
Data wytworzenia informacji:
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Poznaniu
Osoba, która wytworzyła informację: Urszula Duczmal, Janusz Szrama
Data wytworzenia informacji: