Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	SSA Ewa Staniszewska (spr.)
Sędziowie:	SA Piotr Górecki SO del. Andrzej Adamczuk
Protokolant:	st. sekr. sądowy Ewa Gadomska

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2014 r. w Poznaniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W.

przeciwko Miastu P.

o ustalenie

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 24 kwietnia 2014 r., sygn. akt XII C 26/12

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanego 2.700 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

SSA Andrzej Adamczuk SSA Ewa Staniszewska SSA Piotr Górecki

Sygn. akt IACa 722/14

UZASADNIENIE

Stosownie do artykułu 328 paragraf 1 ze znaczkiem prim uprzedzam, że zostanie wygłoszone uzasadnienie do wyroku, które zostaje zarejestrowane za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk. Na obecnym etapie postępowania, okoliczności faktyczne sprawy, w tym wartość przedmiotowej nieruchomości, nie są sporne, dlatego Sąd Apelacyjny przyjął odpowiednie ustalenia Sądu Okręgowego za własne. W świetle tych ustaleń, nie ma racji skarżąca, gdy zarzuca rozstrzygnięciu Sądu I Instancji naruszenie artykułu 77 ustęp 2a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami. Dokonana przez Sąd Okręgowy wykładnia tego przepisu jest prawidłowa, uwzględnia bowiem całą jego treść, w tym zdanie trzecie, w którym jasno wskazano, że opłata w trzecim roku aktualizacji, a nie po trzecim roku, jak chce skarżący, jest równa kwocie wynikającej z tej aktualizacji. Stanowisko Sądu Okręgowego znajduje oparcie w ugruntowanym już orzecznictwie obok uchwały Sądu Najwyższego, wskazanej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przywołać można także na przykład wyrok Sądu Najwyższego z 5 grudnia 2013 roku w sprawie o sygnaturze V CSK 5/13. W każdym razie, Sąd Apelacyjny w pełni podziela przyjęte przez Sąd, przyjętą przez Sąd Okręgowy wykładnię omawianego przepisu. Nie zasługiwał też na podzielenie zarzut naruszenia artykułu 177 paragraf 1 punkt 3 kpc przez odmowę zawieszenia postępowania. Słusznie Sąd I Instancji uznał, że rozstrzygnięcie sprawy rozpatrywanej w płaszczyźnie przesłanek z artykułu 77 ustęp 1 i 2a ustawy z 21 sierpnia 1997 roku o wysokość opłaty rocznej z tytułu wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej, w związku ze zmianą wartości tej nieruchomości, i to począwszy od 2010 roku, nie zależy od wyniku postępowania, toczącego się przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym w P. w przedmiocie aktualizacji stawki procentowej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego począwszy od 2012 roku. W obu postępowaniach odmienny jest przedmiot sporu, i co za tym idzie, przedmiot rozstrzygnięcie. Z tego też powodu, wbrew twierdzeniom skarżącego, rozstrzygnięcie w niniejszym postępowaniu o wysokości opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu od dnia 1 stycznia 2010 roku, nie wyłącza możliwości jej zmiany, w wyniku wypowiedzenia umowy ze skutkiem od 1 stycznia 2012 roku, z powodu nowych okoliczności faktycznych, uzasadniających zmianę stawki procentowej. Dodać przy tym należy, że przeciwko zawieszeniu postępowania przemawia też, zasługujący na ochronę, interes Skarbu Państwa. Zgodnie bowiem z przeważającym stanowiskiem orzecznictwa, jeżeli zmiana wysokości opłaty jest skutkiem zmiany wartości nieruchomości, to orzeczenie Sądu ma charakter konstytutywny, zatem roszczenie wierzyciela o zapłatę opłaty w części przewyższająca dotychczasową staje się wymagalne dopiero po uprawomocnieniu się wyroku. Dla przykładu przywołać można uchwałę Sądu Najwyższego z 23 czerwca 2005 roku w sprawie o sygnaturze III CZP 37/05. Z tych względów, na podstawie artykułu 385 kpc, Sąd Apelacyjny oddalił apelację jako bezzasadną. O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł na podstawie artykułu 98 paragraf 1 i 3 kpc w związku z paragrafem 6 punkt 6 i paragrafem 12 ustęp 1 punkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej, udzielonej przez radcę prawnego, ustanowionego z urzędu.