Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

POSTANOWIENIE

Dnia 19 września 2014r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący - Sędzia SA Mariola Głowacka (spr.)

Sędziowie SA Jerzy Geisler

SA Hanna Małaniuk

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 września 2014r.

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko J. Z.

o zapłatę

na skutek zażalenia powódki

od postanowienia Sądu Okręgowego w Koninie

z dnia 9 lipca 2014r. sygn. akt I C 550/14

postanawia:

oddalić zażalenie.

/-/J. Geisler /-/M. Głowacka /-/ H. Małaniuk

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Koninie postanowieniem z dnia 9 lipca 2014. umorzył postępowanie.

Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu do postanowienia wskazał, że po przekazaniu sprawy do rozpoznania z uwagi na brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i po wezwaniu strony powodowej do uzupełnienia braków formalnych pozwu (doręczonym w dniu 16 czerwca 2014r.) powódka cofnęła pozew wnosząc o umorzenie postępowania pismem nadanym w dniu 30 czerwca 2014r., które wpłynęło w dniu 2 lipca 2014r. jednocześnie nie usuwając braków formalnych pozwu.

Sąd pierwszej instancji powołując jako podstawę prawną art. 505 ³⁷ k.p.c. stwierdził, że dalsze postępowanie w rozstrzyganej sprawie toczyło się na podstawie przepisów o procesie. Stąd powstał dla powódki obowiązek usunięcia braków formalnych pozwu. Wobec niewywiązania się z przedmiotowego obowiązku w ustawowym terminie Sąd postępowanie w sprawie umorzył na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w związku z art. 505 ³⁷ § 1 i 2 k.p.c.

Postanowienie Sądu Okręgowego zostało zaskarżone w całości zażaleniem przez powódkę, która wniosła o jego zmianę poprzez umorzenie postępowania na podstawie art. 203 § 1 k.p.c. w zw. z art. 355 § 1 k.p.c.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Zażalenie powódki nie zasługiwało na uwzględnienie.

Stwierdzić należy, że konsekwencją nieusunięcia braków formalnych pozwu w terminie 2-tygodniowym od daty doręczenia wezwania powodowi jest wydanie przez sąd (obligatoryjnie i z urzędu) postanowienia o umorzeniu postępowania (w całości) na podstawie art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. Doręczenie powódce wezwania do usunięcia braków formalnych pozwu nastąpiło w dniu 16 czerwca 2014r. Dwutygodniowy termin przewidziany w art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. upłynął zatem z końcem 30 czerwca 2014r. Oświadczenie powódki o cofnięciu pozwu złożone zostało 30 czerwca 2014r. w sytuacji zaistnienia przesłanek do obligatoryjnego umorzenia postępowania związanych z nieusunięciem braków formalnych pozwu. Zaistniał więc na gruncie rozstrzyganej sprawy przypadek, gdy powódka zamiast usunąć braki formalne pozwu wskazane w art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c., złożyła pismo z oświadczeniem o cofnięciu pozwu. Jak wspomniano powyżej sankcją nieusunięcia braków formalnych pozwu jest umorzenie postępowania. Równocześnie po myśli art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia, aż do wydania wyroku, zaś zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne.

Wobec przytoczenia przez Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu do postanowienia dwóch podstaw prawnych orzeczenia o umorzeniu postępowania, pozostaje rozstrzygnąć, której z nich przyznać pierwszeństwo zastosowania w analizowanej sytuacji. Sąd Apelacyjny podziela stanowisko wyrażone w literaturze, że w takim przypadku należy umorzyć postępowanie z powodu nieusunięcia braków formalnych pozwu (vide: dr hab. J. K. „Umorzenie postępowania po przekazaniu sprawy z elektronicznego postępowania upominawczego – uwag kilka” Monitor Prawniczy rok 2012 numer 14, str. 734-735 i piśmiennictwo tam powołane). Najpierw bowiem badaniu podlegają braki formalne, a dopiero potem można przystąpić do badania cofnięcia pozwu. Należy przy tym mieć na uwadze, że w odniesieniu do spraw rozpoznawanych w postępowaniach odrębnych w pierwszej kolejności znajdują zastosowanie przepisy normujące określone postępowanie odrębne, a dopiero w przypadku braku regulacji specjalnej ogólne przepisy o procesie. Oznacza to zatem, że pierwszeństwo zastosowania należy nadać normie art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. Co więcej, usunięcie braków formalnych pozwu stanowi warunek sine qua non przejścia postępowania do dalszych faz, póki zaś braki formalne nie zostaną usunięte, ustawodawca umożliwia sądowi jedynie wydanie decyzji o umorzeniu postępowania z powodu nieusunięcia tych braków. Przeciwne stanowisko nakazywałoby sądowi, pomimo nieusunięcia braków formalnych pozwu, dokonywanie oceny, czy cofnięcie pozwu nie jest w okolicznościach sprawy sprzeczne z prawem lub z zasadami współżycia społecznego albo nie zmierza do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.), co więcej, często dokonywanie takiej oceny dotyczyłoby pisma złożonego przez podmiot, który nie wykazał się posiadaniem uprawnień do składania oświadczeń woli w imieniu powoda. W konsekwencji Sąd Apelacyjny podziela uznanie Sądu pierwszej instancji, że podstawę prawną umorzenia postępowania w niniejszej sprawie stanowi art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. z powodu nieusunięcia przez powódkę braków formalnych pozwu.

Biorąc powyższe pod rozwagę zażalenie powódki, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., oddalono.

/-/J. Geisler /-/ M. Głowacka /-/ H. Małaniuk