Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 15/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sąd Okręgowy w P., wyrok z dnia 20 marca 2017 r., sygn. akt XVI K 31/10

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

A.APELACJA OBROŃCY OSKARŻONEGO P. W. (1) (adw. P. B. (1))

a) obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k., poprzez dowolną, powierzchowną, sprzeczną z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego ocenę materiału dowodowego w postaci zeznań świadków, w tym w szczególności P. S. (1) i W. S., a nadto nie uwzględnienie korzystnych dla oskarżonego treści wynikających z zeznań tych osób, czego konsekwencją był błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegający na wadliwym przyjęciu, że P. W. (2) pełnił kierującą rolę w zorganizowanej grupie przestępczej, podczas gdy jak wynika z zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym z zeznań P. S. (1), którym Sąd I instancji przyznał przymiot wiarygodności, działania podejmowane przez P. W. (3) nie polegały na wydawaniu poleceń, zlecaniu dokonania konkretnych czynności, nie były związane z działaniami księgowymi, nie zmierzały bezpośrednio do popełniania przestępstw, miały charakter sporadyczny i jedynie pomocniczy, przez co nie można uznać aby przynależał on do zorganizowanej grupy przestępczej, natomiast bliska relacja z N. S. nie wynikała z istotnej roli, którą P. W. (2) rzekomo odgrywał w grupie, a z ich wcześniejszej, wieloletniej znajomości,

b) obraza przepisów prawa materialnego, tj. art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 55 ust. 3 i art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 l. 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy poczynione przez Sąd I Instancji ustalenia faktyczne jednoznacznie wskazują że P. W. (2) swoimi działaniami wypełnił co najwyżej znamiona pomocnictwa do czynów określonych w punktach 23, 24, 26 i 28 wyroku, albowiem czynności podejmowane przez oskarżonego nie zmierzały bezpośrednio do popełnienia przestępstwa i nie miały wpływu na jego popełnienie, o czym świadczy fakt, że m.in. wielokrotnie gdy P. W. (2) nie obserwował przejścia granicznego, także dochodziło do przewozu narkotyków przez granicę,

c) obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k., poprzez dowolną, powierzchowną, sprzeczną z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego ocenę materiału dowodowego w postaci zeznań świadka P. S. (1), a nadto nie uwzględnienie korzystnych dla oskarżonego treści wynikających z tych zeznań, czego konsekwencją był błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegający na wadliwym przyjęciu, że P. W. (2) finansował przemyt dodatkowych kilogramów marihuany sprowadzanych przez M. J., na zamówienie oskarżonego Ł. N., podczas gdy ze względu na korzystną sytuację finansową i dysponowanie gotówką pożyczał on „na procent" określone sumy pieniędzy P. S. (1), nie mając wiedzy na jaki cel będą one przeznaczone,

d) obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 424 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. i art. 6 k.p.k., poprzez sporządzenie uzasadnienia w sposób ogólnikowy, wadliwy, z uwagi na brak dokładnego omówienia treści zeznań świadków a jedynie wybiórcze, nieobiektywne omówienie fragmentów tych zeznań z eksponowaniem okoliczności niekorzystnych dla oskarżonego i pominięciem szeregu niezwykle istotnych dla ustalenia stanu faktycznego twierdzeń tych świadków, a następnie uzasadnianie przyjętych ustaleń tylko na podstawie owych wyselekcjonowanych zeznań w oparciu o niewiadome kryteria, co narusza zasadę obiektywizmu i rzutuje na ocenę prawidłowości dokonanej przez Sąd oceny zgromadzonego materiału dowodowego,

e) obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. w zw. z art. 168b k.p.k. w zw. z art. art. 47, art. 49, art. 50 i art. 51 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji R., polegająca na uznaniu w całości za dopuszczalny materiał dowodowy i wykorzystanie go dla dokonania ustaleń faktycznych w sprawie rozmów telefonicznych i wiadomości SMS uzyskanych w ramach kontroli operacyjnej, w sytuacji gdy w odniesieniu do części z nich brak było tzw. zgód następczych, a zastosowanie art. 168b k.p.k. było niedopuszczalne z uwagi na niezgodność tego przepisu z Konstytucją R., której to oceny Sąd Okręgowy zaniechał,

f) obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 168b k.p.k., poprzez jego zastosowanie, w sytuacji, w której prokurator nie podjął decyzji w przedmiocie wykorzystania w niniejszym postępowaniu karnym dowodu w postaci utrwalonych w ramach kontroli operacyjnej rozmów i wiadomości SMS, co do których nie została przez Sąd wydana tzw. zgoda następcza i równocześnie błędne przyjęcie, że tego rodzaju zgodę można wywodzić z bierności prokuratora i braku wycofania z postępowania przedmiotowych dowodów,

g) obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. poprzez dowolną i wewnętrznie sprzeczną ocenę dowodów w zakresie dokumentacji przedstawionej przez P. W. (1) na potwierdzenie legalności pochodzenia środków przeznaczonych na nabycie nieruchomości stanowiącej przedmiot zabezpieczenia majątkowego, które Sąd uznał za wiarygodne, a równocześnie za niestanowiące dowodu przeciwnego w rozumieniu art. 45 §2 k.k., czego konsekwencją była obraza art. 45 § 2 k.k., poprzez niesłuszne zastosowanie domniemania zawartego w tym przepisie, w sytuacji, w której oskarżony przedstawił dowód przeciwny,

h) rażąca niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary, poprzez wymierzenie oskarżonemu P. W. (2) rażąco wysokiej kary pozbawienia wolności, niewspółmiernie surowej w relacji do celów, jakie kara ta winna spełniać w zakresie prewencji szczególnej i społecznego oddziaływania, nieodpowiedniej do stopnia winy oraz społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu czynów, nieuwzględniającej wszystkich zasad i dyrektyw wymiaru kary, a przez to, w odczuciu społecznym, niesprawiedliwej.

B. APELACJA OBROŃCY OSKARŻONEGO A. K. (1)

I. apelacja obrońcy (adw. J. D.):

1. obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia polegająca na rażącym naruszeniu:

a) art. 174 k.p.k. poprzez zastąpienie zeznań świadków treścią notatek urzędowych i oparcie na ich podstawie ważkich ustaleń faktycznych, co do sprawstwa oskarżonego A. K. (1) poprzez zaliczenie w poczet materiału dowodowego notatek urzędowych sporządzonych przez R. R. (1), J. U., P. K., P. G., R. J., które znajdują się w części akt oznaczonych jako „teczki analiz”, co skutkowało naruszeniem zasady bezpośredniości i doprowadziło do dokonania ustaleń w zakresie przebiegu zdarzeń na podstawie notatek urzędowych,

b) art. 6 k.p.k., art. 2 pkt 1 k.p.k. i art. 170 § 3 k.p.k. poprzez nierozpoznanie wniosku dowodowego obrońcy oskarżonego A. K. (1) złożonego na rozprawie w dniu 12 k. 2011 r. o przesłuchanie przed Sądem I Instancji w charakterze świadków funkcjonariuszy policji sporządzających notatki urzędowe w przedmiocie analizy podsłuchów, które znajdują się w części akt oznaczonych jako „teczki analiz”, które to Sąd meritii wbrew zakazowi z art. 174 k.p.k., uznał jako dowody w sprawie i dokonał na ich podstawie ustaleń faktycznych co do przebiegu zdarzeń, a w szczególności, co do zakamuflowanego języka oskarżonych w zarejestrowanych rozmowach telefonicznych, co stanowiło naruszenie prawa do obrony oskarżonego A. K. (1), a tym samym poczynienie ustaleń faktycznych na podstawie niedopuszczalnych dowodów, które nie mogą stanowić podstawy wyroku, w postaci notatek urzędowych funkcjonariuszy policji, którzy winni zostać przesłuchani w sprawie w charakterze świadków,

c) art. 7 k.pk. w zw. z art. 192 § 2 k.p.k., art. 167 k.p.k. i art. 366 § 1 k.p.k. poprzez obdarzenie wiarą zeznań P. S. (1) i dokonanie oceny jego zeznań w sposób niepełny, mało wnikliwy, wręcz jednostronny a w szczególności nie przesłuchanie P. S. (1) na rozprawie głównej z udziałem biegłego psychiatry i psychologa pomimo, iż w sprawie istnieją wątpliwości, co do stanu psychicznego, zdolności postrzegania, lub odtwarzania przez P. S. spostrzeżeń, w szczególności z uwagi na treść jego zeznań, w których podaje, że w czasie, o którym zeznaje, zażywał narkotyki: marihuanę i kokainę, łączył również zażywanie narkotyków z alkoholem, czego konsekwencją była wadliwa ocena dowodów,

d) art 167 k.p.k. oraz art. 366 § 1 k.p.k. poprzez niezwrócenie się przez Sąd z urzędu o aktualną kartę kamą odnośnie oskarżonego A. K. (1) i oparcie wyroku na nieaktualnych danych o karalności oskarżonego, w sytuacji, gdy w sprawach Sądu Rejonowego w G. o sygn. akt (...) oraz Sądu Rejonowego w N. o sygn. akt (...) nastąpiło zatarcie skazania, tym samym Sąd wymierzając karę oskarżonemu A. K. (2), biorąc pod uwagę jego wcześniejszą karalność uwzględnił przestępstwa, co do których przed wydaniem wyroku w niniejszej sprawie nastąpiło zatarcie skazania, skutkiem czego oskarżonemu wymierzono karę rażąco surową,

e) art. 167 k.p.k. oraz art. 366 § 1 k.p.k. poprzez zaniechanie inicjatywny dowodowej i nie zwrócenie się do ewidencji zakładu karnego, w którym aktualnie przebywał A. K. (2) o wskazanie okresów pozbawienia wolności oskarżonego oraz do właściwego aresztu śledczego oraz zakładu karnego, w szczególności do Aresztu Śledczego w S. oraz Aresztu Śledczego w P. z zapytaniem, czy, a jeśli tak, to w jakim okresie oskarżony A. K. (2) przebywał w warunkach izolacji, w szczególności z zapytaniem czy w okresie od (...) r. a także od (...) r. A. K. (2) przebywał w ww. jednostkach penitencjarnych, w sytuacji, gdy w wielu pismach procesowych obrońcy oskarżonego sygnalizowali, iż w okresie objętym zarzutem oskarżony był pozbawiony wolności, tym samym nie mógł dopuścić się zarzucanych mu aktem oskarżenia przestępstw, co miało wpływ na dokonane w przedmiotowej sprawie ustalenia faktyczne co do udziału A. K. (1) w przypisanych mu zaskarżonym wyrokiem przestępstwach,

f) art. 170 § 1 pkt 3 i 5 k.p.k., art. 167 k.p.k., art. 2 § 2 k.p.k. oraz art. 4 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie w charakterze świadka M. K. (1) na okoliczność zdarzeń opisanych w przedstawionych A. K. (2) zarzutach, w szczególności w punktach XCI, (...), XCV, XCVII, XCVin, C, CI aktu oskarżenia albowiem M. K. (1), co do którego sprawę wyłączono do odrębnego rozpoznania, pozostawał pod tożsamymi zarzutami co A. K. (2), w ramach działania w zorganizowanej grupie przestępczej oraz wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi osobami, zaś postępowanie prowadzone było przez Prokuraturę Apelacyjną w P. Wydział V do Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji pod sygn. akt (...), przy czym, co istotne, przedmiotowe postępowanie wobec M. K. (1) postanowieniem z dnia (...) r. zostało umorzone wobec stwierdzenia, że podejrzany nie popełnił zarzucanego mu czynu. Sąd I Instancji bezzasadnie uznał, iż dowód ten w sposób oczywisty zmierza do wydłużenia postępowania i jest nieprzydatny, w sytuacji gdy przeprowadzenie ww. dowodu pozwoliłaby na poczynienie istotnych dla kwestii odpowiedzialności karnej oskarżonego ustaleń, a tym samym pozwoliłoby na dokonanie oceny wiarygodności zeznań świadka P. S. (1) pomawiającego oskarżonego A. K. (1), a co w efekcie realizowałoby podstawowe zadanie procesu karnego - dotarcie do prawdy materialnej,

g) art. 410 k.p.k. w zw. z art. 92 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. poprzez niezapoznanie się przez Sąd I instancji przy orzekaniu z całokształtem zgromadzonych w mniejszej sprawie dowodów, tj. nie zapoznanie się z uzyskanymi w toku postępowania przygotowawczego materiałami niejawnymi, w szczególności z dokumentami będącymi podstawą zarządzenia podsłuchów, pod kątem legalności wykorzystania materiałów niejawnych uzyskanych w trybie kontroli operacyjnej, a które to dowody ponadto nie zostały ujawnione w toku rozprawy głównej i zaliczone w poczet materiału dowodowego, jak również poprzez nie zapoznanie się przez cały skład sądzący z całością znajdujących się w Kancelarii (...) materiałów niejawnych, w konsekwencji czego Sąd I instancji nie dokonał wszechstronnej oceny wszystkich zgromadzonych w toku postępowania przygotowawczego dowodów, a zaniechanie to naruszyło zasady rzetelnego procesu opartego na zasadzie sprawiedliwości proceduralnej i zasadzie bezpośredniości,

h) art. 156 § 1 k.p.k. oraz art. 6 k.p.k. poprzez nieuwzględnienie wniosku obrońcy oskarżonego A. K. (1) o udostępnienie akt sprawy oraz umożliwienie sporządzenia z nich fotokopii przed sporządzeniem uzasadnienia zaskarżonego wyroku i wydanie zarządzenia przez Przewodniczącego XVI Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w P. o odmowie wglądu w akta sprawy argumentując, iż przedmiotowe akta sprawy znajdują się poza siedzibą Sądu Okręgowego w P., tj. w mieszkaniu sędziego sprawozdawcy, w sytuacji, gdy obrońca wnioskujący o wgląd w akta sprawy zgłosił się do postępowania sądowego na etapie dopiero po wydaniu wyroku skazującego A. K. (1), siedziba Kancelarii mieści się w W. zaś akta przedmiotowej sprawy liczą ponad 400 tomów, co w sposób znaczący uniemożliwiło obrońcy zapoznanie się z całością akt sprawy, co w efekcie naruszyło prawo do obrony oskarżonego A. K. (1),

i) art. 376 § 3 k.p.k., 117 § 2a i 3 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. poprzez prowadzenie rozprawy w dniu (...) r. pod nieobecność oskarżonego A. K. (1) pomimo należytego i zgodnego z treścią art. 117 § 2a k.p.k. usprawiedliwienia swojej nieobecności i pomimo złożonego wniosku o odroczenie rozprawy, uznając iż rozprawa będzie prowadzona w zakresie nie dotyczącym bezpośrednio oskarżonego A. K. (1), co nie ograniczy jego prawa do obrony, a następnie przeprowadzenie w toku rozprawy czynności dowodowych dotyczących bezpośrednio zarzutów przypisanych oskarżonemu, tj. odsłuchania nagrań z podsłuchów zarządzonych w toku kontroli operacyjnej, na których to nagraniach znajdowały się rozmowy pomiędzy osobami mającymi popełnić wspólnie i porozumieniu z A. K. (2) przestępstwa w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, co w konsekwencji rażąco naruszyło prawo oskarżonego do obrony,

j) art. 410 k.p.k. oraz art. 391 § 2 k.p.k. poprzez dokonanie ustaleń faktycznych na podstawie zeznań świadka P. S. (1), w których pomawia A. K. (1), a złożonych w postępowaniu przygotowawczym w dniu (...)r. (k. 263-268), które nie zostały ujawnione w postępowaniu sądowym, tym samym oparcie się w wyroku i dokonanie ustaleń faktycznych na dowodach nieujawnionych w toku rozprawy głównej,

k) art. 193 § 1 i 2 k.p.k., art 198 § 1 k.p.k. oraz art. 201 k.p.k. poprzez naruszenie podstawowych reguł procesowych dotyczących korzystania z wiedzy specjalnej i opinii biegłych, a przez to brak wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy wymagających wiedzy specjalnej, co miało wpływ na treść wyroku (dotyczy opinii fonoskopijnej – przy. SA),

l) art. 168b k.p.k., art. 237a k.p.k. poprzez ich błędne zastosowanie i czynienie ustaleń faktycznych w sprawie na podstawie dowodów z nagrań i stenogramów rozmów telefonicznych zarejestrowanych w wyniku kontroli operacyjnej, które realne istnieć nie powinny i nie jest dopuszczalne ich wykorzystanie, albowiem treść ww. przepisów kodeksu postępowania karnego jest niekonstytucyjna, w efekcie czego naruszono art. 178 ust. 1 Konstytucji R. i art. 8 ust. 1 i 2 Konstytucji R. i art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, ratyfikowanej przez P.,

ł) art. 168b k.p.k. poprzez uznanie, iż dowody pozyskane w wyniku zarządzonej kontroli operacyjnej innego przestępstwa ściganego z urzędu niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej w stosunku do A. K. (1), zostaną wykorzystane w postępowaniu karnym poprzez przekazanie całości materiałów wraz z aktem oskarżenia i oparcie ustaleń faktycznych w zaskarżonym wyroku, co do których nie uzyskano zgód następczych, na które to nowe dowody prokurator a za nim Sąd I Instancji nie mógł się powołać i wykorzystać w postępowaniu karnym albowiem decyzja prokuratora co do wykorzystywania materiałów z kontroli operacyjnej, powinna być podejmowana w formie postanowienia, za czym przemawiają względy gwarancyjne. Osoba podejrzana jeszcze przed zamknięciem śledztwa lub dochodzenia ma prawo wiedzieć, jakie dowody z kontroli operacyjnej prokurator zamierza przeciwko niej wykorzystać,

m) art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. polegająca na uwzględnieniu w wyroku okoliczności przemawiających jedynie na niekorzyść oskarżonego, rozstrzygnięciu w wyroku istniejących w sprawie wątpliwości na niekorzyść oskarżonego oraz wydanie wyroku na podstawie jedynie części dowodów i nieuwzględnienie zasad prawidłowego rozumowania przy ich ocenie, co przejawiało się w szczególności przez przyjęcie za w pełni wiarygodne jedynego dowodu obciążającego oskarżonego w postaci pomówienia świadka P. S. (1), pomimo że:

- osoba ta jest osobiście zainteresowana wynikiem niniejszego postępowania, a to z tego powodu, iż eksponując i podwyższając znaczenie i rolę A. K. (1) w ramach opisanych orzeczeniem przestępstw. jednocześnie obniża rangę roli pełnionej przez swoją osobę,

- prowadzone są względem tego świadka inne postępowania o charakterze karnym, których wynik może zależeć od postawy świadka w ramach niniejszego postępowania,

- dotychczasowy przebieg życia świadka wskazuje na konieczność zachowania szczególnej ostrożności przy ocenie jego zeznań, a to z uwagi na fakt, iż jest to osoba oskarżona o wiele przestępstw, w tym udział w zorganizowanej grupie przestępczej, która w toku postępowania sądowego na rozprawie w dniu(...) r. przyznała, się do kierowania zorganizowaną grupą przestępczą, instrumentalnie traktująca ludzi, z treści zeznań W. S. wynika, iż jest to: „kłamczuch i oszust” a treść uzasadnienia nie wskazuje, jakoby okoliczności te w ogóle były wzięte przez Sąd I Instancji pod uwagę przy ocenie wiarygodności tego świadka,

- zeznania tego świadka nie zostały potwierdzone przez pozostały materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w szczególności, co do roli i sprawstwa A. K. (1) tym bardziej, że P. S. (1) jak sam zeznał zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i sądowym, nigdy nie widział A. K. (1) (przed rozprawą sądową) zaś wiadomości o byciu przez oskarżonego członkiem zorganizowanej grupy przestępczej posiadał jedynie ze słyszenia (informacje przekazywać mieli mu: W. i K.).albowiem w grupie przestępczej miał pełnić rolę jedynie żołnierza wykonującego polecenia innych, przy czym co istotne, nigdy nie miał kontaktu z oskarżonym A. K.,

- zeznania P. S. są sprzeczne z wyjaśnieniami pozostałych oskarżonych a także z zeznaniami pozostałych świadków przesłuchanych w ramach niniejszej sprawy, przy braku dostatecznego i logicznego wyjaśnienia dlaczego należy w powyższym kontekście dać prymat zeznaniom P. S. (1),

jak również nieuwzględnienie przy ocenie dowodów zasad prawidłowego rozumowania, oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego,

- P. S. szczegółowo składa zeznania w sytuacji, gdy jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, rolę jaką miał pełnić w zorganizowanej grupie przestępczej to był jedynie żołnierz wykonujący polecenia innych osób nad nim przełożonych, miał stać najniżej w hierarchii, w związku z tym nie był informowany o wszystkich poczynaniach grupy i strukturze grupy, nie mógł mieć wiedzy bezpośredniej o podejmowanych na wyższym szczeblu hierarchii decyzjach,

- uznanie, iż A. K. dopuścił się przestępstw w okresie od (...) r. jedynie na podstawie zeznań P. S. (1), w sytuacji, gdy w okresie od (...)r. świadek, jak sam zeznał przebywał w Zakładzie Karnym w P., nadto jak sam zeznał, w grupie (...) był dopiero od (...) r. i w związku z tym nie mógł posiadać bezpośrednim wiedzy na temat przestępstw popełnianych przez A. K. (1) w tym czasie,

n) art. 410 k.p.k. oraz art. 424 § 1 pkt 1 i 2 oraz § 2 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k., art. 7 k.p.k. poprzez nieprzyjęcie za podstawę wyroku całokształtu okoliczności ujawnionych w trakcie rozprawy, a także nie zawarcie w uzasadnieniu wyroku wszystkich elementów, które winny w nim się znaleźć, jak również nie odniesienie się do całości materiału dowodowego, co w konsekwencji uniemożliwia merytoryczną kontrolę wyroku przez Sąd Apelacyjny, a także uniemożliwia sformułowanie zarzutów co do wyroku, którego podstawy faktyczne nie są znane, co w konsekwencji narusza prawo oskarżonego do obrony, w szczególności poprzez:

- ograniczenie się przez Sąd w uzasadnieniu wyroku do ustalenia, że fakt istnienia zorganizowanej grupy przestępczej jest oczywisty i nie budzący wątpliwości, z jednoczesnym wskazaniem, iż przekonanie takie Sąd wywodzi z doniesień medialnych: „wiedza o ich funkcjonowaniu (grupy przestępczej) w przestępczym półświatku była niemal powszechna i co rusz docierały medialne informacje o (...) grupach (...) D.” i jednocześnie zaniechanie wskazania w uzasadnieniu wyroku tych elementów stanu faktycznego, z których można wnioskować zaistnienie przesłanek, na podstawie których można ustalić, że A. K. (2) był członkiem zorganizowanej grupy przestępczej,

- dokonanie ustaleń, iż członkowie zorganizowanej grupy przestępczej w kontaktach telefonicznych między sobą używali zakamuflowanego słownictwa, przy czym ustalenia te Sąd I Instancji dokonał na podstawie: „zdobytego już doświadczenia zawodowego”, przy jednoczesnym zaniechaniu wskazania z czego wynika doświadczenie zawodowe, tj, wskazanie precyzyjnie z czego dokładnie wywodzi wnioski, w jakich sprawach Sąd I Instancji zetknął się z takim samym słownikiem, jakie grupy przestępcze posługiwały się słownikiem stworzonym przez Sąd I Instancji,

- błąd logiczny i sprzeczność w uzasadnieniu wyroku poprzez z jednej strony ustalenie, iż A. K. (2) przynależał do zorganizowanej grupy przestępczej a z drugiej strony wskazanie, iż A. K.: „zachowywał autonomię” i „nie podlegał hierarchicznie N. S.”,

- błędne uznanie, iż liczne pytania obrońców oskarżonych co do przynależności do grupy przestępczej i ich świadomości nie mają znaczenia dla niniejszego postępowania karnego przez pryzmat ich odpowiedzialności karnej oskarżonych, w sytuacji gdy jest to najistotniejszy czynnik określający członka grupy przestępczej,

- błędne uznanie, iż grupa przestępcza, do której miał przynależeć A. K. (2) dokonała obrotu środków odurzających w postaci amfetaminy, w sytuacji gdy z zebranego materiału dowodowego nie wynika taki wniosek, zaś z dowodu z zeznań świadka P. S. (1), którego wiarygodność Sąd I Instancji uznał w całości, w żadnym zakresie nie wskazuje, aby grupa (...) handlowała amfetaminą, jednocześnie Sąd meriti nie uzasadnienia swojego stanowiska w żadnym zakresie,

- Sąd I Instancji błędnie ustalił, iż A. K. (2) przynależał do zorganizowanej grupy przestępczej, w sytuacji,- gdy P. S. (1) w swoich zeznaniach, na których oparł się Sąd I Instancji, na rozprawie w dniu (...) r. wymieniając osoby przynależące do zorganizowanej grupy przestępczej „D.,,, nie wymienia oskarżonego A. K. (2) i jednocześnie wskazuje, iż posiadał on autonomię,

- niedokonanie w sprawie ustaleń w oparciu o logiczną analizę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, lecz przyjęcie ustaleń dokonanych przez prokuraturę jako własnych oraz instrumentalne ich powoływanie dla dowiedzenia tez wcześniej skonstruowanych przez urząd prokuratorski, a nie znajdujących odzwierciedlenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym,

- niewskazanie w uzasadnieniu wyroku okoliczności dotyczących indywidualnie oskarżonego A. K. (1), o których mowa w art. 53 § 2 k.k., które Sąd wziąłby pod uwagę przy wymierzeniu temu oskarżonemu kary, takich jak jego właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, w szczególności fakt jego niekaralności, wywiad środowiskowy oraz długi upływ czasu od popełnienia zarzucanego mu czynu przestępnego,

- poprzez uznanie, iż A. K. (2) swoim działaniem, w szczególności poprzez złożenie wniosku o odtworzenie przed Sądem I Instancji nagrań z podsłuchów uzyskanych w ramach czynności operacyjnych, utrudniał postępowanie karne i wydłużył przewód sądowy, w sytuacji gdy oskarżony A. K. (2) nie złożył takiego wniosku dowodowego, w efekcie czego Sąd I Instancji wymierzył oskarżonemu rażąco surową karę, naruszając tym samym zasadę indywidualizacji kary;

2. rażąca niewspółmierność kary, wyrażająca się w wymierzeniu A. K. (2) niewspółmiernie surowej kary łącznej w wymiarze bezwzględnej kary 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, w sytuacji, gdy w przypadku uznania jego winy za udowodnioną, okoliczności sprawy, a w szczególności dane osobopoznawcze oskarżonego - wychowuje i utrzymuje rodzinę, w tym dwie dorastające córki oraz rodziców, cierpi na bezdechy, okres jaki upłynął od popełnienia przestępstwa - postępowanie trwało kilkanaście lat, co stanowi swego rodzaju dolegliwość, przemawiają za tym, że cele kary w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej zostaną spełnione w przypadku wymierzenia oskarżonemu kary wolnościowej oraz, że taka kara da gwarancję, że oskarżony nie wejdzie ponownie w konflikt z prawem;

2. apelacja obrońcy (adw. A. T.)

a) rażące naruszenie przepisów prawa procesowego, jakie miały wpływ na treść zaskarżonego wyroku, to jest:

- art. 410 k.p.k. poprzez pominięcie tej części dostępnego i przeprowadzonego materiału dowodowego jak również dostępnych okoliczności sprawy, z których płyną czytelne informacje podważające całkowicie ustalenia Sądu Okręgowego w P. to jest:

▪ pominięcie, poprzez nie odniesienie się ani jednym zdaniem, tych twierdzeń świadka P. S. (1) artykułowanych w toku postępowania kilkukrotnie, iż grupa do której należał, a która rzekomo miał kierować N. S., nigdy nie handlowała amfetaminą, a gdyby tak było to on by o tym wiedział,

▪ pominięcie, poprzez nie odniesienie się ani jednym zdaniem, do zawnioskowanego przez niżej podpisanego obrońcę, a następnie zaakceptowanego dowodu z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy (...) Sadu Rejonowego P. i J. oraz Sadu Okręgowego w P. w sprawie (...), w których to P. S. (1) oskarżył swoimi zeznaniami P. W. (1) i K. K. (1) o kierowanie pod jego adresem gróźb karalnych w związku z jego zeznaniami w niniejszej sprawie, a które to postępowanie po rozpoznaniu w dwóch instancjach zakończyło się prawomocnym uniewinnieniem K. K. (1) i P. W. (1),

▪ pominięcie, poprzez nie odniesienie się ani jednym zdaniem, do tych twierdzeń świadka P. S. (1), z których wynika, iż nie zna on i nigdy nie widział M. K. (2) (s. 7 protokołu rozprawy z dnia (...) roku) jak również, iż nigdy nie widział i nie poznał A. K. (2), a całą wiedzę na temat rzekomego jego uczestnictwa w jakichkolwiek przestępstwach ma mieć od oskarżonego K. K. (1), który nigdy słów tych nie potwierdził,

▪ pominięcie tej części dostępnych informacji, na które zresztą powoływał się Sąd Apelacyjny w P. w postanowieniu aresztowym w sprawie (...), iż oskarżony A. K. (2) w okresie od marca (...) roku do lutego 2005 roku przebywał w Zakładzie Karnym w P. i S., a zatem nie mógł popełnić zarzucanego mu przestępstwa w okresie od początku (...) roku ( pkt 41 wyroku),

▪ pominięcie tej części zeznań świadka P. S. (1), iż w (...) roku uczestniczył w drobnych rozwozach, dlatego nie czuł się członkiem żadnej grupy (s. 9 protokołu rozprawy z dnia (...) roku), co przeczy jego twierdzeniom o dokonywanych w tym okresie czasu rzekomych przemytach na 100 kg marihuany,

▪ pominięcie tej części zeznań P. S. (1), z których wynika, iż "ze Starym D. nie miał żadnej styczności" (s. 5 protokołu rozprawy z dnia (...) roku), "M. S. to brat N. S., ale nic nie mogę o nim powiedzieć" (s. 7 protokołu rozprawy z dnia (...) roku), "M. S. znam, ale rozmawiałem z nim ostatnio około 5 lat temu. Z tego co wiem nie należał on do grupy D." (s. 8 protokołu z dnia (...) roku),

▪ pominięcie tej części zeznań świadka P. S. (1), z których wynika, że nigdy nie przekazywał on jakichkolwiek narkotyków D. I., zaś rzekomo miał to czynić K. K. (1), który faktów tych podobnie jak D. I. nie potwierdza,

▪ pominięcie tej części zeznań P. S. (1), z których wynika czytelna informacja, iż nigdy nie był on świadkiem przekazania jakiekolwiek kokainy B. J. (vide: s. 11 protokołu rozprawy z dnia (...) roku), a całą wiedzę na ten temat miał czerpać od K. K. (1),

▪ pominięcie tej części zeznań P. S. (1), z których wynika, iż rzekomo nabyta za kwotę 200 złotych porcja kokainy o wadze 0,7 grama nigdy nie została ani zważona przez P. S. (1), ani też nie została nabyta, a jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, iż to nie świadek S., ale rzekomo K. K. (1) miał nabywać wspomnianą w zarzucie ilość narkotyku od B. J., to oczywistym pozostaje to, że nie wiemy, od kogo, co i w jakiej ilości zostało przyniesione do samochodu, którym mieli przyjechać P. S. (1), K. K. (1) i trzecia ustalona osoba,

▪ pominięcie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, który w żadnym fragmencie nie potwierdza słów P. S. (1), jakoby oskarżony M. T. miał działać w domniemanej grupie przestępczej będąc rzekomo odpowiedzialny za rozwiązania siłowe,

▪ pominięcie tej części zeznań P. S. (1) (s. 9 protokołu rozprawy z dnia (...) roku), z której wynika, iż nie wie on ile w rzeczywistości marihuany miało trafić do M. T. (może 5 kg a może 2-3 kg),

▪ pominięcie tej części zeznań świadka P. S. (1), z której wynika, że transakcji z M. T. miał rzekomo dokonywać w okolicy jego domu na R. (s. 11 protokołu rozprawy z dnia (...) roku), podczas gdy M. T. mieszkał w rzeczywistości na Ś.,

▪ pominięcie tej części zeznań P. S. (1), z której wynika, że jeśli chodzi o kokainę z 3 przemytów to generalnie mogła to być inna substancja, gdyż P. S. (1) jej nie próbował, a jedynie tak mu powiedziano (s. 11-12 protokołu rozprawy z dnia (...) roku),

▪ pominięcie tej części zeznań świadka P. S. (1), z której wynika, że sam stał na czele "swojej grupy" przemytniczej,

▪ pominięcie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, który w żadnym elemencie (poza P. S. (1)} nie nanosi jakichkolwiek informacji odnośnie oskarżonego J. nawet w kwestiach nie związanych z popełnieniem przestępstw, a zatem trudno jest nie oprzeć się twierdzeniu, iż nie przedstawiono odnośnie tegoż oskarżonego żadnych dowodów jego przestępczej działalności,

▪ pominięcie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, który w żadnym elemencie nie nanosi jakichkolwiek informacji odnośnie oskarżonego A. K. (2),

▪ pominięcie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci postanowienia Prokuratury Krajowej w P. w przedmiocie umorzenia postępowania wobec M. K. (1) o czyny tożsame z czynami stawianymi A. K. (2) w punktach LII-LX, LXII-LXIII aktu oskarżenia,

- art. 7 k.p.k. w związku z art. 424 k.p.k. poprzez jednostronną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, czego materialnym dowodem jest uzasadnienie zaskarżonego wyroku, to jest:

▪ zeznań świadka P. S. (1) uznanych za wiarygodne w "przeważającej części", w sytuacji gdy świadek fen wyraźnie zeznaje, iż grupa przestępcza, do której miał rzekomo należeć nigdy nie handlowała amfetaminą, a zatem Sąd był zobowiązany do wykazania w uzasadnieniu czy i dlaczego uznaje tę wypowiedź za wiarygodną,

▪ zeznań świadka P. S. (1) uznanych za wiarygodne w "przeważającej części", w sytuacji gdy świadek ten wiedzę na temat jakiegokolwiek związku z udziałem w zarzutach stawianych A. K. (2) (LI, LXI, LXIV) miał mieć od K. K. (1), który faktu tego nie potwierdza,

▪ zeznań świadka P. S. (1), które według Sądu były wiarygodne, albowiem wyjaśniał chaotycznie, przeskakując z tematu na temat, a zatem nie mogły być narzucone przez funkcjonariuszy CBŚ (s. 142 uzasadnienia), co przeczy słowom samego P. S. (1) wypowiedzianym na rozprawie w dniu (...)roku (s. 6 protokołu), iż "Ja czekałem na sugestie przesłuchujących, co mam mówić podczas kolejnych przesłuchań”,

▪ dowodu z rozmów zarejestrowanych w ramach kontroli operacyjnej, które, niezależnie od kwestii ich legalności, uznane zostały jako "wiarygodny dowód popełnienia poszczególnych przestępstw", a które czytane mają być zdaniem Sądu w sposób całościowy a nie jako pojedyncze zdania wyrwane z kontekstu, choć przecież dokładana analiza uzasadnienia zaskarżonego wyroku na s. 1-48 pokazuje jasno, że sąd uzasadnia popełnienie przestępstw właśnie ”równoważnikami zdań" wyrwanymi z kontekstu, na dodatek przepisując uzasadnienie aktu oskarżenia,

▪ zeznań świadka P. M., które z jednej strony zostały przez Sąd uznane za niewiarygodne, ale Sąd uznał ich zasadność, co do faktu, iż przedmiotem działalności oskarżonych były narkotyki, by z drugiej strony przemilczeć fakt, iż P. M. jako osoba zaangażowana w proceder handlu narkotykami nie miała żadnego pojęcia na temat oskarżonych A. K. (2), D. I., M. T., B. J. czy M. K. (2),

- art. 404 § 2 k.p.k. poprzez prowadzenie odroczonej rozprawy po ponad rocznej przerwie spowodowanej nieobecnością oskarżonego K. (zatrzymanego do innej sprawy na terenie W.) w dalszym ciągu a nie od początku, co miało istotny wpływ na treść wyroku, a zwłaszcza na skoncentrowanie materiału dowodowego w dużej bliskości z wydaniem wyroku w sprawie, co spowodowało, iż Sądowi umknęły przy wyrokowaniu ewidentne kwestie chociażby płynące z zeznań świadka S., jak choćby to, że grupa, do której miał należeć nigdy nie handlowała amfetaminą,

- art. 167 k.p.k. w związku z art. 366 § 1 k.p.k. poprzez:

▪ nie przeprowadzenie dowodu z informacji w Urzędu Miasta O. i G. (Wydziały Komunikacji) na okoliczność ustalenia, ile samochodów marki M. (...) litry diesel rok prod. (...) koloru niebieskiego było rejestrowanych w (...) roku i czy wśród właścicieli była osoba o imieniu W. celem jej przesłuchania na rozprawie odnośnie rzekomych przemytów w (...) i 2004 roku;

b. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, a sprowadzający się do mylnego uznania, iż:

- oskarżony A. K. (2) uczestniczył w okresie (...)w wewnątrzwspólnotowym nabyciu 100 kg marihuany, mimo iż w okresie od (...) roku przebywał w Zakładach Karnych w ramach tymczasowego aresztowania, P. S. (1) w tym okresie nigdy nie widział i nie poznał oskarżonego K. a nawet osoby, która miała być właśnie A. K. (2), a nadto od (...) roku według twierdzeń P. S. (1) A. K. (2) miał zostać "pominięty" przy tych rzekomych przemytach przez N. S.,

- oskarżeni A. K. (2) i M. K. (2), jako osoby zamieszkałe w oddali od miasta P., uczestniczyli w zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej rzekomo przez N. S. mimo braku jakichkolwiek dowodów w tym względzie, przy czym sam Sąd zauważa, że oskarżony K. miał mieć rzekomo jakąś swoją grupą ludzi odpowiadającą za przestępstwa na terenie O. i w żaden sposób nie podlegać N. S., zaś M. K. (2) jak twierdzi sam Sąd Okręgowy, miał być zależny od A. K. (2).

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

(UWAGA! zasadność dotyczy zarzutu z podpunktu g)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

(UWAGA! niezasadność dotyczy pozostałych zarzutów)

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

(UWAGA! zasadność dotyczy zarzutu z pkt I podpunktu 1 lit. e)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

(UWAGA! niezasadność dotyczy pozostałych zarzutów)

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

(UWAGA! zasadność dotyczy zarzutu z pkt a tiret pierwsze podpunkt czwarty)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

(UWAGA! niezasadność dotyczy pozostałych zarzutów)

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przed przystąpieniem do omówienia stawianych w apelacjach zarzutów a właściwie zarzutów związanych ze skazaniem oskarżonego P. W. (1) w części dotyczącej rozstrzygnięć zawartych w pkt 26 i 39 tiret pierwsze wyroku Sądu I instancji, związanych ze skazaniem za czyn opisany w pkt XXXII części wstępnej tego wyroku oraz związanych ze skazaniem oskarżonego A. K. (1) w części dotyczącej rozstrzygnięć zawartych w pkt 41 i 51 tiret pierwsze w związku ze skazaniem za czyn opisany w pkt LI części wstępnej tego wyroku należy wskazać na sytuację fatyczną i procesową, w jakiej przyszło rozstrzygać w toku niniejszego postępowania apelacyjnego.

Na wstępie należy wskazać, iż Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt (...) skazał K. K. (1), P. W. (1), A. K. (1), K. R., D. I., M. T., B. J., M. K. (2), M. S., M. B. (1), P. B. (2), M. W. (1), S. J., M. Ś., Ł. N. i T. M. za szereg przestępstw narkotykowych z ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2005 r. Nr 179, poz. 1485) a także z obowiązującej poprzednio ustawy z dnia 24 k. 1997r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz. U. z 2003r. nr 24 poz. 198 ze zm.) a także z art. 258 § 1 k.k.

Między innymi wyrokiem tymPiotr W. skazany:

- w pkt 23 na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 258 § 1 k.k., polegające na tym, że w okresie od końca (...) r. w P. oraz na terenie województw (...) i (...) brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej przez ustalonego mężczyznę (według ustaleń to N. S. ps. (...) – przyp. SA), w skład której wchodzili w różnym okresie: M. B. (1) ps. ”M.”, R. D. ps. (...), D. I. ps. (...), B. J. ps. (...), A. K. (2) ps. (...), K. K. (1) ps. (...), M. K. (2), P. M. ps. (...), K. R. ps. (...), M. S. ps. (...), M. T. ps. (...), P. W. (2) ps. (...), P. S. (1), M. J., M. Ś., S. J., W. S., M. W. (1), P. B. (2), M. N., I. J., Ł. N. ps. (...) i inne ustalone i nieustalone osoby, mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wewnątrzwspólnotowym nabyciu oraz przywozie do P. i następnie wprowadzaniu do obrotu na terenie P. oraz województw (...) i (...) wbrew przepisom ustawy, znacznych ilości środków odurzających i substancji psychotropowych (opis w pkt XXIX części wstępnej wyroku),

- w pkt 24 na kary 1 roku pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 20 stawek dziennych w wysokości po 400 zł każda za przestępstwo z art. 55 ust. 1 i art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 l. 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., polegające na tym, że na przełomie (...) roku w P., województwie (...), K. oraz na terenie H. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z K. K. (1), P. S. (1) i K. R., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, w ramach podziału ról, brał udział w przywozie z H. poprzez granicę h. i n., nieustalonej ilości marihuany, której zakupu na terenie H. dokonał K. K. (1), a on sam wspólnie z P. S. (1), na polecenie K. R. podczas tego przywozu prowadzili obserwację przejścia granicznego, w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim wzmożonej kontroli, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P. przez różne ustalone i nieustalone osoby (opis w pkt XXX części wstępnej wyroku) a także orzeczono wobec niego na podstawie art. 70 ust. 4 w/w ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nawiązkę w kwocie 700 zł na rzecz Stowarzyszenia (...) (pkt 25 wyroku),

- w pkt 26 na kary 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 180 stawek dziennych w wysokości po 400 zł każda za ciąg przestępstw (art. 91 § 1 k.k.), tj.:

przestępstwo z art. 42 ust. 1 i 3 i art. 43 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 24.04.1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., polegające na tym, że na początku (...) roku w P., województwie (...), K. oraz na terenie H. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z K. K. (1) i P. S. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, w ramach podziału ról, brał udział w przywozie z H. poprzez granicę h. i n., znacznej ilości środków odurzających w postaci 5 kg marihuany, której zakupu na terenie H. dokonał K. K. (1), a on sam wspólnie z P. S. (1), podczas tego przywozu prowadzili obserwację przejścia granicznego, w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim wzmożonej kontroli, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P. przez różne ustalone i nieustalone osoby (opis w pkt XXXI części wstępnej wyroku),

przestępstwo z art. 42 ust. 1 i 3 i art. 43 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 24.04.1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., polegające na tym, że od początku (...) roku do lutego 2004 roku w P., województwie (...), K. oraz na terenie H. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), wspólnie i w porozumieniu z A. K. (2), P. S. (1) i nieustalonym mężczyzną, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, w ramach podziału ról, przynajmniej dwudziestokrotnie brał udział w przywozie z H. poprzez granicę h. i n., znacznej ilości środków odurzających w postaci co najmniej 100 kg marihuany, które zostały nabyte dla ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. – przyp. SA) i A. K. (1), a których zakupu na terenie H. dokonał nieustalony mężczyzna, w ten sposób, że sam bądź wspólnie z P. S. (1) podczas tych przywozów prowadzili obserwację przejścia granicznego, w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim wzmożonej kontroli, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P. przez różne ustalone i nieustalone osoby (opis w pkt XXXII części wstępnej wyroku),

przestępstwo z art. 42 ust. 1 i 3 i art. 43 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 24.04.1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., polegające na tym, że latem (...) roku w P., województwie (...), K. oraz na terenie H. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), wspólnie i w porozumieniu z W. S., P. S. (1) i ustaloną osobą, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, dwukrotnie brał udział w przywozie z H. poprzez granicę h. i n. znacznej ilości środków odurzających w postaci łącznie 10 kg marihuany, które zostały nabyte dla ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. – przyp. SA) od ustalonej osoby, a P. S. (1) wskazał W. S. miejsce, do którego ma się udać w H. oraz przekazał mu pieniądze na nabycie środków odurzających i numer telefonu do ustalonej osoby, od którego zostały nabyte narkotyki, a on sam podczas tych przywozów prowadził obserwację przejścia granicznego, w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim wzmożonej kontroli, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P. przez D. I., który sprzedał je nieustalonym osobom, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P. przez różne ustalone i nieustalone osoby, i tak latem (...) roku w P. działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z P. S. (1), w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znacznej ilości marihuany o łącznej masie netto 10 kilogramów w ten sposób, że dwukrotnie przekazał D. I. w celu dalszej odsprzedaży, po 5 kilogramów tego narkotyku, którego przywozu z H. dokonali, działający na polecenie N. S., wspólnie i w porozumieniu, P. W. (2), P. S. (1) i W. S. oraz ustalona osoba (opis w pkt XXXIII części wstępnej wyroku),

przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 42 ust. 1 i 3 i art. 43 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 24.04.1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., polegające na tym, że w kwietniu (...) roku w P., województwie (...), K. oraz na terenie H. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, na polecenie ustalonej osoby (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), wspólnie i w porozumieniu z P. S. (1), Ł. M. i W. S. oraz ustaloną osobą, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, w ramach podziału ról, jeden raz usiłował dokonać przywozu z H. poprzez granicę h. i n., znacznej ilości środków odurzających w postaci 5 kg marihuany, które miały zostać nabyte od ustalonej osoby dla ustalonej osoby (według ustaleń SO N. S. – przyp. SA), a których zakupu na terenie H. dokonał Ł. M., którego do tego zadania zwerbował W. S., lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na to, że na terenie H. zepsuł się samochód, którym miała być przewożona marihuana, a następnie narkotyki te miały zostać wprowadzone do obrotu na terenie P. przez różne ustalone i nieustalone osoby (opis w pkt XXXIV części wstępnej wyroku), a także orzeczono wobec oskarżonego na podstawie art. 55 ust. 3 w/w ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nawiązkę w kwocie 8000 zł na rzecz Stowarzyszenia (...) (pkt 27 wyroku),

- w pkt 28 na kary 5 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 200 stawek dziennych w wysokości po 400 zł każda za ciąg przestępstw (art. 91 § 1 k.k.) z art. 55 ust. 1 i 3 i art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia przestępstwa w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., tj.:

przestępstwo, polegające na tym, że w okresie od k. do października (...) r. w P., województwie (...) i na terenie całego kraju oraz na terenie H. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), wspólnie i w porozumieniu z M. W. (1), P. S. (1) i K. K. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, w ramach podziału ról, przynajmniej dziesięciokrotnie brał udział w przywozie z H. poprzez granicę h. i n. znacznej ilości środków odurzających w postaci co najmniej 200 kg marihuany o łącznej wartości około 600.000 euro, co najmniej 250 gramów kokainy o nieustalonej wartości i 500 sztuk sadzonek krzewów konopi indyjskich innych niż włókniste o nieustalonej wartości, których wewnątrzwspólnotowego nabycia, na polecenie N. S., na terenie H. dokonał K. K. (1), przy czym 180 kg marihuany o łącznej wartości około 540.000 euro zostało dostarczone przez M. W. (1), a następnie K. K. (1) wraz z P. S. (1) dokonał przywozu tych narkotyków na teren P., a on sam na polecenie N. S. podczas tych przywozów prowadził obserwację przejścia granicznego, w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim wzmożonej kontroli, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P. przez różne ustalone i nieustalone osoby, i tak:

▪ w okresie od (...) roku w L. oraz innych miejscowościach na terenie kraju, działając w zorganizowanej grupie przestępczej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z N. S., K. K. (1) i Ł. N. brali udział w obrocie znacznej ilości substancji psychotropowej w ten sposób, że w celu dalszej dystrybucji, P. S. (1) wraz z K. K. (1), na polecenie N. S., przekazali Ł. N., za pośrednictwem innej ustalonej osoby, co najmniej 8-krotnie środki odurzające w łącznej ilości co najmniej 80 kg marihuany, o łącznej wartości około 800.000 zł, w celu dalszej odsprzedaży,

▪ w okresie od (...) roku w P., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wbrew przepisom ustawy, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z N. S., K. K. (1) i P. S. (1) brali udział w obrocie znacznej ilości środków odurzających w postaci łącznie 20 kilogramów marihuany, pochodzących z wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie H. w ten sposób, że P. S. (1), na polecenie N. S., te środki odurzające co najmniej czterokrotnie przekazał M. T., każdorazowo po 5 kilogramów tego narkotyku w celu dalszej odsprzedaży,

▪ w dniu (...) roku na terenie województwa (...), działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z N. S. i K. K. (1) brał udział w obrocie znacznej ilości środków odurzających w postaci łącznie 2.000 gram marihuany, pochodzących z wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie H. w ten sposób, że na polecenie N. S., przygotował do sprzedaży te narkotyki za kwotę 27.600 złotych, które to narkotyki przeznaczone były dla ustalonej osoby (opis w pkt XXXV części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że od drugiej połowy (...) roku w P., województwie (...), w O., w województwie (...) oraz w K. i na terenie H. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), wspólnie i w porozumieniu z P. S. (1), K. K. (1) i trzema nieustalonymi mężczyznami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, w ramach podziału ról, brał udział w przywozie z H. poprzez granicę h. i n., znacznej ilości środków odurzających w postaci 1 kg kokainy, których wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie H. na polecenie N. S. dokonali K. K. (1) i P. S. (1) od trzech nieustalonych mężczyzn, a następnie K. K. (1) wraz z P. S. (1) dokonał przywozu tego narkotyku z H. do P., a on sam podczas tego przywozu prowadził obserwację przejścia granicznego w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim wzmożonej kontroli, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P., w ten sposób, że 1 kg kokainy po uzgodnieniu tego przez ustalonego mężczyznę (według ustaleń SO N. S. – przyp. SA) został przez K. K. (1) i P. S. (1) dostarczony A. K. (2), który po dokonaniu jego wzmocnienia zwrócił go i następnie K. K. (1) przekazał te środki odurzające nieustalonemu mężczyźnie (opis w pkt XXXVII części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że jesienią (...) roku w P., w województwie (...), K. i na terenie H. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SA (...) ps. (...) – przyp. SA), wspólnie i w porozumieniu z P. S. (1), Ł. N., K. K. (1) i dwoma nieustalonymi mężczyznami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, w ramach podziału ról, brał udział w przywozie z H. poprzez granicę h. i n., co najmniej 10 kg marihuany, której wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie H. dokonał K. K. (1) wraz z P. S. (1), a Ł. N. wskazał im osoby, od których nabyli oni te środki odurzające, a następnie P. S. (1) dokonał ich przywozu na teren P., a on sam podczas tego przywozu prowadził obserwację przejścia granicznego w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim wzmożonej kontroli, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P. przez różne ustalone i nieustalone osoby (opis w pkt XXXVIII części wstępnej wyroku),

przestępstwo polegające na tym, że w okresie od w. (...) roku do (...) roku w P., województwie (...) i na terenie całego kraju oraz na terenie H. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), wspólnie i w porozumieniu z K. K. (1) i P. S. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, w ramach podziału ról, przynajmniej dziesięciokrotnie brał udział w przywozie z H. poprzez granicę h. i n., znacznej ilości środków odurzających w postaci co najmniej 200 kg marihuany o łącznej wartości około 600.000 euro, których wewnątrzwspólnotowego nabycia na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. przyp. SA), na terenie H., dokonał K. K. (1), a następnie K. K. (1) wraz z P. S. (1) dokonał przywozu tych narkotyków na teren P., a on sam na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA) podczas tych przywozów prowadził obserwację przejścia granicznego w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim wzmożonej kontroli, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P. przez różne ustalone i nieustalone osoby, i tak:

▪ we wrześniu (...) roku w P., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wbrew przepisom ustawy, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z ustalonym mężczyzną (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), K. K. (1) i P. S. (1) brał udział w obrocie znacznej ilości środków odurzających w postaci łącznie 20 kilogramów marihuany, pochodzących z wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie H. w ten sposób, że K. K. (1) wraz z P. S. (1), na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...)), te środki odurzające co najmniej czterokrotnie przekazał D. I., każdorazowo po 5 kilogramów tego narkotyku w celu dalszej odsprzedaży,

▪ w drugiej połowie (...) roku w P., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wbrew przepisom ustawy, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, brał udział w obrocie środków odurzających w postaci łącznie co najmniej 200 gram marihuany, pochodzących z wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie H. w ten sposób, że P. S. (1) kilkakrotnie ten narkotyk przekazał R. R. (2) za łączną kwotę co najmniej 4.000 złotych, w celu dalszej odsprzedaży,

▪ w okresie od drugiej połowy (...) roku do pierwszej połowy (...) roku w P., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wbrew przepisom ustawy, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z ustalonym mężczyzną (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), K. K. (1) i P. S. (1) brał udział w obrocie środków odurzających w postaci łącznie co najmniej 200 gram marihuany, pochodzących z wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie H. w ten sposób, że K. K. (1) wraz z P. S. (1), na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), dwukrotnie po 100 gram tego narkotyku jako próbkę przekazali M. B. (1),

▪ na przełomie (...)/(...) roku w P., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z ustalonym mężczyzną (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), K. K. (1) i P. S. (1) brał udział w obrocie znacznej ilości środków odurzających w postaci 5 kilogramów marihuany, pochodzących z wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie H. w ten sposób, że K. K. (1) wraz z P. S. (1), na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), przekazał ten narkotyk K. R., który następnie został przez niego wprowadzony do dalszego obrotu,

▪ na przełomie (...)/(...) roku w P., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wbrew przepisom ustawy, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z ustalonym mężczyzną (według ustaleń SO N. S. ps. (...)), K. K. (1) i P. S. (1) brał udział w obrocie znacznej ilości środków odurzających w postaci 400 gram marihuany, pochodzących z wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie H. w ten sposób, że P. S. (1), na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. „drewniak” – przyp. SA), czterokrotnie sprzedał, każdorazowo po 100 gramów tego narkotyku M. N., za łączną kwotę nie mniejszą niż 5.800 złotych, a on pieniądze te przekazał ustalonemu mężczyźnie (według ustaleń SA (...) ps. (...) – przyp. SA),

▪ w okresie od(...) (...) roku do (...) (...) roku w P. i L. oraz innych miejscowościach na terenie kraju, działając w zorganizowanej grupie przestępczej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z ustalonym mężczyzną (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), K. K. (1) i Ł. N. wraz z innymi osobami, brał udział w obrocie znacznej ilości substancji psychotropowej w ten sposób, że w celu dalszej dystrybucji K. K. (1) przekazał osobiście bądź poprzez Ł. N. i inne osoby, na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), ustalonemu mężczyźnie oraz nieustalonym osobom, co najmniej 6-krotnie środki odurzające w łącznej ilości co najmniej 27,5 kg marihuany o łącznej wartości nie mniejszej niż 412.500 zł, w celu dalszej odsprzedaży,

▪ w okresie od l. (...) roku do k. (...) roku w T. i na terenie województwa (...), działając w zorganizowanej grupie przestępczej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z ustalonym mężczyzną (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), K. K. (1), P. S. (1), W. S., P. B. (2), Ł. N. i T. M. oraz ustaloną osobą, wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znacznej ilości środków odurzających w postaci łącznie 23,5 kilogramów marihuany, pochodzących z wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie H. w ten sposób, że K. K. (1) wraz z P. S. (1), Ł. N., W. S. i P. B. (2), na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), co najmniej pięciokrotnie te środki odurzające sprzedali ustalonej osobie i T. M. za łączną kwotę co najmniej 218.500 złotych, przy czym czterokrotnie po 5 kg tego narkotyku, a jeden raz 3,5 kg marihuany, w celu dalszej ich odsprzedaży,

▪ w (...) roku w P., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z ustalonym mężczyzną (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), K. K. (1) i P. S. (1), wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znacznej ilości środków odurzających w postaci łącznie 50 kilogramów marihuany, pochodzących z wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie H. w ten sposób, że K. K. (1) wraz z P. S. (1), na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S., ps. (...) – przyp. SA) co najmniej dziesięciokrotnie te środki odurzające sprzedali S. J., które następnie zostały przez niego wprowadzone do dalszego obrotu (opis w pkt XXXIX części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że w styczniu (...) roku w P., województwie (...), K. i na terenie H. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), wspólnie i w porozumieniu z K. K. (1), P. S. (1), W. S. i dwoma nieustalonymi mężczyznami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, w ramach podziału ról, uczestniczył w dokonaniu przywozu z H. poprzez granicę h. i n., znacznej ilości środków odurzających w postaci łącznie 20 kg marihuany, których wewnątrzwspólnotowego nabycia od dwóch nieustalonych mężczyzn dokonali K. K. (1) i P. S. (1), a W. S. przechowywał pieniądze, za które zostały nabyte te narkotyki oraz dwukrotnie przewiózł K. K. (1) przez granicę p., za co otrzymał kwotę 300 złotych, a on sam podczas tego przywozu prowadził obserwację przejścia granicznego w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim wzmożonej kontroli, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P. przez różne ustalone i nieustalone osoby (opis w pkt XL części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że na początku (...) roku w P., województwie (...), K. oraz na terenie H. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), wspólnie i w porozumieniu z K. K. (1), P. S. (1), ustaloną osobą oraz dwoma nieustalonymi mężczyznami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, w ramach podziału ról, trzykrotnie dokonał przywozu z H. poprzez granicę h. i n. łącznie co najmniej 45 kg marihuany za łączną kwotę co najmniej 135.000 euro, której wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie H. od dwóch nieustalonych osób wskazanych przez ustalonego mężczyznę dokonał P. S. (1) wraz z K. K. (1), a on sam podczas tych przywozów prowadził obserwację przejścia granicznego w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim wzmożonej kontroli, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P. przez różne ustalone i nieustalone osoby, w tym również przez ustalonego mężczyznę i Ł. N. (opis w pkt XLI części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że w pierwszej połowie (...) roku w P., województwie (...) oraz na terenie H. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), wspólnie i w porozumieniu z P. S. (1), P. M., K. K. (1), M. J., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, w ramach podziału ról, przynajmniej dziesięciokrotnie brał udział w przywozie z H. poprzez granicę h. i n., znacznej ilości środków odurzających w postaci co najmniej 70 kg marihuany, których wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie H. na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA) dokonał K. K. (1) i P. S. (1), a trzykrotnie przywozu takiego dokonał M. J., w ten sposób, że sam, bądź wspólnie z P. M. podczas tych przywozów prowadzili obserwację przejścia granicznego w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim wzmożonej kontroli, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P. przez różne ustalone i nieustalone osoby (opis w pkt XLII części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że w c. (...) roku w S. i w P., województwie (...) oraz na terenie H. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), wspólnie i w porozumieniu z M. Ś., I. J., K. K. (1), P. S. (1) i nieustalonym mężczyzną, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, w ramach podziału ról, brał udział w przywozie z H. poprzez granicę h. i n., znacznej ilości środków odurzających w postaci co najmniej 20 kg marihuany, których wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie H. dokonał K. K. (1) wraz z nieustalonym mężczyzną, a M. Ś. wspólnie z I. J., na polecenie P. S. (1), wykonującego polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA) dokonali przywozu tych narkotyków z H. do P., a on sam podczas tego przywozu prowadził obserwację przejścia granicznego w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim wzmożonej kontroli, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P. przez różne ustalone i nieustalone osoby (opis w pkt XLIII części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że w okresie od c. (...) roku do (...) (...) roku w S. i w P., województwie (...) oraz na terenie H. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), wspólnie i w porozumieniu z P. S. (1), M. Ś. i K. K. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, w ramach podziału ról, brał udział w przywozie z H. poprzez granicę h. i n., znacznej ilości środków odurzających w postaci co najmniej 40 kg marihuany, których wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie H. dokonał K. K. (1), a P. S. (1) na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA) polecił M. Ś. przywieźć te narkotyki z H. do P., wręczając mu w tym celu pieniądze na zakup paliwa oraz jedzenie, a on sam podczas tych przywozów prowadził obserwację przejścia granicznego w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim wzmożonej kontroli, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P. przez różne ustalone i nieustalone osoby, i tak:

▪ w dniu (...) (...) roku w L., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z K. K. (1), P. S. (1), A. K. (2) i ustalonym mężczyzną (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA) oraz dwoma dotychczas nieustalonymi mężczyznami, uczestniczyli w obrocie znacznej ilości środków odurzających w ten sposób, że K. K. (1) i P. S. (1), na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), przewozili ukryte w schowku w samochodzie marki V. (...) ziele konopi w ilości 1001,46g, które przeznaczone były dla A. K. (1) (opis w pkt XLIV części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że w okresie od c. (...) roku do (...) (...) roku w S. i w P., województwie (...) oraz na terenie H. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z P. S. (1), M. Ś. i K. K. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, w ramach podziału ról, brał udział w przywozie z H. poprzez granicę h. i n., znacznej ilości środków odurzających w postaci co najmniej 37 kg marihuany, których wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie H. dokonał K. K. (1), a P. S. (1) polecił M. Ś. przywieźć te narkotyki z H. do P., wręczając mu w tym celu pieniądze na zakup paliwa oraz jedzenie, a on sam podczas tych przywozów prowadził obserwację przejścia granicznego w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim wzmożonej kontroli, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P. przez różne ustalone i nieustalone osoby (opis w pkt XLV części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że w l. (...) roku w P., w P. i w K., województwie (...) oraz na terenie B. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, na polecenie N. S., wspólnie i w porozumieniu z P. S. (1), M. Ś., K. K. (1) i nieustalonym mężczyzną, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, w ramach podziału ról, brał udział w przywozie z B. poprzez granicę belgijsko-niemiecką i n., znacznej ilości środków odurzających w postaci 1 kg kokainy, których wewnątrzwspólnotowego nabycia na terenie B. dokonał na polecenie N. S. i K. P. (1) S. za kwotę około 120.000 złotych, któremu udzielił instrukcji odnośnie miejsca nabycia i osoby, od której ten narkotyk ma zostać nabyty, a przywozu tego narkotyku z B. do P. dokonał P. S. (1) wraz z M. Ś., a on sam podczas tego przywozu prowadził obserwację przejścia granicznego w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim wzmożonej kontroli, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P. przez różne ustalone i nieustalone osoby (opis w pkt XLVII części wstępnej wyroku) oraz orzeczono wobec oskarżonego na podstawie art. 70 ust. 4 w/w ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nawiązkę w kwocie 10.000 zł na rzecz Stowarzyszenia (...) (pkt 29 wyroku),

-w pkt 30 na karę 1 roku pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k., polegające na tym, że w okresie od końca k. (...) roku do dnia (...) (...) roku w U. gmina K., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z M. W. (2), K. K. (1), P. M., M. B. (2) i J. B., będąc kierowanym przez ustalonego mężczyznę (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), wbrew przepisom ustawy, brał udział w uprawie konopi indyjskich w ilości 453 krzewów o szacunkowej wydajności około 10-ciu kilogramów konopi innych niż włókniste (opis w pkt XXXVI części wstępnej wyroku) i orzeczono wobec oskarżonego na podstawie art. 70 ust. 4 w/w ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nawiązkę w kwocie 1.000 zł na rzecz Stowarzyszenia (...) (pkt 31 wyroku),

-w pkt 32 na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia (...) r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k., polegające na tym, że w okresie od c. do l. (...) roku w P. i M. gm. K., działając w zorganizowanej grupie przestępczej i wbrew przepisom ustawy, na polecenie ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), wspólnie i w porozumieniu z M. O., K. K. (1) i P. S. (1), przechowywał przyrządy przeznaczone do niedozwolonego wytwarzania środków odurzających to jest marihuany, które zostały nabyte przez ustalonego mężczyznę (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), K. K. (1), P. S. (1) i przez niego w postaci: pięciu przetworników elektrycznych marki S., sześciu żarówek marki P. S. (3)-T P. (...), pięciu metalowych ekranów w kształcie prostokąta z ceramiczną oprawką z granitem do żarówek, jednej żarówki P. (...) i dwóch promienników ciepła do zwierząt marki H. typ (...)-2,5Wo z przewodami i metalową osłoną (opis w pkt XLVI części wstępnej wyroku) i orzeczono wobec oskarżonego na podstawie art. 70 ust. 4 w/w ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nawiązkę w kwocie 100 zł na rzecz Stowarzyszenia (...) (pkt 33 wyroku),

-w pkt 34 na karę 4 lat pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., polegające na tym, że w dniu (...)roku w P., gm. P., działając w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z ustalonym mężczyzną (według ustaleń SO z N. S. ps. (...) – przyp. SA), P. S. (1), W. S., M. B. (1), J. P. i M. K. (3) i nieustalonym mężczyzną, grożąc natychmiastowym użyciem przemocy i używając przemocy polegającej na biciu i kopaniu po całym ciele, a także posługując się bronią palną, nożem oraz innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem w postaci siekiery wobec T. K., M. P. i H. P., dokonał kradzieży samochodu dostawczego marki M. (...) o nr rej. (...) o wartości 35.000 złotych, w którym znajdowała się nieustalona ilość papierosów o nieustalonej wartości na szkodę K. W. oraz pieniędzy w kwocie 2.500 złotych i trzech telefonów komórkowych marki N. (...), N. (...) i N. (...) o wartości około 1.500 złotych na szkodę M. P., kurtki z portfelem z zawartością pieniędzy w kwocie około 2.000 złotych, dwóch telefonów komórkowych marki N. (...) i N. (...) o wartości około 1.000 złotych na szkodę H. P., dwóch telefonów komórkowych marki N. (...) i N. (...) o wartości około 1.100 złotych i pieniędzy w kwocie 1.000 złotych na szkodę T. K., stanowiących mienie o łącznej wartości co najmniej 44.100 złotych (opis w pkt XLVIII części wstępnej wyroku),

- w pkt 35 na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia (...) r. o przeciwdziałaniu narkomanii, polegające na tym, że w okresie od c. do sierpnia (...) roku w P. na terenie województwa (...), wbrew przepisom ustawy, jeden raz udzielił nieustalonej ilości narkotyków K. N. w postaci marihuany (opis czynu w pkt XLIX części wstępnej wyroku) i orzeczono wobec oskarżonego na podstawie art. 70 ust. 4 w/w ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nawiązkę w kwocie 200 zł na rzecz Stowarzyszenia (...) (pkt 37)

i w pkt 37 orzeczono wobec oskarżonego kary łączne 10 lat pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 350 stawek dziennych w wysokości po 400 zł każda

a także w pkt 39 na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego P. W. (1) przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z popełnionych przestępstw w wysokości:

- 512.830 zł z przestępstw opisanych w punktach XXXI, XXXII, XXXIII, XXXV, XXXVI, XXXVII, XXXVIII, XXXIX, XL, XLI, XLII,

- 500 zł z przestępstwa opisanego w pkt XLIII,

- 1.000 zł z przestępstwa opisanego w pkt XLIV,

- 128.883 zł z przestępstwa opisanego w pkt XLV,

- 500 zł z przestępstwa opisanego w pkt XLVII.

Wyrokiem tym również A. K. (2) został skazany:

- w pkt 40 na karę 3 lat pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 258 § 1 k.k., polegające na tym, że w okresie od początku (...) roku do października (...) roku w P. oraz na terenie województw (...) i (...) brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, kierowanej przez ustalonego mężczyznę (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), w skład której wchodzili w różnym okresie: M. B. (1) ps. (...), D. I. ps. (...), B. J. ps. (...), K. K. (1) ps. (...), M. K. (2), P. M. ps. (...), K. R. ps. (...), M. S. ps. (...), M. T. ps. (...), P. W. (2) ps. (...), P. S. (1), M. J., M. Ś., S. J., W. S., M. W. (1), P. B. (2), I. J., M. N., Ł. N. ps. (...) i inne ustalone i nieustalone osoby, mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wewnątrzwspólnotowym nabyciu oraz przywozie do P. i następnie wprowadzaniu do obrotu na terenie P. oraz województw (...) i (...) wbrew przepisom ustawy, znacznych ilości środków odurzających i substancji psychotropowych (opis w pkt L części wstępnej wyroku),

- w pkt 41 na kary 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 150 stawek dziennych w wysokości po 600 zł każda za przestępstwo z art. 42 ust. 1 i 3 i art. 43 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 24.04.1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 §1 k.k., polegające na tym, że od początku (...) roku do (...) roku w P., województwie (...), K. oraz na terenie H. i N., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z P. W. (2), P. S. (1) i dwoma ustalonymi mężczyznami (w tym według SO z N. S. ps. (...) – przyp. SA), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, w ramach podziału ról, przynajmniej dwudziestokrotnie brał udział w przywozie z H. poprzez granicę h. i n., znacznej ilości środków odurzających w postaci co najmniej 100 kg marihuany, które zostały nabyte dla niego i ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), a których zakupu na terenie H. dokonał nieustalony mężczyzna, a P. W. (2) i P. S. (1) podczas tych przywozów prowadzili obserwację przejścia granicznego, w celu sprawdzenia, czy nie ma na nim wzmożonej kontroli, a następnie narkotyki te zostały wprowadzone do obrotu na terenie P. przez różne ustalone i nieustalone osoby (opis w pkt LI części wstępnej wyroku) i orzeczono wobec oskarżonego nawiązkę w kwocie 8000 zł na rzecz Stowarzyszenia (...) ( pkt 42 wyroku),

- w pkt 43 na kary 5 lat pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 350 stawek dziennych w wysokości po 600 zł każda za ciąg przestępstw (art. 91 § 1 k.k.) z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., tj.:

przestępstwo, polegające na tym, że w dniu (...) (...) roku w P. działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z ustalonym mężczyzną (według ustaleń SO z N. S. ps. (...) – przyp. SA), K. K. (1) ps. (...) i B. J. ps. (...), działając wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znacznej ilości substancji psychotropowej w ten sposób, że w dniu (...).(...) roku sprzedał ustalonemu mężczyźnie (według ustaleń SO N. S. – przyp. SA) 9.000 gram amfetaminy za kwotę co najmniej 47.970 złotych, który to narkotyk został następnie wprowadzony do dalszego obrotu przez B. J. i K. K. (1) (opis w pkt LII części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że w dniu (...) (...) roku w P. oraz na terenie województwa (...) i (...), działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z B. J. ps. (...), dwoma ustalonymi mężczyznami oraz niezidentyfikowanym dotychczas mężczyzną ps. (...), działając wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znacznej ilości narkotyków w ten sposób, że po uprzednim przyjęciu zamówienia sprzedał ustalonemu mężczyźnie (według ustaleń SO N. S. – przyp. SA) substancję psychotropową w postaci 5.000 gram amfetaminy za kwotę 28.600 złotych, który to narkotyk następnie został wprowadzony do dalszego obrotu przez B. J. (opis w pkt LIII części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że w dniu 08 marca (...) roku w P. oraz w województwie (...) i (...), działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z ustalonym mężczyzną (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA), B. J. ps. (...), ustalonym mężczyzną oraz nieustalonym mężczyzną, wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znacznej ilości narkotyków w ten sposób, że po uprzednim przyjęciu zamówienia sprzedał ustalonemu mężczyźnie substancję psychotropową w postaci 7.000 gram amfetaminy za kwotę 39.200 złotych, którą odebrał od ustalonego i nieustalonego mężczyzny B. J., a który to narkotyk następnie został wprowadzony do dalszego obrotu przez B. J. (opis w pkt LIV części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że w okresie od (...) (...) roku w K. koło P. w województwie (...), działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z ustalonym mężczyzną (według ustaleń SO z N. S. ps. (...) – przyp. SA), B. J. ps. (...), ustalonym mężczyzną oraz innymi niezidentyfikowanymi dotychczas mężczyznami, działając wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znacznej ilości narkotyków w ten sposób, że po uprzednim przyjęciu zamówienia sprzedał ustalonemu mężczyźnie substancję psychotropową w postaci 5.000 gram amfetaminy za kwotę 28.600 złotych, który to narkotyk przeznaczony był dla nieustalonej osoby (opis w pkt LVI części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że w dniu 11 l. (...) roku w K. koło P. w województwie (...), działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z trzema ustalonymi mężczyznami i dwoma nieustalonymi dotychczas mężczyznami, w tym jednym o pseudonimie (...), działając wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znacznej ilości narkotyków w ten sposób, że po uprzednim przyjęciu zamówienia sprzedał ustalonemu mężczyźnie substancję psychotropową w postaci 5.000 gram amfetaminy za kwotę 28.140 złotych, który to narkotyk przeznaczony był do dalszej dystrybucji dla innego ustalonego mężczyzny (opis w pkt LVII części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że w dniu 09 sierpnia (...) roku w K. koło P. na terenie województwa (...), działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z dwoma ustalonymi mężczyznami i dwoma nieustalonymi dotychczas mężczyznami, wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znacznej ilości substancji psychotropowej w ten sposób, że po uprzednim przyjęciu zamówienia sprzedał ustalonemu mężczyźnie substancję psychotropową w postaci 5.000 gram amfetaminy o wartości co najmniej 27.090 złotych, który to narkotyk przeznaczony był do dalszej dystrybucji dla innego ustalonego mężczyzny (opis w pkt LVIII części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że w okresie od (...) (...) roku w P. oraz na terenie województwa (...), działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z dwoma ustalonymi mężczyznami, B. J. ps. (...) i dwoma nieustalonymi dotychczas mężczyznami, wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znacznej ilości substancji psychotropowej w ten sposób, że po uprzednim przyjęciu zamówienia sprzedał ustalonemu mężczyźnie substancję psychotropową w postaci 5.000 gram amfetaminy za kwotę co najmniej 26.750 złotych, który to narkotyk przeznaczony był do dalszej odsprzedaży dla B. J. (opis w pkt LIX części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że w okresie od (...) (...) roku w P. oraz na terenie województwa (...), działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z dwoma ustalonymi mężczyznami, K. R. ps. (...) i nieustalonym dotychczas mężczyzną, wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znacznej ilości nieustalonego rodzajowo narkotyku o wadze 2.000 gram w ten sposób, że po przyjęciu od niego zamówienia, ustalony mężczyzna wydał polecenie K. R., aby wymieniony narkotyk sprzedał bezpośrednio ustalonemu mężczyźnie (opis w pkt LX części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że w pierwszej połowie (...) roku w O. i województwie (...), działając w zorganizowanej grupie przestępczej, brał udział w obrocie znacznej ilości środków odurzających w ten sposób, że po uzgodnieniu tego z ustalonym mężczyzną (według ustaleń SO z N. S. – przyp. SA) przyjął od K. K. (1) i P. S. (1) 1 kg kokainy w celu jego wzmocnienia, a po dokonaniu tego, narkotyk ten zwrócił K. K. (1) i P. S. (1) (opis w pkt LXI części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że w dniach (...) k. (...) roku w P. oraz na terenie województwa (...), działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą (według ustaleń SO z N. S. ps. (...) – przyp. SA), B. J. ps. (...) i trzema nieustalonymi dotychczas mężczyznami, działając wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znacznej ilości środków odurzających w postaci 1,8 kg kokainy o wartości 198.000 złotych w ten sposób, że po uprzednim zamówieniu tego narkotyku u ustalonego mężczyzny (według ustaleń SO N. S. – przyp. SA) i dostarczeniu go w umówione miejsce przez B. J., został mu on dostarczony przez dwóch nieustalonych mężczyzn dla nieustalonego nabywcy (opis w pkt LXIII części wstępnej wyroku),

przestępstwo, polegające na tym, że w dniu 24 l. (...) r. na terenie województwa (...) i (...), działając w zorganizowanej grupy przestępczej oraz wspólnie i w porozumieniu z K. K. (1) ps. (...), P. S. (1), ustalonym mężczyzną oraz dwoma nieustalonymi dotychczas mężczyznami, wbrew przepisom ustawy, brał udział w obrocie znacznej ilości środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o wadze netto 1001,46 grama w ten sposób, że złożył u ustalonego mężczyzny zamówienie na ten narkotyk oferując za niego kwotę 14.100 zł, na skutek czego dokonano nabycia a następnie przewozu tego narkotyku z H. do P. (w ramach czynu opisanego w pkt LXIV części wstępnej wyroku) i orzeczono wobec oskarżonego na podstawie art. 70 ust. 4 w/w ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nawiązkę w kwocie 4000 zł na rzecz Stowarzyszenia (...) (pkt 44 wyroku),

- w pkt 45 na karę 1 roku pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k., polegające na tym, że w dniu 28 marca (...) roku w P., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z dwoma ustalonymi mężczyznami oraz nieustalonym mężczyzną, działając wbrew przepisom ustawy, czynił przygotowania do obrotu znacznymi ilościami substancji psychotropowej w postaci co najmniej 5.000 gram amfetaminy w ten sposób, że przekazał ustalonej osobie (według ustaleń SO N. S. – przyp. SA) próbkę narkotyku o nieustalonej wadze w celu oceny jej jakości przed sfinalizowaniem transakcji (opis w pkt LV części wstępnej wyroku) i orzeczono wobec oskarżonego na podstawie art. 70 ust. 4 w/w ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nawiązkę w kwocie 700 zł na rzecz Stowarzyszenia (...) (pkt 46 wyroku),

- w pkt 47 na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k., polegające na tym, że w dniu (...) (...) roku w P., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z ustalonym mężczyzną (według ustaleń SO N. S. ps. (...) – przyp. SA) oraz B. J. ps. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, czynił przygotowania do obrotu nieznaczną ilością nieustalonego narkotyku w ten sposób, że przesłał jego próbkę przesyłką konduktorską ustalonemu mężczyźnie (według ustaleń SO N. S. – przyp. SA), którą z dworca PKP w P. odebrał B. J. (opis w pkt LXII części wstępnej wyroku) i orzeczono wobec oskarżonego na podstawie art. 70 ust. 4 w/w ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nawiązkę w kwocie 700 zł na rzecz Stowarzyszenia (...) (pkt 48 wyroku),

i w pkt 49 orzeczono wobec oskarżonego kary łączne 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 400 stawek dziennych w wysokości po 600 zł każda

a także w pkt 51 na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego A. K. (1) przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z popełnionych przestępstw w wysokości:

- 484.000 zł z przestępstwa opisanego w punkcie LI,

- 23.985 zł z przestępstwa opisanego w pkt LII,

- 14.300 zł z przestępstwa opisanego w pkt LIII,

- 19.600 zł z przestępstwa opisanego w pkt LIV,

- 14.300 zł z przestępstwa opisanego w pkt LVI,

- 14.070 zł z przestępstwa opisanego w pkt LVII,

- 13.545 zł z przestępstwa opisanego w pkt LVIII,

- 13.375 zł z przestępstwa opisanego w pkt LIX,

- 99.000 zł z przestępstwa opisanego w pkt LXIII.

Apelacje od tego wyroku, zaskarżające je w całości na korzyść oskarżonych P. W. (1) i A. K. (1) wywiedli ich obrońcy, stawiając, poza wymienionymi powyżej, szereg zarzutów odnoszących się do każdego z przypisanych tym oskarżonym czynów.

Poza tym apelacje również wnieśli obrońcy oskarżonych K. K. (1), K. R., D. I., M. T., B. J., M. K. (2), M. S., M. B. (1), P. B. (2), M. W. (1), S. J., M. Ś. i Ł. N. i Sąd Apelacyjny w prowadzonym postępowaniu apelacyjnym w sprawie o sygn. akt (...)wyrokiem z dnia(...) c. (...)r. zmienił częściowo zaskarżony wyrok wobec oskarżonych K. K. (1), K. R., M. T., B. J., M. K. (2), M. S., M. W. (1) i Ł. N., uniewinniając ich m.in. od popełnienia niektórych z zarzucanych im przestępstw a także dokonując względem nich, jak i pozostałych oskarżonych zmian w treści orzeczeń ich dotyczących.

Nadto wyrokiem tym Sąd Apelacyjny co do oskarżonego P. W. (1) zmienił zaskarżony wyrok w pkt 26 co do przypisanego mu przestępstwa opisanego w pkt XXXII aktu oskarżenia przyjmując, iż miało ono miejsce w okresie od początku (...) r. do (...) (...) r. (pkt I 11 wyroku Sądu Apelacyjnego), w pkt 23 wyeliminował ze składu grupy przestępczej M. K. (2) i M. S. (pkt I 10 wyroku SA), w pkt 28 uniewinnił go od przypisanego mu przestępstwa, opisanego w pkt XXXVIII aktu oskarżenia (pkt I 12 wyroku SA) i za pozostałe przestępstwa w tym punkcie wymierzył mu kary 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny 180 stawek dziennych w wysokości po 400 zł każda, w pkt 29 obniżył nawiązkę do 9500 zł (pkt I 13 wyroku SA), w pkt 37 uchylił orzeczone kary łączne pozbawienia wolności i grzywny i wymierzył temu oskarżonemu kary łączne 9 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 330 stawek dziennych w wysokości po 400 zł każda (pkt I 14 wyroku SA) i w pkt 39 w zakresie przepadku równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z popełnionych przestępstw w tiret pierwsze wyeliminował przestępstwo opisane w pkt XXXVIII aktu oskarżenia (pkt I 15 wyroku SA).

Nadto wyrokiem tym Sąd Apelacyjny co do oskarżonego A. K. (1) zmienił zaskarżony wyrok w pkt 40 w zakresie czasokresu popełnienia przypisanego w tym punkcie przestępstwa i eliminując ze składu osobowego grupy M. K. (2) i M. S. i obniżył orzeczoną za to przestępstwo karę do 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności (pkt I 16 wyroku SA), w pkt 41 zmienił czasokres przestępstwa przypisanego oskarżonemu odnoszącego się do czynu opisanego w pkt LI aktu oskarżenia, ustalając, iż miał on miejsce od początku (...) r. do (...) (...) r. (pkt I 17 wyroku SA), w pkt 43 uniewinnił oskarżonego od przypisanych mu przestępstw a opisanych w punktach LII, LIII, LIV, LVI, LVII, LVIII, LIX, LX, LXIII aktu oskarżenia i za pozostałe przypisane mu przestępstwa obniżył kary do 2 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności oraz 200 stawek dziennych grzywny po 600 zł każda (pkt I 18 wyroku SA), w pkt 44 obniżył nawiązkę do 1000 zł (pkt I 19), w pkt 45 uniewinnił tego oskarżonego od przypisanego mu przestępstwa opisanego w pkt LV aktu oskarżenia, uchylając pkt 46 dotyczący nawiązki (punkty I 20 i 21 wyroku SA), w pkt 47 uniewinnił oskarżonego od przypisanego mu przestępstwa opisanego w pkt LXII aktu oskarżenia, uchylając pkt 48 dotyczący nawiązki (punkty I 22 i 23 wyroku SA), w pkt 49 uchylił kary łączne i w ich miejsce wymierzył oskarżonemu nowe kary łączne 4 lat pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 600 zł każda (pkt I 24 wyroku SA) a w pkt 51 uchylił przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z popełnionych przestępstw co do przestępstw opisanych w pkt LII, LIII, LIV, LVI, LVII, LVIII, LIX, LXIII aktu oskarżenia (pkt 25 wyroku SA).

W pozostałym zakresie, zwłaszcza dotyczącym oskarżonych P. W. (1) i A. K. (1) Sąd Apelacyjny tymże wyrokiem utrzymał w mocy zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego (pkt II wyroku SA).

Kasacje od tego wyroku wnieśli m.in. obrońcy oskarżonych P. W. (1) i A. K. (1).

Apelujący (wnoszący kasacje), kwestionując wyrok Sądu Apelacyjnego w części skazującej obu oskarżonych i podnosząc w tym zakresie szereg zarzutów, mających przede wszystkim prowadzić do uniewinnienia obu oskarżonych (k. 18269-18301 – kasacja obrońcy oskarżonego A. K. (1) – adw. J. D., k. 18.319-18.331 – kasacja obrońcy oskarżonego A. K. (1) – adw. A. T., k. 18.304-18.316 – kasacja obrońcy oskarżonego P. W. (1) – adw. P. B. (1), k. 18.449-18.458 – kasacja obrońcy oskarżonego P. W. (1) – adw. K. P. (2)) m.in. podnieśli brak wyciągnięcia przez Sąd Apelacyjny wniosku co do ustaleń faktycznych odnośnie czynu przypisanego oskarżonemu W. w pkt 26 (dot. czynu opisanego w pkt XXXII części wstępnej wyroku) i czynu przypisanego oskarżonemu K. w pkt 41 (dot. czynu opisanego w pkt LI części wstępnej wyroku) w związku z ograniczeniem czasokresu ich popełnienia przez obu oskarżonych do (...) (...) r. i orzeczonych w związku z tymi czynami przepadków równowartości korzyści majątkowych.

Sąd Najwyższy, wyrokiem z dnia (...) zaskarżony wyrok w stosunku do P. W. (1) w części dotyczącej rozstrzygnięć zawartych w pkt 26 i 39 tiret pierwsze wyroku Sądu pierwszej instancji, związanych ze skazaniem za czyn opisany w pkt XXXII tego wyroku oraz w stosunku do A. K. (1) w części dotyczącej rozstrzygnięć zawartych w pkt 41 i 51 tiret pierwsze wyroku Sądu pierwszej instancji i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania, zaś w pozostałym zakresie oddalił wszystkie kasacje jako oczywiście bezzasadne (k. 19.453-19.457).

W ocenie Sądu Najwyższego dokonana przez Sąd odwoławczy zmiana ustaleń faktycznych w zakresie czasu działania oskarżonych nie doprowadziła jednak do modyfikacji opisu czynów przypisanych oskarżonym w odniesieniu do ustalonej przez Sąd pierwszej instancji ilości środków odurzających, które mieli sprowadzić do P.. Sąd Najwyższy wprawdzie z góry nie założył, iż to orzeczenie Sądu Apelacyjnego samo w sobie było błędne merytorycznie, ale zarzucił brak w tym zakresie wyjaśnienia przyczyn zaniechania zmiany ustaleń faktycznych co do wskazywanych ilości, gdy tymczasem dokonana zmiana ustaleń faktycznych w zakresie czasu działania oskarżonych była znacząca, zaś ustalenie daty końcowej ich przestępstwa na dzień (...) (...) r. tylko skróciło długość okresu ich działania blisko o połowę a także przypisany oskarżonym czyn był realizowany sukcesywnie w ramach cyklicznych dostaw, których przedmiotem było za każdym razem 5 kg marihuany (str. 6-7 uzasadnienia wyroku SN). Tym samym, SN dopatrując się ze strony Sądu Apelacyjnego rażącego naruszenia art. 433 § 2 k.p.k. uznał, iż mogło ono mieć istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku, bowiem, cyt.: „nie ulega wątpliwości, że w przypadku zachowania proporcjonalności w powiązaniu czasu działania oskarżonych z liczbą dokonywanych przemytów, ilością przywiezionego przez oskarżonych do kraju środka odurzającego wydatnie by się zmniejszyła”, co znów, cyt.: „miałoby to znaczenie dla oceny społecznej szkodliwości zachowania oskarżonych i bezpośrednio rzutowałoby na rozstrzygnięcie w przedmiocie przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa” (str. 8 uzasadnienia wyroku SN).

W świetle zaś wskazań SN zawartych w tym orzeczeniu należy w toku ponownego rozpoznania sprawy dokonać ustaleń faktycznych w zakresie ilości środków odurzających będących przedmiotem tych czynów, mając na uwadze nowe, korzystne dla oskarżonych ustalenia poczynione na etapie postępowania odwoławczego co do czasu popełnienia tego przestępstwa a w konsekwencji również w zakresie wysokości orzeczonego przepadku w stosunku do obu oskarżonych (str. 8-9 uzasadnienia wyroku SN).

Mając na uwadze fakt, iż dowody dotyczące tych dwóch czynów a w zasadzie jednego czynu narkotykowego przypisanego obu oskarżonym dotyczą zarówno oskarżonego P. W. (1), jak i A. K. (1), Sąd Apelacyjny do zarzutów apelacyjnych dotyczących zagadnień faktycznych, jakie w świetle wyroku kasatoryjnego wymagają ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym odniesie się zbiorczo.

Przede wszystkim należy zauważyć, iż Sąd Apelacyjny poprzednio rozpoznając sprawę odniósł się do wszystkich zarzutów apelacyjnych i to zarówno dotyczących kwestionowania ustaleń faktycznych, jak i prawidłowości procedowania na rozprawie, dokonanej oceny dowodów, w tym zwłaszcza pomawiających zeznań (wyjaśnień) P. S. (1) czy też dotyczących innych uchybień prawa procesowego, jak również obrazy prawa materialnego a także zarzutów dotyczących wymierzonych kar, w tym zarzutów odnoszących się zarówno do udziału obu oskarżonych w zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej przez N. S. ps. (...), jak i dotyczących przedmiotowego przestępstwa, w tym konieczności skrócenia jego czasookresu do (...).(...) r. odnośnie nie tylko A. K. (1) z uwagi na jego pozbawienie wolności w innej sprawie od (...) (...) r. do (...)r., co wynika z informacji zawartych na k. 17.556-17.557, ale i odnośnie P. W. (1), co znalazło odbicie w treści wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia (...) w punktach 11 i 17. Mając zaś na uwadze właśnie wyrok Sąd Najwyższego uchylający w tym zakresie wyrok Sądu Apelacyjnego, jak i przyczyny tego uchylenia a także wskazania co do dalszego postępowania, w ocenie Sądu Apelacyjnego ponownie rozpoznającego tę sprawę brak jest podstaw do ponownego ustosunkowywania się do podniesionych w apelacjach obrońców oskarżonych W. i K. zarzutów obrazy prawa materialnego, procesowego, błędów w ustaleniach faktycznych i zarzutów dotyczących kary, za wyjątkami, o których niżej. Tym samym, poza zarzutami odnoszącymi się do wskazanego czasookresu, co znów związane jest z ustaleniami dotyczącymi ilości przewozów narkotyków z H., jak i ustaleń dotyczących wysokości orzeczonych przepadków, zarzuty te odnośnie omawianego tu czynu przypisanego oskarżonemu W. w pkt 26 (dot. czynu opisanego w pkt XXXII części wstępnej wyroku SO) i czynu przypisanego oskarżonemu K. w pkt 41 (dot. czynu opisanego w pkt LI części wstępnej wyroku SO) uznać należy za nieuzasadnione. Tym samym, aby nie powtarzać tożsamej argumentacji, Sąd Apelacyjny w pełni w tym zakresie odwołuje się do wywodów Sądu Apelacyjnego zawartych w treści uzasadnienia wyroku z dnia (...), czyniąc z nich integralną część niniejszego uzasadnienia.

Natomiast, mając na uwadze skrócony na korzyść obu oskarżonych czas popełnienia tego przestępstwa, Sąd odwoławczy jest zobligowany dokonać ustaleń faktycznych we wskazanym wyżej zakresie. Przy czym dla przejrzystości samego wywodu w tym zakresie Sąd odwoławczy przytacza ustalenia i dowody na ich poparcie w tej części niniejszego uzasadnienia formularzowego a nie w sekcji 2, gdyż ich przytaczanie w sekcji 2 utrudniałoby zachowanie ciągu logicznego tej oceny, co znów utrudniałoby jego zrozumienie.

Rację ma Sąd I instancji, iż najistotniejszym dowodem pozwalającym na ustalenie w tym zakresie faktów są wyjaśnienia (zeznania) P. S. (1). Trudno bowiem w jakimkolwiek innym dowodzie doszukiwać się okoliczności, pozwalających na dokonanie ustaleń co do wzięcia udziału przez oskarżonych W. i K. w przywozie z H. do P. znacznych ilości środków odurzających w postaci marihuany w okresie od początku (...) r. do (...) (...) r., które to środki po przywiezieniu zostały wprowadzone na terenie P. do obrotu.

P. W. (2), jak i A. K. (2) nie przyznali się do tego czynu (jak zresztą do żadnego innego w niniejszym postępowaniu), więc na ich wyjaśnieniach nie można w przedmiotowym zakresie budować stanu faktycznego. Jedynie należy zauważyć, iż P. W. (2) w swoich wyjaśnieniach przyznał, iż od wielu lat znał zarówno N. S., jak i P. S. (1), utrzymując z nimi kontakty towarzyskie, jak również przyznał, iż bywał w kantorach w P. i P., gdzie regularnie wymieniał otrzymywane od N. S. pieniądze, nawet rzędu 50.000-68.000 euro a także znał szereg innych osób wymienionych w zarzucie dotyczącym zorganizowanej grupy przestępczej (k. 42-49 t.o. nr 3). I choć oskarżony zaprzeczył, by miał cokolwiek wspólnego z narkotykami, to jednak już choćby wskazane przez niego okoliczności potwierdzają prawdomówność pomawiających wyjaśnień (zeznań) P. S. (1), z których jasno wynika, iż właśnie w ramach tego kręgu osób P. W. (2) uczestniczył w zorganizowanym procederze zajmującym się m.in. przemytami narkotyków z H. do P. i dalszym ich dystrybuowaniem, czemu m.in. służyło wymienianie znacznych ilości pieniędzy w kantorach.

Sąd I instancji słusznie więc uznał, iż oskarżony W. zaprzeczając swojemu udziałowi w tym procederze (k. 54-55, 888-890, 908-909, 917-919, 1037-1039, 1088-1090, 1188-1190, 1291-1293 t.o. nr 3, k. 3820) nie zasługiwał na wiarę, gdyż wyjaśnienia te stały w opozycji do wiarygodnego materiału dowodowego.

W tożsamy sposób Sąd I instancji zasadnie ocenił wyjaśnienia oskarżonego A. K. (1), który także zaprzeczył, by kiedykolwiek uczestniczył w jakiejkolwiek transakcji narkotykowej i by miał cokolwiek wspólnego z tym procederem, odmawiając złożenia wyjaśnień (k. 51-53, 60-61, 624-626, 683-686 t.o.nr 4, k. 3821).

Tak samo zasadnie Sąd I instancji ocenił wyjaśnienia N. S. ps. (...), który nie przyznając się do winy, odmówił złożenia wyjaśnień (k. 3820).

Również wyjaśnienia K. K. (1), który wedle zarzutów miał współpracować w procederze narkotykowym w ramach ustalonej prawomocnie zorganizowanej grupy przestępczej także z P. W. (2), w których nie przyznał się do winy i odmówił złożenia depozycji procesowych (k. 899-902, 907-910, 1011-1013, 1250-1251, 1259-1260, 1400-1402, 1409-1412, 1432-1434, 1459-1461, 1538-1539, 1592-1594, 1665-1667 t.o. nr 2, k. 3820) nie zasługują na wiarygodność a to z uwagi na ich sprzeczność z ustalonym przez Sąd Okręgowy wiarygodnym materiałem dowodowym.

Okoliczności podawane przez P. S. (1) dotyczące częstej wymiany przez P. W. (1) waluty w kantorze w P., jak i w zakresie przerabiania samochodów do przewozu narkotyków znajdują pośrednio odbicie w zeznaniach właściciela kantoru (...) (k. 757-759 t.o. nr 3, k. 10.219-10.220) i zeznaniach mechanika samochodowego Z. S. (k. 370-371 t.o. nr 28, k. 10.571-10.572). I choć osoby te nie przyznają, by te transakcje kantorowe, czy przerabianie samochodu miało cokolwiek wspólnego z procederem narkotykowym, co zresztą z punktu widzenia świadków jest zrozumiałe, mając na uwadze grożącą za to odpowiedzialność, to dowody te pośrednio tylko potwierdzają prawdomówność P. S. (1), wskazującego na rzeczywiste okoliczności zarówno związane z wymianą waluty w kantorze, jak i z przerabianiem samochodów w celach przemytniczych.

Abstrahując od wynikających z wyjaśnień (zeznań) P. S. (1) informacji na temat funkcjonowania zorganizowanej grupy przestępczej, jej uczestników, jak i szeregu przestępstw narkotykowych, za które na podstawie tych zeznań już poszczególni oskarżeni w niniejszym postępowaniu ponieśli prawomocnie odpowiedzialność karną, w tym również P. W. (2) i A. K. (2), co zresztą tylko wzmacnia dodatkowo wiarygodność pomawiających depozycji tego współoskarżonego (i świadka), który także zresztą poniósł odpowiedzialność karną za te przestępstwa, przy zastosowaniu art. 60 § 3 k.k., łącznie z tym będącym przedmiotem osądu w aktualnym postępowaniu odwoławczym (patrz: wyrok Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt(...) – k. 17.525-17.544), do których to depozycji Sąd odwoławczy w toku niniejszego postępowania nie jest już zobligowany do ustosunkowania się, należy przeanalizować te wyjaśnienia (zeznana) pod kątem przedmiotowego czynu, jak i również okoliczności pozwalających na dokonanie ustaleń w zakresie orzeczenia przepadku.

Z wyjaśnień P. S. (1) z (...) r. wynika istotny dla ustaleń, ale w przedmiocie orzeczenia przepadku fakt, iż już w (...) r, grupa kierowana przez N. S., w której brał udział P. W. (2) zajmowała się handlem papierosami (k. 141-147 t.o. nr 28). Z tych zeznań, istotnych dla ustalenia okoliczności przedmiotowego czynu, jasno wynika, iż już od początku (...) r. N. S. współpracował w handlu narkotykami i ich przewozem z H. wraz z, cyt.: „A., który występuje w tej samej sprawie, w której ja jestem podejrzany” (k. 143) a więc z A. K. (2). Świadek nie potrafił określić, ile dokładnie zrealizowanych zostało kursów do lata (...) r. z marihuaną, ale jednocześnie wyraźnie wskazał, iż do tego czasu (a więc lata (...) r. – przyp. SA) P. W. (2) jeździł na przejście graniczne do K. i do jego zadania zleconego przez N. S. należało sprawdzenie, czy granica jest bezpieczna w sensie, czy nie ma wzmożonej kontroli. Świadek przyznał, iż osobiście sam tam na granicy był w tym czasie kilka razy z P. W. (2), nie potrafiąc jednak podać ile razy, ale, cyt.: „nie mniej niż 5 razy do czasu aresztowania w(...) r.” (k. 143). Świadek nie potrafił podać, ile razy mógł tam być P. W. (2), ale, cyt.: „wyjazdy były często, więc mogło to być nie mniej niż 20 razy”, co opierał na tym, że bywało i tak, że w ciągu miesiąca nawet 3 razy był realizowany przemyt marihuany z H. do P.. P. S. (1) przyznał, że gdy sam jechał na obserwację granicy to otrzymywał z tego tytuły „wynagrodzenie” w kwocie 100 zł, przy czym koszty paliwa pokrywał mu P. W. (2). Natomiast W. mówił mu, iż za każdy taki wyjazd otrzymywał „wynagrodzenie” w kwocie 500 zł (k. 143). P. S. (1), opisując rolę P. W. (1) czy swoją w związku z obserwacją granicy podczas przemycania marihuany przez granicę wskazał, iż za każdym razem zawsze było przewożonych wtedy 5 kg marihuany (k. 144). P. S. (1) również wskazał, iż latem (...) r., ale już bez udziału w tym A. K. (1) (poza jego wiedzą), z którym N. S. dzielił się po połowie, zaangażowali jako kuriera W. S., który latem (...) r. dwa razy przewiózł narkotyki, opisując również i ten proceder z udziałem P. W. (1) i W. S. (k. 144). P. S. (1) po wyjściu z zakładu karnego w (...) r. dowiedział się od K. K. (1), iż wtedy N. S. miał 4.000 zł zysku na każdym kilogramie (k. 144), co skorygował na rozprawie, mówiąc o kwocie 2.000 zł (k. 5156). P. S. (1), opisując różne zdarzenia związane z przemytami, jak i osobami to czyniącymi jednoznacznie wskazał, iż na przełomie (...) i (...) oraz przez cały (...) r. standardowo było przewożonych 5 kg marihuany, ponieważ w tamtym czasie zbiornik był tak przerabiany, że więcej marihuany by nie weszło. Od K. K. (1) wiedział, że wówczas na przełomie (...) i (...) i w (...) r. marihuana była lepsza, niż ta późniejsza z (...) i (...) r. (k. 147).

W ocenie Sądu Okręgowego, jak i w ocenie Sądu Apelacyjnego brak jest podstaw do zanegowania wiarygodności tych wyjaśnień P. S. (1). Świadek bowiem co do zasady w tym zakresie w swoich dalszych wyjaśnieniach i zeznaniach jest konsekwentny, jedynie ma trudności w odtworzeniu z biegiem czasu detali dotyczących tych zdarzeń od początku (...) r. do sierpnia (...) r., co nie może dziwić z uwagi na postępujący z biegiem lat naturalny proces zapominania szczegółów takich zdarzeń, jak choćby kiedy dokładnie i ile w konkretnych miesiącach nastąpiło przewozów marihuany.

Na podstawie tych wyjaśnień należy przyjąć, iż przewozy marihuany miały miejsce od początku (...) r., czyli od stycznia tego roku. Z wyjaśnień tych wynika, iż kursy te były regularne, cykliczne a wręcz, że wyjazdy te były często, z czego wywodzi, iż do daty jego aresztowania w (...) r. takich wyjazdów było co najmniej 20, w tym bywało, iż nawet w miesiącu takie wyjazdy były trzykrotnie realizowane. Również z wyjaśnień tych wynika, iż P. W. (2) jeździł na granicę na obserwacje od samego początku (...) r. do lata (...) r. Na podstawie tych zeznań, które już w późniejszym czasie a tym bardziej po prawie 20 latach nie mogły zostać przez świadka doprecyzowane z uwagi na naturalny proces zapominania, należy z korzyścią dla obu oskarżonych przyjąć, iż od (...) (...) r. takie wyjazdy miały miejsce co najmniej 1 raz w miesiącu, co już świadczy o tej regularności dokonywania przemytów a nie o sporadyczności takiego działania. Mając przy tym na uwadze fakt, iż w dniu (...) (...) r. A. K. (2) został w innej sprawie tymczasowo aresztowany należy powziąć wątpliwości co do możliwości udziału jego a więc i P. W. (1) w przemycie w sierpniu (...) r., kierując się zasadą z art. 5 § 2 k.p.k. Tym samym należy przyjąć najbardziej korzystną dla oskarżonych wersję, iż od stycznia do (...) (...) r. takich przemytów marihuany po 5 kg za każdym razem, w których zgodnie ze swoimi rolami uczestniczyli obaj oskarżeni było siedem.

Wyjaśnienia P. S. (1) pozwalają także ustalić, iż wówczas za każdy taki wyjazd P. W. (2) otrzymywał „wynagrodzenie” w kwocie 500 zł. Wbrew ocenie Sądu I instancji należy w tym zakresie dać wiarę tym relacjom procesowym. Trzeba bowiem zauważyć, iż P. S. (1) w tym zakresie jest konsekwentny, o czym jeszcze będzie mowa niżej, a poza tym taki system wynagradzania członków grupy przestępczej kierowanej przez N. S. wynika wprost z ustaleń Sądu I instancji zawartych w treści uzasadnienia wyroku, o czym także będzie mowa niżej. Należy natomiast w tym miejscu nadmienić, iż ta kwota 500 zł na rok (...) nie wydaje się zaniżona. Trzeba bowiem zauważyć, iż P. S. (1) za te same czynności na granicy otrzymywał „wynagrodzenie” w kwocie 100 zł (a więc aż pięciokrotnie niższe), zaś szef grupy na 1 kg marihuany czerpał zysk netto w wysokości co najmniej 2.000 zł. Bez wątpienia więc nie można tu mówić o jakiejś irracjonalności w wysokości uzyskiwanych przez P. W. (1) korzyści majątkowych z tej działalności, jeżeli przy tym uwzględni się wynikający z wyjaśnień (zeznań) P. S. (1) fakt, iż oskarżony W. w tejże grupie przestępczej głównie zajmował się przemytem papierosów do N., z czego miał już czerpać znaczne korzyści majątkowe.

P. S. (1), wyjaśniając podczas kolejnych przesłuchań na temat tego procederu narkotykowego w następnych latach, również wskazywał konsekwentnie na rolę P. W. (1) w tym procederze, tj. obserwację granicy polsko-niemieckiej w czasie realizowanego przemytu (k. 133-139 t.o. nr 28). W tych wyjaśnieniach P. S. (1) wskazał, iż w (...) r. 1 kg marihuany w H. kosztował od 2700 do 4000 euro, zaś cena sprzedaży tego narkotyku oscylowała od 12.200 zł do 15.700 zł a w jednym przypadku nawet została sprzedania za 17.800 zł, co także znajduje odbicie w wyjaśnieniach na k. 242-247 t.o. nr 28, co znów wspiera (przy przyjęciu kursu euro na 4,40 zł) przedstawione poniżej rozważania Sądu odwoławczego na temat prawidłowości przyjęcia wartości korzyści majątkowej osiągniętej przez A. K. (1) z przypisanego mu przestępstwa a to w związku z nabyciem narkotyków za niższą kwotę, od kwoty uzyskanej z ich sprzedaży.

Również podczas wyjaśnień dotyczących kolejnych lat ((...) i (...)) świadek konsekwentnie wskazywał na rolę P. W. (1) jako obserwatora granicy i pilnowania, by przemyt narkotyków przebiegał bez zakłóceń, jak i na role różnych osób w tym procederze prowadzonym przez zorganizowaną grupę przestępczą kierowaną przez N. S. (k. 148-154, 155-161, 176-182, 183-189, 190-197, 198-203, 218-224 225-228, 229-233, 234-241, 263-268 t.o. nr 28).

Zainteresowanie P. W. (1) handlem „lewymi” papierosami wynika choćby z faktu jego udziału w napadzie na transport takich papierosów, za co został prawomocnie skazany w niniejszym postępowaniu, zaś okoliczności tego zdarzenia wynikają m.in. z wyjaśnień P. S. (1) na k. 297-308, 353-358 t.o. nr 28 czy też innego zdarzenia, opisanego przez świadka na k. 359-361 t.o. nr 28. W realiach tej sprawy narkotykowej wyjaśnienia te są o tyle korzystne dla oskarżonego W., iż wynika z nich konsekwentnie, iż oskarżony w ramach grupy przestępczej zajmował się dwiema rzeczami: przemytem papierosami oraz zabezpieczaniem granicy przy przerzucie marihuany, co także miało miejsce w późniejszym czasie, co wynika wprost z wyjaśnień na k. 397-400 t.o. nr 28.

Powyższe wyjaśnienia zostały przez P. S. (1) podtrzymane na k. 401-403 i 414-416 t.o. nr 28 a także w toku rozprawy (k. 4206-4223, 4406-4417, 5106-5122, 5145-5158, 5511-5523, 5558-5570, 6356-6361, 6385-6394, 6824-6832, 7034-7035, 7146-7148, 7314-7323, 7617-7618, 7812-7813, 8023-8029, 8059-8060, 8127-8135, 8149-8155, 8217-8218, 8256-8261, 8678-8686).

Świadek S. w swobodnej wypowiedzi na rozprawie wskazał w tożsamy sposób jak wyżej na rolę P. W. (1) oraz własną, jak i N. S. i A. K. (1) w przemytach marihuany organizowanych od początku (...) r., przy czym o roli oskarżonego K. miał wiedzę od P. W. (1) (k. 4206-4223), co w żaden sposób nie wpływa na ocenę roli K. w tym przedsięwzięciu. Trzeba pamiętać, iż P. W. (2) doskonale znał się z N. S. i utrzymywał z nim bliskie kontakty towarzyskie a tym samym, sprawując zresztą niebagatelną rolę w tej grupie, co wynika już z prawomocnych ustaleń Sądu I instancji, był osobą zorientowaną w prowadzonym procederze i udziale w nim różnych osób. Tym samym oskarżony W., znając także towarzysko P. S. (1) nie miał żadnych racjonalnych powodów, by wprowadzać w błąd swojego kolegę co do udziału w tym procederze A. K. (1) ( (...) ze (...)), zaś P. S. (1) nie miał żadnych powodów, nie znając przecież tego oskarżonego, by akurat w tym zakresie zeznawać nieprawdę. Tym samym więc i za wiarygodne uznać należy w tym zakresie zeznania P. S. (1) złożone na k. 5558-5570. To samo zresztą należy odnieść do wiedzy posiadanej przez świadka S. a uzyskiwanej od K. K. (1), z którym również ściśle współpracował w procederze narkotykowym, co wynika także z jego wyjaśnień na k. 4406-4417. To więc, iż wyjaśnienia (zeznania) P. S. (1) odnośnie samych zdarzeń będących przedmiotem omawianego tu przestępstwa nie znajdują bezpośredniego wsparcia w wyjaśnieniach obu oskarżonych czy wyjaśnieniach K. K. (1) czy N. S. nie oznacza, iż wyjaśnienia (zeznania) te nie zasługują na wiarę. W tych zaś okolicznościach nie ma również znaczenia dla ustaleń faktycznych podnoszony przez świadka S. fakt, iż według jego wiedzy P. W. (2) nie znał A. K. (1) (k. 8682).

Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, iż już w toku rozprawy świadek S. wskazywał, iż z uwagi na upływ czasu wielu szczegółów zdarzeń nie pamiętał, w tym co do ilości przywozów marihuany, natomiast lepiej te okoliczności pamiętał podczas przesłuchań w prokuraturze (k. 6824-6832, 8683), ale jednocześnie podtrzymał złożone przez siebie wyjaśnienia w tym zakresie złożone na etapie śledztwa. Tym samym wiarygodnie brzmią jego zapewnienia złożone na rozprawie w dniu (...) r., iż już nie umie powiedzieć, ile w latach (...) przemyconych zostało narkotyków, w których to przemytach on sam uczestniczył i ile razy te przemyty miały miejsce, gdyż tego nie pamiętał, choć wiedział, że wtedy przywożonych było za każdym razem 5 kg marihuany (k. 8261).

Natomiast powyższe twierdzenia świadka co do roli oskarżonego P. W. (1) i udziału jego w rozliczeniach wynikają także wprost z zeznań świadka na k. 8261, dotyczących już okresu (...). Świadek bowiem jasno podał, iż w rozliczeniach narkotykowych P. W. (2) nie uczestniczył, gdyż interes był N. S., zaś rolą w tym interesie P. W. (1) było tak naprawdę pilnowanie granicy, co także wynika z zeznań na k. 8681.

Te konsekwentne zeznania (wyjaśnienia) P. S. (1) wskazują jednoznacznie, iż korzyściami majątkowymi, jakie P. W. (2) osiągał w ramach tej działalności narkotykowej prowadzonej w grupie kierowanej przez N. S. były „wynagrodzenia”, jakie miał wypłacane od każdego pilnowania granicy podczas przemytów, co dotyczy nie tylko roku (...), ale i następnych lat.

Uściślając tę ostatnią kwestię, P. S. (1) na rozprawie zeznał, iż najpierw za obserwację na granicy P. W. (2) dostawał 500 zł, potem, z tego co mu mówił, 1000 zł, zaś jak świadek zaczął jeździć jako kurier (dot. (...) r. – przypis. SA) to mówił, że dostaje 2000 zł a jak zmniejszyły się ilości narkotyków, to dostawał 1000 zł (k. 8681). Wprawdzie w tych zeznaniach świadek wspomniał także o „lewiznach”, z których oskarżony W. także czerpał jakieś korzyści, ale zaznaczył jednocześnie, iż z tych „lewizn” oskarżony nie mógł sobie wybudować „chaty za bańkę”, bo było ich za mało. Trzeba przy tym dodać, iż te „lewizny” nie dotyczą czynów, jakie bierze się pod uwagę przy ustalaniu wysokości przepadku, więc nie mają one żadnego znaczenia w niniejszym postępowaniu.

Trzeba zauważyć, iż wyjaśnienia (zeznania) P. S. (1), w tym co do roli P. W. (1) i A. K. (1) (jako (...) ze (...) będącego kolegą (...)) znajdują odbicie w wyjaśnieniach (zeznaniach) W. S., tyle, że wyjaśnienia (zeznania) te nie dotyczą samego czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania odwoławczego (k. 7-12, 20-21, 22-29, 30-35, 36-42, 43-48, 49-54, 55-60, 61-65, 66-69, 110-112, 116-119, 130-132, 136-138 t.o. nr 21).

Świadek ten więc na rozprawie potwierdził samo funkcjonowanie grupy kierowanej przez N. S., swoją rolę, jako kuriera w tym procederze, swoją wiedzę ze słyszenia od P. S. (1) o A. K. (2), rolę w tym procederze P. W. (1), przyznając w toku rozprawy, iż z uwagi na upływ czasu już wielu szczegółów, w tym dotyczących dat przemytów, ilości tych przemytów nie pamięta (k. 8780-8788, 8857-8869, 8924-8933, 9213-9224). Co istotne jednak dla ustalenia sytuacji majątkowej P. W. (1) świadek w toku śledztwa wyjaśnił, iż posiadał wiedzę, że P. W. (2) jest osobą bogatą, przy czym pieniądze posiadali albo jego rodzice, jak i jego dziewczyna (k. 7-12 t.o. nr 21). Poza tym świadek przyznał to, co wynikało z zeznań P. S. (1), iż P. W. (2) głównie zajmował się przemytem papierosów, gdyż głośno było o tym, że W. dorobił się dużych pieniędzy na przemycie papierosów (k. 22-29 t.o. nr 21).

Sąd Okręgowy w pkt 39 tiret pierwsze zaskarżonego wyroku orzekł wobec oskarżonego P. W. (1) przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z popełnionych przestępstw w wysokości 512.830 zł, tj. z przestępstw opisanych w punktach XXXI, XXXII, XXXIII, XXXV, XXXVI, XXXVII, XXXVIII, XXXIX, XL, XLI i XLII. Sąd Apelacyjny, rozpoznając poprzednio sprawę apelacyjną uniewinnił oskarżonego W. od popełnienia czynu opisanego w pkt XXXVIII (czyn ten dotyczył 10 kg marihuany) a więc tego czynu nie można wliczać do wyliczenia wysokości orzeczonego przepadku.

Sąd Okręgowy, przyjmując za przedmiot przepadku kwotę 512.830 zł odwołał się do wartości rynkowej nieruchomości oskarżonego położonej w P. przy ul. (...) według wartości nieruchomości oszacowanej na ten czas ((...) r.) w wycenie z (...) (...) r., posługując się domniemaniami, o których mowa w art. 45 § 2 k.k. (str. 215-216 uzasadnienia zaskarżonego wyroku). Sąd I instancji uznał bowiem, iż oskarżony nie wykazał legalności pochodzenia środków na wskazaną nieruchomość, gdyż próby wykazania legalności środków nie dotyczą okresu do maja (...) r, a jednocześnie, w ocenie Sądu Okręgowego, niewystarczające w tym przedmiocie okazały się informacje uzyskane od P. S. (1), iż oskarżony W. „zarabia” 500 zł na jednym przemycie.

Tymczasem, wbrew twierdzeniom Sądu Okręgowego tych ustaleń nie można zaakceptować. Zauważyć bowiem należy, iż P. S. (1) wcale nie zeznaje tylko o „wynagrodzeniu” P. W. (1) w kwocie 500 zł za każdą obserwację granicy, bo to tylko dotyczyło (...) r., ale zeznaje o kwotach już znacznie wyższych w kolejnych latach ((...)), o czym wyżej wspomniano a co Sąd I instancji pomija w swoich rozważaniach.

Należy pamiętać, iż Sąd Okręgowy zauważył, iż przedmiotem działalności tej grupy przestępczej był nie tylko proceder narkotykowy, natomiast to narkotyki w okresie objętym zarzutami były „w głównej mierze” przedmiotem popełnianych przestępstw (str. 183 uzasadnienia zaskarżonego wyroku), co tylko utwierdza w przekonaniu, iż Sąd ten dostrzegał także inną działalność tej grupy w postaci przemytów papierosów za granicę. Istotnym natomiast jest ustalenie przez Sąd I instancji, iż przestępcze działania finansował N. S. i to co do zasady na niego spływały zyski z prowadzonej działalności. Natomiast, cyt.: „pozostałe osoby były przez niego wynagradzane stosownie do rodzaju zadania, które miały wykonać” (str. 182 uzasadnienia). To ustalenie w rzeczywistości oparte na zeznaniach P. S. (1) powinno prowadzić do oczywistego wniosku, iż również w ten sam sposób był wynagradzany za pilnowanie granicy podczas przemytów P. W. (2), co zresztą już wyżej wykazano. Wyżej także wykazano, iż kwoty tego „wynagrodzenia” wskazywane przez świadka P. S. (1), co przecież nie tylko dotyczy kwoty 500 zł, ale i kwot znacznie wyższych były w pełni adekwatne w przytoczonych wyżej okolicznościach, tym bardziej, że odnośnie tych czynów, wymienionych w pkt 39 tiret pierwsze rola oskarżonego P. W. (1) w każdym przypadku ograniczała się do obserwacji przejścia granicznego. Sąd I instancji słusznie zresztą podnosi, iż miarkowanie przypadłej korzyści majątkowej winno być adekwatne do zakresu wyznaczonego sprawcy zadania i uzyskanych w jego wyniku profitów (str. 211 uzasadnienia). Mając zaś na uwadze te okoliczności nie było żadnych podstaw, by doszukiwać się wartości osiągniętych przez oskarżonego korzyści majątkowych z tych właśnie przestępstw narkotykowych w wartości posiadanego przez oskarżonego majątku na rok (...), bowiem właśnie zeznania P. S. (1) pozwalały na wyliczenie wysokości takiej korzyści majątkowej. Skoro bowiem istota zadania oskarżonego W. w każdym z przypadków tych przestępstw sprowadzała się do obserwowania granicy i za to otrzymywał on od N. D. „wynagrodzenie” a nie ma żadnego dowodu na to, by osiągał on inne korzyści akurat z osądzanej tutaj działalności narkotykowej, to należy logicznie przyjąć, iż tę korzyść stanowiły tylko dochody uzyskiwane za te obserwacje.

Trzeba przy tym także zaznaczyć, iż obrońca oskarżonego P. W. (1) w licznie składanych wnioskach dotyczących zajętej nieruchomości i dołączonymi do nich dokumentami starał się wykazać, iż wszelkie nakłady na tę przedmiotową nieruchomość pochodziły z legalnych źródeł a nie ze środków pochodzących z działalności narkotykowej (k. 11.058-11.105, 12.108-12.255, 14.736-14.737, 14.931-14.994, 15.064-15.097). I choć nie mają tu znaczenia próby wykazania legalności pochodzenia środków pieniężnych w latach (...), co wynika z wniosku na k. 14.931-14.994, to istotne znaczenie w tej sprawie ma przeprowadzone postępowanie podatkowe, do którego już Sąd Okręgowy się nie odniósł. Tymczasem organy podatkowe, przeprowadzając postępowanie dowodowe, przeanalizowały osiągane przez oskarżonego przychody za (...) i (...) r. w związku z wydatkami na tę nieruchomość, wykazując prawomocnymi decyzjami, iż na koniec (...) r. P. W. (2) dysponował kwotą pieniężną w wysokości 58.298,57 zł a tym samym nie stwierdzono nadwyżki poniesionych przez oskarżonego w roku (...) r. wydatków nad uzyskanymi przez niego przychodami i z tego powodu umorzono postępowanie w sprawie (decyzja ostateczna Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia (...) (...) k. 11064-11072) a także w (...) r. dysponował w całym roku (...) środkami finansowymi, które stanowiły pokrycie poniesionych w tym zakresie wydatków a tym samym również brak było przesłanek do uznania, iż u P. W. (1) w okresie od stycznia (...) r. do c. (...) r. wystąpiły wydatki nieznajdujące pokrycia w przychodach opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania (decyzja ostateczna Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia (...) (...) k. 11088-11092).

Powyższe więc przekonuje, iż w realiach tej sprawy nie zachodziła konieczność zastosowania przez Sąd I instancji instytucji określonej w art. 45 § 2 k.k., co wskazuje na zasadność wywiedzionego w tym względzie zarzutu przez apelującego obrońcę oskarżonego P. W. (1).

Jak już ustalono wyżej, w przypadku czynu z pkt XXXII (i LI) takich przemytów marihuany po 5 kg za każdym razem było co najmniej 7 a więc tyle też razy przejście graniczne obserwował P. W. (2).

Pozostałe czyny, do których odnosi się przepadek na podstawie art. 45 § 1 k.k. zostały prawomocnie ustalone, co wynika z treści wyroku Sądu Okręgowego z dnia (...) i treści wyroku Sądu Apelacyjnego w P. z dnia (...), co przedstawiono na wstępie niniejszych rozważań.

Mając na uwadze przytoczone wyżej zeznania P. S. (1), które uznano za wiarygodne, za (...) r. należy przyjąć za każdy przemyt (co wiąże się z obserwacją przejścia granicznego) 500 zł korzyści majątkowej (dotyczy czynów z punktów XXXI, XXXII, XXXIII), zaś za każdy przemyt (każdą obserwację przejścia granicznego) od k. (...) r. do pierwszej połowy (...) r., kiedy to przemyty dotyczyły znacznych ilości narkotyków, 2.000 zł korzyści majątkowej (dotyczy czynów z punktów XXXIII, XXXV, XXXVII, XXXIX, XL, XLI, XLII). Nie uwzględniono tu czynu z pkt XXXVI, gdyż dotyczy on udziału w uprawie konopi indyjskich w ilości 453 krzewów, która to uprawa się nie udała i nie przyniosła oskarżonemu korzyści.

Tym samym w przypadku oskarżonego P. W. (1) należy za poszczególne przestępstwa przyjąć następujące osiągnięte przez niego korzyści majątkowe z tych przestępstw:

1. czyn z pkt XXXI – 1 raz po 500 zł,

2. czyn z pkt XXXII – 7 razy po 500 zł, co daje kwotę 3500 zł,

3. czyn z pkt XXXIII – 2 razy po 500 zł, co daje kwotę 1000 zł,

4. czyn z pkt XXXV – 10 razy po 2000 zł, co daje kwotę 20.000 zł,

5. czyn z pkt XXXVI – bez korzyści,

6. czyn z pkt XXXVII – 1 raz po 2000 zł,

7. czyn z pkt XXXIX – 10 razy po 2000 zł, co daje kwotę 20.000 zł,

8. czyn z pkt XL – 1 raz po 2000 zł,

9. czyn z pkt XLI – 3 razy po 2000 zł, co daje kwotę 6000 zł,

10. czyn z pkt XLII – 10 razy po 2000 zł, co daje kwotę 20.000 zł.

Łącznie więc w przypadku P. W. (1) korzyść majątkowa uzyskana z w/w przestępstw wynosi 75.000 zł i taka też kwota winna zostać orzeczona w ramach przepadku na podstawie art. 45 § 1 k.k. w pkt 39 tiret pierwsze zaskarżonego wyroku.

Tak jak w przypadku P. W. (1) w czynie opisanym w pkt XXXII części wstępnej zaskarżonego wyroku a przypisanego mu w pkt 26, tak i w przypadku A. K. (1) co do czynu opisanego w pkt LI części wstępnej zaskarżonego wyroku a przypisanego mu w pkt 41 należało przyjąć, iż oskarżony dopuścił się tego przestępstwa od początku (...) r. do(...).(...) r. poprzez przynajmniej siedmiokrotne wzięcie udziału w przywozie z H. znacznej ilości środków odurzających w ilości co najmniej 35 kg marihuany (7 x 5 kg).

W tym zakresie zasadne były podnoszone przez apelujących błędy w ustaleniach faktycznych dotyczące tego czynu, przy czym te zmiany były podyktowane w niniejszym postępowaniu apelacyjnym wskazaniami zawartymi w wyroku Sądu Najwyższego.

A. K. (2) odniósł więc z tego przestępstwa określoną wymierną korzyść majątkową, przy czym, zgodnie z ustaleniami Sądu I instancji należało przyjąć najkorzystniejszą wartość tegoż narkotyku, przy czym łączną kwotę należało podzielić przez dwa, bowiem, jak wynika z zeznań P. S. (1) N. S. i A. K. (2) dzielili się korzyściami po połowie. Zauważyć należy, iż Sąd I instancji przyjął najkorzystniejszą dla oskarżonego z możliwych cenę nabycia tej marihuany, gdyż przyjął wartość 5 kg tego narkotyku na 11.000 euro, co za 1 kg wynosi 2.200 euro, gdy tymczasem z zeznań P. S. (1) wynikało, iż najtańsza marihuana w H. kosztowała 2700 euro za 1 kg, przy czym właśnie w (...) r. miała być ona lepsza jakościowo od tej nabywanej w (...) r.

Sąd Okręgowy, przyjmując kwotę przepadku w polskiej walucie przyjął kurs euro na kwotę 4,4 zł. Podkreślić trzeba, iż tego ustalenia nie kwestionują w apelacjach obrońcy oskarżonego K., więc można byłoby uznać to ustalenie bez komentarza za prawidłowe. Mając jednak podnoszony w tym zakresie przez obrońcę oskarżonego K. (adw. J. D.) zarzut kasacyjny należy w tym zakresie odnieść się do tego ustalenia.

Należy zauważyć, iż Sąd Okręgowy przyjął średni kurs euro, jak obowiązywał w tamtym czasie. Zapoznając się bowiem z ogólnie dostępnymi średnimi kursami walut za tamten czas publikowanymi na stronie internetowej Narodowego Banku Polskiego ten kurs każdego dnia praktycznie był inny i albo przekraczał kwotę 4,40 zł albo był poniżej tej kwoty. Spoglądając na tę tabelę na stronie (...) zauważyć można przykładowo, iż kurs ten (...).(...) r. wynosił 4,2083 zł, 31.03.(...) r. wynosił 4,4052 zł a np. 30.06.(...) r. wynosił 4,4570 zł. W niniejszej sprawie nie jest możliwe wskazanie dnia nabycia tych narkotyków a tym samym wskazanie dokładnego średniego kursu NBP jednego euro, by w ten sposób wyliczyć w złotych określoną kwotę nabycia narkotyków. Nie oznacza to jednak, iż Sąd Okręgowy dopuścił się błędu w tym zakresie wymagającego korekty tego kursu euro i to na korzyść oskarżonego K.. Trzeba bowiem pamiętać, iż wysokość korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa to nie w rzeczywistości wartość nabycia narkotyku, ale wartość jego sprzedaży przez oskarżonego, gdyż to ona dopiero wskazuje na rzeczywiste korzyści z procederu polegającego na nabyciu narkotyku w wyniku przemytu do P. i dalszego jego wprowadzeniu do obrotu na terenie P.. Oczywistym zaś jest, iż cena jego sprzedaży jest znacznie wyższa od ceny nabycia, co jasno wynika z przedstawionych wyżej depozycji procesowych złożonych przez P. S. (1), gdyż w przeciwnym wypadku taka działalność przestępcza byłaby nieopłacalna a tym samym bezsensowna a nie o to przecież chodzi ogólnie pojętym handlarzom narkotykami. Poza tym nie można zapominać, iż średni kurs euro NBP jest jedynie bazą wyjściową do obliczeń, bo w rzeczywistości oskarżeni płacili za te narkotyki, ale w kwotach euro wymienionych w kantorach, gdzie przecież cena sprzedaży euro była znacznie wyższa od oficjalnego średniego kursu tej waluty. W tych zaś okolicznościach te nieznaczne wahania wartości euro w tamtym czasie nie mogły w żaden sposób wpłynąć na zasadność poczynionych przez Sąd I instancji ustaleń w tym względzie, gdyż ustalenia te nie zostały poczynione na niekorzyść oskarżonego. Nawet zakładając, iż w którymś przypadku powinno się obniżyć wartość euro o 20 groszy, to na 5 kg dałoby to kwotę 2200 zł a więc kwotę znacznie niższą od zysków, jakie uzyskiwał dzielący się z oskarżonym po połowie N. S. od sprzedaży tylko 1 kg marihuany, co także wynika z zeznań P. S. (1). W tych zaś okolicznościach przyjęty przelicznik 4,40 zł za 1 euro i tak nie oddaje całości uzyskanych korzyści przez oskarżonego A. K. (1) a tym samym uznać należy, że wyliczenia przy tym przeliczniku korzyści majątkowej zostały dokonane na korzyść tego oskarżonego.

Tym samym Sąd Apelacyjny uznał, iż osiągnięta przez oskarżonego A. K. (1) korzyść majątkowa, po dokonaniu zmian w ustaleniach faktycznych odnośnie tego czynu, wynosi łącznie 169.400 zł. Oskarżony uczestniczył w 7 przemytach za każdym razem 5 kg marihuany, nabywanej za 11.000 euro, co po przeliczeniu 4,40 zł za euro daje kwotę 48.400 zł za każde 5 kg. Łącznie więc ilość kursów (7) należy pomnożyć przez 48.400 zł, co daje kwotę 338.800 zł, którą należy podzielić po połowie (połowa dla N. S. i połowa dla A. K. (1)) co daje kwotę 169.400 zł, stanowiącą wartość orzeczonego w pkt 51 tiret pierwsze zaskarżonego wyroku przepadku na podstawie art. 45 § 1 k.k.

Sąd Apelacyjny więc kierując się powyższymi względami oraz przepisami art. 438 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 437 k.p.k. zmienił w powyższych zakresach w stosunku do P. W. (1) i A. K. (1) zaskarżony wyrok na korzyść ich obu, co znajduje odzwierciedlenie w treści punktu I lit. a oraz lit. b wyroku Sądu odwoławczego. Konsekwencją ograniczenia zakresu czasowego praktycznie o pół roku tego przestępstwa ciągłego, jak i łącznej ilości marihuany będącej przedmiotem tego przestępstwa było złagodzenie orzeczonych wobec obu oskarżonych kar: wobec P. W. (1) za ciąg przestępstw przypisany mu w pkt 26 do 4 lat pozbawienia wolności i do 150 stawek dziennych grzywny a wobec A. K. (1) za przypisane mu w pkt 41 przestępstwo do 3 lat pozbawienia wolności i grzywny do 120 stawek dziennych. Przy wymiarze tych kar Sąd odwoławczy uwzględnił co do zasady okoliczności obciążające dotyczące każdego z oskarżonych poprawnie wskazane przez Sąd I instancji (str. 197-198 uzasadnienia), przy czym w przypadku P. W. (1) taką okolicznością nie mogła być uprzednia jego karalność, gdyż aktualnie posiada on status (oczywiście poza skazaniem za czyny osądzone omawianym tu wyrokiem Sądu Okręgowego) osoby niekaranej (k. 17.367, 19.565-19.567), co zostało uwzględnione na korzyść tego oskarżonego. Należy również zgodzić się z oceną Sądu I instancji, iż w przypadku oskarżonych znaczny upływ czasu od popełnienia tego przestępstwa nie może w szczególny sposób rzutować na wymiar orzeczonych kar (str. 198-199 uzasadnienia). Natomiast na korzyść obu oskarżonych przemawiają pozytywne opinie o nich z miejsca zamieszkania, do których odwołał się Sąd Okręgowy w treści uzasadnienia wyroku na str. 57 i 58. W tych zaś okolicznościach sprawy orzeczone wobec oskarżonego W. i K. kary pozbawienia wolności i grzywny uznać należy za w pełni sprawiedliwe, gdyż odpowiadają one wszelkim wymogom określonym w art. 53 k.k., przy czym mając na uwadze zagrożenia karami przewidziane w przepisach stanowiących ich podstawy wymiaru uznać należy, iż kary te, zwłaszcza pozbawienia wolności oscylują w dolnych granicach ustawowego zagrożenia a tym samym nie mogą zostać uznane za kary surowe, nie mówiąc już o karach niewspółmiernie rażąco surowych w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k.

Wniosek

A.APELACJA OBROŃCY OSKARŻONEGO P. W. (1) (adw. P. B. (1))

1. zmiana zaskarżonego wyroku w zakresie czynów objętych punktem 26 (XXXI, XXXII, XXXIII aktu oskarżenia) i uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie zakwalifikowanie ich jako wyczerpujących znamiona pomocnictwa a w konsekwencji znaczne złagodzenie wymierzonej oskarżonemu kary i wymierzenie jej w dolnych granicach ustawowego zagrożenia,

2. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w P. do ponownego rozpoznania.

B. APELACJA OBROŃCY OSKARŻONEGO A. K. (1)

I. apelacja obrońcy (adw. J. D.)

1. zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów,

2. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji,

3. zmiana zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary w mniejszym rozmiarze.

II. apelacja obrońcy (adw. A. T.)

1. zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia stawianych mu zarzutów,

2. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

(UWAGA! niezasadność dotyczy obu wniosków)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

(UWAGA! niezasadność dotyczy wszystkich wniosków obu obrońców)

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

A. APELACJA OBROŃCY OSKARŻONEGO P. W. (1) (adw. P. B. (1))

1. wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego niezasadny, gdyż wyżej wykazano, iż Sąd I instancji prawidłowo dokonał ustaleń faktycznych odnośnie czynu z pkt XXXII pozwalających na jednoznaczne wydanie wyroku skazującego. Również nie wchodzi w grę zmiana kwalifikacji prawnej poprzez przyjęcie roli pomocnictwa, bowiem Sąd I instancji zasadnie ustalił, iż działanie oskarżonego należy rozpatrywać w kategoriach współsprawstwa. Te okoliczności zostały zresztą dokładnie wyjaśnione podczas poprzedniego rozpoznania apelacji i zasługują w pełni na uwzględnienie, tym bardziej, iż ustalenie w tym zakresie nie zostało skutecznie zakwestionowane w toku postępowania kasacyjnego. Również brak jest podstaw do znacznego złagodzenia kary za przyjęty ciąg przestępstw, gdyż nie można dopatrywać się w tym orzeczeniu rażącej niewspółmierności orzeczonej kary. Dokonane zaś przez Sąd I instancji zmiany w zakresie kar i środka karnego zostały już wyżej omówione przy ustosunkowaniu się do zarzutów apelacyjnych.

2. uchylenie zaskarżonego wyroku w przedmiotowym zakresie nie wchodzi w rachubę, gdyż nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 437 § 2 k.p.k.

B. APELACJA OBROŃCY OSKARŻONEGO A. K. (1)

1. (dot. obu apelacji) wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego niezasadny, gdyż wyżej wykazano, iż Sąd I instancji prawidłowo dokonał ustaleń faktycznych odnośnie czynu z pkt LI pozwalających na jednoznaczne wydanie wyroku skazującego.

2. (dot. obu apelacji) uchylenie zaskarżonego wyroku w przedmiotowym zakresie nie wchodzi w rachubę, gdyż nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 437 § 2 k.p.k.

3. (dot. apelacji obrońcy adw. J. D.) brak jest podstaw do znacznego złagodzenia kary za przyjęte przestępstwo, gdyż nie można dopatrywać się w tym orzeczeniu rażącej niewspółmierności orzeczonej kary. Dokonane zaś przez Sąd odwoławczy zmiany w zakresie kar i środka karnego były wynikiem znacznego ograniczenia czasu popełnienia tego przestępstwa ciągłego i znacznego obniżenia ilości łącznej narkotyków, będących przedmiotem tego przestępstwa, co zostało już wyżej omówione przy ustosunkowaniu się do zarzutów apelacyjnych.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Utrzymano w mocy rozstrzygnięcia w zakresie winy (ze wskazanymi przy omówieniu apelacji modyfikacjami) w popełnieniu przez oskarżonego P. W. (1) przestępstwa z art. 42 ust. 1 i 3 i art. 43 ust. 1 i 3 ustawy z 24.04.1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., odnośnie czynu opisanego w pkt XXXII (pkt 26), w popełnieniu przez oskarżonego A. K. (1) przestępstwa z art. 42 ust. 1 i 3 i art. 43 ust. 1 i 3 ustawy z 24.04.1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. (pkt 41) i co do zasady w zakresie orzeczonych wobec obu oskarżonych przepadków równowartości korzyści majątkowych (pkt 39 tiret pierwsze i pkt 51 tiret pierwsze).

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Utrzymanie w mocy tych rozstrzygnięć (łącznie z ich modyfikacjami) zostało omówione dokładnie wyżej przy ustosunkowaniu się do zarzutów apelacyjnych. Również żadnych zastrzeżeń nie budzą przyjęte do tych czynów kwalifikacje prawne, gdyż zostały one prawidłowo omówione przez Sąd I instancji a do tego zostały one już poddane kontroli instancyjnej podczas poprzedniego rozpoznania sprawy a także nie stanowiły one żadnych zastrzeżeń Sądu Najwyższego podczas rozpoznawania kasacji od poprzedniego wyroku Sądu Apelacyjnego. Tym samym Sąd Apelacyjny nie znalazł żadnych podstaw do zaingerowania w treść tych rozstrzygnięć w tym zakresie.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Zmiana dotyczy czasokresu przestępstw i ilości narkotyków będących ich przedmiotem, wskazanych wyżej w pkt 5.1. oraz orzeczonych za te przestępstwa kar i środków karnych w postaci przepadku.

Zwięźle o powodach zmiany

Zmiany te zostały dokładnie omówione wyżej przy ustosunkowaniu się do zarzutów apelacyjnych.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

Nie dotyczy

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Zwolniono obu oskarżonych od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze oraz od opłat za obie instancje kierując się przepisami art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity z 1983 r., Dz.U. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.). Ponowne rozpoznanie sprawy przed Sądem Apelacyjnym było bowiem wynikiem uwzględnienia przez Sąd Najwyższy zarzutów kasacyjnych podniesionych na korzyść obu oskarżonych i Sąd odwoławczy przy ponownym rozpoznaniu sprawy orzekł w zakresie winy i kary na korzyść oskarżonych. W tych zaś okolicznościach wskazane w art. 624 § 1 k.p.k. względy słuszności wymagały tego zwolnienia obu oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych.

7.  PODPIS

K. L. M. K. (1) H. K.