Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 66/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Z. z dnia (...) roku, sygn. akt (...)

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

H. J.

niekaralność oskarżonego w czasie popełnienia przypisanych mu czynów.

informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego

962-964

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

------

-----

-----

-----

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego

dokument urzędowy

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----

-----

-----

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja oskarżyciela publicznego:

obraza przepisu prawa materialnego – art. 59 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 1 k.k. w zw. z art. 60 § 6 pkt 2 k.k., polegająca na wymierzeniu oskarżonemu H. J. grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, przyjmując, że jedna stawka wynosi 10 złotych, podczas, gdy żaden spośród wskazanych powyżej przepisów prawa karnego materialnego nie daje podstawy do orzeczenia grzywny obok kary pozbawienia wolności (pkt II części rozstrzygającej wyroku)

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Rację ma oskarżyciel publiczny wskazując, iż przepisy, które stały się podstawą prawidłowego rozstrzygnięcia zawartego w punkcie II zaskarżonego wyroku, nie dają powodów do wymierzenia na ich podstawie również kary grzywny, obok kary pozbawienia wolności. Przestępstwo z art. 59 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, również przy zastosowaniu instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary zagrożone jest wyłącznie karą pozbawienia wolności. Tym samym, przy wymierzeniu bezwzględnej kary pozbawienia wolności, grzywna mogła zostać orzeczona tylko na podstawie art. 33 § 2 i 3 k.k.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego H. J. za przestępstwo, o którym mowa w punkcie II części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku obok kary pozbawienia wolności w wymiarze roku i miesiąca (na podstawie art. 59 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 1 k.k. w zw. z art. 60 § 6 pkt 2 k.k.), grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, przyjmując, iż jedna stawka wynosi 10 złotych, na podstawie art. 33 § 2 i 3 k.k.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek prokuratora okazał się zasadny – w związku z tym, że H. J. przypisano popełnienie przestępstwa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, istniała podstawa formalna do orzeczenia wobec niego kary grzywny, określona w art. 33 § 2 i 3 k.k. Uznając, iż cele kary zostaną spełnione wówczas, gdy oskarżonemu obok kary pozbawienia wolności zostanie wymierzona grzywna, co uwypuklił sąd okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i z czym sąd odwoławczy w pełni się zgadza, uzupełniono rozstrzygnięcie zawarte w punkcie II zaskarżonego wyroku o podstawę prawną orzeczonej grzywny (punkt 1c) wyroku sądu apelacyjnego).

3.2.

Apelacja obrońcy oskarżonego:

1.  obraza przepisów prawa procesowego, mająca wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k., poprzez dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, skutkująca:

a)  nieprawidłowym pominięciem, iż oskarżony H. J. środek odurzający w postaci ziela konopii innych niż włókniste o masie 2,65 grama netto posiadał na własny użytek,

b)  nieprawidłowym przyjęciem, iż oskarżony H. J. uczynił z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie II wyroku stałe źródło dochodu,

c)  nieprawidłowym przyjęciem, iż oskarżony H. J. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej odpłatnie udzielił środka odurzającego w postaci ziela konopii innych niż włókniste w okresie od nieustalonej daty dziennej latem(...) roku, nie wcześniej niż od (...) roku T. C., urodzonemu (...), o łącznej masie 26 gramów za łączną kwotę nie mniejszą niż 1300 złotych, w tym do dnia (...) roku o łącznej masie nie mniejszej niż 6 gramów,

podczas, gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w sposób jednoznaczny i nie ulegający wątpliwości potwierdza okoliczność wskazaną w punkcie a), a nie potwierdza okoliczności wskazanych w punktach b) i c), przyjętych za podstawę faktyczną rozstrzygnięcia sądu I instancji, przy jednoczesnym braku powzięcia przez sąd wątpliwości co do zaistnienia ww. okoliczności, a w konsekwencji braku rozstrzygnięcia ich na korzyść oskarżonego;

2.  obraza przepisów prawa materialnego, przy ustalonym przez sąd I instancji stanie faktycznym, tj.

a)  art. 62 ust. 1 w zw. z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez ich błędną wykładnię i w konsekwencji nieprawidłowe przyjęcie, że czyn przypisany oskarżonemu w punkcie I wyroku stanowi tzw. zwykły typ przestępstwa, podczas, gdy prawidłowa wykładnia prowadzi do wniosku, iż zachodzi wypadek mniejszej wagi z art. 62 ust. 3 u.p.n.,

b)  art. 59 ust. 2 i 3 u.p.n. poprzez ich błędną wykładnię i w konsekwencji nieprawidłowe przyjęcie, że:

- czyn popełniony przez oskarżonego stanowi typ kwalifikowany z art. 59 ust. 2 u.p.n., podczas, gdy wzgląd na całość okoliczności faktycznych sprawy, zwłaszcza fakt, że odpłatne udzielanie środka odurzającego następowało wobec małoletnich, będących rówieśnikami oskarżonego, co uzasadnia przyjęcie wypadku mniejszej wagi art. 59 ust. 3 u.p.n.

- czyn polegający na wspólnym nabywaniu środka odurzającego z małoletnim, w tym składaniu się na jego zakup, stanowi udzielanie środka odurzającego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad 1a) i 2a)

Omawiane zarzuty apelacyjne sprowadzają się do jednego, a mianowicie błędnego zakwalifikowania przez sąd I instancji zachowania H. J., który w dniu (...) roku posiadał środek odurzający w postaci ziela konopii innych niż włókniste o masie 2,65 grama netto.

Stwierdzić trzeba, że dokonana przez sąd okręgowy ocena wszystkich dowodów, które legły u podstaw przypisania oskarżonemu winy i sprawstwa w tym zakresie jest w pełni prawidłowa, odpowiadająca regułom określonym w art. 7 k.p.k. Na podstawie tak dokonanej oceny zgromadzonego materiału dowodowego (swobodnej a nie dowolnej) sąd I instancji poczynił w pełni prawidłowe ustalenia faktyczne, których obrońca nie kwestionuje (vide: przedostatni akapit punktu I uzasadnienia apelacji).

Uznać zatem należy, że skarżący de facto zarzuca sądowi okręgowemu nieprawidłowe zakwalifikowanie zachowania oskarżonego – a to z uwagi na ilość posiadanych środków odurzających jak i ich przeznaczenie. To ostatnie jednak nie ma wpływu na kwalifikację prawną czynu przypisanego H. J., a jedynie wyłącznie na ewentualną decyzję w przedmiocie ukarania. Gdyby bowiem ustalić, iż podsądny posiadał nieznaczną ilość narkotyków na własny użytek, art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii pozwala odstąpić od prowadzenia postępowania karnego. Nie ma to jednak wpływu na kwalifikację prawną przestępstwa. Tym samym wywody na ten temat sąd apelacyjny ujął w dalszej części niniejszego uzasadnienia (odnoszącej się do wniosków odwoławczych).

Przyjąć w tych okolicznościach trzeba, że prawidłowo został sformułowany wyłącznie zarzut opisany w punkcie 2a) apelacji – skarżący upatruje błędu sądu okręgowego w niewłaściwym przyjęciu, iż czyn oskarżonego stanowi tzw. typ podstawowy przestępstwa z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

W powyższym zakresie należało przyznać rację apelującemu. 2,65 grama marihuany, a zatem ok. trzy porcje stanowią ilość pozwalającą przyjąć zaistnienie wypadku mniejszej wagi. Co więcej, zwrócić należy uwagę na fakt, iż z chwilą zatrzymania oskarżonego w dniu (...) roku, kiedy to postawiono mu jedyny zarzut popełnienia przestępstwa, zakwalifikowano je jako czyn z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W ocenie sądu odwoławczego takie stanowisko było w pełni słuszne, stąd dokonano modyfikacji zaskarżonego wyroku w omawianym zakresie (punkt 1b). Konsekwencją powyższego stało się wymierzenie H. J. w miejsce kary dwóch miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kary grzywny w wymiarze 100 stawek po 10 złotych każda, uznając wywody apelującego w tej kwestii za słuszne.

Ad. 1b)

Sąd okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wyjątkowo dużo miejsca poświęcił analizie zachowań H. J. w kontekście możliwości przypisania mu działania w warunkach art. 65 § 1 k.k., tzn. uczynienia sobie z przestępstwa stałego źródła dochodu (str. 39-40 uzasadnienia).

Z przedstawioną tam analizą sąd odwoławczy w pełni się zgadza. Podkreślenia dodatkowo wymaga, że z całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego jawi się oskarżony jako osoba uzależniona od środków odurzających, która poszukuje dochodów m.in. na zakup dla siebie nielegalnych substancji. Pomysłem na zarobkowanie H. J. stała się sprzedaż narkotyków ostatecznym konsumentom. Poszukiwał on dostawcy (tak m.in. trafił przez T. C. do M. K.), od którego otrzymywany towar będzie mógł dalej sprzedawać narzucając swoją marżę lub „odsypując” z niego dawki dla siebie. Stałe źródło dochodu nie oznacza źródła jedynego i nie musi wystarczać na zaspokojenie potrzeb życiowych sprawcy. Wystarczy, że oskarżony działał z zamiarem uzyskiwania w miarę regularnie tą drogą (handlując narkotykami) środki finansowe na zakup marihuany dla siebie, tak jak to miało miejsce w niniejszej sprawie. Z materiału dowodowego wynika, że w lokalnym środowisku oskarżony funkcjonował jako diler. Tym samym przypisanie mu przez sąd okręgowy działania w warunkach art. 65 § 1 k.k. uznać należało za prawidłowe, a formułowany przez obrońcę zarzut za pozbawiony racji.

Ad. 1c)

Sąd apelacyjny nie miał wątpliwości, że dokonana przez sąd I instancji analiza i ocena wyjaśnień T. C. jest w pełni prawidłowa, uwzględniająca zasady określone w art. 7 k.p.k. Sąd okręgowy szczegółowo opisał dlaczego dowód z pomówienia T. C. uznaje za wiarygodny i ze stanowiskiem tym sąd odwoławczy całkowicie się zgodził. Stwierdzić trzeba, że ustalenia faktyczne dokonane przez sąd I instancji na podstawie wyjaśnień T. C. są bardzo wyważone, z niezwykłym respektem traktujące zasadę wyrażoną w art. 5 § 2 k.p.k. Sąd okręgowy drobiazgowo wręcz przeanalizował wszelkie nieścisłości, zawahania czy wątpliwości w twierdzeniach T. C. i przyjął z ogromną ostrożnością wersję najbardziej korzystną dla pomawianego przez niego H. J.. Wspólne składanie się na środki odurzające polegało przy tym na tym, że w sytuacji, gdy marihuanę przynosił H. J., T. C. płacił mu za swoją „działkę”. Tym samym narkotyki zakupione przez H. J. były następnie częściowo odsprzedawane przez niego T. C., by wspólnie wypalić, każdy tę część, za którą zapłacił. Fakt ewentualnego wspólnego wypalania tych substancji nie ma znaczenia dla przyjęcia, że H. J. odpłatnie środki te koledze udzielał, co więcej – z pozostałego materiału dowodowego wynika, że przynajmniej od (...)roku nabywał on porcję konopii innych niż włókniste od M. K. za kwotę 40 złotych, zaś T. C. sprzedawał ją w cenie 50 złotych. Korzyść majątkowa zresztą to nie tylko korzyść dla sprawcy, ale również dla innej osoby.

W świetle powyższego, nie podzielając wywodów apelującego, uznać należało, że rozstrzygnięcie sądu I instancji w zakresie czynu polegającego na odpłatnym udzielaniu środków odurzających przez H. J. T. C. jest w pełni słuszne, a ustalenia faktyczne w tej części dokonane, całkowicie prawidłowe.

Ad. 2b)

Sąd nie przychylił się do twierdzeń obrońcy, iż zachowania oskarżonego, polegające na odpłatnym udzielaniu narkotyków małoletnim stanowią wypadek mniejszej wagi określony w art. 59 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zwrócić należy uwagę, iż nie dotyczyły one tylko jednego nabywcy, były rozciągnięte w czasie, a fakt, iż konsumentami byli koledzy oskarżonego w wieku zbliżonym do niego samego może mieć znaczenie ewentualnie przy wymiarze kary, co sąd I instancji należycie uwzględnił.

Wspólne zażywanie narkotyków z klientami oskarżonego również nie ma znaczenia dla przyjętej prawidłowo przez sąd okręgowy kwalifikacji prawnej czynów przypisanych H. J..

W tym miejscu należało wskazać, iż sąd okręgowy prawidłowo wziął pod uwagę dyrektywy wymiaru kary wynikające z art. 53 k.k. i art. 54 k.k. Wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności z zastosowaniem instytucji nadzwyczajnego jej złagodzenia jest adekwatna do społecznej szkodliwości popełnionego przez H. J. czynu, jego winy oraz wypełni cele z zakresu prewencji generalnej i indywidualnej. Słusznie sąd I instancji wziął pod uwagę uprzednią niekaralność oskarżonego i jego młody wiek. Tej ostatniej okoliczności nie należy jednak przeceniać, bowiem przestępstwa tzw. narkotykowe charakteryzują się w większości młodym wiekiem ich sprawców. Wymierzona kara w najniższym możliwym wymiarze uwzględnia okoliczności niniejszej sprawy.

Kara łączna grzywny jest wręcz karą symboliczną, biorąc pod uwagę fakt, iż H. J. jest zdrowym młodym, zdolnym do pracy mężczyzną, nie mającym nikogo na utrzymaniu.

Rozstrzygnięcie zawarte w punkcie V zaskarżonego wyroku jest konsekwencją obowiązku nałożonego przez sąd w art. 45 § 1 k.k.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez:

1.  w zakresie czynu wskazanego w punkcie I wyroku – przyjęcie, iż oskarżony posiadał nieznaczną ilość na własny użytek i umorzenie postępowania na podstawie art. 62a u.p.n.

ewentualnie

przyjęcie, że czyn oskarżonego stanowi wypadek mniejszej wagi z art. 62 ust. 3 u.p.n. i wymierzenie oskarżonemu kary 100 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda;

2.  w zakresie czynu opisanego w punkcie II – wyeliminowanie z opisu czynu zachowania oskarżonego w punkcie (...) tiret czwarte wyroku oraz wyeliminowanie z opisu czynu ustalenia, że oskarżony uczynił z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, przy jednoczesnym przyjęciu, że zachowanie oskarżonego miało miejsce od (...) roku i stanowiło wypadek mniejszej wagi z art. 59 ust. 3 u.p.n.

a w dalszej kolejności wymierzenie oskarżonemu na podstawie art. 58 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. 11 § 3 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 1 k.k. w zw. z art. 60 § 6 pkt 4 k.k. kary roku ograniczenia wolności, polegającej na obowiązku wykonywania nieopłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie,

3.  uchylenie punktu III wyroku

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek obrońcy podniesiony w punkcie 1 jako wniosek ewentualny zasługiwał na uwzględnienie. Z przyczyn podanych wyżej w niniejszym uzasadnieniu przychylono się do stanowiska skarżącego, iż czyn przypisany H. J. w punkcie I zaskarżonego wyroku stanowił występek z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Okoliczności sprawy nie pozwalają na jednoznaczne przyjęcie, iż posiadane przez oskarżonego 2,65 grama marihuany było na własny użytek. Oskarżony był dilerem narkotykowym, poza własnym uzależnieniem trudnił się handlem narkotykami, stąd nie można wysnuć kategorycznego wniosku, iż akurat odnalezione przy nim w dniu (...)roku środki odurzające posiadał na własny użytek – były one poporcjowane, oskarżony nie został zatrzymany z nimi na imprezie/koncercie/w mieszkaniu, co mogłoby wskazywać, że zamierza je w takich okolicznościach spożyć. Gdyby jednak nawet przyjąć, interpretując wątpliwości w tym zakresie na korzyść H. J., że środki te były przeznaczone na jego własny użytek, zauważyć należy, że art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii pozwala na umorzenie postępowania w takim wypadku, a zatem takie rozwiązanie jest wyłącznie fakultatywne. Okoliczności sprawy, w szczególności ta, że mamy w niniejszej sprawie do czynienia z osobą handlującą narkotykami nie pozwalają na umorzenie postępowania o ten czyn. Fakt uzależnienia oskarżonego należy tu potraktować jako okoliczność łagodzącą przy wymiarze kary, co sąd apelacyjny uczynił, orzekając wobec oskarżonego w punkcie 1b) wyroku karę grzywny w niemal symbolicznym wymiarze, zgodnym z wnioskiem ewentualnym skarżącego.

Wniosek zawarty w punkcie 2 nie został uwzględniony, bowiem nie podzielono zarzutów apelacyjnych w tym zakresie, o czym szerzej w części 3.2 niniejszego uzasadnienia.

W związku z wymierzeniem oskarżonemu za czyn przypisany mu w punkcie I zaskarżonego wyroku w miejsce orzeczonej tam kary pozbawienia wolności, kary grzywny, bezprzedmiotowe stało się rozstrzygnięcie zawarte w punkcie III (dotyczące kary łącznej pozbawienia wolności). O uchyleniu tego rozstrzygnięcia sąd odwoławczy orzekł w punkcie 1d) wyroku. Tym samym wniosek obrońcy zawarty w punkcie 3 należało uwzględnić.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

-----

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. zaskarżony wyrok odnośnie oskarżonego H. J. utrzymano w mocy z wyjątkiem zmian wskazanych w pkt 5.2.1. niniejszego uzasadnienia.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Po dokonaniu analizy stanu faktycznego sprawy, sąd apelacyjny podzielił ustalenia faktyczne sądu I instancji w zakresie utrzymanym w mocy i przyjął je za własne, co szczegółowo zostało uzasadnione w treści rozważań prawnych. To samo tyczy się kary wymierzonej oskarżonemu za czyn przypisany mu w punkcie II zaskarżonego orzeczenia. Sąd apelacyjny nie znalazł podstaw do zmiany lub uchylenia wyroku w utrzymanym w mocy zakresie – również co do orzeczonego przepadku równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa (punkt V), postanowienia w przedmiocie dowodów rzeczowych (punkt XVI) oraz kosztów (punkt XVII).

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez:

a)  przyjęcie za podstawę wszelkich rozstrzygnięć sądu apelacyjnego dotyczących oskarżonego H. J. przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i przepisów kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia przypisanych oskarżonemu przestępstw w zw. z art. 4 § 1 k.k.,

b)  przyjęcie, iż czyn przypisany oskarżonemu H. J. w punkcie I stanowi wypadek mniejszej wagi określony w art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i w miejsce orzeczonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności, na podstawie art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzenie oskarżonemu H. J. kary 100 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych,

c)  w punkcie II wskazanie za podstawę wymierzonej oskarżonemu H. J. kary grzywny art. 33 § 2 i 3 k.k.,

d)  uchylenie rozstrzygnięcia zawartego w punkcie III,

e)  przyjęcie, że zaliczenie okresu zatrzymania zawarte w punkcie IV następuje na poczet orzeczonej w punkcie II kary pozbawienia wolności,

f)  połączenie, na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k., kary grzywny orzeczonej wobec oskarżonego H. J. w punkcie 1b) wyroku sądu apelacyjnego oraz w punkcie II zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary łącznej 120 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych.

Zwięźle o powodach zmiany

Ad. a) Sąd odwoławczy, zmieniając w w/w zakresie rozstrzygnięcie sądu okręgowego za podstawę swojego orzeczenia przyjął przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i przepisy kodeksu karnego obowiązujące w czasie popełnienia przypisanych H. J. przestępstw w zw. z art. 4 § 1 k.k., bowiem przepisy obecnie obowiązujące są mniej korzystne dla podsądnego.

Ad. b) Przyjęcie, iż czyn oskarżonego polegający na posiadaniu 2,65 gramów ziela konopii innych niż włókniste stanowi wypadek mniejszej wagi, określony w art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, skutkowało wymierzeniem H. J. w miejsce kary pozbawienia wolności kary grzywny we wnioskowanej przez obrońcę wysokości 100 stawek dziennych, przy przyjęciu wartości jednej stawki na kwotę 10 złotych.

Ad. c) Prokurator w swojej apelacji podniósł zasadny zarzut, co skutkowało uzupełnieniem rozstrzygnięcia zawartego w punkcie II zaskarżonego wyroku o podstawę prawną orzeczonej grzywny – art. 33 § 2 i 3 k.k.

Ad. d) W związku z tym, że ostatecznie H. J. wymierzona została tylko jedna kara pozbawienia wolności, zawarte w punkcie III zaskarżonego wyroku rozstrzygnięcie dotyczące kary łącznej pozbawienia wolności stało się bezprzedmiotowe.

Ad. e) Uznając za prawidłowe zaliczenie okresu zatrzymania oskarżonego na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, konieczne było wskazanie, że zaliczenie to ma miejsce na poczet kary wymierzonej w punkcie II zaskarżonego wyroku, a nie na poczet kary łącznej.

Ad. f) W związku z tym, iż na skutek modyfikacji kary orzeczonej oskarżonemu za występek opisany w punkcie I zaskarżonego wyroku, koniecznym stało się wymierzenie H. J. kary łącznej, na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. sąd odwoławczy połączył karę grzywny orzeczoną wobec oskarżonego H. J. w punkcie 1b) wyroku sądu apelacyjnego oraz w punkcie II zaskarżonego wyroku i wymierzył oskarżonemu karę łączną 120 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

-----

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----

5.3.1.4.1.

------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----

-----

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt 3 wyroku

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. na zasadach słuszności zwolniono oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze – H. J. ma na skutek wyroku zapadłego w niniejszej sprawie do uregulowania karę finansową oraz przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa, w związku z czym deklarowane przez niego dochody mogłyby okazać się niewystarczające na pokrycie przez niego kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

SSO A. A. SSA P. M. SSA G. N.

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok sądu I instancji w zakresie kary grzywny orzeczonej w punkcie I

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku sądu I instancji dot. oskarżonego H. J.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana