Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 111/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) roku sygn. akt (...)

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

K. K. (1)

Uprzednia karalność oskarżonego

Karta karna

318-320

2.1.1.2.

K. K. (1)

Osadzenie oskarżonego w AŚ w B. w okresie od (...)

Wydruk z systemu (...)

327-334

2.1.1.3.

K. K. (1)

Kontakty oskarżonego z T. F. (1) w zakresie przebiegu „współpracy” między stronami (zgodnie z ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez sąd I instancji).

Okoliczność, że w magazynie (...) w R. znajdował się towar w postaci rękawiczek pochodzących z transakcji innej niż ta, stanowiąca przedmiot niniejszej sprawy,

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

353-354

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

K. K. (1)

Brak zamiaru oszukania pokrzywdzonej przez oskarżonego, złożona T. F. (1) propozycja odebrania towaru w postaci rękawiczek przechowywanych w magazynie w R., zaangażowanie M. B. (1) w kontakty z T. F. (1).

Stan zdrowia matki oskarżonego uniemożliwiający mu podtrzymywanie kontaktów z T. F. (1) celem ostatecznego rozliczenia transakcji.

Wyjaśnienia oskarżonego;

dokumentacja dot. stanu zdrowia U. K.

353-354

335-342

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Karta karna

Dokument urzędowy

2.1.1.2.

Wydruk z systemu (...)

Pozyskany urzędowo wydruk z systemu informatycznego Ministerstwa Sprawiedliwości

2.1.2.3.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Sąd apelacyjny dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jedynie w zakresie, w jakim są one zgodne z ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez sąd I instancji.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1.

Wyjaśnienia oskarżonego;

dokumentacja dot. stanu zdrowia U. K.

Oskarżony K. K. (1) złożył pierwsze wyjaśnienia dopiero w postępowaniu odwoławczym. Nie przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa i utrzymywał, co następuje:

1.  Nawiązana została współpraca z czeskim sprzedawcą rękawiczek jednorazowych, a oskarżony był w siedzibie tej firmy celem realizacji kontraktu - jak wynika z zeznań M. B. (1) zostało jedynie wysłane mailem zapotrzebowanie w zakresie ilości i ceny do znalezionej w Internecie firmy oferującej w okresie pandemii rękawiczki i wyłącznie na tej podstawie stworzono ofertę dla pokrzywdzonej. Sam zresztą oskarżony, wskazujący na rzekomo zawarty kontrakt z czeskim sprzedawcą, nie potrafił wskazać ani danych tej firmy ani też nie uprawdopodobnił tego kontraktu jakimikolwiek dokumentami (choćby wydrukami korespondencji mailowej), w związku z czym wyjaśnienia K. K. pozostają gołosłowne.

2.  M. B. (1) miał dostęp do konta firmowego – świadek M. B. (1) oraz A. K. kategorycznie temu zaprzeczyli.

3.  Oskarżony nie przypomina sobie, by miał dostęp do rachunku bankowego (...) S.A. – A. K. zeznała, iż oskarżony, jako jej partner życiowy miał dostęp do bankowości elektronicznej spółki i dokonywał samodzielnie operacji finansowych, ewentualnie dokonywała ich ona na jego polecenie (k. 57).

4.  Kontakt z czeskim dostawcą odbywał się wyłącznie za pośrednictwem M. B. (1) i to on otrzymywał informacje o opóźnieniu dostawy, problemach z dowiezieniem towaru – świadek M. B. kategorycznie podawał, że po wysłaniu zapotrzebowania do znalezionej w Internecie czeskiej firmy oferującej rękawiczki sporządził, na polecenie oskarżonego, ofertę dla T. F. (1), po czym całość współpracy z T. F. (1) przejął oskarżony. Zeznania tej treści pozostają w pełni spójne z zeznaniami pokrzywdzonego, a tym samym sąd nie dał wiary przeciwnym twierdzeniom K. K..

5.  Oskarżony zaproponował T. F. (1) odbiór rękawiczek, które były w magazynie w R., jednak pokrzywdzony odmówił ich przyjęcia z uwagi na niezgodność rozmiaru - wyjaśnienia tej treści, zupełnie mijają się z konsekwentnymi zeznaniami T. F. (1), który przecież wskazywał, że był gotów zabrać nawet towar uszkodzony, który pozostać miał z rzekomego wypadku komunikacyjnego, któremu uległ bus wiozący rękawiczki. Tym bardziej częściowo zaspokoiłby swoje roszczenie rękawiczkami składowanymi w magazynie (...). Pamiętać również należy, że mowa tu jest o towarze deficytowym w szczycie pandemii – przy brakach na rynku materiałów medycznych w cenie była każda ilość rękawiczek jednorazowych, niezależnie od tego w jakim były one rozmiarze. Zupełnie nieracjonalnym byłoby ze strony pokrzywdzonej odmówić wejścia w posiadanie takiego towaru – nawet jeżeli rozmiar rękawiczek był inny niż pierwotnie zamawianych, a ich ilość nie pokrywająca całości dostawy.

6.  Oskarżony chciał dotrzymać umowy z (...) sp. z o.o., jednak nie powiodło się to z uwagi na nieudaną transakcję siarczanem miedzi zakupionym z pieniędzy wpłaconych przez pokrzywdzoną spółkę – umowa z pokrzywdzoną stwierdzała, że dostawa towaru ma nastąpić w terminie 3 dni od przekazania pieniędzy. Oskarżony wskazywał, że rzekomy kontrahent z C. miał dokonać dostawy w terminie 3 dni od przekazania mu zapłaty, która miała nastąpić z pieniędzy przelanych przez pokrzywdzoną. Byłoby to możliwe wyłącznie, gdyby oskarżony w tym samym dniu, w którym otrzymał zapłatę od pokrzywdzonej dokonał przelewu na rzecz czeskiej firmy. Jednocześnie jednak oskarżony wyjaśnił, iż plan był taki, by z pieniędzy wpłaconych przez T. F. dokonać zakupu siarczanu miedzi, następnie go sprzedać, za uzyskaną kwotę zakupić u czeskiego kontrahenta rękawiczki nitrylowe, które następnie miały być dostarczone do pokrzywdzonej. Taki plan K. K. (1) nijak się miał do możliwości zachowania terminów umowy zawartej z (...) sp. z o.o. Jego twierdzenia co do zamiaru rzetelnego wywiązania się z tej umowy pozostają zatem niewiarygodne.

7.  Oskarżony chciał naprawić szkodę i przelać pokrzywdzonej całość wpłaconych pieniędzy, jednak zatrzymanie procesowe mu to uniemożliwiło – K. K. (1) zatrzymany został w dniu (...)., zaś do spotkania z T. F. (1), na którym podpisał oświadczenie (k. 100) doszło w dniu (...) Tym samym miał on niemal miesiąc na uregulowanie zadłużenia.

Zauważyć zresztą należy, że na konto pokrzywdzonej dokonano wpłat po 150-300 euro na łączną kwotę 1350 euro w okresie od (...) do (...), a więc w czasie kiedy oskarżony przebywał już w areszcie śledczym. Miał on zatem możliwość zawiadywania finansami spółki mimo pozbawienia go wolności. Ustalenie to (bezsporne w oparciu o dokumenty bankowe i twierdzenia T. F.) wpisuje się idealnie w twierdzenia świadka F., iż oskarżony przedstawił mu, iż będzie dokonywał niewielkich wpłat tak, żeby w razie postępowania karnego wykazywać swoją dobrą wolę w zakresie rozliczenia się z kontrahentem i tym samym uniknąć odpowiedzialności karnej.

Reasumując stwierdzić należy, że wszelkie twierdzenia oskarżonego sprzeczne z ustaleniami dokonanymi przez sąd I instancji pozostają niewiarygodne – nie wytrzymują konfrontacji z dowodami uznanymi przez sąd okręgowy za wiarygodne, jak i zasadami logiki i doświadczeniem życiowym.

Nie ujmując wiarygodności kopiom dokumentów obrazujących stan zdrowia matki oskarżonego stwierdzić trzeba, że nie miały one znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Wynika z nich, że matka oskarżonego jest osobą, u której stwierdzono uogólnioną miażdżycę i demencję, a we wrześniu 2020 roku doznała złamania szyjki kości udowej. Nie negując złego stanu zdrowia U. K. stwierdzić należy, że nie miał on większego znaczenia ani na postawę oskarżonego w kontaktach z T. F. w (...) roku, kiedy to matką zajmował się mąż, ani nie był oskarżony zaangażowany w opiekę nad matką w okresie (...) kiedy to przebywał w areszcie śledczym; stan zdrowia U. K. pozostawał też bez wpływu na niemożność zaangażowania się oskarżonego w obronę w niniejszej sprawie i stawiennictwo w sądzie okręgowym, bowiem od (...) roku przebywa ona w domu pomocy społecznej.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegający na uznaniu, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala na niewątpliwe stwierdzenie sprawstwa oskarżonego, podczas, gdy niewywiązanie się przez oskarżonego z zawartej z pokrzywdzoną (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. umowy było następstwem okoliczności, których oskarżony nie był w stanie przewidzieć w dacie ich podpisywania, a nie celowym działaniem

2. Naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 7 k.p.k. prowadzące do poczynienia ustaleń faktycznych, które in concreto stanowią efekt nie swobodnej, lecz całkowicie dowolnej oceny dowodów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się w całości niezasadna.

Skarżąca zakwestionowała prawidłowość poczynionej przez sąd I instancji oceny dowodów, nie wskazując przy tym jakie to dowody zostały, jej zdaniem, nienależycie ocenione i na czym błędy sądu okręgowego w zakresie tej oceny miałyby polegać. Tym samym niezwykle trudno jest odnieść się do zarzutu naruszenia art. 7 k.p.k.

Przypomnieć należy, że zgodnie z art. 7 k.p.k., organy postępowania, a więc także i sąd, kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną tego przepisu, gdy:

1) jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.),

2) stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.),

3) jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k., por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września 1998 roku, V KKN 104/98).

Sąd apelacyjny nie dopatrzył się uchybień, które wskazywałby na obrazę przepisu art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. w niniejszej sprawie i w pełni zgodził się z przeprowadzonym przez sąd I instancji postępowaniem dowodowym. Podkreślenia wymaga, że dokonanie oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób odmienny od oczekiwań stron procesowych nie stanowi naruszenia wskazanych regulacji. Odmówienie wiary niektórym zeznaniom lub wyjaśnieniom złożonym przez świadków lub oskarżonych, a w rezultacie ich pominięcie, jako podstawy dowodowej podczas dokonywanych ustaleń faktycznych, nie może być utożsamiane ani z brakiem okoliczności, których tego rodzaju dowód dotyczy w kontekście finalnego rozstrzygnięcia, ani też nie jest wyrazem złamania zasady bezstronności sądu, bowiem odmowa przyznania waloru wiarygodności niektórym z przeprowadzonych dowodów, przy jednoczesnej aprobacie i uwzględnieniu innych dowodów, jest niczym więcej niż realizacją przysługującego sądowi orzekającemu uprawnienia w ramach czynienia ustaleń faktycznych, z pełnym uwzględnieniem zasady swobodnej oceny dowodów (por. wyr. SA w Warszawie z dnia 17 września 2021r., sygn. akt II AKa 292/20, LEX nr 3287759). Z naruszeniem tej regulacji nie należy zatem utożsamiać sytuacji uznania za wiarygodne określonych dowodów lub ich części, z jednoczesnym odmówieniem tego przymiotu innym, co stanowi przecież podstawową prerogatywę sądu. Nie można więc czynić zarzutu na podstawie wyżej wskazanego przepisu opierając się jedynie na tym, że pewne dowody nie stanowiły podstawy ustaleń, jeżeli zostały rozważone, a ich znaczenie ocenione w sposób czyniący zadość wymogom z art. 7 kpk (por. post. SN z dnia 6 grudnia 2021r., sygn. akt IV KK 564/21, LEX nr 3327218).

Jak już wspomniano w związku z lakonicznością wywodów apelacji, nie sposób się do nich odnieść. Zważyć też należy, że oskarżony nie skorzystał z prawa uczestnictwa w procesie, wyjaśnienia złożył dopiero na rozprawie apelacyjnej, a zatem sądowi okręgowemu nie było znane jego stanowisko odnośnie przebiegu „współpracy” z pokrzywdzoną.

Nie sposób jest uznać także, że ustalony przez sąd I instancji stan faktyczny, w tym przyjęcie istnienia u oskarżonego zamiaru kierunkowego popełnienia przestępstwa oszustwa, jest nieprawidłowy. Sąd okręgowy wziął pod uwagę wszystkie aspekty zgromadzonego materiału dowodowego, prawidłowo ocenił zeznania świadków i fakt nieprzyznania się oskarżonego do winy, jak i uwzględnił przy tym przedłożone w sprawie dokumenty prywatne i urzędowe. Przedstawiona przez apelującą argumentacja pozostaje polemiczna, wybiórcza i odstająca od słusznej oceny ujawnionych w sprawie dowodów. Zgodzić należy się z sądem okręgowym, iż w oparciu o zeznania T. F. (1), pozostałych świadków, zasady logiki, doświadczenie życiowe i zgromadzone dokumenty uznać należało, że K. K. (1) nie miał zamiaru wywiązać się z zaciągniętego wobec pokrzywdzonej zobowiązania, zaś uznanie istnienia długu i dokonanie częściowych jego spłat było jedynie instrumentalnym zachowaniem, mającym na celu uniknięcie ewentualnej odpowiedzialności karnej. Wyjaśnienia oskarżonego, złożone przed sądem apelacyjnym, a ocenione powyżej, tylko wspierają stanowisko zaprezentowane przez sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Wniosek

Uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie (wniosek sformułowany na rozprawie odwoławczej – k. 353v) złagodzenie wymierzonej oskarżonemu kary tak, by mógł on ją odbywać w systemie dozoru elektronicznego.

Zasądzenie na rzecz oskarżonego kosztów obrony z wyboru według norm prawem przepisanych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W ocenie sądu odwoławczego sąd I instancji, wymierzając zaskarżonym wyrokiem karę, uwzględnił ogół okoliczności faktycznych sprawy oraz właściwości osobistych oskarżonego. Odniósł się do występujących po jego stronie okoliczności obciążających, a także określił okoliczności łagodzące. Orzeczona kara jest ponadto w swej dolegliwości w pełni adekwatna do stopnia winy oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił. Nadto należy zakładać, że będzie ona wystarczająca do realizacji zarówno dyrektywy prewencji indywidualnej, jak i generalnej oraz spełni funkcję wychowawczą wobec oskarżonego.

Podstawę ingerencji w rozstrzygnięcie sądu I instancji co do kary może stanowić jedynie ustalenie, że jej wymiar nie uwzględnia wszystkich okoliczności wiążących się z ustawowymi dyrektywami jej wymiaru bądź też wykracza poza granice swobodnego uznania sędziowskiego. Rażąca niewspółmierność kary, uzasadniająca jej zmianę, może zachodzić tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć wpływ na wymiar kary, można byłoby przyjąć, że zachodziła wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd I instancji, a karą, która byłaby prawidłowa w świetle obowiązujących przepisów, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca.

Uznając zatem, iż sąd I instancji wymierzył przedmiotową karę zgodnie z przyznanym mu mocą ustawy sędziowskim uznaniem oraz, że kara ta nie razi niewspółmiernością w rozumieniu surowości, sąd odwoławczy uznał, iż brak jest podstaw do ingerencji w zaskarżony wyrok w tym zakresie.

W pełni zasadnie, respektując kompensacyjna funkcję postępowania karnego, sąd okręgowy orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia reszty szkody wyrządzonej pokrzywdzonej (...) sp. z o.o.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

----

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw ingerencji w treść zaskarżonego wyroku. Zarówno ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego, jak i poczynione na ich podstawie ustalenia faktyczne winny być szeroko zaakceptowane, jako iż nie były wzajemne sprzeczne, nielogiczne, niespójne, czy niekonsekwentne. W tej mierze, mając na względzie dotychczas wywiedzioną argumentację, sąd odwoławczy utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

-----

Zwięźle o powodach zmiany

-----

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

-----

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-----

-----

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt 2

Na podstawie art. 636 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. w zw. z § 11 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądzono od oskarżonego K. K. (1) na rzecz (...) sp. z o.o. w P. kwotę 1200 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

Pkt 3

Sąd apelacyjny działając na podstawie art. 636 k.p.k. i art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym opłatę w kwocie 300 złotych za drugą instancję uznając, iż wobec oskarżonego brak jest przesłanek do zastosowania wyjątkowej instytucji, jaką jest zwolnienie od kosztów sądowych.

7.  PODPIS

A. A. M. Ś. K. L.

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku sądu I instancji

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana