II AKa 154/23 - uzasadnienie Sąd Apelacyjny w Poznaniu z 2023-10-23
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II AKa 154/23 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
CZĘŚĆ WSTĘPNA |
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
Sąd Okręgowy w P., wyrok łączny z dnia (...) |
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
1.3. Granice zaskarżenia |
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||
☐ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☒ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
1.4. Wnioski |
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
2.1. Ustalenie faktów |
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
|
|
|
|
|
|
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
|
|
|
|
|
2.2. Ocena dowodów |
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|
|
|
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|
|
|
STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
|
1. naruszenie przepisu art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19, polegające na uznaniu, że w niniejszej sprawie nie było podstaw do zastosowania art. 4 k.k. i wydania wyroku łącznego w oparciu o przepis art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2015 r. do dnia 23 czerwca 2020 r., które umożliwiają wydanie wyroku łącznego w tej sprawie. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Przed przystąpieniem do ustosunkowania się do zarzutu apelacyjnego należy przytoczyć okoliczności faktyczne, które legły u podstaw wydania zaskarżonego wyroku łącznego, którym na podstawie art. 572 k.p.k. umorzono postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego. Obrońca skazanego M. K. pismem z dnia (...) r. wniosła o wydanie wyroku łącznego w stosunku do M. K., skazanego wyrokami: 1. wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt (...) na karę łączną 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 90 zł każda, 2. wyrokiem Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt (...) na karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w liczbie 400 stawek dziennych w wysokości po 150 zł każda (k. 2-5). Sąd Okręgowy w P. , orzekając na podstawie tego wniosku, wziął pod uwagę dotychczasowe skazania M. K., przy czym, mając na uwadze umarzające rozstrzygnięcie w przedmiocie wydania wyroku łącznego a także istotę problemu, podnoszonego przez skarżącą, Sąd Apelacyjny, przy wskazaniu tych wyroków pominął kwalifikacje prawne poszczególnych czynów. I tak, za Sądem I instancji, należy wskazać, iż M. K. został skazany następującymi wyrokami: I. wyrokiem Sądu Rejonowego w P. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocny w dniu (...) r.) za czyn popełniony w okresie od (...) r. na karę 2 lat pozbawienia wolności, która została w całości wykonana; II. wyrokiem Sądu Rejonowego P. w P. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocny w dniu (...)r.) za czyn popełniony w okresie od (...)r. na kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres 5 lat próby i grzywny w liczbie 70 stawek dziennych w wysokości po 70 zł każda – wykonanie kary pozbawienia wolności nie zostało zarządzone, zaś kara grzywny została w całości wykonana; III. wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocny w dniu (...) r.) za przestępstwo skarbowe popełnione (...) r. na karę grzywny w liczbie 80 stawek dziennych w wysokości po 60 zł każda, która została w całości wykonana; IV. wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocny w dniu (...) r.) za przestępstwo skarbowe popełnione (...) r. na karę grzywny w liczbie 220 stawek dziennych w wysokości po 80 zł każda, która została w całości wykonana; V. wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocne w dniu (...) r.) za czyn popełniony (...)r. na karę grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 15 zł każda, która została w całości wykonana; VI. Sądu Rejonowego w Ł. Zamiejscowy VII Wydział Karny w P. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocny w dniu (...) r.) za czyn popełniony (...) r. na karę grzywny w liczbie 150 stawek dziennych w wysokości po 12 zł, która została w całości wykonana; VII. wyrokiem Sądu Rejonowego w Ł. Zamiejscowy VII Wydział Karny w P. z dnia(...) r. w sprawie (...) (prawomocny w dniu (...) r.) za przestępstwo skarbowe popełnione (...) r. na kary 2 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 250 stawek dziennych w wysokości po 100 zł każda, które to kary w całości zostały wykonane; VIII. wyrokiem Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocny (...) r.) za ciąg 9 czynów: popełnionych w okresie od (...) r. na kary 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 20 zł każda; IX. wyrokiem Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r. w sprawie (...) (prawomocny w dniu (...)r.): a) za czyn popełniony w okresie od września (...) r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, b) za czyn popełniony w okresie od (...)r. na karę 1 roku pozbawienia wolności (UWAGA! kara ta nie podlega wykonaniu – art. 8 § 1 k.k.s.), c) za przestępstwo skarbowe popełnione w okresie od (...) r. na kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 150 zł każda, d) za przestępstwo skarbowe popełnione w okresie od (...) r. na kary 10 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 200 stawek w wysokości po 150 zł każda, e) za czyn popełniony w okresie od(...) r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności i po połączeniu tych kar jednostkowych orzeczono wobec skazanego kary łączne 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 400 stawek dziennych w wysokości po 150 zł każda. X. Nadto Sąd Okręgowy w P. w dniu (...) r. w sprawie (...) wydał wobec skazanego M. K. wyrok łączny, którym: a) połączył wymienione wyżej pod punktami I i VIII kary jednostkowe pozbawienia wolności i orzekł wobec skazanego karę łączną 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, b) połączył wymienione wyżej pod punktami VI, VII i VIII kary grzywny i orzekł wobec skazanego karę łączną grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 90 zł każda. Ad. 1 W tym miejscu należy wyraźnie podnieść, iż Sąd Okręgowy nie odrzucił stosowania w sprawie o wydanie wyroku łącznego, a więc i w niniejszej sprawie, zasady z art. 4 § 1 k.k., mając na uwadze przepis art. 81 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz.U.2022.2141 t.j.) – (dalej: ustawa covidowa), która weszła w życie w dniu 24.06.2020 r. Nie jest bowiem kwestionowany w niniejszym postępowaniu pogląd, iż jeżeli co najmniej jeden wyrok co do części kar uprawomocni się przed (...) r. a co najmniej jeden wyrok co do części kar uprawomocni się po tej dacie, to zastosowanie właśnie znajduje zasada określona w art. 4 § 1 k.k. (por. postanowienie SN z dnia 13 października 2021 r., I KZP 2/21, OSNK 2021/11-12/44; postanowienie SN z dnia 10 marca 2022 r., V KK 46/22, LEX nr 3410151; wyrok Sądu Apel. w G. z dnia 31 marca 2022 r., II AKa 21/22, LEX nr 3416090; wyrok Sądu Apel. w S. z dnia 13 października 2022 r., II AKa 37/22, LEX nr 3447214). W niniejszej sprawie jednak nie występują okoliczności faktyczne, pozwalające na zastosowanie wspomnianej zasady zgodnie z wolą wyrażoną przez skarżącą zarówno w treści wniosku o wydanie wyroku łącznego, jak i w treści apelacji. W niniejszej sprawie należy podnieść, mając na uwadze daty czynów popełnionych przez skazanego, jak i daty prawomocności wyroków, iż w przypadku skazanego występują trzy reżimy prawne, jakie należy brać pod uwagę przy orzekaniu karty łącznej w wyroku łącznym, na co zresztą słusznie zwraca uwagę Sąd I instancji. Pierwszy reżim obowiązywał do 14.07.2015 r. Wówczas karę łączną orzekano w sytuacji, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, przy czym brano za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa (art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym do 14.07.2015 r. – Dz.U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553 z późn. zm). Jednocześnie wydaniu wyroku łącznego nie stało na przeszkodzie, że poszczególne kary wymierzone za zbiegające się przestępstwa zostały już w całości wykonane (art. 92 k.k. w brzmieniu do 14.07.2015 r.). Taki sam model orzekania kary łącznej (z pewnymi modyfikacjami, zwłaszcza w zakresie granic orzeczenia kary łącznej) obowiązuje od 24.06.2020 r. a został wprowadzony cyt. wyżej ustawą covidową (art. 38 pkt 3, 4 i nast.). Tymczasem, w okresie od 15.07.2015 r. do 23.06.2020 r. obowiązywał zupełnie inny model orzekania o karze łącznej. Model ten został wprowadzony w życie ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r., poz. 396 – art. 1 pkt 46 i nast.). Wówczas orzekano karę łączną jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu (art. 85 § 1 k.k.), przy czym łączeniu podlegały zarówno orzeczone kary jednostkowe, jak i orzeczone kary łączne (art. 85 § 2 k.k.), ale jednocześnie kary te nie mogły zostać jeszcze wykonane w całości, gdyż podstawą orzeczenia kary łącznej były kary wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części (art. 85 § 2 k.k.). Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, mając na uwadze zasady obowiązujące do 14.07.2015 r. (a także od 24.06.2020 r.) połączeniu podlegałyby kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach wskazanych wyżej w punktach I i VIII (ciąg czynów z pkt VIII został popełniony przed wydaniem pierwszego chronologicznie wyroku, opisanego w pkt I, tj. przed 25.07.2006 r.). Podobna sytuacja dotyczy kar grzywien orzeczonych w sprawach wskazanych wyżej w punktach VI, VII i VIII. Sytuacja ta znalazła odbicie w treści wyroku łącznego Sądu Okręgowego w P. z dnia(...) r. w sprawie (...), którym zresztą niejako podsumowano dotychczasową działalność przestępczą skazanego, umarzając jednocześnie postępowanie o wydanie wyroku łącznego odnośnie kar jednostkowych wymierzonych wskazanymi wyżej wyrokami w punktach II, III, IV, V a także VII – dot. kary pozbawienia wolności (k. 42-43 akt (...)). Według tych zasad nie jest możliwe natomiast połączenie kar jednostkowych orzeczonych we wskazanej wyżej sprawie w punkcie IX pod literami a, b, c, d z pozostałymi karami, mając na uwadze daty popełnienia czynów, za które M. K. został skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r. w sprawie (...). Skoro bowiem odpowiedni zbieg występuje między przestępstwami w sprawach wymienionych w punktach I i VIII, to po prostu nie jest możliwe ustanowienie kolejnego takiego zbiegu, obejmującego osądzone przestępstwa w sprawie z punktu IX, według zasad określonych w art. 85 § 1 k.k., obowiązujących od dnia 24.06.2020 r. Należy zauważyć, iż w sprawie z punktu IX nie tylko wyrok zapadł po dniu 24.06.2020 r., ale i wszystkie osądzone tym wyrokiem czyny zostały popełnione również po tej dacie a więc już w trakcie obowiązywania nowych zasad łączenia kar. Natomiast po dniu 24.06.2020 r. nie podlegają łączeniu żadne kary łączne i to bez względu na to, czy zostały orzeczone wyrokiem jednostkowym, czy też wyrokiem łącznym. Przy czym przy orzekaniu kary łącznej bierze się pod uwagę wyłącznie kary jednostkowe. W tych zaś okolicznościach nie może być mowy o sięganiu do reżimu prawnego obowiązującego między (...) r. Przy czym Sąd Okręgowy prawidłowo zauważył, iż gdyby nawet przyjąć koncepcję skarżącej i orzekać karę łączną na podstawie zasad obowiązujących między 15.07.2015 r. a 23.06.2020 r. to nie byłoby możliwe orzeczenie kary łącznej przy uwzględnieniu tych zasad w stosunku do kar wymienionych wyżej w punktach I, II, III, IV, V, VI i VII, gdyż wszystkie orzeczone tymi wyrokami kary zostały w całości wykonane (str. 5 uzasadnienia). Jedyną zaś podlegającą wykonaniu była kara pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem opisanym wyżej w pkt VIII oraz kara łączna orzeczona wyrokiem jednostkowym opisanym wyżej w pkt IX. W rzeczywistości więc tylko w przypadku tych dwóch wyroków jednostkowych można byłoby rozważać możliwość zastosowania przepisu art. 4 § 1 k.k. Jednak, jak trafnie to zauważył Sąd I instancji oba te wyroki zostały prawomocnie wydane po dniu 24.06.2020 r., co w świetle art. 81 ust. 2 ustawy covidowej nakazywało stosowanie przepisów obowiązujących od tej daty a więc nie przepisów obowiązujących poprzednio, tj. w okresie od 15.07.2015 r. do 23.06.2020 r. (str. 5 uzasadnienia). Inna znów sytuacja by występowała, gdyby podlegające połączeniu kary zostały prawomocnie orzeczone przed dniem wejścia w życie znowelizowanych przepisów o karze łącznej, tj. przed (...) r. Wówczas bowiem zastosowanie miałyby wyłącznie przepisy ustawy zmienianej, czyli obowiązujące od (...) r. (art. 81 ust. 1 ustawy covidowej). Jak to bowiem trafnie przyjmuje się, uregulowania zawarte w art. 81 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy covidowej są szczególne wobec treści art. 4 § 1 k.k., co oznacza, że jeżeli występują okoliczności ściśle wskazane w art. 81 ust. 1 lub art. 81 ust. 2 ustawy covidowej, to przepis art. 4 § 1 k.k. nie ma zastosowania, natomiast już w sytuacjach innych, o których wspomniano wyżej, to zastosowanie znajduje norma art. 4 § 1 k.k. (por. wyrok SN z dnia 9 czerwca 2021 r., III KK 76/21, LEX nr 3316964 oraz przytoczone wyżej orzeczenia dotyczące stosowania normy art. 4 § 1 k.k.). Powyższego zapatrywania nie podważa skutecznie cytowane przez skarżącą postanowienie Sądu Apelacyjnego w L. z dnia (...)(LEX nr 3175611). W orzeczeniu tym bowiem Sąd ten wyraził również tożsame stanowisko z tym, jakie zaprezentowano powyżej. Przy czym również należy zwrócić uwagę na fakt, że wypływające z w/w orzeczeń wnioski dotyczące stosowania zasady wyrażonej w art. 4 § 1 k.k. dotyczą, w przypadku wyroków, które uprawomocniły się po 24.06.2020 r., wyroków jednostkowych, tj. wyroków, którymi przesądzono o odpowiedzialności karnej oskarżonych za poszczególne przestępstwa a nie wyroków łącznych. Tymczasem, jak wskazano wyżej, w niniejszej sprawie nie występują okoliczności faktyczne, co do których należałoby stosować normę wyrażoną w art. 4 § 1 k.k. Dodać przy tym trzeba, iż po dniu 24.06.2020 r. uprawomocnił się wyrok jednostkowy Sądu Okręgowego w P. w sprawie (...) (wskazany w pkt IX) oraz wyrok łączny Sądu Okręgowego w P. w sprawie (...), do których to wyroków odwołuje się obrońca skazanego zarówno w treści apelacji, jak i w treści wniosku o wydanie wyroku łącznego, co tylko dodatkowo przemawia za niemożnością stosowania w tej sprawie art. 4 § 1 k.k. a tym samym w zakresie orzekania kary łącznej zasad obowiązujących między 01.07.2015 r. a 23.06.2020 r. Powyższe więc prowadzi do wniosku, iż wniesiona apelacja nie zasługuje na uwzględnienie. Tym samym zaskarżony wyrok, którym umorzono niniejsze postępowanie o wydanie wobec skazanego M. K. wyroku łącznego zasługuje na akceptację. |
||
Wniosek |
||
1. zmiana zaskarżonego wyroku i orzeczenie zgodnie z wnioskiem obrońcy. 2. ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny UWAGA! Niezasadność dotyczy obu zarzutów. |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Ad. 1 Wniosek niezasadny z przyczyn wskazanych wyżej przy ustosunkowaniu się do zarzutu apelacyjnego. Ad. 2 Wniosek niezasadny, bowiem skoro nie znajduje uzasadnienia podniesiony przez skarżącą zarzut apelacyjny, gdyż uznano, że zaskarżony wyrok zasługuje na akceptację, to uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania byłoby po prostu bezsensowne. Ta bezsensowność wynika także z faktu braku wykazania przez skarżącą okoliczności, o których mowa w art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k. |
OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
1. |
Nie dotyczy |
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
|
|
ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
Utrzymano w mocy całość zaskarżonego wyroku łącznego. |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
Orzeczenie umarzające postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego znajduje oparcie w treści art. 572 k.p.k. (pkt 1), bowiem w niniejszej sprawie brak jest warunków do wydania wyroku łącznego. Szerzej na ten temat wypowiedziano się wyżej przy ustosunkowaniu się do zarzutu apelacyjnego. Orzeczenie o kosztach sądowych, w tym o opłacie, znajduje oparcie w przytoczonych przez Sąd I instancji przepisach (pkt 2) a poza tym nie było kwestionowane na niekorzyść skazanego. |
|
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
Nie dotyczy |
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
|
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
1.1. |
Nie dotyczy |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
|
|||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości Nie dotyczy |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
|
|||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania Nie dotyczy |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
|
|||
4.1. |
Nie dotyczy |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
|
|||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
Nie dotyczy |
|||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
1. |
Sąd Apelacyjny w pkt 1 wyroku na podstawie art. 105 § 1-3 k.p.k. sprostował zaskarżony wyrok łączny w zakresie oznaczenia daty jego wydania. W treści tego wyroku oznaczono bowiem datę (...) r. (k. 99), gdy tymczasem wyrok ten wydano w dniu (...) r., o czym jasno świadczy treść protokołu rozprawy głównej z dnia (...) r., w którym odnotowano, iż w trybie art. 411 § 1 k.p.k. odroczono wydanie wyroku do dnia (...) r. (k. 96v), potwierdzenie przez Prokuraturę Okręgową w P. odbioru wokandy na dzień (...) r. (k. 97), jak i wskazanie tożsamej daty w protokole publikacji wyroku (k. 98). Bez wątpienia więc wpisanie w wyroku daty (...)r. jest wynikiem oczywistej omyłki pisarskiej, wymagającej sprostowania w trybie art. 105 § 1-3 k.p.k. i dlatego też o tym sprostowaniu Sąd Apelacyjny orzekł z urzędu jak w pkt 1. |
||
Koszty Procesu |
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
3. |
Sąd Apelacyjny zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Zwolnienie to wynika z konieczności odbycia przez skazanego długoterminowej kary pozbawienia wolności, w trakcie której jego możliwości zarobkowe będą szczególnie ograniczone, co także było niekwestionowaną przez strony podstawą zwolnienia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych przez Sąd I instancji. |
PODPIS |
I. P. K. L. M. K. |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Poznaniu
Data wytworzenia informacji: