Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 191/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok łączny Sądu Okręgowego w Z. ( (...) ) w pkt 3 i 4

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

P. P.

Zachowanie skazanego w warunkach izolacji

Opinia o skazanym z ZK w K.

118-125

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

Opinia o skazanym z ZK w K.

Dokument urzędowy, którego przydatność i wiarygodność nie budziła zastrzeżeń Sądu i stron postępowania.

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

naruszenie art.577 kpk poprzez brak zaliczenia na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w związku z odbyciem kary wynikającej z wyroku Sądu Rejonowego w Ż. z dnia (...) (...) w okresie od dnia (...)

rażącą niewspółmierność kary łącznej 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności w stosunku do celów, jakie kara ta powinna spełniać w zakresie prewencji szczególnej i społecznego oddziaływania oraz z uwagi na zbieżność naruszanych dóbr prawnych, bliskość przedmiotową oraz bliskość czasową między przestępstwami przemawiają za zastosowaniem metody absorbcji w wyższym wymiarze (pisownia oryginalna).

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy skazanego okazała się zasadna jednie w części.

Zgodzić się należy ze skarżącym w zakresie w jakim wytknął on Sądowi Okręgowemu,
że pominął w pkt 4 zaskarżonego wyroku okres kary odbywanej przez skazanego w sprawie
(...) Sądu Rejonowego w Ż. ( od (...)). Kara orzeczona w ww. wyroku jednostkowym została objęta orzeczeniem o karze łącznej pozbawienia wolności w pkt 1. W myśl art.577 kpk w wyroku łącznym należy, w miarę potrzeby, wymienić okresy zaliczone na poczet kary łącznej. Brak ten wymagał więc stosownej korekty sądu odwoławczego.

W pozostałym zakresie apelacja obrońcy skazanego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do skazanego ( art.85a kk ). Ustalając granice w jakich możliwe było wymierzenie kary łącznej należało odwołać się do zasad wyrażonych w art.86 § 1 kk obowiązujących przed (...)
( Sąd Apelacyjny orzekał w dniu (...) a Sąd Okręgowy w dniu (...) ). Stanowi on, że Sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności. Jeżeli najwyższą z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa jest kara 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności, dolną granicę kary łącznej przyjmuje się w tej wysokości. Karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach. Oznacza to, że nie było możliwości zastosowania zasady pełnej absorpcji na zasadach obowiązujących np. przed (...) Wymierzona kara łączna pozbawienia wolności mogła więc kształtować się w zakresie od 4 lat i 1 miesiąca ( miesiąc powyżej najwyższej kary jednostkowej orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Ż. z dnia (...) (...) ) do 8 lat i 6 miesięcy
( suma kar jednostkowych; poza zakresem zaskarżenia a więc i kognicji sądu odwoławczego znalazła się kara grzywny, która została orzeczona w wyroku Sądu Okręgowego w Z. z dnia (...) w sprawie (...) ). Oprócz wymienionych powyżej okoliczności z art.85a kk orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę także okoliczności wypracowane dotychczas w orzecznictwie, na które uwagę zwracał sąd meriti na s.7 uzasadnienia zaskarżonego wyroku. Słusznie sąd I instancji miał na względzie zarówno liczbę przestępstw (6), czy też istniejące związki czasowe (od (...)) i rodzajowe (art.279 § 1 kk, art.288 § 1 kk, art.178a § 1 i 4 kk ) miedzy nimi. Wbrew odmiennym wrażeniom apelującego przesłanki te zostały dostrzeżone oraz należycie ocenione i zastosowane przez Sąd Okręgowy. Twierdzenie autora apelacji, że stanowisko to nie docenia trudu skazanego w procesie resocjalizacji jest niezgodne w sposób rażący z rzeczywistością. Opinia z zakładu karnego bynajmniej nie uzasadnia dalszego złagodzenia kary łącznej pozbawienia wolności.
Z aktualnego dokumentu uzyskanego już na etapie postępowania odwoławczego ( vide: k.118 ) wynika, że skazany prowadził niestabilny tryb życia na wolności, czego wyrazem są liczne skazania (25, nie licząc 3 wyroków łącznych). Rozpoznano u niego uzależnienie mieszane.
W miejscu zamieszkania posiadał on negatywną opinię środowiskową, będącą wynikiem m.in. nadużywania alkoholu. W trakcie wykonywania kary był jedynie dwukrotnie nagradzany. Jako pozytyw należy ująć brak karalności dyscyplinarnej, jak i krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw. Nie można jednak pomijać, że został on wycofany z zatrudnienia z uwagi na nieobecności. Analogicznie jako okoliczność wpływającą na zaostrzenie kary traktować należy wysoki stopień demoralizacji. Skazany nie reguluje zasądzonych zobowiązań, nie korzysta też
z tzw. systemu przepustkowego. Fakt, że ostatecznie wyraził on zgodę na niezbędne leczenie odwykowe, to iż deklaruje obecnie unikanie konfliktów z prawem, czy też podjęcie kroków zmierzających do ponownego przejęcia pieczy nad synem bynajmniej nie przemawia za pogłębieniem zasady absorpcji, postulowanej w apelacji obrońcy. Kara łączna uwzględniać musi bowiem dyrektywy jej wymiaru a nie jedynie partykularne interesy stron postępowania. Reasumując należy kategorycznie stwierdzić, że Sąd Okręgowy w Z. precyzyjnie wyważył także okoliczności wpływające zarówno na zaostrzenie represji karnej, jak i te łagodzące, ustalając wymiar kary łącznej na poziomie adekwatnym do wskazanych powyżej przesłanek. Odmienne dywagacje skarżącego mają jedynie charakter ogólników i nie są odpowiednio uzasadnione. Argumentacja przytoczona w lakonicznym uzasadnieniu apelacji jest nieprzekonująca i nie może znajdować akceptacji.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez jego złagodzenie i wymierzenie oskarżonemu (tak w oryginale) P. P. kary łącznej z zastosowanie zasady pełnej absorpcji oraz uzupełnienie zaliczenia o wykonaną przez oskarżonego P. P. karę 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Ż. z dnia (...) (...) odbytą w okresie od dnia (...)

zasądzenie na rzecz obrońcy kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu (tak w oryginale) z urzędu, mając przy orzekaniu na względzie treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia (...) SK 78.21, tj. zwrot kosztów obrony, jak dla obrońcy z wyboru zgodnie z rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia (...) w sprawie opłat za czynności adwokackie.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski obrońcy okazała się zasadne jedynie w części. Trafny okazał się bowiem zarzut dot. braku zaliczenia okresu pozbawienia wolności w sprawie (...) na poczet wymierzonej kary łącznej. Z kolei zarzut nakierowany na orzeczenie o wysokości ww. kary łącznej nie znalazł akceptacji. Analogicznie oczekiwania obrońcy co do zasądzenia na jego rzecz kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu także były możliwe do spełnienia wyłącznie częściowo. W zakresie tym Sąd Apelacyjny wypowie się poniżej w pkt 6 niniejszego uzasadnienia.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Okręgowego w Z. z dnia (...) z wyłączeniem orzeczenia zawartego w pkt 4, które wymagało uzupełnienia.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak w tym zakresie skutecznych zarzutów apelacji i okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Pkt 4 zaskarżonego wyroku w zakresie dodatkowego zaliczenia na poczet kary łącznej pozbawienia wolności okresu pozbawienia wolności w sprawie (...) Sądu Rejonowego w Ż. od dnia (...)

Zwięźle o powodach zmiany

Skuteczność podniesionej w tym zakresie apelacji.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

4.

Na podstawie art.624 § 1 kpk w zw. z art.6 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach
w sprawach karnych (tj. Dz.U. z 1983r. Nr 49, poz.223 z późn.zm.) zwolniono skazanego z obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa wyłożonych wydatków i nie wymierzono mu opłaty w postępowaniu odwoławczym. Także w tym zakresie sąd odwoławczy podzielił stanowisko sądu I instancji, że ww. nie ma aktualnie możliwości finansowych poniesienia wydatków, o których mowa powyżej.

O kosztach obrony z urzędu za postępowanie odwoławcze Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie art.29 ust.2 ustawy z dnia 26 maja 1982r. prawo o adwokaturze ( tj. Dz.U. 2022.1184 ) i § 1, § 2 pkt 1 i 2, § 4 ust.1-3, § 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu ( tj. Dz.U. z 2019, poz. 18 ). Z tego też tytułu sąd zasądził na rzecz adw. T. K. kwotę 147,60 zł; ( w tym 23 % podatek VAT ). Sąd Apelacyjny nie miał możliwości zastosowania Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800), albowiem wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20.12.2022r. ( SK 78/21 ), na który obrońca powoływał się w pkt 2 na s.2 apelacji z dnia 7.06.2023r. nie dotyczył ww. przepisów. Trybunał uznał w nim za niekonstytucyjne wyłącznie przepisy § 17 ust. 1 pkt 2 oraz § 17 ust. 2 pkt 3 cyt. powyżej rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. Nie miały one zastosowania w realiach niniejszej sprawy.

PODPIS

P. M. M. Ś. M. K.