Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 286/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w P. z dnia (...) r., sygn. akt (...).

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego M. J. podniósł następujące zarzuty:

1) naruszenie art. 7 k.p.k. poprzez dowolną a nie swobodną ocenę zeznań A. K. i G. J. oraz dokumentów zgromadzonych w sprawie i przyjęcie, że stanowią one dowód realizacji przez oskarżonego znamion zarzuconych mu czynów zabronionych, w momencie, w którym należyta ocena w/w dowodów pozwala dojść do wniosku, iż działania oskarżonego przedwcześnie zostały potraktowane jako przywłaszczenie stosownych pojazdów, bowiem podejmował on próby rozliczenia zaległości leasingowych i przepisania umowy leasingu na swojego ojca, a pokrzywdzeni nigdy nie wystosowali jakichkolwiek roszczeń cywilnoprawnych wobec oskarżonego przed sądem cywilnym, przedwcześnie informując organy ścigania o rzekomych przywłaszczeniach, co miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku, bowiem przyjęto, iż oskarżony dokonał przywłaszczenia enumeratywnie wskazanych pojazdów,

2) naruszenie art. 284 § 2 k.k. poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że nieterminowe zrealizowanie zobowiązania przez oskarżonego w postaci zwrotu pojazdów, bez uprzednich działań sądowych o charakterze cywilnoprawnym, przesądza o tym, iż działanie takie należy traktować jako przestępstwo przywłaszczenia, w momencie, w którym jest to wniosek przedwczesny i błędny,

3) rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 1 roku ograniczenia wolności, bowiem mając na uwadze warunki osobiste oskarżonego i podjęte przez niego działania zmierzające do zapłaty zaległych rat leasingowych oraz prośbę przepisania umowy leasingu na swojego ojca, wystarczająca dla osiągnięcia celów kary wobec oskarżonego będzie kara 6 miesięcy pozbawienia wolności z jednoczesnym warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty okazały się niezasadne i to w stopniu wręcz oczywistym.

Wbrew sugestiom obrońcy, Sąd Okręgowy prawidłowo ocenił zeznania A. K. i G. J., jak też zgromadzone w sprawie dokumenty. Ocena ta jest pełna i wnikliwa, a co najważniejsze, pozostaje w zgodzie z zasadami prawidłowego rozumowania, doświadczenia życiowego oraz wskazaniami wiedzy. Nie może być więc mowy o przekroczeniu granic swobody i obrazie art. 7 k.p.k. A. K. i G. J. nie mieli jakiegokolwiek racjonalnego powodu, aby złożyć nieprawdziwe zeznania. Świadkowie ci opisali po prostu podjęte przez nich próby wyegzekwowania od oskarżonego samochodów, które nie były jego własnością i które winien zwrócić właścicielom, czyli pokrzywdzonym. Działania te były nieskuteczne z uwagi na postawę M. J., który przywłaszczył sobie powierzone mu samochody, mimo wypowiedzenia umów leasingu z uwagi na zaprzestanie spłacania rat leasingowych. Relacje A. K. i G. J. w całej rozciągłości pokrywają się ze zgromadzonymi w sprawie dokumentami, z którymi tworzą spójną, logiczną całość. Na tle tych jednoznacznych dowodów wywody obrońcy są całkowicie oderwane od realiów badanego przypadku. Wymowa zebranego materiału dowodowego nie pozostawia żadnych wątpliwości, co do trafności dokonanej przez Sąd I instancji oceny, jak i prawidłowości poczynionych ustaleń faktycznych. Sposób zachowania M. J. jest wręcz klasycznym („książkowym”) przykładem przestępstwa sprzeniewierzenia stypizowanego w art. 284 § 2 k.k., przy czym dotyczącego zarazem, w przypadku każdego pojazdu, mienia znacznej wartości.

Jeżeli chodzi o zarzut obrazy prawa materialnego, to przypomnieć wypada, że oskarżony doskonale zdawał sobie sprawę, że w związku z zaprzestaniem płacenia rat leasingowych i wypowiedzeniem umów miał obowiązek niezwłocznego zwrotu samochodów pokrzywdzonym. O przyświecającym mu kierunkowym zamiarze przywłaszczenia samochodów, zachowania ich dla siebie i dalszego postępowania z nimi jak właściciel (użytkowania), świadczą podjęte przez niego zachowania, a mianowicie: nie odbieranie kierowanej do niego korespondencji, z czego chciał uczynić sobie sposób na „uniknięcie odpowiedzialności”, unikanie kontaktu z osobami, które w imieniu pokrzywdzonych podjęły działania zmierzające do odzyskania przywłaszczonych samochodów, a gdy do nawiązania kontaktu w końcu doszło, w tym osobistego, kategoryczne odmówienie wydania pojazdów i wskazania miejsca, gdzie się znajdują. Mało tego, oskarżony zachowywał się wobec wymienionych osób w sposób wulgarny oraz agresywny, twierdził też, że jest „nietykalny” i „nikt nie jest w stanie odebrać mu samochodu”. A. K. w trakcie prowadzonej rozmowy okazał ostentacyjnie broń. O uporze M. J. świadczy to, że trzy pojazdy wydał dopiero po tym, gdy prokurator w stosownym postanowieniu zażądał wydania rzeczy i zarządził przeszukanie. Czwarty pojazd został odzyskany przez policję. Oskarżony przekazał go do użytkowania ojcu.

Przedstawione fakty bezsprzecznie potwierdzają, że M. J. wyczerpał znamiona przypisanych mu przestępstw zaś zarzut błędnej wykładni art. 284 § 2 k.k. jest całkowicie chybiony.

To, że pokrzywdzeni nie wytoczyli powództwa cywilnego, „nie podjęli działań o charakterze cywilnoprawnym” w niczym nie zmienia oceny karnej zachowania oskarżonego. Pozostaje to poza istotą przypisanych mu przestępstw, których zaistnienie, w sposób obiektywny, wynika ze zgromadzonych w sprawie dowodów. To samo należy odnieść do podjętej próby „przepisania umowy leasingu” odnośnie do jednego z pojazdów na ojca M. J.. Skoro pokrzywdzona firma nie wyraziła na to zgody, to obowiązkiem oskarżonego było niezwłoczne zwrócenie samochodu właścicielowi.

Nie rażą również surowością wymierzone M. J. sekwencyjne kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności. Podejmując decyzję o zastosowaniu art. 37b k.k. oraz o ukształtowaniu rozmiaru wspomnianych kar, Sąd Okręgowy miał na uwadze wszystkie istotne w tej materii okoliczności, tj. zarówno te przemawiające na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego oraz każdej z nich nadał odpowiednią rangę i wagę. Z jednej strony chodzi tu o rażące nadużycie zaufania pokrzywdzonych, zuchwałość działania i arogancką postawę wobec osób reprezentujących pokrzywdzonych, które próbowały bezskutecznie odzyskać przywłaszczone pojazdy. Z drugiej strony Sąd I instancji uwzględnił okoliczności, na które powołuje się w apelacji obrońca, tj. to, że M. J. dokonał znacznych wpłat w związku z umowami leasingu i próbował „przepisać” jedną z umów na ojca.

W przekonaniu Sądu Apelacyjnego, wymierzone oskarżonemu kary sekwencyjne są adekwatne do stopnia jego zawinienia oraz do stopnia społecznej szkodliwości popełnionych przez niego przestępstw, jak też zapewniają osiągnięcie celów kary, tak w zakresie prewencji indywidualnej, jak i ogólnej.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Apelacyjny utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

Wniosek

Obrońca wniósł alternatywnie o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

- uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzuconych mu czynów,

- wymierzenie oskarżonemu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z jednoczesnym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski nie zasługiwały na uwzględnienie, ponieważ niezasadne okazały się zarzuty podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego, o czym była mowa wyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Apelacyjny utrzymał zaskarżony wyrok w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powody utrzymania w mocy zaskarżonego wyroku zostały zaprezentowane przy omówieniu zarzutów podniesionych w apelacji obrońcy oskarżonego i zbędnym powielaniem byłoby ich powtarzanie w tym miejscu.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt 2.

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. oraz art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, Sąd Apelacyjny obciążył oskarżonego kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze w kwocie 20 złotych (ryczał za doręczenia) oraz wymierzył mu opłatę w wysokości 300 złotych za drugą instancję.

7.  PODPIS

P. G. H. K. P. M.

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skazanie oskarżonego za zarzucone mu przestępstwa.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana