Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

POSTANOWIENIE

Dnia 26 maja 2023 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Maciej Świergosz

Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Zwierzchlewska

przy udziale Prokuratora Prok. Okręg. del. do Prok. Reg. Macieja Lewandowskiego

po rozpoznaniu w sprawie

J. G. (1) ( (...) )

ściganego europejskim nakazem aresztowania

zażalenia obrońcy ściganego

na postanowienie Sądu Okręgowego w K.

z dnia (...) r. w sprawie (...)

w przedmiocie przekazania ściganego do R. na podstawie europejskiego nakazu aresztowania

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

p o s t a n o w i ł

utrzymać zaskarżone postanowienie w mocy.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem, Sąd Okręgowy w K., na podstawie art. 607k § 1 k.p.k., art. 607l § 1 k.p.k. w zw. z art.607t § 1 k.p.k. – przekazał J. G. (2), z terytorium R. do R. – Prokuraturze w W. in der O., na mocy Europejskiego Nakazu Aresztowania wydanego przez Sąd Rejonowy w W. in der O. w dniu (...) r. w sprawie (...) celem przeprowadzenia wobec niego postępowania karnego – z zastrzeżeniem zwrotnego przekazania celem wykonania ewentualnej kary pozbawienia wolności.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył obrońca ściganego – adw. M. Ś. (1), zarzucając rozstrzygnięciu Sądu I instancji naruszenie art. 607p § 1 pkt 5 k.p.k. Podnosząc ten zarzut skarżący wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia i odmowę wykonania europejskiego nakazu aresztowania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do Sądu Okręgowego do ponownego rozpoznania..

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

W ocenie Sądu Apelacyjnego zażalenie obrońcy ściganego okazało się bezzasadne i jako takie nie mogło odnieść zamierzonego skutku.

Na wstępie należało jednak poczynić kilka uwag natury formalnej. Skarżący odwołuje się bowiem kilkukrotnie do sprawy brata ściganego - M. G., w tym do wydanego wobec niego przez tut. Sąd Apelacyjny postanowienia z (...) r. w sprawie (...), nie dostrzegając odmiennych układów procesowych porównywanych spraw. Przede wszystkim należy podkreślić, że wydanie w ww. sprawie orzeczenia kasatoryjnego było wynikiem przedłożenia na etapie postępowania odwoławczego materiału dowodowego, poddającego w wątpliwość istnienie podstaw (...). Tego rodzaju sytuacja nie zachodzi natomiast w przypadku drugiego z braci, którego dotyczy niniejsza sprawa. W tej sytuacji forsowanie analogii nie ma racji bytu. Uwaga ta w pełni odnosi się do dywagacji zawartych w uzasadnieniu pisma z dnia (...) r. Fakt uchylenia (...) wobec M. G. nie ma więc przełożenia na sprawę jego brata, tak jak ujmuje to obrońca.

W przypadku bowiem J. G. (1) nie wystąpiła żadna ze wskazanych w art. 607p k.p.k. i art. 607r k.p.k. obligatoryjnych, czy też fakultatywnych przesłanek odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania, w tym sygnalizowana w wywiedzionym zażaleniu przesłanka z art. 607p § 1 pkt 5 k.p.k. Sformułowany zarzut i przytoczona na jego poparcie argumentacja obrońcy sprowadza się do kwestionowania prawdopodobieństwa popełnienia przestępstw, za które poszukuje ściganego niemiecki wymiar sprawiedliwości bez wskazania przekonująco na istnienie jakichkolwiek dowodów, które w sposób pewny doprowadziłyby do przekonania, iż ścigany nie mógł dopuścić się zarzucanych mu przestępstw. Skarżący zupełnie dowolnie i w sposób nieuprawniony stara się wykazać, dlaczego tych zarzucanych przestępstw nie dopuścił się ścigany.

Przede wszystkim należy zauważyć, że argumentacja wywiedzionego zażalenia pozostaje w oderwaniu od wyjaśnień złożonych w niniejszej sprawie przez J. G. (1), który zanegował jakikolwiek związek z przedmiotową sprawą, w tym wynajmowanie boksu zarówno przez niego jak i jego brata – „ Nie wynajmowałem nigdy żadnego garażu ani w Niemczech ani w Holandii” (…) „ Brat w tym czasie nie był zresztą na terenie Holandii nie mógł więc wynająć żadnego garażu lub uczestniczyć w handlu czymkolwiek nielegalnym na terenie Holandii” (k. 40). Tymczasem jego obrońca próbuje przekonać, że boks (w jego opinii nr (...), a nie, jak wskazano w zarzutach, nr 21) był używany przez ściganego tylko tyle, że do przechowywania maszyn i urządzeń. Również w zakresie numeru boksu trudno podzielić zapatrywania skarżącego albowiem na wskazanych w zażaleniu kartach nie sposób dopatrzeć się numeracji boksów, a nadto dokumenty mające rzekomo je zawierać sporządzone są w języku niemieckim. Wbrew kolejnym twierdzeniom skarżącego, znajdujący się w aktach sprawy wydruk konwersacji J. G. (1) z B. jednoznacznie świadczy o uchybieniu terminowi płatności za boks. Obrońca podważając ten fragment rozmowy zdaje się nie dostrzegać, że na kwestionowanym wydruku widnieje taki sam numer telefonu i adres e-mail, jak podany przez ściąganego w trakcie przesłuchania (k. 38).

Nie ulega zatem wątpliwości, że argumentacja wywiedzionego środka zaskarżenia miała wyjątkowo polemiczny charakter, przy czym polemika ta świadczyła również o całkowicie błędnym pojmowaniu przez skarżącego przesłanki z 607p § 1 pkt 5 k.p.k. Jak wskazuje się bowiem w orzecznictwie weryfikacja podstaw (...), w kontekście bezwzględnej przesłanki z art. 607p § 1 pkt 5 k.p.k., powinna obejmować sprawdzenie czy nie ujawniły się okoliczności, których nie znał sąd państwa wydania europejskiego nakazu aresztowania, a których waga jest na tyle znacząca dla odpowiedzialności karnej ściganego, że sprzeciwiają się one wykonaniu (...) ( vide: postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie II AKz 50/14). Nie chodzi zatem o zgłoszenie jakichkolwiek wątpliwości co do podstaw wydania (...), ale o to, by w świetle materiału dowodowego uzyskanego już po wydaniu i przekazaniu (...) pozostawało oczywiste, że do popełnienia przestępstwa przez osobę ściganą nie doszło ( vide: S. S. w Komentarz aktualizowany do art. 607k Kodeksu postępowania karnego, Lex 2014). Co do zasady bowiem sąd orzekający w przedmiocie wykonania europejskiego nakazu aresztowania nie jest uprawniony do weryfikacji czy zachodzi uzasadnione przypuszczenie popełnienia przestępstwa przez osobę, której ten nakaz dotyczy, co wynika z faktu, iż mechanizm europejskiego nakazu aresztowania opiera się na wysokim stopniu zaufania w stosunkach między państwami członkowskimi ( vide: uchwała SN z dnia 20.07.2006 r., I KZP 21/06, OSNKW 2006/9/77). Podnieść też należy, że do (...) nie załącza się akt postępowania z materiałem dowodowym, gdyż państwa członkowskie nie prowadzą kontroli podstawy dowodowej nakazu i to także wtedy, gdy nakaz został wydany w celu przeprowadzenia dopiero postępowania karnego przeciwko osobie ściganej. Na to bowiem wskazują wprost przepisy art. 607k – 607zc k.p.k.

Podkreślenia wymagało przy tym, że przekazanie nastąpić ma w celu przeprowadzenia przeciwko ściganemu postępowania karnego. Oznaczało to, że okoliczności czynów zarzuconych J. G. (1) przez stronę (...), w tym okoliczności, co do których zgłoszono w zażaleniu wątpliwości – podlegać będą dopiero badaniu i dowodzeniu w ramach mającego się toczyć postępowania karnego. Wątpliwości takie nie stanowiły natomiast przesłanki sprzeciwiającej się wykonaniu europejskiego nakazu aresztowania.

W świetle powyższych okoliczności, nie znajdując zatem podstaw do wzruszenia zaskarżonego rozstrzygnięcia, Sąd Apelacyjny utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy.

M. Ś. (2)

Pouczenie

Niniejsze postanowienie jest prawomocne i nie podlega zaskarżeniu