Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

1.P o s t a n o w i e n i e

dnia 12 października 2022 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu w II Wydziale Karnym w składzie:

a.a.Przewodniczący: Sędzia Piotr Michalski

Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Zwierzchlewska

przy udziale |||P. G. Prokuratora Prok. Okr. w P., po rozpoznaniu w sprawie M. S. (1) (S.) na skutek zażaleń skazanego i jego obrońcy na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia (...) r. (sygn. akt (...)) o przejęciu do wykonania kary wymierzonej skazanemu wyrokiem Sądu Rejonowego w D. (R.) z dnia (...) r. (sygn. akt (...) (...))

p o s t a n o w i ł

1.  na podst. art. 437 § 1 k.p.k. zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy;

2.  na podstawie § 19 pkt 7 oraz § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 listopada 2018 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 r., poz. 18) zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. B. K. kwotę 727,02 złotych (w tym VAT) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

3.  na podst. art. 634 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych za postepowanie odwoławcze.

i.i.i.U z a s a d n i e n i e

Postanowieniem z dnia (...) r. Sąd Okręgowy w K. (sygn. akt (...)) przejął do wykonania w R. prawomocnie wymierzoną skazanemu M. S. (1) wyrokiem Sądu Rejonowego w D. (A. D.) z dnia (...) r., sygn. akt 201 (...) (...) karę łączną 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności uznając, że przestępstwa, za które M. S. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w D. stanowią występki z art. 216 § 1 k.k., z art. 157 § 2 k.k., z art. 217 § 1 k.k. i z art. 157 § 1 k.k.. Jednocześnie postanowieniem tym, Sąd Okręgowy zaliczył skazanemu na poczet kary, którą przejął do wykonania okres odbywania przez skazanego tejże kary na terytorium N. od dnia jego zatrzymania do dnia, w którym zostanie wydany organom p. wymiaru sprawiedliwości.

Zażalenia na powyższe postanowienie wywiedli skazany i jego obrońca.

I tak obrońca skazanego, na podst. art. 425 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 611tj § 2 k.p.k., postanowienie to zaskarżyła w całości zarzucając temuż orzeczeniu „naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 611tg § 1 k.p.k. poprzez przejęcie do wykonania orzeczenia organu niemieckiego”.

Formułując powyższy zarzut obrońca skazanego wniosła zatem o „jego zmianę poprzez odmowę wykonania w R. prawomocnie orzeczonej kary wyrokiem Sądu Rejonowego w D. (A. D.) z dnia (...) r., sygn. akt 201 (...) (...)”.

Sam skazany natomiast, jaki główny powód wywiedzenia zażalenia przez siebie wskazał, iż „warunki panujące w P. więziennictwie nie są do życia i zbyt daleko odbiegają od wymogów unijnych”. Jakkolwiek więc nie sformułował wprost swego wniosku, to z treści zażalenia zasadnie chyba można wnosić, iż domaga się on – podobnie jak jego obrońca – zmiany zaskarżonego postanowienia poprzez odmowę przejęcia do wykonania przez p. wymiar sprawiedliwości kary wymierzonej mu przez n. sąd.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Zażalenie tak samego skazanego jak i jego obrońcy na uwzględnienie nie zasługiwały i to z przyczyn oczywistych.

Jeszcze raz zatem przypomnieć za Sądem Okręgowym przypomnieć wypada, iż kwestia przejęcia do wykonania kary pozbawienia wolności wymierzonej polskiemu obywatelowi w innym kraju U. została przez ustawodawcę ściśle uregulowana w rozdziale 66g Kodeksu postępowania karnego i jest ona efektem implementacji Decyzji Ramowej Rady U. nr 2008/909/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności - w celu wykonania wyroków w U. (Dz. Urz. UE. L Nr 327 z 5 grudnia 2008 r., s. 27). W kwestii tej nie ma zatem żadnych dowolności, w szczególności o tym, czy kara taka ma zostać przejęta do wykonania przez organa p. wymiaru sprawiedliwości w żadnym razie nie mogą decydować względy wolicjonalne po stronie osoby skazanej i jego ocena co do warunków odbywania kary pozbawienia wolności w P..

Jak to zatem całkowicie słusznie zwrócił uwagę Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia o ile z treści art. 611tk k.p.k. wynika, iż jednym z warunków wykonania w P. orzeczenia o karze pozbawienia wolności wymierzonej przez Sąd innego państwa unijnego jest wyrażenie przez skazanego zgody na przekazanie, to jednak warunek ten nie dotyczy skazanego – jak w przypadku M. S. (1) – który jest obywatelem p. i posiada stałe miejsce pobytu w P., a nadto została wobec niego wydana decyzja o wydaleniu lub deportacji na terytorium R. (art. 611tk § 1 punkt 3 litera a-b k.p.k.). Skazany jest zaś obywatelem P. i została wobec niego wydana decyzja o utracie prawa wjazdu i pobytu na terytorium R. na okres 5 lat a nadto wezwano go do opuszczenia terytorium R. pod groźbą deportacji do P.. Mimo więc, że skazany M. S. (1) nie wyraził zgody na przekazanie, brak zgody nie stanowi przeszkody do wykonania kary w P.. Zachodzi bowiem sytuacja wymieniona w art. 611tk § 1 punkt 3 litera a-b k.p.k., w której zgoda skazanego na przekazanie nie jest potrzebna.

Tym samym, istnieje prawna możliwość przejęcia do wykonania w R. w oparciu o przepisy Rozdziału 66g kodeksu postępowania karnego kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec skazanego powoływanym wyrokiem Sądu rejonowego w D..

Uwzględniając powyższe Sąd Apelacyjny zaskarżone postanowienie utrzymał w mocy czemu dał wyraz w części rozstrzygającej niniejszego postanowienia.

Orzekając natomiast o kosztach postępowania Sąd zasądził na rzecz ustanowionego obrońcy stosowne wynagrodzenie w wysokości wynikającej ze stawek określonych przepisami przywołanymi w pkt 2 postanowienia zwalniając jednocześnie skazanego od obowiązku zwrotu kosztów sądowych a wobec trudnej sytuacji materialnej skazanego zwolnił go od obowiązku ich zwrotu Skarbowi Państwa.

P. M.

Pouczenie

Niniejsze postanowienie jest prawomocne i nie podlega zaskarżeniu.