Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

POSTANOWIENIE

Dnia 21 lutego 2023 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, w II Wydziale Karnym, w składzie:

Przewodniczący: sędzia Izabela Pospieska

Sędziowie: Henryk Komisarski

Piotr Gerke

Protokolant: st.sekr.sąd. Małgorzata Zwierzchlewska

przy udziale Prokuratora Prok. Regionalnej Darii Wolf-Derdy

po rozpoznaniu w sprawie skazanego:

Ł. M.

skargi skazanego z (...)

na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki w sprawie Sądu Okręgowego w Z. o sygn. akt (...) wraz z wnioskami o zasądzenie sumy pieniężnej w kwocie 2.500 zł, ustanowienie obrońcy z urzędu oraz zwolnienie od opłaty od skargi

na podstawie art. 430 § 1 k.p.k. w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy z 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U.2018.75 j.t.), w zw. z art. 5 ust. 1 powołanej ustawy

postanowił:

pozostawić skargę bez rozpoznania.

UZASADNIENIE

Pismem z (...) r. Ł. M. wniósł skargę na przewlekłość postępowania w sprawie Sądu Okręgowego w Z. o sygn. akt (...) wraz z wnioskiem o zasądzenie sumy pieniężnej w kwocie 2.500 zł. Do pisma dołączono wnioski o ustanowienie obrońcy z urzędu oraz zwolnienie od opłaty od skargi.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Z. z (...)r. w sprawie (...) częściowo zmieniono zaskarżony przez prokuratora wyrok Sądu Rejonowego w Ż. z (...) r., wydany w sprawie o sygn. akt (...)

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Skarga nie podlegała merytorycznemu rozpoznaniu.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U.2018.75 j.t.), skargę o stwierdzenie, iż w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania w sprawie. Wynika stąd, że zainicjowanej wniesieniem skargi ocenie podlega sprawność aktualnie toczącego się postępowania, nie zaś postępowania, które zostało już prawomocnie zakończone.

Wniesienie skargi powinno zatem nastąpić w toku postępowania, po zaistnieniu stanu, który w ocenie skarżącego uzasadnia podniesione w niej zarzuty, nie później jednak niż do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. Postępowanie w sprawie trwa bowiem (jest w toku) dopóty, dopóki nie dojdzie do wydania w sprawie prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z 12 lipca 2017 r., (...) 30/17, Legalis nr 1640652). W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się przy tym, że przez „tok postępowania w sprawie” w znaczeniu przyjętym w art. 2 ust. 1 i art. 5 ust. 1 ustawy należy rozumieć „postępowanie co do istoty sprawy”, a nie postępowanie incydentalne (zob. m.in. postanowienie SN z 22 lutego 2017r., sygn. akt III SPP 2/17, Legalis nr 1580543).

Z uwagi na przytoczoną powyżej regulację, za dopuszczalne uznać należy rozpoznanie skargi jedynie w przypadku, gdy dotyczy ona postępowania toczącego się obecnie, nie zaś już prawomocnie zakończonego. Nie jest natomiast dopuszczalne – jako nieprzewidziane ustawą – badanie biegu postępowania już zakończonego, w którym nastąpiło merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy.

W przedmiotowej zaś sprawie, skarga na przewlekłość postępowania dotyczyła sprawy, w której skarżący występował jako skazany, a która zakończyła się wyrokiem z (...) r., częściowo zmieniającym wyrok łączny Sądu Rejonowego w Ż. wydany w sprawie (...)

Oznaczało to, że skarga na przewlekłość, sporządzona przez skarżącego (...) r., wniesiona została po prawomocnym zakończeniu postępowania w sprawie (...), którego przewlekłość miałaby być stwierdzona.

Skargę zaś na przewlekłość postępowania karnego, wniesioną po jego zakończeniu, należy uznać za wniesioną po terminie i wobec tego pozostawić bez rozpoznania, a to na podstawie art. 430 § 1 k.p.k., który z mocy art. 8 ust. 2 powołanej ustawy, stosuje się odpowiednio (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2004 r., III SPP 23/04, OSNKW 2005 nr 2 poz. 16).

W konsekwencji, jako bezprzedmiotowe, rozpoznaniu nie podlegały równocześnie wnioski skarżącego o ustanowienie obrońcy z urzędu czy zwolnienie od opłaty od skargi.

Wobec powyższego orzeczono, jak w sentencji postanowienia.

P. G. I. P. H. K.

Pouczenie

Niniejszej postanowienie jest prawomocne i nie podlega zaskarżeniu