Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

POSTANOWIENIE

Dnia 17 marca 2022 roku

Sąd Apelacyjny w P., w II Wydziale Karnym, w składzie:

Przewodniczący: sędzia Izabela Pospieska

Protokolant: prot. sąd. Weronika Kamienik

przy udziale Prokuratora Prokuratury ---

po rozpoznaniu w sprawie ze skargi:

W. S.

z urzędu

w przedmiocie właściwości rzeczowej i miejscowej

na podstawie art. 38 § 1 k.p.k.

postanowił:

zwrócić się do Sądu Najwyższego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość między sądami, poprzez wskazanie Sądu Okręgowego w P. jako właściwego miejscowo i rzeczowo do rozpoznania niniejszej sprawy.

UZASADNIENIE

W dniu (...) roku do Sądu Rejonowego we W. wpłynęła skarga W. S. na przewlekłość postępowania sądowego w sprawie zawisłej przed tamtejszym Sądem pod sygnaturą akt (...)z oskarżenia subsydiarnego.

Sąd Okręgowy w P. – któremu sprawa została przekazania przez Sąd Rejonowy w dniu (...) roku - postanowieniem z dnia(...) roku w sprawie o sygn. akt (...) uznał się niewłaściwym rzeczowo w sprawie skargi i przekazał ją Sądowi Apelacyjnemu w P. celem merytorycznego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

W ocenie Sądu Apelacyjnego w P. stanowisko Sądu Okręgowego w P. nie jest zasadne i to ten ostatni winien rozpoznać przedmiotową sprawę.

Na wstępie należy zauważyć, iż zgodnie z treścią art. 4 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki sądem właściwym do rozpoznania skargi jest sąd przełożony nad sądem, przed którym toczy się postępowanie (ust. 1). Jeżeli skarga dotyczy przewlekłości postępowania przed sądem rejonowym i sądem okręgowym - właściwy do jej rozpoznania w całości jest sąd apelacyjny (ust.1a). Jeżeli skarga dotyczy przewlekłości postępowania przed sądem okręgowym i sądem apelacyjnym - właściwy do jej rozpoznania w całości jest sąd apelacyjny (ust.1b). Jeżeli skarga dotyczy przewlekłości postępowania przed sądem apelacyjnym lub Sądem Najwyższym - właściwy do jej rozpoznania jest Sąd Najwyższy (ust. 2). Jeżeli skarga dotyczy przewlekłości postępowania przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub Naczelnym Sądem Administracyjnym - właściwy do jej rozpoznania jest Naczelny Sąd Administracyjny (ust. 3). Sądem właściwym do rozpoznania skargi dotyczącej przewlekłości postępowania egzekucyjnego lub innego postępowania dotyczącego wykonania orzeczenia sądowego jest sąd okręgowy, w którego okręgu prowadzona jest egzekucja lub wykonywane są inne czynności, a gdy egzekucja lub inne postępowanie dotyczące wykonania orzeczenia sądowego prowadzone jest w dwu lub więcej okręgach - sąd, w okręgu którego dokonano pierwszej czynności (ust. 4). Jeżeli skarga dotyczy przewlekłości postępowania przygotowawczego, właściwy do jej rozpoznania jest sąd przełożony nad sądem, który byłby właściwy rzeczowo do rozpoznania sprawy (ust. 5). Jeżeli skarga dotyczy przewlekłości postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe lub postępowania karnego, które toczy się przed sądem - sąd właściwy według przepisów ust. 1-2 jest właściwy do rozpoznania skargi także w zakresie przewlekłości postępowania przygotowawczego (ust. 6).

Lektura akt sprawy o sygn. (...) Sądu Rejonowego we W., a w szczególności skargi na przewlekłość z dnia (...) roku, nie wskazuje bynajmniej, że zachodzi którakolwiek z sytuacji uzasadniających właściwość Sądu Apelacyjnego w P., o której mowa była powyżej. W szczególności z treści cytowanego pisma nie wynika w żadnym razie, że stanowi ono skargę - w rozumieniu art. 1 ust.1 ww. ustawy – złożoną w jakiejkolwiek sprawie prowadzonej przed Sądem Okręgowym w P., a w szczególności obejmuje przewlekłość w trakcie już zakończonego postępowania odwoławczego prowadzonego pod sygn. IV Kz 249/20. Domniemanie przyjęte w uzasadnieniu postanowienia z dnia (...) roku nie znajduje więc procesowego potwierdzenia. Autor przywołanego pisma z dnia (...) roku zawarł w nim przecież wyłącznie zarzuty pod adresem sposobu procedowania przed Sądem Rejonowym we W. oraz zaniechań i błędów, które zaistniały w toczącym się postępowaniu (...), a które miały prowadzić do jego przewlekłości. Brak zatem podstaw by przyjąć, że pismo z tego powodu stanowi jednocześnie skargę na przewlekłość postępowania odwoławczego, które toczyło się uprzednio przed Sądem Okręgowym jako sądem odwoławczym. Oczywistym jest, że w trakcie kontroli sprawności postępowania ocenie podlega ono jako całość, jednakże ocena taka nie ma charakteru generalnego, czyli z urzędu, ale wykonywana jest przez pryzmat zarzutów podniesionych w konkretnej skardze. W tym zakresie Sąd Apelacyjny w pełni podziela wywody zawarte m.in. w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia (...) roku, (...) (...) W realiach niniejszej sprawy skarżący nie tylko tego rodzaju zarzutów nie formułuje w stosunku do postępowania (...), a wręcz przeciwnie, uważa je za sprawnie przeprowadzone i w związku z tym „(…) nie skarży działania Sądu Okręgowego w P. Wydziału IV Karnego – Odwoławczego pod kątem prawidłowości, terminowości (…) w rozumieniu Ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r., a zarzuty dotyczą Sądu Rejonowego we W. Wydziału II Karnego (…) [vide strona 5 skargi z (...) r.].

Stanowisko zawarte w powołanym na wstępie postanowieniu o przekazaniu sprawy pozostaje zatem w sprzeczności z wywodami autora skargi. Gdyby przyjąć założenie wynikające z kontestowanego orzeczenia to każdy kontakt procesowy Sądu Okręgowego ze sprawą (np. w postępowaniu wpadkowym – zażaleniowym czy też apelacyjnym) automatycznie skutkowałby właściwością Sądu Apelacyjnego w postępowaniu skargowym, bez względu na treść zarzutów skargi i intencji skarżącego. Tego rodzaju punkt widzenia pozostaje jednak w sprzeczności z treścią art. 4 cytowanej powyżej ustawy o skardze, który wyraźnie łączy kwestię właściwości z kryterium fazy postępowania w jakim przewlekłość wystąpiła. Dlatego też jedynie w sytuacji, gdy skarga dotyczy przewlekłości postępowania przed sądem rejonowym i sądem okręgowym - właściwy do jej rozpoznania w całości jest sąd apelacyjny. Jak już powyżej wykazano, sytuacja taka nie zachodzi w niniejszej sprawie i nie sposób zasadnie przywoływać w jej kontekście słusznego skądinąd tzw. zakazu fragmentacji, na który powoływał się Sąd Okręgowy, niewłaściwie go stosując.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 38 § 1 k.p.k. orzeczono jak na wstępie.

I. P.

Pouczenie

Niniejsze postanowienie jest prawomocne i nie podlega zaskarżeniu.