Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

POSTANOWIENIE

dnia 13 sierpnia 2024 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Krzysztof Lewandowski

Sędziowie: Piotr Michalski (spr.)

(del.) Diana Książek-Pęciak

Protokolant: prot. sąd. Sylwester Leńczuk

bez udziału Prokuratora po rozpoznaniu skargi W. W. ( (...)) dotyczącej naruszenia prawa strony do rozpoznania bez nieuzasadnionej zwłoki sprawy w postępowaniu sądowym toczącej się przed Sądem Okręgowym w Z. G. pod sygn. II K 125/26 połączonej z żądaniem zasądzenia kwoty 500.000,- zł

postanawia

1.  na podstawie art. 430 § 1 k.p.k. w zw. z art. 8 ust. 2 i art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1725 ze zm.) skargę pozostawić bez rozpoznania;

2.  na podst. art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (t.j. Dz. U z 2023 r., poz. 1725 ze zm.) w zw. z art. 637 § 1 k.p.k. kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

W dniu (...) r. do Sądu Apelacyjnego w P.wpłynęła datowana na dzień (...) r. skarga W. W., w której wskazał on, iż dotyczy ona „przewlekłości postępowania karnego w Sądzie Okręgowym w Z. G.. Skarżący domagał się przy tym zasądzenia na jego rzecz kwoty 500.000,- zł (k. 2).

Ponieważ treść pisma była niejednoznaczna wezwano W. W. do sprecyzowania, którego postępowania wniesiona przez niego skarga dotyczy (k. 7). Pismem z dnia (...)r. zatytułowanym oświadczenie W. W. wskazał wprost, iż jego skarga „dotyczy sygn. akt (...)” (k. 8).

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

T. sformułowana Skarga nie podlegała merytorycznemu rozpoznaniu.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1725 ze zm.), skargę o stwierdzenie, iż w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania w sprawie. Wynika stąd, iż zainicjowanej wniesieniem skargi ocenie podlega sprawność aktualnie toczącego się postępowania, nie zaś postępowania, które zostało już prawomocnie zakończone.

Skarga wniesiona w odniesieniu do sprawy prawomocnie zakończonej jest skargą niedopuszczalną z mocy ustawy, co rodzi określone konsekwencje. Zgodzić się należy z poglądem, że granicę czasową do wniesienia skargi na przewlekłość postepowania stanowi prawomocne zakończenie sprawy (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 17 września 2015 r. w sprawie o sygn. WSP 3/15, LEX nr 1793721). W orzecznictwie przyjmuje się, że pod pojęciem „rozstrzygnięcia sprawy” w rozumieniu art. 2 ustawy z 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki należy rozumieć jej prawomocne zakończenie, ponieważ przedmiotem postępowania wywołanego skargą na przewlekłość jest badanie, czy doszło do naruszenia przysługującego skarżącemu prawa do sądu przez przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawie od chwili jego wszczęcia do prawomocnego zakończenia. Czynności takie jak sporządzenie uzasadnienia i doręczenie odpisu wyroku Sądu drugiej instancji wraz z uzasadnieniem albo związane z uzupełnieniem wyroku w trybie art. 420 k.p.k. np. poprzez zaliczenie na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności (lub innej kary) okresu zatrzymania i tymczasowego aresztowania są czynnościami podejmowanymi po prawomocnym zakończeniu postępowania w sprawie. Analogiczne stanowisko zawarte jest m.in. w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia (...) r. w sprawie o sygn. (...)(LEX nr 16523401).

Nie może zaś budzić najdumniejszych wątpliwości, iż sprawa, która była prowadzona przeciwko W. W. w Sądzie Okręgowym w Z. G. pod sygn. (...) została już prawomocnie zakończona czego nie kwestionuje nawet sam wnoszący skargę. W sprawie tej bowiem w dniu 3 października 2016 r. zapadł wyrok, który jest już prawomocny. Postępowanie karne (karno-skarbowe, wykroczeniowe) kończy się bowiem wydaniem prawomocnego orzeczenia sądu w pierwszej instancji (orzeczenia, które nie zostało zaskarżone w terminie i przez osobę uprawnioną) lub wydaniem przez sąd drugiej instancji orzeczenia utrzymującego bądź zmieniającego decyzję sądu pierwszej instancji.

W efekcie więc taka skarga W. W. musi pozostać bez rozpoznania, albowiem nie podlega merytorycznemu rozpatrzeniu, ani nie podlega odrzuceniu.

Ponadto tutejszy Sąd Apelacyjny podziela pogląd, zgodnie z którym brak możliwości merytorycznego rozpoznania skargi uzasadnia jednocześnie brak obciążania ciężarami fiskalnymi skarżącego w razie odrzucenia skargi, bowiem również w przypadku pozostawienia skargi bez rozpoznania ze względu na jej niedopuszczalność z mocy ustawy brak jest możliwości merytorycznego rozpoznania skargi (por.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 października 2013 r., sygn. KSP 8/13, LEX 1375236), co stanowiło podstawę rozstrzygnięcia zawartego w pkt 2 postanowienia.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak na wstępie.

D. P. K. L. P. M.

Pouczenie: Niniejsze postanowienie jest prawomocne i nie podlega zaskarżeniu.