Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

POSTANOWIENIE

dnia 15 czerwca 2022 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Przemysław Grajzer

Sędziowie: Piotr Michalski

Maciej Świergosz

Protokolant: prot. sąd. Sylwester Leńczuk

bez udziału Prokuratora po rozpoznaniu skargi W. S. (1) (S.) dotyczącej naruszenia prawa strony do rozpoznania bez nieuzasadnionej zwłoki sprawy w postępowaniu sądowym toczącej się przed Sądem Rejonowym we W. pod sygn. (...)

postanawia

1.  na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (t.j. Dz. U z 2018 r., poz. 75 ze zm.) oddalić skargę;

2.  na podst. art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (t.j. Dz. U z 2018 r., poz. 75 ze zm.) zwolnić skarżącego ob. obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów za postępowanie sądowe..

UZASADNIENIE

W dniu (...) r. do Sądu Rejonowego we W. wpłynęła skarga na przewlekłość postępowania sądowego w sprawie zawisłej przed tamtejszym Sądem pod sygnaturą akt (...) (poprzednio (...)) W. S. (1) który – jako oskarżyciel subsydiarny w sprawie przeciwko M. A. i S. A. o czyny z art. 300 § 2 k.k. – zarzucił przewlekłość postępowania i bezczynność w sprawie podkreślając jednoznacznie, iż skarga jego nie dotyczy „działania Sądu Okręgowego w P., Wydziału IV Karnego – Odwoławczego, (…) a zarzuty dotyczą Sądu Rejonowego we W. (…) i Prokuratury Rejonowej we W.” (k. 5). Wnioskodawca wniósł przy tym o zasądzenie na jego rzecz kwoty 20.000,- zł (k. 1-14).

Sąd Okręgowy w P. – któremu sprawa została przekazania przez Sąd Rejonowy w dniu (...) r. – postanowieniem z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt (...), mimo jednoznacznie brzmiącej deklaracji autora skargi co do jej zakresu, o której była mowa powyżej, uznał się niewłaściwym rzeczowo w sprawie skargi i przekazał ją Sądowi Apelacyjnemu w P. celem merytorycznego rozpoznania.

Postanowieniem z dnia (...) r. Sąd Apelacyjny w P. w sprawie o sygn. (...) wszczął spór kompetencyjny zwracając się o jego rozstrzygnięcie do Sądu Najwyższego w W..

Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia (...) r. (sygn. akt (...)) rozstrzygnął spór w ten sposób, że stwierdził, iż właściwym do rozpoznania skargi jest Sąd Okręgowy w P..

W międzyczasie, pismem z dnia (...) r. (k. 101-103) W. S. zmienił zakres swej skargi wnosząc o stwierdzenie przewlekłości postępowania również w tym zakresie niniejszego postępowania, w jakim orzekał Sąd Okręgowy w P. wskutek złożonych przez skarżącego zażaleń rozpoznanych przez Sąd Okręgowy w P. w postępowaniach zarejestrowanych pod sygn. (...). Zmianę swego stanowiska uzasadnił tym, że „uznaje, że skarga na przewlekłość postępowania winna być prowadzona całościowo, a nie fragmentarycznie, ponieważ każde postępowanie w sprawie, na każdym etapie postępowania przyczynia lub może przyczyniać się do powstania/wystąpienia przewlekłości samoistnej lub scalonej, w związku z czym ocena cywilno – prawna, pod kątem przewlekłości, powinna odnosić się do wszystkich etapów postępowania, w ujęciu całościowym” (k. 102).

W związku z powyższym Sąd Okręgowy w P. postanowieniem z dnia (...) ponownie uznał się niewłaściwym rzeczowo w sprawie skargi W. S. i przekazał ją Sądowi Apelacyjnemu w P. celem merytorycznego rozpoznania.

Wezwany jeszcze przez Sąd Okręgowy w P. do ustosunkowania się do skargi Prezes Sądu Rejonowego we W., pismem z dnia(...) r. wniósł o oddalenie skargi (k. 48 – 50).

W sprawie objętej skargą postępowanie Sądu Rejonowego we W. znalazło wyraz w następujących czynnościach:

⚫

subsydiarny akt oskarżenia z dnia (...) r., którym W. S. (1) oskarżył M. A. i S. A. o popełnienie (wspólnie i w porozumieniu) dwóch przestępstw z art. 300 § 2 k.k. wpłynął do Sądu Rejonowego we W. w dniu (...) r. (k. 1-12);

⚫

sprawę zarejestrowano pod sygn. (...) i skierowano ją do Systemu Losowego Przydziału Spraw celem wylosowania sędziego referenta;

⚫

w wyniku losowania, które miało miejsce w dniu (...) r. wylosowano jako sędziego referenta SSR M. P.(k. 32);

⚫

zarządzeniem z dnia (...) r. wezwano W. S. do uzupełnienia braków formalnych jego subsydiarnego aktu oskarżenia poprzez sporządzenie i podpisanie aktu oskarżenia przez podmiot fachowy oraz przez uiszczenie opłaty (k. 34), odpis tego zarządzenia W. S. odebrał w dniu (...) r. (k. 36);

⚫

w dniu(...) r. W. S. złożył w Sądzie Rejonowym we W. wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu (k. 37-39) informując jednocześnie o uiszczeniu opłaty w kwocie 300,- zł (k. 40-41);

⚫

zarządzeniem z dnia (...) r. wezwano W. S. do usunięcia braków formalnych jego wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu wskazując w nim wszystkie braki jakie jego wniosek zawierał (k. 42), którego odpis skarżący odebrał w dniu(...) r. (mylnie wskazując datę (...) r. – k. 46);

⚫

w dniu(...)r. W. S. złożył w Sądzie Rejonowym we W. pismo procesowe, którym uzupełnił braki formalne swego wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu (k. 47-52);

⚫

zarządzeniem z dnia (...) r. wyznaczono termin posiedzenia organizacyjnego w trybie art. 349 k.p.k. ustalając jego termin na dzień (...) r. (k. 7087);

⚫

zarządzeniem z dnia(...)r. Upoważniony Sędzia Sądu Rejonowego we W. odmówił wyznaczenia W. S. pełnomocnika z urzędu (k. 53-54);

⚫

odpis tegoż zarządzenia wraz z ponownym wezwaniem W. S. do uzupełnienia braków formalnych jego subsydiarnego aktu oskarżenia został w dniu (...) r. przesłany do skarżącego – W. S. przesyłkę tą odebrał w dniu(...) r. (k. 58)

⚫

w międzyczasie, w dniu (...) r. Prokuratura Rejonowa we W. nadesłała akta postępowania o sygn.(...). (...).(...) (k. 57);

⚫

w dniu (...) wpłynął do Sądu Rejonowego we W. subsydiarny akt oskarżenia z dnia (...) r. sporządzony przez radcę prawnego, któremu skarżący udzielił pełnomocnictwa, a które zostało dołączone do aktu oskarżenia (k. 59-64);

⚫

pismem z dnia (...) r. pełnomocnik W. S. zawiadomił Sąd o wypowiedzeniu pełnomocnictwa (k. 68);

⚫

zarządzeniem z dnia (...) r. nakazano doręczenie Prokuraturze odpisu aktu oskarżenia celem zajęcia stanowiska (k. 71);

⚫

pismem z dnia (...)r. sędzia referent złożył wniosek o wyłączenie go od orzekania w sprawie motywując to tym, iż uczestniczył w wydaniu postanowienia wydanego na skutek zażalenia o umorzeniu postępowania, które w niniejszej sprawie prowadziła wcześniej Prokuratura (k. 74) wniosek taki (z tych samych powodów) złożył również drugi z sędziów orzekających w Wydziale II Karnym – s. R. S. (1) (k. 75);

⚫

postanowieniem z dnia (...)r. Sąd Rejonowy we W. wyłączył s. M. P. (a także s. R. S.) od rozpoznania niniejszej sprawy (k. 77);

⚫

w związku z powyższym sprawę ponownie skierowano do systemu (...) i w wyniku losowania przeprowadzonego w dniu (...) r., w którym udział wzięli – wobec braku sędziów orzekających w wydziale karnym – sędziowie orzekający w Sądzie Rejonowym we W. w wydziałach innych niż karny, wyznaczona do rozpoznania sprawy została (orzekająca w Wydziale I Cywilnym) SSR A. D. (k. 79);

⚫

zarządzeniem z dnia(...) r. wyznaczono pierwszy termin rozprawy na dzień (...) r. (k. 80);

⚫

na rozprawie w dniu (...) r. doszło do otwarcia przewodu sądowego (nie uwzględniono wniosku obrońcy oskarżonych, który miał zostać ustanowiony na 3 dni przed rozprawą, obejmujących sobotę i niedzielę, o odroczenie rozprawy – w aktach brak pełnomocnictwa do obrony) – odczytano akt oskarżenia i wydano postanowienie zmierzające do zgromadzenia pełnego materiału dowodowego, nie przesłuchano oskarżonych, którzy na rozprawę nie stawili się (rozprawa trwała 1 godz. 10 min.); rozprawę odroczono do dnia (...) r. (k. 86-89);

⚫

na rozprawie w dniu (...) r. kontynuowano przewód sądowy – przesłuchano dwóch spośród trojga wezwanych na ten dzień świadków (jeden świadek nie stawił się – nałożono na świadka kare pieniężną; rozprawa trwała 2 godz. – k. 107-110); rozprawę przerwano do dnia (...) r.;

⚫

na rozprawie w dniu (...)r. nie prowadzono postępowania dowodowego – wydano postanowienie o umorzeniu postępowania wobec nieusprawiedliwionego niestawiennictwa na rozprawie oskarżyciela – W. S., który był o jej terminie zawiadomiony prawidłowo (rozprawa trwała 20 min. – k. 118-119);

⚫

dopiero po rozprawie W. S. drogą mailową przesłał do Sądu usprawiedliwienie swej nieobecności na rozprawie (k. 120-123)

⚫

postanowieniem z dnia (...) r. zasądzono od W. S. na rzecz oskarżonych kwoty po 1.008,- zł tytułem zwrotu kosztów związanych z ustanowieniem obrońcy (k. 128), którego odpis doręczono skarżącemu w dniu(...) r. (k. 146);

⚫

w dniu (...) r. W. S. złożył w Sądzie Rejonowym we W. zażalenie na postanowienie o umorzeniu postępowania (k. 129), które zarządzeniem z dnia (...) r. zostało przyjęte (k. 137);

⚫

w dniu (...)r. W. S. złożył w Sądzie Rejonowym we W. zażalenie na postanowienie o zasądzonych od niego na rzecz oskarżonych kwot związanych z wydatkami jakie ponieśli w związku z ustanowieniem obrońcy (k. 147-148), które zarządzeniem z dnia (...) r. przyjęto (k. 157);

⚫

akta sprawy wraz z przyjętymi zażaleniami zostały przedstawione Sądowi Okręgowemu w P. – akta wpłynęły do tegoż Sądu w dniu (...) r. (k. 163);

⚫

sprawie nadano sygnaturę(...) i skierowano do systemu (...) jako sprawę z zażalenia na postanowienie o umorzeniu postępowania – w wyniku losowania przeprowadzonego w dniu (...) r. wyznaczono do rozpoznania sprawy SSO E. T.;

⚫

zarządzono jednocześnie zarejestrowanie pod sygn. (...) drugiej sprawy – z zażalenia na postanowienie o zasądzeniu od W. S. na rzecz oskarżonych kwot związanych z wydatkami jakie ponieśli w związku z ustanowieniem obrońcy – sprawę wyłączono od losowania i wyznaczono do jej rozpoznania SSO E. T. (k. 167);

⚫

zarządzeniami z dnia (...) r. wyznaczono terminy posiedzeń w obu sprawach, tj. w sprawach o sygn. (...)na dzień (...) r. (k. 166 i 168);

⚫

postanowieniami z dnia (...) r. Sąd Okręgowy w P. wydanymi w sprawach o sygn.(...) uchylił oba zaskarżone postanowienia Sądu Rejonowego we W. przy czym odnośnie postanowienia o umorzeniu postępowania – sprawę przekazano Sądowi Rejonowemu we W. do ponownego rozpoznania (k. 179 i 180-181);

⚫

akta sprawy zostały zwrócone Sądowi Rejonowemu we W. w dniu (...) r. (k. 182) – sprawie nadano sygnaturę (...);

⚫

sprawę skierowano do systemu (...) i w wyniku losowania przeprowadzonego w dniu (...) r. wyznaczono do rozpoznania sprawy SSR D. P.(k. 206);

⚫

w międzyczasie, w dniu(...)r. W. S. drogą mailową przesłał do Sądu Rejonowego we W. (k. 185-188) i Sądu Okręgowego w P. (k. 194-196) pisma, którymi wnosi o „niewyznaczanie SSR (...), do rzeczonej sprawy – (...)”;

⚫

pisma te potraktowano jako wniosek o wyłączenie s. D. P. od rozpoznania sprawy nadając tremu postępowaniu sygn. (...);

⚫

w dniu (...) r. s. D. P. złożyła oświadczenie, z którego wynika, iż nie widzi podstaw do wyłączenia jej od orzekania w niniejszej sprawie (k. 207);

⚫

po skierowaniu sprawy o sygn. (...) do systemu (...) wyznaczono w wyniku losowania, które miało miejsce w dniu(...) r. do rozpoznania wniosku skarżącego o wyłączenie S. D. P. od rozpoznania niniejszej sprawy SSR D. Ś. (k. 208);

⚫

zarządzeniem z dnia (...) r. wezwano W. S. do uzupełnienia jego braków formalnych poprzez jego podpisanie (k. 209) – skarżący wezwanie to odebrał w dniu (...) r. (k. 211);

⚫

w dniu (...) r. W. S. złożył w Sądzie Rejonowym we W. pismo – wniosek o wyłączenie sędziego – opatrzone własnoręcznym podpisem (k. 212- 215);

⚫

postanowieniem z dnia (...) r., po uzyskaniu akt czterech postępowań, do których odwoływał się skarżący składając wniosek o wyłączenie sędziego, Sąd Rejonowy nie uwzględnił wniosku W. S. o wyłączenie s. D. P. od prowadzenia sprawy (k. 221);

⚫

zarządzeniem z dnia(...) r. wyznaczono pierwszy termin rozprawy na dzień 8 czerwca 2021 r. (k. 230);

⚫

zarządzeniem z dnia (...)r. odwołano termin rozprawy wyznaczonej na dzień(...)r. (nie wskazując powodu) i zarządzono by akta przedłożyć Przewodniczącemu Wydziału Karnego (nie wskazując w jakim celu – k. 231 – jak wynika jednak z odpowiedzi Prezesa Sądu Rejonowego we W. na skargę podyktowane było to tym, że z dniem (...) r. s. D. P. przechodziła w stan spoczynku i nie było możliwości by przed tą datą rozpoznała niniejszą sprawę);

⚫

sprawę skierowano ponownie do systemu (...) i w wyniku losowania przeprowadzonego w dniu (...) r. wyznaczono jako sędziego referenta A.. sąd. A. K. (k. 232);

⚫

zarządzeniem z dnia (...) r. wyznaczono termin rozprawy na dzień (...)r.

⚫

postanowieniem z dni (...) r. zwolniono Komornika z obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej żądając od niego wydania akt postępowań egzekucyjnych (k. 241);

⚫

na rozprawie w dniu (...) r. nie rozpoczęto przewodu sądowego – wydano postanowienie o umorzeniu postępowania na podst. art. 17 § m1 pkt 2 k.p.k. wobec stwierdzenia, iż czyny zarzucane oskarżonym nie zawierają znamion czynu zabronionego (k. 256-257);

⚫

akta wraz z zażaleniem nie zostały dotąd przedstawione Sądowi Okręgowemu w P. z uwagi na to, iż zostały dołączone do akt postępowań wszczętych na skutek złożenia przez W. S. skargi na przewlekłość postępowania (były niezbędne do stwierdzenia zakresu skargi co miało wpływ na określenie właściwości rzeczowej sądu)

Sąd Apelacyjny, zważył, co następuje:

Skarga oskarżyciela subsydiarnego okazała się niezasadna i nie zasługiwała uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że ustawa z dnia (...) r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (t.j. Dz. U z 2018 r., poz. 75 ze zm.) reguluje zasady i tryb wnoszenia oraz rozpoznawania skargi strony, której prawo do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki zostało naruszone na skutek działania lub bezczynności sądu lub prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze (art. 1 ust. 1).

Zgodnie zatem z treścią z art. 2 ust. 1 ustawy strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie zmierzające do wydania rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w sprawie trwa dłużej niż jest to konieczne dla wyjaśnienia istotnych okoliczności faktycznych i prawnych albo dłużej niż jest to konieczne do załatwienia sprawy egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego (przewlekłość postępowania).

Dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy w szczególności ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd w celu wydania rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w sprawie albo czynności podjętych przez prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze w celu zakończenia postępowania przygotowawczego lub czynności podjętych przez sąd lub komornika sądowego w celu przeprowadzenia i zakończenia sprawy egzekucyjnej albo innej sprawy dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego. Dokonując tej oceny, uwzględnia się łączny dotychczasowy czas postępowania od jego wszczęcia do chwili rozpoznania skargi, niezależnie od tego, na jakim etapie skarga została wniesiona, a także charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania (art. 2 ust. 2 ustawy).

Przedstawiona powyżej analiza czynności w sprawie toczącej się przed Sądem Rejonowym we W. wpierw pod sygn. II K 572/18 a obecnie pod sygn. II K 314/20 uzasadnia wniosek, iż niniejsza sprawa, prowadzona była w sposób wystarczająco i możliwie sprawny oraz rzetelny. Jako, że przy tym zawarte w skardze zarzuty oskarżyciela subsydiarnego dotyczące tego, na czym owa przewlekłość postępowania miałaby polegać zostały przeplecione ogólnym jego niezadowoleniem ze spraw, które toczą się z jego inicjatywy tak przed sądem karnym, jak i sądem cywilnym i sądem pracy oraz dezaprobatą odnośnie rozstrzygnięć, które nie odpowiadały jego oczekiwaniom, Sąd Apelacyjny pragnie zastrzec, iż dokonał kontroli podniesionych zarzutów tylko w odniesieniu do szybkości i sprawności podejmowanych w niniejszej sprawie czynności oraz decyzji procesowych.

W pierwszej zatem kolejności wskazać należy, iż sprawa, której skarga dotyczy od samego początku dotknięta była wadami, które uniemożliwiały jej merytoryczne rozstrzygnięcie. To też zresztą było powodem podjęcia określonych działań Sądu zmierzających do usunięcia braków przede wszystkim aktu oskarżenia złożonego przez skarżącego co już zajęło sporo czasu. Sam skarżący zresztą uwikłany jest w szereg postępowań sądowych, co utrudnia nieco nawet przeprowadzenie kontroli w sprawie niniejszej albowiem w swych licznych pismach kierowanych do Sądu skarżący kumuluje wątki z różnych spraw, które nie mają znaczenia przy rozpoznawaniu tej konkretnej sprawy a pokazują jedynie, iż W. S. ma silne poczucie krzywdy jaka miała go spotkać wpierw ze strony oskarżonych w niniejszym procesie a następnie, nie mogąc uzyskać oczekiwanego przez siebie efektu, w jego mniemaniu również zer strony organów wymiaru sprawiedliwości. Trzeba zaś pamiętać, iż postępowania sądowe, a w tym, to, którego skarga dotyczy, rządzą się odpowiednimi regułami, których sądowi omijać nie wolno (jak np. przymus adwokacki odnośnie sporządzenia subsydiarnego aktu oskarżenia, konieczność uiszczenia stosownej opłaty, itp.). Owo poczucie niesprawiedliwości przekłada się niestety na szybkość postępowania albowiem skarżący podejmuje działania, do których oczywiście ma prawo i Sąd nie czyni mu z tego tytułu zarzutu ale które ze swej natury pociągają za sobą konsekwencje w postaci spowolnienia biegu głównego nurtu sprawy. Pokazuje to zwłaszcza drugi etap postępowania jurysdykcyjnego przy drugim rozpoznaniu sprawy. Nie chodzi bowiem w tym przypadku o trudności związane z samą materią sprawy lecz o sprawy natury technicznej i organizacyjnej. Złożenie wniosku o wyłączenie sędziego od orzekania i odwoływanie się w tym wniosku do kilku postępowań egzekucyjnych spowodowało, bo musiało spowodować, że zanim sprawa trafiła do merytorycznego rozpoznania, podejmowane w niej były zagadnienia wpadkowe niemniej zabierające określoną ilość czasu i to niemałą zważywszy na możliwości organizac7yjne Sądu Rejonowego we W.. Jakkolwiek więc skarżący zaprzecza by składał wniosek o wyłączenie S. D. P. od orzekania w niniejszej sprawie, to przecież jak inaczej zinterpretować jego pisma (kierowane również do Sądu nadrzędnego nad Sądem Rejonowym we W.), w którym domaga się on by tej sędzi nie wyznaczać do rozpoznania sprawy z aktu oskarżenia, który wniósł on sam.

Tak więc Sąd Apelacyjny zauważa, że i tak – co odnosi się przede wszystkim do pierwszego procesu w niniejszej sprawie – rozprawy wyznaczane były w maksymalnie krótkich odstępach czasu, a Sąd podejmował działania zmierzającemu do dyscyplinowania (np. ukaranie karą porządkową świadków) osób, które nie stawiały się na wezwania Sądu co służyć przecież miało przyspieszeniu toku sprawy.

Jakkolwiek przy tym przy drugim rozpoznaniu sprawy tempo procesu spadło niemniej i w tym przypadku Sąd Apelacyjny ostatecznie nie dopatrzył się cech przewlekłości w postępowaniu. Po pierwsze bowiem niewątpliwie bowiem nad tempem rozpoznania sprawy w tej jej fazie z całą pewnością zaważył fakt panującej w P. (i nie tylko) pandemii, której konsekwencją są podejmowane przez władze decyzje, które narzucają określone rygory w funkcjonowaniu Państwa i jego organów. Ma to oczywiste przełożenie na sprawność postępowania w niniejszej sprawie (i w ogólności postępowań sądowych) albowiem, co jest przecież powszechnie wiadomym, właśnie w (...)r., podczas kolejnych fal zakażeń (...)19, na niemały okres, funkcjonowanie wielu organów państwa, a w tym sądów, zostało całkowicie zablokowane – nie odbywały się niemal żadne rozprawy, a wcześniej wyznaczone – odwoływano. Wymusiło to również – i ów stan trwa do dnia dzisiejszego – zachowanie daleko idących środków ostrożności w obsłudze korespondencji tak wpływającej jak i wychodzącej z sądu znacznie wydłużając obieg wszelkiej dokumentacji. Wszystko to w sposób bardzo znaczący wydłużyło czas trwania postępowań sądowych. Ma to oczywiste przełożenie również na sprawę niniejszą. Po wtóre na szybkość postępowania wpłynąć musiały również możliwości organizacyjne Sądu Rejonowego we W., który jest sądem stosunkowo małym z niezbyt dużą obsadą etatową sędziów. Jeśli się przy tym weźmie pod uwagę, iż sędziowie na co dzień orzekający w wydziale karnym, do którego sprawa Skarżącego trafiła zostali wyłączeni od jej rozpoznania podobnie jak sędzia, która brała udział w wydaniu pierwszego postanowienia o umorzeniu postępowania, stwierdzić trzeba, iż 1/3 sędziów orzekających w Sądzie Rejonowym we W. w sprawie tej została wyłączona od jej rozpoznania przy ponowionym procesie. Sytuację skomplikował również fakt, iż (...) Losowego Przydziału Spraw, który w chwili obecnej jest jedyną metoda wyznaczania sędziów do jej rozpoznania wylosował do jej rozpoznania sędziego, która, w niedługi czas od jej wylosowania do rozpoznania niniejszej sprawy, przeszła w stan spoczynku. To implikowało konieczność ponownego losowania kolejnego sędziego, który musiał zapoznać się z materiałami sprawy co znów wydłużyło tok sprawy.

Wreszcie już po wydaniu drugiego postanowienia o umorzeniu postępowania w sprawie niniejszej trudno dopatrywać się opieszałości w działaniu Sądu Rejonowego we W.. W. S. złożył bowiem skargę na przewlekłość postępowania w niniejszej sprawie z czym łączyła się konieczność przedstawienia akt sprawy sądowi nadrzędnemu, który ową skargę miałby rozpoznać merytorycznie. Chwiejność stanowiska samego skarżącego, który w samej skardze wpierw kategorycznie zaznaczał, iż nie widzi opieszałości w działaniu Sądu Okręgowego w P. rozpoznającego zażalenie na pierwsze umorzenie postępowania w niniejszej sprawie a następnie stanowisko swe zmienił spowodowało przy tym, że dużo czasu zajęło rozstrzygnięcie, który z sądów będzie właściwym rzecz\owo do rozpoznania skargi, a w sprawie niniejszej wypowiadał się nawet Sąd najwyższy. Rodziło to jednak konieczność przekazywania każdorazowo akt sprawy z subsydiarnego aktu oskarżenia sądom, które podejmowały decyzje co do właściwości rzeczowej sądu. Bez akt sprawy nie jest możliwym zaś nadanie sprawie jakiegokolwiek biegu.

W ocenie Sadu Apelacyjnego zatem, jak ustalono na podstawie akt, postępowanie sądowe prowadzone było – pomijając obiektywne trudności wynikłe z trwającego stanu pandemii i łączącymi się z tymi obostrzeniami sanitarnymi – od początku możliwie sprawnie a decyzje podejmowane były bez nadmiernej zwłoki. Co więcej, niektóre czynności podejmowane w toku postępowania zmierzały ewidentnie do jego przyspieszenia – chodzi przede wszystkim o dyscyplinowanie świadków karami pieniężnymi, choć przyznać trzeba, iż niewiele ono usprawniło tok procesu wobec niestawiennictwa skarżącego na rozprawie bez podania jakiegokolwiek usprawiedliwienia przed rozprawą co skutkowało umorzeniem postępowania, co do którego nawet Sąd odwoławczy, który owe postanowienie uchylał wskazał, że Sąd Rejonowy we W. na chwilę podejmowania tej decyzji zachował się całkowicie prawidłowo i miał pełne prawo do podjęcia takiej decyzji.

Sąd Apelacyjny zdaje sobie oczywiście sprawę z tego, iż dla oskarżyciela subsydiarnego, który jest bezpośrednio dotknięty zdarzeniem będącym przedmiotem rozpoznania sprawy fakt, iż od chwili wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia do Sądu minęły już niemal trzy lata niemniej nie dostrzega by w sprawie doszło do przewlekłości ze strony czy to Sądu I instancji i to tak rozpoznającego sprawę obecnie jak i przy pierwszym rozpoznaniu sprawy czy to sądu ii instancji, który uchylił pierwsze postanowienie o umorzeniu postępowania.

Konkludując zatem powyższe stwierdzić należało, że Sąd Rejonowy prowadził postępowanie w sprawie wystarczająco rzetelnie, wyznaczał terminy kolejnych czynności sądowych w sposób prawidłowy prowadząc postępowanie na tyle sprawnie, na ile pozwalały na to obszerność materii orasz możliwości organizacyjne a ostatnio również okoliczności związane z panującą w P. pandemią wirusa (...)19.

Reasumując, zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, w sytuacji, gdy Sąd uznaje skargę za niezasadną, wydaje decyzję o jej oddaleniu, co Sąd Apelacyjny uczynił w punkcie 1. postanowienia. Sąd natomiast, w oparciu o przepisy wskazane w pkt 2. postanowienia, uwzględniając trudną sytuację majątkową skarżącego, zwolnił go od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów za postępowanie sądowe w niniejszej sprawie.

M. Ś. P. G. P. M.

Pouczenie

Niniejsze postanowienie jest prawomocne i nie podlega zaskarżeniu.