Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

POSTANOWIENIE

Dnia 30 października 2024 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:sędzia Maciej Świergosz

Sędziowie:Krzysztof Lewandowski (spr.)

Piotr Michalski

Protokolant: st. sekr. sąd. Agnieszka Hajman

po rozpoznaniu sprawy A. K.

w przedmiocie skargi z dnia (...) r. na przewlekłość postępowania sądowego w sprawie (...) Sądu Okręgowego w K. wraz z wnioskiem o zasądzenie kwoty 5 000 złotych

na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U.2023.1725 t.j.)

p o s t a n o w i ł

skargę odrzucić.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w S. w sprawie o sygn. akt (...) A. K. został uznany winnym popełnienia przestępstwa z art. 190a § 1 k.k. Wyrok ten został zmieniony przez Sąd Okręgowego w K., orzeczeniem z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt (...). Tak więc postępowanie w sprawie Sądu Okręgowego w K. o sygn. akt (...), zostało prawomocnie zakończone w dniu (...)

Pismem z dnia (...) r., nadanym dnia (...) r. (k. 2-9), które wpłynęło do Sądu Okręgowego w K. w dniu (...) r., A. K. wniósł o stwierdzenie przewlekłości w sprawie (...) Sądu Okręgowego w K. oraz o przyznanie mu od Skarbu Państwa kwoty 5 000 (pięć tysięcy) zł, jak również o zwrot skarżącemu opłaty od skargi.

W uzasadnieniu swojej skargi, skarżący w sposób obszerny zaprezentował własną ocenę materiału dowodowego, leżącego u podstaw powołanego na wstępie wyroku skazującego, podważając wiarygodność świadków, w tym pokrzywdzonej, jak również kwestionując bezstronność orzekającego w jego sprawie sądu oraz kompetencje zawodowe pełnomocniczki pokrzywdzonej. Odnośnie przewlekłości postępowania skarżący wskazał, że „nie jest mu znana sytuacja wewnętrzna Sądu Okręgowego w K., gdzie doszło do przewlekłości. […] Nie można mówić o braku zawinionej przewlekłości, gdy sąd w ciągu prawie roku nie podejmuje żadnych czynności.” (k.7).

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Skarga podlegała odrzuceniu.

Jak wynika z przepisu art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U.2023.1725 t.j.) – zwanej dalej ustawą o skardze – skarga powinna, poza uczynieniem zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, zawierać:

1) żądanie stwierdzenia przewlekłości postępowania w sprawie, której skarga dotyczy,

2) przytoczenie okoliczności uzasadniających żądanie.

W razie niespełniania przez skargę powyższych wymogów, sąd właściwy do jej rozpoznania, odrzuca ją bez wyzwania do uzupełnienia braków, co wprost wynika z art. 9 ust. 1 powołanej ustawy o skardze.

W świetle utrwalonego orzecznictwa, zarówno Sądu Najwyższego ( vide: orzeczenia z dnia 20 kwietnia 2017 r., (...) 16/17, z dnia 13 maja 2008 roku, (...) 6/08; z dnia 15 stycznia 2008 roku, (...) 46/07, z dnia 5 czerwca 2007 roku, (...) 16/07, z dnia 7 czerwca 2005 roku, (...) 103/05), jak i sądów apelacyjnych (por.: orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 23 marca 2011 roku, II S 7/11; w K. z dnia 24 czerwca 2010 roku, II S 15/10, z dnia 23 kwietnia 2010 roku, II S 5/10, z dnia 27 października 2009 roku, II S 20/09; w K. z dnia 2 marca 2005 roku, II S 11/05 oraz z dnia 28 października 2004 roku, II S 6/04) – w sposób niebudzący wątpliwości wynika, iż istota skargi na przewlekłość nie może się sprowadzać do zakwestionowania ogólnie długiego okresu trwania postępowania, zaś skarżący winien w sposób szczegółowy oraz konkretny przytoczyć okoliczności uzasadniające jego sformułowane w skardze żądanie, tj. wskazać jakie czynności zostały przez dany organ wymiaru sprawiedliwości zaniechane bądź przeprowadzone wadliwie, co z kolei miało spowodować nieuzasadnioną zwłokę w postępowaniu, w przedmiotowym przypadku przygotowawczego, powodując jego przewlekłość.

Tymczasem w przedmiotowej sprawie A. K., odnośnie przebiegu i tempa objętego skargą postępowania Sądu Okręgowego w K. o sygn. (...), ograniczył się wyłącznie do wskazania okresu jego trwania („ prawie rok”) i wyrażenia oceny, że „ sąd […] nie podejmuje żadnych czynności”. Oczywistym było przy tym, że stanowiące de facto istotę pisma skarżącego, krytyczne uwagi dotyczące oceny dowodów, bezstronności sądu, czy kompetencji zawodowych reprezentantów strony, pozostają poza zakresem kognicji sądu w sprawie skargi na przewlekłość postępowania.

Takie ukształtowanie treści skargi wskazywało zatem jednoznacznie, że skarżący nie odniósł się w ogóle do czynności podejmowanych w niniejszej sprawie przez sąd meriti i nie wskazał nawet w przybliżeniu, które z działań sądu – i w jaki sposób – miały nie respektować zasady sprawnego postępowania, powodując tym samym jego przewlekłość.

Dodać należało, że za należyte sprecyzowanie podstaw faktycznych skargi nie mogło być uznane wskazanie, że „ sąd w ciągu prawie roku nie podejmuje żadnych czynności”. Zważyć bowiem należało, że było to wyłącznie zdanie ocenne skarżącego, które nie odnosiło się w żaden sposób – i to na pierwszy rzut oka – do faktów procesowych w sprawie objętej skargą. Zważyć bowiem należało, że skarżący swoją apelację (inicjującą objęte skargą postępowanie o sygn. (...)) wniósł do sądu dnia (...) r. (k. 1040 akt sprawy (...)), przy czym do Sądu odwoławczego akta sprawy wpłynęły(...) r. (k. 1048 ww. akt), zaś prawomocne rozstrzygnięcie w tej sprawie zapadło (...) r. (a zatem po niespełna 8 miesiącach), a w tym czasie skarżący był informowany o kolejnych czynnościach sądu, w tym o zwrocie akt sprawy Sądowi I instancji celem uzupełnienia uzasadnienia wyroku (k. 1061 ww. akt), nadto zaś skutecznie ubiegał się w tym czasie o wyznaczenie mu obrońcy z urzędu (k. 1106 ww. akt), a termin rozprawy apelacyjnej, wyznaczonej (po zwrocie akt sprawy Sądowi odwoławczemu) na dzień (...)r. (k. 1091 ww. akt), zniesiony został na wniosek tejże obrońcy i wyznaczony ponownie na dzień (...) r. (k. 1112 ww. akt). Wskazania wymagało przy tym, że skarżący zawiadomienie o ww. terminie odebrał w dniu (...) r. (k. 1156 ww. akt), a przedmiotową skargę wniósł w dniu (...) r. (data nadania skargi – k. 9 akt niniejszej sprawy), a zatem 2 dni przed znanym mu terminem rozprawy apelacyjnej, na której nota bene postępowanie zostało prawomocnie zakończone. Okoliczności te (w połączeniu z zasadniczą treścią skargi) nakazywały przyjąć, że przedmiotowa skarga nie tylko nie zawierała sprecyzowanych podstaw faktycznych, ale też wniesiona została przez skarżącego wyłącznie instrumentalnie – jako wyraz jego niezadowolenia z samego faktu toczącego się procesu.

Podkreślenia wymagało zaś, że istotą skargi na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki jest zainicjowanie postępowania, w którym sąd dokona merytorycznej oceny prawidłowości oraz terminowości podjętych czynności procesowych z uwzględnieniem charakteru sprawy oraz jej faktycznego i prawnego stopnia zawiłości. Ograniczenie się zatem przez stronę do wskazania samego tylko okresu trwania postępowania i wyrażenie generalnej oceny o bezczynności sądu (które to twierdzenia były przy tym prima facie dowolne), nie może obligować sądu do przeprowadzenia wskazanej weryfikacji sprawności postępowania.

W tej sytuacji, wobec niespełnienia przez przedmiotową skargę wymagań, o jakich mowa w art. 6 ust. 2 ustawy o skardze, niebędących jedynie zwykłymi wymaganiami formalnymi pisma procesowego, a jej wymaganiami konstrukcyjnymi (nieusuwalnymi) – por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia (...) r., (...) (...) – podlegała ona odrzuceniu zgodnie z dyspozycją przepisu art. 9 ust. 1 ustawy o skardze.

Zauważyć ponadto należało, że skarżący wniósł co prawda o zwrot opłaty od skargi – co w przedmiotowej sprawie, w świetle art. 17 ust. 3 ustawy o skardze, byłoby zasadne – jednakże w aktach sprawy brak dowodu potwierdzającego uiszczenie przezeń opłaty od skargi.

P. M. M. Ś. K. L.