Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2021 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Przemysław Horak

Protokolant: Alicja Karkut

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2021 r. w Poznaniu na posiedzeniu niejawnym

sprawy M. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

o emeryturę górniczą

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

od wyroku Sądu Okręgowego w Koninie

z dnia 11 marca 2021 r. sygn. akt III U 115/21

1.  Zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 1 w ten sposób , że odwołanie oddala.

2.  Zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 2 w ten sposób , że zasądza od odwołującego na rzecz pozwanego 180,-zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego .

3.  Zasądza od odwołującego na rzecz pozwanego 240-zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w instancji odwoławczej.

Przemysław Horak

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 grudnia 2020 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. odmówił M. B. prawa do emerytury górniczej.

Organ rentowy stwierdził, że nie została spełniona konieczna przesłanka do przyznania prawa do emerytury, jaką jest legitymowanie się okresem pracy górniczej wynoszącym łącznie z okresami pracy równorzędnej w wymiarze co najmniej 25 lat, w tym co najmniej 15 lat górniczej.

Organ rentowy uznał, iż wnioskodawca udowodnił 5 lat, 1 miesiąc i 11 dni okresów pracy górniczej w wymiarze pojedynczym, do tych okresów organ rentowy zaliczył okres zatrudnienia od 01.03.2015 r. do 20.04.2015 r. i od 05.05.2015 r. do 2.09.2020 r., z wyłączeniem okresów zasiłków chorobowych i urlopu ojcowskiego. Natomiast nie uwzględnił jako pracy górniczej okresów zatrudnienia od 01.07.1988 r. do 25.04.1990 r. , od 1.08.1990 r. do 14.10.1991 r., od 9.11.1991 r. do 11.10.1992 r., od 7.11.1992 r. do 3.10.1994 r., i od 3.11.1994 r. do 31.05.1995 r. na stanowisku wymienionym w załączniku nr 2 pkt 32 oraz od 01.06.1995 r. do 28.02.2009 r. na stanowisku wymienionym w załączniku nr 2 pkt 22 i od 01.03.2009 r. do 28.02.2015 r. na stanowisku wymienionym w załączniku nr 3 dział III pkt 4 rozporządzenia MPiPS z dnia 23.12.1994 r.

Od powyższej decyzji odwołanie wniósł M. B. zaskarżając decyzję w całości. Odwołujący domagał się przyznania prawa do emerytury górniczej oraz zaliczenia jako pracy górniczej okresu zatrudnienia w (...) K. od 01.08.1988 r. do 28.02.2015 r. na stanowisku operator maszyn budowlanych i sprzętu technologicznego.

Wyrokiem z 11 marca 2021r. Sąd Okręgowy w Koninie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt III AUa 115/21, zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał M. B. prawo do emerytury górniczej od dnia 9 października 2020r. (pkt.1 ). Nadto nie stwierdził odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności, niezbędnej wydania decyzji (pkt.2)

Rozstrzygnięcie Sądu I instancji poprzedziły następujące ustalenia i rozważania prawne:

M. B., ur. (...), złożył w dniu 14.09.2020 r. wniosek o przyznanie prawa do emerytury górniczej. We wniosku oświadczył, że jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego i wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym na dochody budżetu państwa. Do wniosku ubezpieczony dołączył świadectwo wykonywania pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą z dnia 02.09.2020 r. wystawione przez (...) Sp. z.o.o. w K., w którym potwierdzono, że M. B. jest tam zatrudniony od dnia 01.07.1988 r. do nadal, przejęty w trybie art. 23 ^{( 1)} k.p. z (...) od dnia 01.06.2014 r., przejęty w trybie art. 23 ^{( 1)} k.p. z (...) Sp. z.o.o. w K. od dnia 01.08.2017 r.

W tym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracownik wykonywał pracę górniczą określoną w art. 50 C ust 1 pkt 4 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych na stanowiskach według rozporządzenia MP i PS dnia 23.12.1994 r. :

- od 01.07.1988 r. do 25.04.1990 r.- rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych : ślusarze, spawacze, elektrycy, mechanicy, monterzy, wulkanizatorzy, automatycy, cieśle - zał. nr 2 pkt 32,

- od 01.08.1990 r. do 14.10.1991 r. - rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych: ślusarze, spawacze, elektrycy, mechanicy, monterzy, wulkanizatorzy, automatycy, cieśle - zał. nr 2 pkt 32,

- od 09.11.1991 r. do 11.10.1992 r. - rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych : ślusarze, spawacze, elektrycy, mechanicy, monterzy, wulkanizatorzy, automatycy, cieśle - zał. nr 2 pkt 32,

- od 07.11.1992 r. do 03.10.1994 r. - rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych: ślusarze, spawacze, elektrycy, mechanicy, monterzy, wulkanizatorzy, automatycy, cieśle - zał. nr 2 pkt 32,

- od 03.11.1994 r. do 31.05.1995 r. - rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych: ślusarze, spawacze, elektrycy, mechanicy, monterzy, wulkanizatorzy, automatycy, cieśle - zał. nr 2 pkt 32,

- od 01.06.1995 r. do 28.02.2009 r. - operator sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce - zał. 2 pkt 22,

- od 01.03.2009 r. do nadal - operator spycharek i maszyn wieloczynnościowych na odkrywce - zał. 3 III pkt 4.

Pozostałe okresy pracy :

- od 26.04.1990 r. do 17.07.1990 r. służba wojskowa,

- od 18.07.1990 r. do 31.07.1990 r. ustawowa przerwa po wojsku

- od 15.10.1991 r. do 08.11.1991 r. urlop bezpłatny,

- od 12.10.1992 r. do 06.11.1992 r. urlop bezpłatny,

- od 04.10.1994 r. do 02.11.1994 r. urlop bezpłatny.

Wnioskodawca dołączył załącznik do karty ewidencyjnej pracownika za okres od marca 2009 r. do sierpnia 2020 roku, w którym wpisana została liczba dniówek półtorakrotnych.

Pismem z dnia 2 października 2020 r. organ rentowy zwrócił się do pracodawcy odwołującego o wyjaśnienie jakie dokładnie stanowisko pracy wynika z angaży w latach 1988 – 1995 gdyż w dokumentach złożonych do kapitału początkowego wykazane jest stanowisko operator maszyn budowlanych – kierowca. Ponadto zwrócił się o przekazanie informacji dotyczących miejsca wykonywania pracy oraz rodzajów prac wykonywanych w przodku na stanowisku operator spycharek i maszyn wieloczynnościowych na odkrywce. (...) Sp. z.o.o. w K., w odpowiedzi na pismo ZUS wyjaśnił, że rozbieżności w nazwie stanowiska pracy wynikają z tego, że nazewnictwo stanowisk pracy stosowane w angażach przez (...) K. nie odpowiadało nazewnictwu z rozporządzenia, jednakże rodzaj wykonywanej pracy był tożsamy. Dołączono także charakterystykę ostatnio zajmowanego stanowiska pracy. W kolejnym piśmie z dnia 17.11.2020 r. pracodawca stwierdził także, że w aktach osobowych pracownika nie znajduje się wykaz pojazdów, na których pracownik wykonywał pracę natomiast od dnia 01.03.2009 r. pracował w przodku co potwierdza wykaz dniówek półtorakrotnych.

Następnie pozwany wydał zaskarżoną decyzję, w której do okresów pracy górniczej zaliczył okres zatrudnienia ubezpieczonego od dnia 01.03.2015r. do dnia 20.04.2015r. i od 05.05.2015r. do 2.09.2020r. w wymiarze pojedynczym na stanowisku operator spycharek i maszyn wieloczynnościowych na odkrywce. Nie uwzględnił natomiast innych okresów wskazanych w świadectwie wykonywania pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą.

Sąd Okręgowy ustalił, że M. B. podjął pracę w Kopalni (...) w K. od dnia 01.07.1988 r., wówczas został zatrudniony na stanowisku ślusarz – wulkanizator w oddziale (...) (...) odkrywki K., którego pracownicy zajmowali się naprawą i wulkanizacją taśm przenośników taśmowych na odkrywce K.. Jako ślusarz – wulkanizator odwołujący pracował w brygadzie, która zajmował się naprawą taśm przenośników taśmowych i taśm transportujących urobek na koparkach i zwałowarkach.

Od dnia 15.03.1989 r. ubezpieczony został przeniesiony na stanowisko ślusarza do oddziału (...). Był to oddział odwodnienia powierzchniowego odkrywki K. i jako ślusarz pracował przy przebudowie rurociągów, przebudowie pompowni spągowych, zajmował się wymianą agregatów, skręcaniem zaworów, przekładaniem pomp bibo, przekładaniem węży. Prace te służyły odwodnieniu odkrywki K. i przez to umożliwiały prowadzeniu wydobycia na odkrywce przez maszyny podstawowe – koparki wielonaczyniowe. W okresie pracy na stanowisku ślusarza pracodawca skierował odwołującego na kurs maszynistów spycharek , który odwołujący ukończył w kwietniu 1995r., uzyskując uprawnienia do obsługi spycharki do 110 kW spycharki typu (...).

Od dnia 01.06.1995r. powierzono mu stanowisko operator maszyn budowlanych i sprzętu technologicznego w oddziale odwodnienia powierzchniowego odkrywki K. – (...) Na tym stanowisku ubezpieczony głównie pracował jako operator spycharki, zajmował się przygotowywaniem powierzchni terenu odkrywki pod pompownie spągowe, przepompownie, rowy odwadniające. Ponadto ubezpieczony jako operator spycharki wyrównywał teren pod koparką, kopał rowy w celu odprowadzenia wody ze skarpy, wykonywał prace związane z budową rząpia. Wszystkie te pracy służyły odwodnieniu odkrywki K. i były wykonywane bezpośrednio na terenie odkrywki.

Od dnia 01.12.1998 r. pracodawca dopisał do stanowiska odwołującego tj. operator maszyn budowlanych i sprzętu technologicznego – także stanowisko kierowca. Dopisanie członu „kierowca” było związane z koniecznością przetransportowania agregatu spawalniczego na odkrywkę. Taki agregat był podłączony do ciągnika i raz na pół roku był on ściągany na teren odkrywki. Następnie w trakcie prowadzenia prac związanych z budową rurociągów na odkrywce i postępu prac ktoś z pracowników musiał przestawić agregat spawalniczy do kolejnego stanowiska. Dopisek „kierowca” mieli wszyscy pracownicy w oddziale (...) którzy posiadali uprawnienia do kierowania ciągnikiem, uprawnienie to posiadał także odwołujący. Jeśli zachodziła taka potrzeba i odwołujący akurat znajdował się w pobliżu ciągnika to mógł na chwilę wsiąść na ciągnik z załączonym agregatem, przejechać nim ok. 12 metrów, a następnie wracał do swoich normlanych obowiązków, jako kierowca spycharki.

Od dnia 01.08.2000r. powierzono odwołującemu stanowisko starszy operator maszyn budowlanych – kierowca, jednak w zakresie jego obowiązków nic się nie zmieniło, nadal pracował jako operator spycharki przy wykonywaniu różnych prac związanych z odwodnieniem odkrywki.

W dniu 29 października 1999 r. odwołujący, tak jak inni pracownicy oddziału (...), odbył szkolenie w związku z oddelegowaniem do prac związanych z czyszczeniem wagonów węglowych. Takie oddelegowania do czyszczenia wagonów węglowych zdarzały się okazjonalnie , w przypadku wystąpienia niskich temperatur zimą. Do tych prac oddelegowani byli różni pracownicy, w tym także z oddziału (...), jednak odwołujący przy czyszczeniu wagonów pracował sporadycznie, mogło się to zdarzyć jedynie przez 2-3 dni. W pozostałym zakresie wykonywał swoje normalne obowiązki na odkrywce K., pracując jako operator spycharki przy pracach związanych z odwodnieniem odkrywki.

Po zamknięciu odkrywki K. odwołujący od dnia 01.06.2005r. został przeniesiony do pracy na odkrywce J., oddział (...). Na tej odkrywce ubezpieczony nadal pracował jako operator spycharki przy pracach związanych z odwodnieniem tj. przy wyrównywaniu terenu, pod maszyną podstawową, przy tworzeniu rowów odwadniających w celu odprowadzenia wody spod maszyn podstawowych, przy przebudowie pompowni spągowych, przy budowie rurociągów. Front pracy koparek ciągle się przesuwał i w związku z tym trzeba było również przesuwać pompownie spągowe.

Od dnia 01.05.2008 r. pracodawca określił stanowisko odwołującego jako starszy operator sprzętu technologicznego – kierowca. Obowiązki pracownika na tym stanowisku były jednak takie same jak dotychczas, odwołujący nadal pracował jako operator spycharek wykonując różne prace związane z odwodnieniem odkrywki np. wyrównywanie terenu pod koparkami, kopanie rowów odwadniających, przebudowa pompowni spągowych, budowa rząpia.

Od dnia 01.04.2014 r. M. B. został przeniesiony do oddziału (...), nadal pracował na stanowisku starszy operator sprzętu technologicznego, głównie pracował jako operator spycharki i zajmował się wyrównywaniem terenu pod koparkami, odprowadzaniem wody ze skarp. Ubezpieczony pracował pod koparkami nadkładowymi (...) i (...), były to koparki nadkładowe. W tym charakterze na odkrywce J. odwołujący pracuje do chwili obecnej, wykonuje takie same obowiązki. Pracodawca od marca 2009 r. prowadzi dla odwołującego wykaz dniówek półtorakrotnych.

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach organu rentowego, dokumentów z akt osobowych odwołującego, zeznań świadków R. S., M. Ć. i M. O. oraz na podstawie zeznań odwołującego.

Sąd pierwszej instancji wskazał przesłanki nabycia prawa do emerytury górniczej określone w art. 50a ust. 1, ust. 2, art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 291)

Wskazał również na rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz.U. z 1995r. Nr 2 poz.8) i załącznik nr 2 tego rozporządzenia, w którym określone zostały stanowiska, na których zatrudnienie na odkrywce w kopalniach węgla brunatnego uważa się za pracę górniczą, w szczególności punkt 22 ( operator sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce), oraz punkt 32 ( rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych: ślusarze, spawacze, elektrycy, mechanicy, monterzy, wulkanizatorzy, automatycy, cieśle).

Sąd Okręgowy przypomniał, że w przedmiotowej sprawie organ rentowy uwzględnił jako pracę górniczą okres zatrudnienia odwołującego na stanowisku starszy operator sprzętu technologicznego na odkrywce, jakie odwołujący zajmował od dnia 01.03.2015 r. Nie uwzględnił natomiast jako pracy górniczej okresu pracy stanowisku : ślusarz – wulkanizator, operator maszyn budowlanych i sprzętu technologicznego, starszy operator maszyn budowlanych i sprzętu technologicznego – kierowca, a także starszy operator sprzętu technologicznego – kierowca.

Sąd pierwszej instancji stwierdził, że rodzaj i zakres obowiązków jaki odwołujący wykonywał w okresie pracy ubezpieczonego na stanowisku ślusarz – wulkanizator wskazują na to, że była to praca górnicza , o jakiej mowa w art. 50 c ust. 1 pkt 4 ustawy. W tym bowiem czasie odwołujący wykonywał prace związane z naprawą taśm przenośników taśmowych, służących do transportu urobku na odkrywce. Zajmował się więc bieżącą konserwacją agregatów i urządzeń wydobywczych , do jakich niewątpliwie należą maszyny pracujące w układzie (...) (koparka – taśmociąg - zwałowarka). W ocenie Sądu Okręgowego, wykonując naprawy taśm znajdujących się na przenośnikach taśmowych, ubezpieczony pracował jako wulkanizator, a takie stanowisko zostało wymienione w załączniku nr 2 powołanego rozporządzenia (...) z dnia 23.12.1994 r. pod poz. 32 (rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych: ślusarze, spawacze, elektrycy, mechanicy, monterzy, wulkanizatorzy, automatycy, cieśle).

Sąd meriti dodał, że również po przeniesieniu odwołującego do pracy w oddziale odwodnienia powierzchniowego odkrywki K. ((...)) na stanowisku ślusarz, odwołujący wykonywał prace stale na odkrywce przy przebudowie rurociągów, przebudowie pompowni spągowych, wymianie agregatów, skręcaniu zaworów, przekładaniu pomp bibo, przekładaniu węży. Były to prace związane z odwodnieniem odkrywki i były one niezbędne do zapewnienia prawidłowości prac związanych z urabianiem nadkładu i złoża. Zdaniem Sądu Okręgowego była to praca bezpośrednio łącząca się z procesami związanymi z pozyskiwaniem złoża i tym samym powinna być uznana za pracę górniczą w rozumieniu art. 50 c ust. 1 pkt 4 ustawy.

Wskazując na okres pracy ubezpieczonego na stanowisku operator maszyn budowlanych i sprzętu technologicznego , operator maszyn budowlanych – kierowca oraz na stanowisku operator sprzętu technologicznego na odkrywce – kierowca Sąd pierwszej instancji uznał, że w tym czasie wnioskodawca faktycznie wykonywał pracę jako operator sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce.

Sąd ten zwrócił uwagę, że w przeważającej większości odwołujący pracował jako operator spycharek i zajmował się wyrównywaniem terenu pod koparką, kopaniem rowów odwadniających w celu odprowadzenia wód gruntowych ze skarpy, przebudową spągu, budowa rząpia, przebudową pompowni. Były to prace związane z odwodnieniem złoża i wiązały się bezpośrednio z procesem urabiania, ładowania i przewozu nadkładu i złoża. Odwołujący obsługiwał głównie spycharkę, która jest maszyną pomocniczą dla maszyn podstawowych układu (...) (koparek, zwałowarek, przenośników taśmowych), jest wykorzystywana do zapewnienia prawidłowej pracy maszyn podstawowych na odkrywce polegającej na urabianiu nadkładu i złoża. W ocenie Sądu pierwszej instancji, tego rodzaju prace należy zakwalifikować jako prace górnicze, o których mowa w art. 50 c ust. 1 pkt 4 ustawy, gdyż są to prace wykonywane na odkrywce przy urabianiu i ładowaniu nadkładu i złoża, a praca jaką wykonywał odwołujący może być zakwalifikowana jako praca na stanowisku operator sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce, które to stanowiska są wymienione w powołanym rozporządzeniu z dnia 23.12.1994 r. Zdaniem Sądu Okręgowego charakteru tej pracy nie zmienia fakt, że okazjonalnie, jeśli zaistniała taka potrzeba odwołujący, obok innych pracowników oddziału, mógł przez krótki czas w ciągu zmiany kierować ciągnikiem, aby przemieścić, do kolejnego stanowiska, agregat spawalniczy. Te incydentalne obowiązki kierowcy ciągnika nie mogą rzutować na ocenę całościową charakteru pracy odwołującego tym bardziej, że zgodnie z treścią art. 50 b ustawy przy ustalaniu prawa do emerytury okresy pracy górniczej uwzględnia się jeżeli praca ta wykonywana była co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy.

Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że powyższy okres pracy ubezpieczonego (po wyłączeniu okresów zasiłków chorobowych i okresów urlopów bezpłatnych oraz urlopu ojcowskiego) po doliczeniu go do okresu pracy górniczej już uwzględnionego przez organ rentowy spowoduje, że odwołujący będzie legitymował się wymaganym okresem pracy górniczej wynoszącym łącznie ponad 25 lat.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że nie było przedmiotem rozważań czy w okresie zatrudnienia odwołujący wykonywał pracę górniczą w wymiarze półtorakrotnym gdyż odwołujący nie domagał się uznania takiej pracy, a okres pracy górniczej liczony w wymiarze pojedynczym był wystarczający do przyznania prawa do emerytury górniczej.

W związku z powyższym Sąd Okręgowy przyjął, że M. B. spełnił przesłanki do nabycia prawa do emerytury górniczej bowiem: ukończył wiek(...) lat ((...)r. ) , przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego i złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w tym funduszu na dochody budżetu państwa, legitymuje się okresem pracy górniczej wynoszącym co najmniej 25 lat, w tym ma co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1. Tak więc wnioskodawca spełnił wszystkie warunki określone w art. 50a ustawy do nabycia prawa do emerytury górniczej i dlatego Sąd pierwszej instancji, na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury górniczej, począwszy od dnia ukończenia wieku emerytalnego.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł pozwany organ rentowy zaskarżając go w całości i zarzucając:

1. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że odwołujący w spornym okresie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę górniczą, na odkrywce w kopalni węgla brunatnego przy ręcznym lub zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża przy pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych na stanowisku określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 23.12.1994r. co miało wpływ na wynik postępowania, poprzez przyznanie odwołującemu prawa do emerytury górniczej;

2. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 50a ust. 1 w zw. z art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS poprzez ich zastosowanie w niniejszej sprawie i przyznanie odwołującemu prawa do emerytury górniczej.

W związku z powyższymi zarzutami apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie odwołania i zasądzenie od odwołującego na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za obie instancje.

W odpowiedzi na apelację odwołujący G. J. wniósł o jej oddalenie, oraz zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów postępowania wg obowiązujących przepisów.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego organu rentowego zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd odwoławczy uznaje za własne ustalenia poczynione przez Sąd I instancji, lecz nie podziela dokonanej na ich podstawie oceny prawnej zasadności odwołania ubezpieczonego.

W niniejszej sprawie spór stron sprowadzał się do ustalenia, czy odwołujący M. B. wykazał wymagany, 25-letni staż pracy górniczej lub równorzędnej, w tym co najmniej 15-letni staż pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, co uzasadniałoby przyznanie mu prawa do emerytury górniczej w wieku(...)lat.

Pozwany organ rentowy ustalił, że odwołujący legitymuje się okresem 5 lat 1 miesiąc i 11 dni pracy górniczej, odmówił zaliczenia okresów pracy:

- od 01.07.1988 r. do 25.04.1990 r.,

- od 1.08.1990 r. do 14.10.1991 r.,

- od 9.11.1991 r. do 11.10.1992 r.,

- od 7.11.1992r. do 3.10.1994 r.,

- od 3.11.1994 r. do 31.05.1995 r.

- od 01.06.1995 r. do 28.02.2009 r.

- od 01.03.2009 r. do 28.02.2015r., jako pracy górniczej, o której mowa w art. 50 c ust.1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS z dnia 17 grudnia 1998 r. (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.)

Odwołujący domagał się uwzględnienia powyższych okresów jako pracy górniczej w wymiarze pojedynczym. Sąd odwoławczy zwrócił wprawdzie uwagę, że M. B. w treści odwołania wskazał na okres od 1 sierpnia 1988r. a nie lipca 1988r. uznał to jednak za omyłkę pisarską, trudno było bowiem przyjąć, aby odwołujący świadomie pominął zaledwie miesiąc pracy. Należy również zauważyć, że zeznając przed Sądem pierwszej instancji wnioskodawca wskazywał na pracę od początku zatrudnienia w (...) K., co również przemawia za tym, że zamiarem odwołującego było wskazanie okresu od 1 lipca 1988r.

Sąd Okręgowy, opierając się na zebranym w sprawie materiale dowodowym uznał za zasadne uwzględnienie wszystkich okresów spornych jako pracę górniczą, o której mowa w art. 50 c ust.1 pkt 4 ustawy emerytalnej. Zaliczenie tych okresów pozwoliło odwołującemu na uzyskanie ponad 25 letniego okresu zatrudnienia.

Przesłanki warunkujące przyznanie prawa do emerytury górniczej określone zostały w art. 50a ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 1270 ze zm.), który stanowi, że górnicza emerytura przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki: (1) ukończył 55 lat życia; (2) ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1; (3) nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

W myśl art. 50a ust. 2 cyt. ustawy, wiek emerytalny wymagany od pracowników: kobiet mających co najmniej 20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1, wynosi 50 lat.

Przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej uwzględnia się okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą, będące okresami składkowymi lub nieskładkowymi w rozumieniu ustawy, z tym że okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą uwzględnia się, jeżeli praca ta wykonywana była co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy (art. 50b ustawy o emeryturach i rentach z FUS).

We wniesionej apelacji pozwany organ rentowy kwestionował ustalenia Sądu pierwszej instancji, co do uznania okresu od 15 marca 1989r. do 1 czerwca 1995r., oraz dalszego spornego okresu, w którym odwołujący był zatrudniony na stanowisku: operator maszyn budowlanych i sprzętu technologicznego, operator maszyn budowlanych – kierowca oraz na stanowisku operator sprzętu technologicznego na odkrywce, jako okresu pracy górniczej, określonej przepisem art. 50 c ust. 1 pkt 4 ustawy emerytalnej.

Sąd Apelacyjny zwraca uwagę, że skarżący nie kwestionował okresu od 1 lipca 1988r do 14 marca 1989r., który Sąd pierwszej instancji uznał za pracę określoną na stanowisku wymienionym w załączniku nr 2 rozporządzenia MPiPS z dnia 23.12.1994 r. pod poz. 32 (rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych: ślusarze, spawacze, elektrycy, mechanicy, monterzy, wulkanizatorzy, automatycy, cieśle).

Jak wynika z niekwestionowanych w tym zakresie ustaleń Sądu Okręgowego, w tym czasie odwołujący wykonywał prace związane z naprawą taśm przenośników taśmowych, służących do transportu urobku na odkrywce. W ocenie tego Sądu zajmował się bieżącą konserwacją agregatów i urządzeń wydobywczych , do jakich należą maszyny pracujące w układzie (...) (koparka – taśmociąg - zwałowarka).

Sąd drugiej instancji zauważa jednak, że uznanie powyższego niespornego okresu do pracy górniczej nie wpłynie istotnie na stan sprawy, bowiem jedynie w niewielkim stopniu doprowadzi do zwiększenia stażu pracy górniczej odwołującego (kilka miesięcy).

Odnosząc się natomiast do kwestii podnoszonych w apelacji Sąd Apelacyjny pragnie wpierw przypomnieć, że zgodnie z art. 50c ust. 1 pkt 4 tej ustawy, za pracę górniczą uważa się zatrudnienie na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego przy ręcznym lub zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, przy pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych, a także w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego, na stanowiskach określonych w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw gospodarki złożami kopalin.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 czerwca 2019 r. sygn. I UK 95/18 Z ustawowej definicji pracy górniczej jasno wynika, że w rozumieniu powołanego przepisu nie każda praca na odkrywce w kopalni węgla brunatnego jest pracą górniczą, nawet jeżeli została wymieniona w załączniku nr 2 do rozporządzenia MPiPS z dnia 23 grudnia 1994 r., zawierającym wykaz stanowisk pracy, na których zatrudnienie na odkrywce w kopalniach węgla brunatnego uważa się za pracę górniczą. Praca wykonywana na stanowisku wymienionym w tym wykazie stanowi więc pracę górniczą uprawniającą do emerytury górniczej tylko wówczas, gdy odpowiada rodzajowi pracy określonemu w art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy emerytalno-rentowej (OSNAPiUS 2020 nr 6, poz. 61, str. 119, Legalis, www.sn.pl ).

Również w wyrokach: z dnia 12 maja 2010 r., I UK 30/10 oraz z dnia 28 kwietnia 2010 r., I UK 337/09, Sąd Najwyższy podkreślił, że nie każda praca w kopalni węgla brunatnego, która funkcjonalnie związana jest z eksploatacją odkrywki, jest pracą górniczą uprawniającą do emerytury górniczej.

Ustalając takie wymagania do nabycia prawa do emerytury górniczej ustawodawca uznał, że w celu uwzględnienia spornego okresu pracy do okresu, od którego zależy nabycie prawa do emerytury górniczej, konieczne jest zatrudnienie przy pracach bezpośrednio łączących się z procesami wydobywana kopalin, w tym pozyskiwania siarki lub węgla brunatnego na odkrywce, a więc zatrudnienie przy pracach ściśle górniczych, do których zaliczają się roboty górnicze przy urabianiu i ładowaniu, roboty transportowe przy przewozie nadkładu i złoża, prace miernicze oraz bieżące prace konserwacyjne utrzymujące sprawność techniczną agregatów i urządzeń wydobywczych na stanowiskach wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia z dnia 23 grudnia 1994 r.

Mając zatem na uwadze powyższe wskazania oraz materiał dowodowy zebrany w sprawie, Sąd odwoławczy podzielił stanowisko pozwanego i uznał, że praca odwołującego w spornym okresie wskazanym w apelacji, wbrew uznaniu Sądu Okręgowego, nie pozwolił na ustalenie, iż charakter jej odpowiada pracy określonej w art.50 c ust. 1 pkt 4 ustawy emerytalnej.

Z dokumentów znajdujących się w aktach osobowych wynika, że we wskazanym okresie spornym z dniem 15 marca 1989r. odwołujący objął stanowisko ślusarza, na oddziale (...) tj. Oddział (...)na którym pracował aż do dnia 1 czerwca 1995r., wówczas to odwołujący objął stanowisko operatora maszyn budowlanych i sprzętu technologicznego, nadal pracując na oddziale (...) (k.32 akt osobowych). Następnie 1 grudnia 1998r. odwołującemu przydzielono stanowisko operatora maszyn budowlanych – kierowcy (k. 47 akt osobowych), z dniem 1 sierpnia 2001r. stanowisko starszego operatora maszyn budowlanych - kierowca (k.59 akt osobowych)

Zgodnie z angażem z 1 sierpnia 2009r. odwołujący objął stanowisko starszego operatora sprzętu technologicznego – kierowca na odkrywce (k.81 akt osobowych). od 1 kwietnia 2014r do 28 lutego 2015r. pełnił obowiązki starszego operatora sprzętu technologicznego – kierowcy.

Przywołana dokumentacja nie potwierdza okoliczności świadczenia pracy odwołującego na stanowiskach zawartych w świadectwie wykonywania pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą, wystawionym przez (...) Sp. z o.o., w którym wskazano, że od początku zatrudnienia do 31 maja 1995r., odwołujący zatrudniony był na stanowisku rzemieślnicy i inni robotnicy zatrudnieni stale na odkrywce przy wykonywaniu bieżących robót montażowych, konserwacyjnych i remontowych, ślusarze spawacze, elektrycy mechanicy, monterzy wulkanizatorzy, automatycy, cieśle (zał. 2 pkt. 32).

Dokumentacja akt osobowych nie poświadczyła także informacji zawartych w świadectwie wykonywania pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą, dotyczącą okresu od 1 czerwca 1995r. do 28 lutego 2009r., gdzie podano, że odwołujący pracował jako operator sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce (zał. 2 pkt 22), a w pozostałym spornym okresie, począwszy od 1 marca 2009r. że odwołujący świadczył pracę jako operator spycharek i maszyn wieloczynościowych na odkrywce ( zał. 3 III pkt 4).

Należy przy tym podkreślić, że o uznaniu pracy za pracę górniczą w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach nie decyduje treść tych dokumentów, ale charakter czynności faktycznie wykonywanych przez pracownika. W konsekwencji ani rozporządzenie wykonawcze do ustawy, ani tym bardziej wewnętrzne zarządzenia pracodawcy, nie mogą przyznawać ubezpieczonym większych uprawnień, niż uczynił to ustawodawca. Przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS stanowią pozycję wyjściową do oceny zasadności roszczeń emerytalnych wnioskodawcy. O uznaniu zatrudnienia za pracę górniczą przesądza nie nazwa stanowiska, użyta w wydanym przez pracodawcę świadectwie pracy w szczególnych warunkach, odpowiadająca nomenklaturze zawartej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 r., lecz pozytywna weryfikacja dokumentu pod względem zgodności rzeczywiście wykonywanej przez pracownika pracy z ustawowymi wymaganiami (wyroki Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 1998 r., II UKN 570/97, OSNAPiUS 1999 nr 6, poz. 213 i z dnia 22 marca 2001 r., II UKN 263/00, OSNAPiUS 2002 nr 22, poz. 553).

Zatem punktem wyjścia do dalszych rozważań jest zakres faktycznych obowiązków odwołującego, jaki został ustalony przez Sąd Okręgowy.

Z przedmiotowych ustaleń, wynika natomiast, że praca odwołującego na stanowisku ślusarz, sprowadzała się do pomocy spawaczom przy różnych pracach związanych z odwodnieniem odkrywki jak: skręcanie rur, zakładanie pomp bibo, budowa rurociągów (zeznania świadka R. S., k.17v i odwołującego, k. 18v- 19). Wnioskodawca zajmował się przebudową pompowni spongowych, utrzymaniem ich, wymianą agregatów, wymianą węży (zeznania świadka M. Ć., k.18).

Następnie obejmując stanowiska operatora maszyn budowlanych i sprzętu technologicznego, operatora maszyn budowlanych – kierowcy, starszego operatora maszyn budowlanych – kierowcy, starszego operatora sprzętu technologicznego – kierowcy na odkrywce, odwołujący pracował głównie jako operator spycharki (zeznania świadków R. S., k.17v, świadka M. O., k.18, świadka M. Ć., k.18, zeznania odwołującego, k. 18v-19) zajmował się odwodnieniem terenu, odwodnieniem maszyn podstawowych. Praca ta polegała na wyrównywaniu terenu pod maszyną podstawową, tworzeniu rowów w celu odprowadzenia wody spod maszyny (zeznania świadka R. S., k.17v). Jako operator spycharki pracował przy przygotowaniu powierzchni pod pompownie, przepompownie (zeznania świadka M. O., k.18, zeznania świadka M. Ć., k.18), utrzymaniu dróg dojazdowych do pompowni, wciąganiu rur po budowę rurociągów, współpracy ze spawaczami przy spawaniu rurociągów i kolektorów (zeznania świadka M. Ć., k.18). Gdy zachodziła taka potrzeba kierował ciągnikiem którym przeciągał agregat (zeznania odwołującego, k. 18v-19).

Nieprawidłowo Sąd pierwszej instancji uznał, że czynności wykonywane przez odwołującego, miały charakter prac zaliczanych do pracy górniczej, zgodnie z art. 50 c ust. 1 pkt. 4 ustawy emerytalnej,

Sąd Apelacyjny zauważa bowiem, że skarżący nie urabiał ręcznie lub mechanicznie nadkładu i złoża, nie ładował i nie przewoził nadkładu i złoża, nie dokonywał pomiarów w zakresie miernictwa górniczego oraz nie zajmował się bieżącą konserwacją agregatów i urządzeń wydobywczych. Pojęcie bieżącej konserwacji wymaga, aby były to prace mające ścisły związek z konserwacją agregatów i urządzeń o charakterze wydobywczym. Tymczasem ubezpieczony, co potwierdza zebrany w sprawie materiał dowodowy, na stanowisku ślusarza, zajmował się urządzeniami odwodnieniowymi pompowni, rurociągów, wstawianiu pomp bibo. Urządzenia te nie są maszynami wydobywczymi. Nie jest to zatem praca na odkrywce, bezpośrednio przy urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, przy pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych.

Również czynności wykonywane przez M. B. jako operatora spycharki nie kwalifikują się do prac górniczych, w rozumieniu art. 50 c ust. 1 pkt 4 ustawy emerytalnej, gdyż obowiązki odwołującego polegały między innymi na: wyrównywaniu terenu pod koparką, kopaniu rowów odwadniających w celu odprowadzenia wód gruntowych ze skarpy, przebudowie pompowni, czy też przygotowywaniu terenu pod rurociąg. Charakter tych prac nie odpowiadał istocie pracy określonej art. 50c ust.1 pkt 4 ustawy emerytalnej, nie mógł zatem doprowadzić do ziszczenia się przesłanki pracy górniczej. Wbrew twierdzeniom Sądu Okręgowego nie można przyjąć, aby czynności odwołującego wykonywane spycharką, jako maszyną pomocniczą uznać za prace górniczą , z tego powodu, że : jest to maszyna pomocnicza, praca była wykonywana na odkrywce, a stanowisko operator sprzętu pomocniczego i technologicznego na odkrywce jest wymienione w załączniku nr 2 powołanego rozporządzenia MPiPS z dnia 23.12.1994r.

Decydującego znaczenia nie można bowiem przypisać nazwie stanowiska, jeżeli nie wiąże się z nim rzeczywiste wykonywanie pracy górniczej, czyli tej określonej w ustawie. Przepis wykonawczy rozporządzenia nie definiuje pracy górniczej i dlatego jego wykładnia nie może zmieniać ani rozszerzać ustawowej definicji pracy górniczej. Wskazał to wielokrotnie Sąd Najwyższy podkreślając, że nie każda praca, która funkcjonalnie łączy się z eksploatacją odkrywki w kopalni węgla brunatnego jest pracą górniczą w rozumieniu ustawy emerytalnej. O rozumieniu pracy górniczej decyduje ustawa, zaś analizy i kwalifikacji takiej pracy nie można rozpoczynać i prowadzić przyjmując za nadrzędny przepis wykonawczy do ustawy, czyli zapis z pkt 6 załącznika nr 2 do rozporządzenia z 1994 r. (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 kwietnia 2010 r., I UK 337/09).

Podobnie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12.05.2010 r., I UK 30/10, także podkreślając, iż nie każda praca w kopalni węgla brunatnego, która funkcjonalnie związana jest z eksploatacją odkrywki, jest pracą górniczą uprawniającą do emerytury górniczej. To, co stanowi pracę górniczą uprawniającą do emerytury górniczej, określa ustawa. Analiza pracy górniczej powinna koncentrować się na jej ustawowych warunkach (pojęciu tej pracy), a nie na samej nazwie zajmowanego stanowiska. Natomiast punktem wyjścia w ocenie pracy górniczej nie może być przepis wykonawczy do ustawy, gdyż określa on właśnie jedynie nazwę stanowiska. Sama nazwa stanowiska nie ma znaczenia, jeżeli nie wiąże się z nim rzeczywiste wykonywanie pracy górniczej, czyli tej określonej w ustawie. Przepis wykonawczy rozporządzenia nie definiuje pracy górniczej i dlatego jego wykładnia nie może zmieniać ani rozszerzać ustawowej definicji pracy górniczej.

Powyższe stanowisko jest w pełni aktualne i potwierdza je ostatnie orzecznictwo Sądu Najwyższego. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 maja 2019r sygn. akt I UK 53/18 (LEX nr 2684862) nie wszystkie czynności pracowników zatrudnionych w kopalni węgla brunatnego mogą być kwalifikowane jako praca górnicza, nawet wówczas, gdy są wykonywane na odkrywce. Dodatkowo należy zauważyć, że rozporządzenie z 1994 r. zostało wydane na podstawie delegacji z art. 5 ust. 5 i art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (Dz.U. Nr 5, poz. 32 ze zm.), uprawniającej Ministra Pracy i Polityki Socjalnej do określenia stanowisk pracy, między innymi w kopalniach węgla brunatnego, na których zatrudnienie uważa się za pracę górniczą uprawniającą do emerytury górniczej. Rozporządzenie to zachowało moc na podstawie art. 194 ustawy emerytalnej wyłącznie w zakresie, w jakim jego przepisy nie są sprzeczne z przepisami tej ustawy. Oznacza to, że § 2 rozporządzenia - w zakresie, w jakim uznaje za pracę górniczą w kopalniach węgla brunatnego okresy zatrudnienia na stanowiskach wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia - utracił moc (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 stycznia 2018 r., I UK 528/16, LEX nr 2449305). Zatem o uznaniu pracy za pracę górniczą w rozumieniu art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy emerytalnej nie może decydować ani rozporządzenie wykonawcze, ani tym bardziej wewnętrzne zarządzenie pracodawcy lub protokół komisji weryfikacyjnej kwalifikujący określone zatrudnienie jako pracę górniczą i wystawione na jego podstawie świadectwo wykonywania takiej pracy, ale rodzaj faktycznie wykonywanej pracy odpowiadający wymaganiom ustawowym. Wymienione akty i dokumenty nie mogą bowiem przyznawać ubezpieczonym większych uprawnień niż uczynił to ustawodawca (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 28 kwietnia 2010 r., I UK 337/10, LEX nr 601991; z dnia 28 kwietnia 2010 r., I UK 339/09, LEX nr 607444).

W powołanym wyżej wyroku Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2019 r. I UK 53/18 podkreślono, że sprzęt pomocniczy nie podlega zaliczeniu do sprzętu wydobywczego w kopalni węgla brunatnego. Należy bowiem podkreślić, że maszyny pomocnicze nie są urządzeniami, za pomocą których następuje wydobycie węgla brunatnego. To, że urabianie węgla i zbieranie nadkładu przez koparki wielonaczyniowe bez maszyn pomocniczych nie jest możliwe, nie może samoczynnie prowadzić do wniosku, że wnioskodawca, jako operator spycharki, wykonywał pracę górniczą określoną w przepisie art. 50 c ust. pkt 4 ustawy emerytalnej.

Podobnie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 stycznia 2018 r., I UK 529/16 stwierdził wprost, że koparki jednonaczyniowe i spycharki nie są maszynami wydobywczymi w kopalni węgla brunatnego, ale maszynami pomocniczymi, co wyklucza przyjęcie, że wydobycie węgla brunatnego odbywa się za pomocą koparek jednonaczyniowych i spycharek, które ze swojej natury technicznej są maszynami budowlanymi, przeto nie są przeznaczone do bezpośredniego wydobywania węgla brunatnego. W konsekwencji sprzęt pomocniczy nie podlega zaliczeniu do sprzętu wydobywczego w kopalni węgla brunatnego (zob. też wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 28 kwietnia 2010 r., I UK 339/09, z dnia 5 maja 2011 r., I UK 395/10, z dnia 23 października 2013 r., I UK 128/13, z dnia 16 stycznia 2014 r., I UK 307/13, czy z dnia 29 listopada 2017 r., I UK 181/17).

W konsekwencji, wobec uznania, że sporny okres od 15 marca 1989r. do 28 lutego 2015r. nie jest pracą górniczą, ubezpieczony nie spełnił warunku 25 lat pracy górniczej lub równorzędnej, który jest niezbędny do nabycia prawa do emerytury górniczej.

W związku z powyższym Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 1 i oddalił odwołanie, o czym orzekł w punkcie 1 wyroku.

Konsekwencją powyższego była zmiana zaskarżonego wyroku w punkcie 2 i zasądzenie od odwołującego na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego za postępowanie przed Sądem I instancji, o których orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. i zw. § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804), (pkt.2 wyroku).

W punkcie 3. wyroku Sąd Apelacyjny zasądził od odwołującego na rzecz pozwanego zwrot kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym, o których orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. i § 10 ust. 1 pkt 2 i § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia.

Przemysław Horak