Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2025 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Marta Sawińska

Protokolant: Emilia Wielgus

po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2025 r. w Poznaniu na posiedzeniu niejawnym

sprawy A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P.

o przeniesienie odpowiedzialności za zaległe składki na członka zarządu

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P.

od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 12 kwietnia 2024 r. sygn. akt VII U 1217/22

1.  zmienia zaskarżony wyrok i oddala odwołanie,

2.  zasądza od A. K. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. kwotę 1800 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas po upływie tygodnia od doręczenia odpisu orzeczenia zobowiązanemu do zapłaty do dnia zapłaty – tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

3.  zasądza od A. K. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. kwotę 1350 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o kosztach do dnia zapłaty - tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

sędzia Marta Sawińska

UZASADNIENIE

Decyzją z 19 maja 2022 r., znak: (...) - (...)p-JS- (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P., działając na podstawie przepisów art. 53 § 1, § 3 i § 4, art. 55, art. 56 § 1, art. 107 § 1 i § 2 pkt 2 i 4, art. 108 § 1, art. 109 § 2 pkt 1, art. 116, art. 118 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 zne zm.) w związku z art. 23 ust. 1, art. 31, art. 32 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 423 ze zm.) stwierdził, że A. K. (1) jako prezes zarządu spółki ART. (...).A sp. z o.o. odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie ze spółką za zaległości spółki powstałe wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. w łącznej kwocie 7.201,64 zł.

Na powyższą należność składają się należności z tytułu nieopłaconych składek na:

1. ubezpieczenia społeczne w łącznej kwocie 5 932,68,13 zł za okres:

FUS	Okres	Niedopłata	Odsetki na dzień 19.05.2022 r.	Koszty egzekucyjne
1	2016-12	293,88 zł	128,00 zł	58,80 zł
2	2017-01	317,70 zł	136,00 zł	0,00 zł
3	2017-02	317,70 zł	134,00 zł	0,00 zł
4	2017-03	317,70 zł	132,00 zł	79,00 zł
5	2017-04	317,70 zł	130,00 zł	0,00 zł
6	2017-05	317,70 zł	128,00 zł	0,00 zł
7	2017-06	317,70 zł	125,00 zł	0,00 zł
8	2017-07	317,70 zł	123,00 zł	19,40 zł
9	2017-08	317,70 zł	121,00 zł	38,50 zł
10	2017-09	317,70 zł	119,00 zł	0,00 zł
11	2017-10	317,70 zł	117,00 zł	9,70 zł
12	2017-11	317,70 zł	115,00 zł	0,00 zł
13	2017-12	317,70 zł	113,00 zł	0,00 zł
	razem	4 106,28 zł	1 621,00 zł	205,40 zł

2. ubezpieczenie zdrowotne w łącznej kwocie 1 277,96 zł za okres:

FUS	Okres	Niedopłata	Odsetki na dzień 19.05.2022 r.	Koszty egzekucyjne
1	2016-12	71,84 zł	31,00 zł	14,40 zł
2	2017-01	77,66 zł	33,00 zł	0,00 zł
3	2017-02	77,66 zł	33,00 zł	0,00 zł
4	2017-03	77,66 zł	32,00 zł	19,30 zł
5	2017-04	77,66 zł	32,00 zł	0,00 zł
6	2017-05	77,66 zł	31,00 zł	0,00 zł
7	2017-06	77,66 zł	31,00 zł	0,00 zł
8	2017-07	77,66 zł	0,00 zł	5,60 zł
9	2017-08	77,66 zł	0,00 zł	9,50 zł
10	2017-09	77,66 zł	0,00 zł	0,00 zł
11	2017-10	77,66 zł	0,00 zł	2,40 zł
12	2017-11	77,66 zł	0,00 zł	0,00 zł
13	2017-12	77,66 zł	0,00 zł	0,00 zł
	razem	1 003,76 zł	223,00 zł	51,20 zł

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że w okresie swojej działalności spółka nie dopełniła obowiązku opłacania składek, co spowodowało powstanie zadłużenia z tytułu nieopłaconych składek na:

- ubezpieczenia społeczne za okres (...)w kwocie 64 023,21 zł plus odsetki, koszty upomnienia i koszty egzekucyjne,

- ubezpieczenie zdrowotne za okres (...) w kwocie 20 333,51 zł plus odsetki, koszty upomnienia i koszty egzekucyjne,

- Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres (...) w kwocie 4 582,60 zł plus odsetki, koszty upomnienia i koszty egzekucyjne.

Zgodnie z danymi ujawnionymi w KRS prezesem zarządu spółki od 29 kwietnia 2003 r. jest A. K. (2). Prowadzone wobec spółki postępowanie egzekucyjne nie doprowadziło do spłaty zadłużenia spółki.

Organ rentowy stwierdził, że zaistniały przesłanki uzasadniające przeniesienie na A. K. odpowiedzialności za zobowiązania ART. (...).A sp. z o.o., ponieważ:

- egzekucja wobec spółki okazała się nieskuteczna (ostatnie wpłaty w toku egzekucji zostały dokonane 15 styczniu 2013 r.),

- A. K. (1) pełniła funkcję członka zarządu w okresie, kiedy powstało wymienione w sentencji decyzji zadłużenie,

- A. K. (1) nie zgłosiła wniosku o ogłoszenie upadłości, pomimo tego, że spółka nie regulowała swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych,

- A. K. (1) nie wskazała mienia, z którego możliwe byłoby zaspokojenie zobowiązań w znacznej części.

Odwołanie od ww. decyzji złożyła A. K. (1), wnosząc o jej uchylenie.

Odwołująca wskazała, że spółka posiada mienie, z którego można zaspokoić roszczenia organu rentowego. Mienie znajduje się w lokalu, będącym w posiadaniu podmiotu, któremu spółka (...) S.A. bezprawnie udostępniła do korzystania mienie (...).A sp. z o.o. Ponadto odwołująca wskazała, że w czasie pełnienia przez nią funkcji członka zarządu spółki nie było podstaw do wystąpienia z wnioskiem o ogłoszenie upadłości lub wszczęcie postępowania układowego oraz że nie istnieje związek przyczynowy pomiędzy sposobem sprawowania przez nią funkcji, a zadłużeniem wobec ZUS.

Wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2024 r., (sygn. VII U 1217/22), Sąd Okręgowy w Poznaniu zmienił zaskarżoną decyzję i stwierdził, że A. K. (1) jako prezes zarządu ART. (...).A sp. z o.o. nie odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie ze spółką za zaległości spółki wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne w łącznej kwocie 7.210,64 zł.

Podstawą rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego były następujące ustalenia faktyczne i prawne:

(...).A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. została zawiązana aktem notarialnym w dniu 11 grudnia 2002 r. i w dniu 29 kwietnia 2003 r. zarejestrowana w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...). Kapitał zakładowy spółki wynosi 57.000 zł. Wspólnikami spółki od momentu jest powstania zostali: A. K. (1) (posiadająca 58 udziałów o łącznej wysokości 29.000 zł) oraz spółka Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. (posiadająca 56 udziałów o łącznej wysokości 28.000 zł).

Spółkę reprezentował zarząd, przy czym wymagane było w przypadku zarządu wieloosobowego współdziałanie dwóch członków zarządu lub jednego członka zarządu łącznie z prokurentem. Przedmiotem działalności spółki (...).A sp. z o.o. było m.in. zgodnie z danymi z KRS prowadzenie placówek gastronomicznych.

(...).A sp. z o.o. prowadziła działalność gospodarczą (lokal (...)) w P. przy Al. (...). Nieruchomość stanowiła własność spółki (...) S.A. Lokal był wynajmowany początkowo przez Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o., a od 30 stycznia 2005 r. przez Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. Z kolei (...).A sp. z o.o. podnajmowała od najemcy powyższy lokal. (...).A sp. z o.o. zalegała z zapłatą czynszu podnajmu.

Za rok 2012 spółka (...).A sp. z o.o. odnotowała stratę w wysokości 25.192,60 zł. (...) sp. z o.o., a (...).A sp. z o.o. zaistniał spór co do tego, czy umowa podnajmu została skutecznie wypowiedziana.

W dniu 20 sierpnia 2013 r. przedstawiciele Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. zajęli lokal podnajmowany przez (...).A sp. z o.o. wraz z jego wyposażeniem. Przedmiotowy lokal jest obecnie podnajmowany innemu podmiotowi.

Postanowieniem z dnia 31 marca 2014 r., sygn. (...) Prokuratura Rejonowa P. w P. umorzyła śledztwo w sprawie włamania do lokalu Alibi przy Al. (...), a następnie dokonania z jego wnętrza zaboru w celu przywłaszczenia elementów jego wyposażenia w wyniku czego powstały straty w wysokości 250.000 zł na szkodę A. K. i (...).A sp. z o.o. wobec stwierdzenia, iż czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z 3 grudnia 2014 r., sygn. (...) Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Poznań-Stare Miasto w P. nakazał pozwanemu (...).A sp. z o.o., aby zapłacił Przedsiębiorstwu (...) sp. z o.o. kwotę 73.951,80 zł wraz z odsetkami.

Od 2013 r. (...).A sp. z o.o. całkowicie zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka składała sprawozdania finansowe w KRS do 2013 r.

Przeciwko spółce w związku z powstałymi zaległościami z tytułu składek toczyły się postępowania egzekucyjne. Ostatnia wpłata w toku egzekucji miała miejsce w dniu 15 stycznia 2013r. (k. 36 akt ZUS).

(...).A sp. z o.o. nie jest właścicielem nieruchomości, ruchomości oraz nie posiada praw majątkowych, z których można prowadzić skuteczną egzekucję. Spółka od 2013r. nie posiada płynności finansowej, nie ma żadnych źródeł finansowania, ani zdolności regulowania zobowiązań.

A. K. (1) nie złożyła wniosku o ogłoszenie upadłości spółki (...).A sp. z o.o.

Odwołująca A. K. (1) reprezentowała spółkę jako prezes zarządu do 2014 r.

Po zajęciu lokalu, w którym była prowadzona działalność przez spółkę pogorszył się stan psychiczny odwołującej. Z tego powodu od 4 listopada 2013 r. do 1 października 2014 r. odwołująca była niezdolna do pracy.

W dniu 11 grudnia 2017 r. odwołująca A. K. (1) działając jako prezes zarządu spółki (...).A sp. z o.o. wystąpiła do Sądu Okręgowego w Poznaniu z pozwem przeciwko Przedsiębiorstwu (...) sp. z o.o. o zapłatę kwoty 782.448,20 zł oraz o zwolnienie od kosztów sądowych, powołując się na tragiczną sytuację finansową spółki i pozbawienie z dniem 20 sierpnia 2013 r. możliwości prowadzenia działalności gospodarczej. Zarządzeniem z dnia 19 kwietnia 2018 r., sygn. (...) pozew został zwrócony, na co powódka złożyła w imieniu spółki (...).A sp. z o.o. w dniu 21 maja 2018 r. zażalenie.

Postanowieniem z dnia 24 maja 2018 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu oddalił zażalenie spółki (...).A sp. z o.o. na zarządzenie o zwrocie pozwu.

Odwołująca A. K. (1) nadal widnieje w KRS jako prezes zarządu spółki (...).A sp. z o.o.

Płatnik składek (...).A sp. z o.o. nie dopełnił obowiązku opłacania należności wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, co spowodowało powstanie zadłużenia z tytułu składek na:

- ubezpieczenia społeczne za okres (...)w kwocie 64 023,21 zł plus odsetki, koszty upomnienia i koszty egzekucyjne,

- ubezpieczenie zdrowotne za okres (...) w kwocie 20 333,51 zł plus odsetki, koszty upomnienia i koszty egzekucyjne,

- Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres (...) w kwocie 4 582,60 zł plus odsetki, koszty upomnienia i koszty egzekucyjne.

Od grudnia 2016 r. do grudnia 2017 r. do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia w spółce (...).A sp. z o.o. byli zgłoszeni: odwołująca i księgowy P. P. (1), przy czym dokumenty zgłoszeniowe i rozliczeniowe składał wyłącznie P. P. (1). Należności z tytułu składek za okres od grudnia 2016 r. do grudnia 2017 r. dotyczyły wyłącznie jego osoby. Za odwołującą P. P. (1) składał dokumenty rozliczeniowe wskazujące na zerową podstawę wymiaru składek, z uwagi na brak kontaktu z odwołującą w tym czasie (k. 63, 86).

P. P. (1) miał świadomość, że spółka nie prowadzi działalności i w okresie od grudnia 2016 r. do grudnia 2017 r. (jak i wcześniej, po sierpniu 2013 r.) nie świadczył pracy na rzecz spółki. Nie otrzymywał też wynagrodzenia za pracę. Wiedział, że mienie spółki zostało zajęte, a spółka nie posiada lokalu. W sposób dorozumiany umowa pracy wygasła. Wymieniony pomimo tego składał natomiast dokumenty rozliczeniowe do ZUS, kierując się swoim interesem w związku z nabywanym prawem do świadczenia emerytalnego. Ponadto P. P. (1) wiedział się, że na jego koncie w ZUS widnieją zerowe kwoty składek.

Odwołująca od grudnia 2016 r. do grudnia 2017 r. i wcześniej po ustaniu działalności nie kontaktowała się z P. P. (1) z uwagi na upływ dłuższego okresu od sierpnia 2013 r. to jest od momentu kiedy spółka przestała faktycznie prowadzić działalność była przekonana o wygaśnięciu stosunku pracy, który przecież nie był realizowany. Odwołująca pozostawała w przekonaniu, że P. P. (1) dokonał wyrejestrowania z ubezpieczeń społecznych.

Postanowieniem z dnia 3 października 2020 r. Dyrektor ZUS I Oddział w P. umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzane wobec (...).A sp. z o.o. na podstawie tytułów wykonawczych o nr: (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), RB- (...). Powyższe tytuły wykonawcze obejmowały m.in. należności dotyczących spornych okresów. W uzasadnieniu postanowienia organ egzekucyjny wskazał, że Dyrektor I Oddziału ZUS w P. i Naczelnik Urzędu Skarbowego P. nie ustalili żadnych składników majątkowych do których można skierować skuteczną egzekucję. Spółka nie posiada nieruchomości, ruchomości oraz rachunków bankowych. Prowadzone postepowanie egzekucyjne jest bezskuteczne, a dalsze jego prowadzenie spowodowałoby jedynie wzrost kosztów.

Ponadto postanowieniem z dnia 20 grudnia 2016 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, sygn.(...) na podstawie art. 824 § 1 pkt. 3 k.p.c. umorzył postępowanie egzekucyjne toczące się przeciwko spółce (...).A sp. z o.o. z wniosku wierzyciela Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. w całości, wskazując, że dłużnik nie posiada majątku podlegającego egzekucji, wystarczającego na zaspokojenie roszczeń wierzyciela.

Pismem z dnia 16 marca 2022 r. pozwany organ rentowy poinformował odwołującą o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie przeniesienia odpowiedzialności za zobowiązania (...).A sp. z o.o. z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Pismem z dnia 12 kwietnia 2022 r. pozwany organ rentowy poinformował odwołującą o zakończeniu postępowania wyjaśniającego.

W dniu 19 maja 2022 r. pozwany organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję.

W tak ustalonym stanie faktycznym (bezspornym) Sąd Okręgowy wskazał, że okolicznością sporną w niniejszej sprawie było ustalenie, czy A. K. (1) jako prezes zarządu spółki (...).A sp. z o.o. odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie ze spółką za zaległości tej spółki powstałe wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

Następnie zacytował treść art. 116 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (w brzmieniu obowiązującym w okresie, z którego pochodzą sporne należności). Przytoczył też orzecznictwo w tym uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 4 czerwca 2008r., sygn. II UZP 3/08, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 15.09.2016 r., sygn. III AUa 133/16 oraz wyrok z dnia 8 listopada 2023 r., I (...) Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Podał ponadto że jak wynika z przepisu art. 116 Ordynacji podatkowej, warunkiem odpowiedzialności członka zarządu za zaległości składkowe spółki jest by zaległości powstały w czasie pełnienia obowiązków przez członka zarządu; wymagane jest wykazanie przez ZUS, że egzekucja wobec spółki okazała się bezskuteczna oraz ustalenie, że nie zaistniały żadne okoliczności zwalniające od odpowiedzialności.

Zaznaczył, że w przedmiotowej sprawie fakt bezskuteczności egzekucji przeciwko spółce stanowił okoliczność bezsporną. Bezskuteczność egzekucji została stwierdzona w postępowaniu egzekucyjnym, jakie toczyło się z inicjatywy pozwanego w przedmiocie należności z tytułu składek. Postępowanie egzekucyjne obejmujące należności dotyczące spornego okresu zostało umorzone, z uwagi na bezskuteczność egzekucji.

Nie ulegało także wątpliwości, że odwołująca w spornym okresie formalnie pełniła funkcję prezesa zarządu spółki (...).A sp. z o.o.

Sąd I instancji podkreślił, iż miał jednocześnie na uwadze, że w stosunku do spółki nie wydawano wcześniej decyzji dotyczącej wysokości zaległości.

W tej sytuacji należało uznać, że kwestia ta może być badana w postępowaniu. W niniejszej sprawie istotne było bowiem, że składki objęte zaskarżoną decyzją nie powinny zostać naliczone. Ze zgromadzonych dowodów wynikało bowiem jednoznacznie, że do powstania zaległości doszło z powodu składania przez P. P. (1) deklaracji rozliczeniowych (dotyczących jego osoby), w których wykazywał on podstawy wymiaru składek w związku z zatrudnieniem w spółce (...).A sp. z o.o., pomimo tego, że spółka nie prowadziła już działalności, a P. P. (1) nie świadczył pracy i nie otrzymywał wynagrodzenia za pracę. P. P. (1) nie uzyskał przychodu, który stanowiłby podstawę wymiaru składek. Powyższe skutkowało bezpodstawnym naliczeniem składek, co odbywało się bez wiedzy odwołującej, która pozostawała w przekonaniu, że P. P. (1) został wyrejestrowany z ubezpieczeń. P. P. (1) składał dokumenty rozliczeniowe wyłącznie we własnym interesie.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12 (zastrzeżenia nie mają znaczenia w sprawie). Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3 (zastrzeżenia nie mają znaczenia w sprawie).

Art. 4 pkt 9 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych jako przychód definiuje przychody w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia m.in. w ramach stosunku pracy.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W dalszej części uzasadnienia Sąd Okręgowy wskazał, że podziela pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z dnia 11 maja 2022 r., (...) 187/21, zgodnie z którym niewypłacone pracownikowi wynagrodzenie za pracę nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, gdyż nie jest prawnie możliwe uwzględnianie w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników jakichkolwiek należności, które nie stały się przychodem ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten zaś powstaje dopiero w momencie rzeczywistego otrzymania lub postawienia go do dyspozycji pracownika, stąd przy ustalaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne istotne jest czy powstał przychód z tytułu stosunku pracy, a więc czy nastąpiła wypłata należności lub jej postawienie do dyspozycji ubezpieczonego. W niniejszej sprawie dodatkowo w ogóle nie można mówić o należnościach należnych pracownikowi, bowiem w istocie składane deklaracje, na podstawie których organ dokonał wyliczenia należności nie odpowiadały prawdzie.

Na gruncie niniejszej sprawy P. P. (1) niezasadnie wykazywał zatem podstawę wymiaru składek od wynagrodzenia, które nie było mu wypłacane.

Drugorzędną kwestią było to, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynikało ponadto, że spółka nie prowadziła działalności, co potwierdza nawet treść dokumentów znajdujących się w sprawie (...)

Zajęcie odmiennego stanowiska byłoby – w świetle zgromadzonego w sprawie materiału – niesłuszne i krzywdzące dla odwołującej.

A. K. (1) nie kontaktowała się co prawda z P. P. (1) i nie dopilnowała jako prezes zarządu spółki (...).A sp. z o.o. kwestii formalnego rozwiązania stosunku pracy z P. P. (1) i nie poleciła mu wyrejestrowania z ubezpieczeń. Należało mieć jednak na uwadze, że stan psychiczny odwołującej związany z zaprzestaniem prowadzenia działalności przez spółkę i pozbawieniem jej środków do życia uniemożliwiał jej regularne wykonywanie aktywności zawodowej, w tym prowadzenie spraw spółki, a nadto że upływ czasu jaki miał miejsce od zajęcia lokalu w którym prowadziła działalność spółka i faktycznego zaprzestania działalności był tak długi, że nie budzi żadnej wątpliwości, że stosunek zatrudnienia z P. P. (1) nie był kontynuowany.

Za niezasadne Sąd I instancji uznał natomiast argumenty odwołującej dotyczące posiadania przez spółkę mienia, z którego egzekucja umożliwiłaby pozwanemu zaspokojenie zaległości składkowych spółki w znacznej części.

W przepisie art. 116 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej chodzi tylko o takie mienie, z którego egzekucja będzie faktycznie możliwa i skutecznie zaspokoi wierzytelności. Sam fakt, że spółka kiedyś posiadała ruchomości nie umożliwił przyjęcia, że odwołująca wskazała mienie spółki, z którego egzekucja umożliwiłaby zaspokojenie zaległości w znacznej części. Ruchomości, na które powoływała się odwołująca nie znajdowały się w posiadaniu spółki od 2013 r. Ich odzyskanie przez spółkę na drodze postępowania karnego, jak i cywilnego okazało się nieskuteczne. Odwołująca nie wykazała zatem, że w czasie gdy powstały pierwsze zaległości objęte zaskarżoną decyzją, spółka posiadała konkretny, egzekwowalny majątek, o wartości pozwalającej na zaspokojenie zaległości spółki w znacznej części.

Podsumowując, biorąc pod uwagę, że brak było podstaw do naliczenia składek objętych zaskarżoną decyzją Sąd I instancji doszedł do wniosku, że organ rentowy niezasadnie przeniósł na odwołującą jako prezesa zarządu spółki (...)odpowiedzialność za zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i na ubezpieczenie zdrowotne za okres od grudnia 2016 r. do grudnia 2017 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd I instancji na podstawie cytowanych przepisów i art. 477 ^{( 14)} § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i stwierdził, że A. K. (1) jako prezes zarządu spółki (...) nie odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie ze spółką za zaległości wymienionej spółki powstałe wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. w łącznej kwocie 7.201,64 zł.

Apelację od powyższego wyroku złożył Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. zaskarżając go w całości.

Przedmiotowemu wyrokowi zarzucił:

1)  błąd w ustaleniach faktycznych stanowiących podstawę rozstrzygnięcia sprowadzający się do mylnego przyjęcia, iż Odwołująca A. K. (1) nie odpowiada za zaległości składkowe spółki (...). (...).A sp. z o.o. powstałe względem organu rentowego w okresie od grudnia 2016r. do grudnia 2017r., kiedy to odwołująca A. K. (1) pełniła funkcję prezesa zarządu ww. spółki; będący efektem

2)  naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. wskutek niewłaściwej oceny materiału dowodowego, w szczególności zeznań Odwołującej A. K. (rozprawa z 15 listopada 2022r. oraz z 29 sierpnia 2023r. i z 9 stycznia 2024r.) oraz świadka P. P. (1) (rozprawa z 10 listopada 2023r.), prowadzącej do poczynienia ustaleń opisanych w punkcie 1 powyżej, z uwagi na brak możliwości właściwego pełnienie funkcji prezesa zarządu przez A. K., jak i błędnego ustalenia nieistnienia zaległości w spornym okresie czasu po stronie spółki, co przełożyło się na brak możliwości przeniesienia odpowiedzialności za długi składkowe na odwołującą A. K., co doprowadziło do

3)  naruszenia prawa materialnego w postaci:

a)  art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej przez przyjęcie, iż Sąd w niniejszym postępowaniu posiada kompetencje do badania istnienia zaległości (w tym wysokości) należności składkowych spółki (...). (...).A sp. z o.o., co doprowadziło do błędnego uznania, iż takie zaległości nie istnieją,

b)  art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej przez błędne przyjęcie, iż brak istnienia zaległości składkowych spółki (...). (...).A sp. z o.o. uniemożliwia wydanie zaskarżonej decyzji o przeniesieniu odpowiedzialności za długi składkowe na odwołującą A. K..

c)  art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej przez przyjęcie, iż choroba występująca u odwołującej A. K. uniemożliwiała jej należyte pełnienie funkcji prezesa zarządu w ART. (...).A sp. z o.o. (rozwiązania umowy o pracę ze świadkiem P. P. (1) oraz złożenia rezygnacji z funkcji członka zarządu i na końcu wykreślenia spółki z rejestru) i tym samym nie pozwala przypisać jej odpowiedzialności za zaległości składkowe ww. spółki w okresie od grudnia 2016r. do grudnia 2017r.

Wskazując na powyższe zarzuty organ rentowy wniósł o zmianę wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu w zaskarżonej części i oddalenie odwołania A. K., ewentualnie o uchylenie spornego orzeczenia i przekazanie sprawy do Sądu I instancji celem jej ponownego rozpoznania. Dodatkowo wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych od odwołującej na rzecz organu rentowego za obie instancje.

W odpowiedzi na apelację organu rentowego odwołująca A. K. (1) wniosła o oddalenie apelacji w całości.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych okazała się zasadna i skutkowała zmianą zaskarżonego wyroku.

Wniesiony środek odwoławczy umożliwił kontrolę instancyjną postępowania prowadzonego przez Sąd I instancji. W konsekwencji dokonanych ustaleń, Sąd Apelacyjny stwierdził, że wyrok Sądu Okręgowego należało zmienić, a odwołanie A. K. oddalić.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, Sąd I instancji choć prawidłowo przeprowadził postępowanie dowodowe, to ze zgromadzonego materiału dowodowego wysnuł niewłaściwe wnioski.

W pierwszej kolejności podkreślić należy, że Sąd Apelacyjny nie podziela stanowiska Sądu I instancji, iż kwestią sporną w niniejszym postępowaniu było czy rzeczywiście spółka (...). (...).A sp. z o.o. posiadała zadłużenie z tytułu składek za okres od 12/2016 do 12/2017, które ostatecznie obciążało odwołującą jako członka ww. spółki. W tym zakresie należy podzielić natomiast stanowisko organu rentowego zawarte w odpowiedzi na apelację, iż w niniejszym postępowaniu odwołująca (a tym samym Sąd z urzędu) nie mogła kwestionować wysokości ustalonego zadłużenia spółki, gdyż przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie są wyłącznie kwestie związane z odpowiedzialnością osoby trzeciej, a celem – ocena legalności decyzji, o której mowa w art. 108 Ordynacji podatkowej.

W postępowaniu tym występują inne strony - płatnik nie jest stroną tego postępowania, choć przedmiotem odpowiedzialności osoby trzeciej jest obowiązek wykonania jego zobowiązania. W decyzji skierowanej przeciwko osobie trzeciej organ rentowy nie rozstrzyga kwestii związanych z ustaleniem istnienia obowiązku składkowego płatnika oraz wysokości zobowiązania z tego tytułu. Wcześniejsze ustalenia dotyczące kształtu odpowiedzialności płatnika są ostateczne. Innymi słowy, postępowanie administracyjne skierowane do osoby trzeciej dotyczy dochodzenia należnych składek, a nie ustalenia samej zaległości składkowej płatnika jej wysokości.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się natomiast do rozstrzygnięcia czy zaistniały przesłanki do przeniesienia odpowiedzialności za zobowiązania z tytułu nieopłaconych przez (...).A spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenia zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (za okres od 12/2016 do 12/2017) na prezesa zarządu spółki A. K. za okres, kiedy pełniła ona powyższą funkcję.

Zaakcentować należy, że odpowiedzialność członków zarządu spółki kapitałowej za jej zaległości składkowe reguluje w szczególności art. 116 § 1 ustawy o ordynacji podatkowej (dalej ustawa o.p.). W myśl właśnie art. 116 § 1 ww. ustawy, za zaległości podatkowe 9 i odpowiednio na mocy delegacji ustawowej – składkowe) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, spółki akcyjnej lub spółki akcyjnej w organizacji odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie jej zarządu, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się w całości lub w części bezskuteczna, a członek zarządu:

1)  nie wykazał, że:

a)  we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie zapobiegające ogłoszeniu upadłości (postępowanie układowe) albo

b)  niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości lub niewszczęcie postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości (postępowania układowego) nastąpiło bez jego winy;

2)  nie wskazuje mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części.

Ponadto § 2 cytowanego przepisu stanowi, że odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu, oraz zaległości wymienione w art. 52 powstałe w czasie pełnienia obowiązków członka zarządu.

Zgodnie z art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych do składek na ubezpieczenia społeczne mają odpowiednie zastosowanie enumeratywnie wymienione przepisy Ordynacji podatkowej. Stosownie natomiast do treści art. 32 cyt. ustawy do składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie: ich poboru, egzekucji, wymierzania odsetek za zwłokę i dodatkowej opłaty, przepisów karnych, dokonywania zabezpieczeń na wszystkich nieruchomościach, ruchomościach i prawach zbywalnych dłużnika oraz stosowania ulg i umorzeń stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne. Przy tym, do należności z tytułu składek stosuje się odpowiednio przepisy regulujące odpowiedzialność osób trzecich za zobowiązania podatkowe.

Zatem pozytywnymi przesłankami odpowiedzialności członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zobowiązania podatkowe są:

1.  istnienie zaległości podatkowej (składkowej),

2.  wykazanie bezskuteczności egzekucji przeciwko samej spółce,

3.  powstanie zobowiązania podatkowego (składkowego) w czasie pełnienia przez daną osobę obowiązków członka zarządu.

Na mocy art. 116 § 1 ustawy o.p. organ orzekający o odpowiedzialności podatkowej członka zarządu spółki kapitałowej ma obowiązek wykazać jedynie fakt sprawowania tej funkcji przez osobę, o odpowiedzialności której orzeka oraz okoliczność, że egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna; natomiast okoliczności uwalniające członka zarządu spółki od odpowiedzialności (zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości spółki, brak winy w niezgłoszeniu takiego wniosku, wskazanie mienia spółki, z którego egzekucja jest możliwa), mogą być badane tylko wówczas, gdy powoła się na nie osoba, której odpowiedzialności decyzja ma dotyczyć. Przy czym jak wskazuje się w orzecznictwie przepis art. 116 § 1 ustawy o.p. uzależnia odpowiedzialność członków zarządu spółek kapitałowych wyłącznie od zaistnienia bezskuteczności egzekucji w stosunku do spółki, nie odnosząc się do przyczyn takiego stanu rzeczy, które są prawnie obojętne dla stwierdzenia braku możliwości zaspokojenia egzekwowanej wierzytelności z majątku spółki (postanowienie SN z dnia 20 sierpnia 2014 r., I UK 90/14, Lex nr 2630712).

W ocenie Sądu Odwoławczego organ rentowy wykazał spełnienie ww. przesłanek w niniejszej sprawie, z kolei ciężar wykazania którejkolwiek z okoliczności uwalniających od odpowiedzialności spoczywał na członku zarządu tj. na odwołującej, któremu to obowiązku odwołująca nie sprostała. Podkreślić wypada, że odwołująca ostatecznie nie kwestionowała ani istnienia zaległości podatkowej (składkowej), ani tego, że zaległości powstały w czasie pełnienia przez odwołującą obowiązków członka zarządu. Podniosła natomiast, że brak jest jej winy za zaległości składkowe, albowiem od 2013 r. (od czasu zajęcia lokalu poprzez Przedsiębiorstwo (...)) spółka (...). (...).A sp. z o.o. zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej i nie generowała zysków. Stąd brak jest podstaw do naliczania jakichkolwiek składek za pracowników (P. P. (2)) i choć formalnie nie dokonała wyrejestrowania ww. osoby z ubezpieczeń społecznych, to umowa winna wygasnąć na skutek jej niewykonywania, gdyż P. P. (2) nie świadczył pracy na rzecz spółki po 2013 r., w tym w spornym okresie.

Nie ulega wątpliwości Sądu Odwoławczego, że jak wynika z ugruntowanego orzecznictwa likwidacja działalności czy też ogłoszenie upadłości nie powoduje automatycznego wygaśnięcia umów o pracę. W takiej sytuacji pracodawca powinien ze wszystkimi pracownikami, niezależnie od ochrony przed rozwiązaniem umowy, rozwiązać umowy na mocy porozumienia stron lub za wypowiedzeniem.

Należy również mieć na uwadze utrwalone stanowisko Sądu Najwyższego, zgodnie z którym samo faktyczne zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej nie powoduje ustania stosunku pracy, obowiązku objęcia pracownika ubezpieczeniami społecznymi oraz obowiązku opłacania przez pracodawcę składek z tego tytułu. Skutek taki może wywołać związane z faktycznym zaprzestaniem prowadzenia działalności zakończenie stosunku pracy na podstawie działań prawnych – według art. 30 § 1 k.p. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 listopada 2012 r. II UK 84/12). Samo bowiem ustanie prowadzenia działalności gospodarczej przez pracodawcę i przez to zaprzestanie realizowania przez niego związanych z tym obowiązków jest w pierwszej kolejności przeszkodą w wykonywaniu pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy i nie oznacza bezwzględnie ustania stosunku pracy.

Jak wskazał w wyroku z dnia 22 lipca 2015 r. sygn. III AUa 572/14 Sąd Apelacyjny w Łodzi zarówno kodeks pracy jak i przepisy szczególne zawierają zamknięty katalog przyczyn powodujących wygaśnięcie stosunku pracy, wśród których brak regulacji wskazującej, iż stosunek pracy wygasa na skutek zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej przez podmiot zatrudniający pracownika.

Nadto ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w szczególności z zeznań świadka P. P. (2) wynika, że choć formalnie nie wykonywał w spornym okresie pracy na rzecz spółki (...). (...).A. sp. z o.o. to cały czas pozostawał w gotowości do pracy, w spółce pracował jako księgowy. Umowa z nim nie została formalnie rozwiązana. Ponadto świadek zeznał, że cyt. „W 2013 roku jeszcze jakieś czynności księgowe były wykonywane. Później oczekiwałem na rozwiązanie problemów ze sprawami w ZUS, skarbowymi i z KRS. Wszystko co ciążyło na mnie byłem gotowy na zapytania. Ja jako księgowy zgłaszałem deklarację do ZUS. To było do końca 2017 roku.” Świadek wyjaśnił również, że zgłaszał za odwołującą deklarację z podstawą wymiaru 0, a za siebie uwzględniające kwoty z umowy o pracę. Jednocześnie świadek podkreślił, że na nim jako na księgowym ciążyła odpowiedzialność za czynności księgowe, a z uwagi na to że spółka (...). (...).A. sp. z o.o. była w spornym okresie spółką czynną, to nawet gdyby musiał wysyłać deklarację puste, to wówczas i tak jako księgowy musiał to robić. Ponadto świadek wyraźnie zeznał, iż ze strony A. K. był całkowity brak kontaktu oraz brak jakiegokolwiek zainteresowania sprawami Spółki przez Prezesa Zarządu A. K..

Z kolei z zeznań odwołującej wynika, że nie rozwiązała formalnie z P. P. (2) umowy o pracę, a liczyła że umowa „sama się rozwiąże” - cyt. „Ja nie zerwałam umowy o pracę z Panem R., ale też nic nie mówiłam Panu P.”, „Ja nie dopuszczałam takiej myśli, że ta umowa o pracę w Panem P. nadal obowiązuje, a on przecież był zatrudniony i dokonywał rozliczeń z działalności PUB.”, „Pan P. nie wykonywał żądnej pracy, przecież on był świadomy, że nie wykonywał żadnej sprawy”, „Ja myślę, że on mógł się domyślić po około roku, że już nic się w spółce nie dzieje”. Odwołująca podczas zeznań przed Sądem I instancji potwierdziła, iż kontakt z księgowym był znikomy, potwierdziła także brak jej - jako Prezesa Zarządu - odpowiedniej staranności oraz nadzoru w zakresie dbałości o sprawy Spółki i jej obowiązki.

O subsydiarnej odpowiedzialności członka zarządu spółki za zaległości składkowe spółki można mówić w sytuacji, gdy powstaną w czasie pełnienia funkcji, a egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna. Jest to tzw. przesłanka pozytywna odpowiedzialności subsydiarnej. Natomiast jeśli członek zarządu wykaże, że we właściwym czasie zgłosił wniosek o ogłoszenie upadłości, bądź wszczęto postępowanie zapobiegające ogłoszeniu upadłości (postępowanie układowe), albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości/niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło bez jego winy, albo też wskaże mienie spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części, to podlega zwolnieniu z tej odpowiedzialności. Jest to tzw. przesłanka negatywna odpowiedzialności, jednak inicjatywa dowodowa w zakresie jej wykazania, spoczywa na osobie pociągniętej do odpowiedzialności subsydiarnej.

Bezsporne jest, że A. K. (1) nie złożyła wniosku o ogłoszenie upadłości spółki (...). (...).A. sp. z o.o. oraz że w spornym okresie pełniła funkcję prezesa zarządu ww. spółki.

Ponadto odwołująca wskazywała jako przeszkodę w prowadzeniu spraw spółki swój zły stan zdrowia, na dowód czego przedłożyła dokumentację lekarską oraz wskazała, że w związku z tym nie była zdolna do wykonywania jakiejkolwiek pracy z uwagi na załamanie nerwowe. Z kolei z przedłożonych dokumentów wynika, iż odwołująca chorowała jedynie na przełomie 2013r. i 2014r. (ten okres jest udokumentowany), natomiast spór w niniejszej sprawy dotyczył zaległości powstałych w okresie późniejszym tj. od grudnia 2016 do grudnia 2017r., kiedy to odwołująca (oświadczając m.in. w piśmie procesowym z 22 stycznia 2024r., iż od 2015r. świadczyła pracę na rzecz innego podmiotu – była zleceniobiorcą w umowach zlecenia na stanowisku sprzedawca-kasjer oraz przeróbki krawieckie w okresie od 12 lutego 2015 r. do 15 stycznia 2020r.) i już za ten okres brak jest dokumentacji lekarskiej (m.in. w zakresie jej stanu psychicznego).

Jednocześnie zauważyć należy, że odwołująca A. K. (1) godząc się na powołanie w skład zarządu przyjęła na siebie wszelkie związane z tym prawa i obowiązki. Z kolei jak wynika z jednolitego orzecznictwa brak świadomości Prezesa Zarządu (odwołującej) o rzeczywistej sytuacji spółki nie może stanowić okoliczności wyłączającej brak jej odpowiedzialności za zobowiązania (...)

Sąd Apelacyjny wskazuje przy tym, że od członków zarządu spółki kapitałowej jest bowiem wymagany profesjonalizm, a także podwyższona staranność. Winni oni stale kontrolować sytuację w spółce, przynajmniej na tyle, aby orientować się, czy jest ona wypłacalna i czy nie zachodzą przesłanki skutkujące obowiązkiem zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości bądź wszczęcie postępowania układowego. Jeżeli dana osoba pełni tę funkcję, mimo, że nie jest w stanie takiej kontroli sprawować, bierze na siebie ryzyko związane ze skutkami ewentualnej niewypłacalności tego podmiotu. Należy podkreślić, że przepisy Ordynacji podatkowej wiążą odpowiedzialność członków zarządu z okresem pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu bez względu na zakres obowiązków, jakie im formalnie powierzono i zakres nadzoru. Trzeba też zauważyć, że powołanie danej osoby w skład zarządu spółki ma na celu kierowanie przez nią działaniami tej osoby prawnej.

Wobec tego podzielić należało stanowisko organu rentowego zawarte w apelacji, w którym wskazał, że za całkowicie błędne należało uznać orzeczenie Sądu I instancji w niniejszej sprawie, ponieważ brak jest podstaw do kwestionowania w niniejszym postępowaniu zasadności, jak i wysokości zadłużenia spółki (...). (...).A sp. z o.o. jeżeli Sąd podał w wątpliwość istnienia stosunku pracy pomiędzy ww. spółką, a świadkiem P. P. (3), to nie może w niniejszym postępowaniu przesądzać, czy taki stosunek pracy rzeczywiście istniał, skoro umowa o pracę ze świadkiem nie została rozwiązana, a spółka nadal funkcjonowała w obrocie prawnym, a dodatkowo odwołująca pełniła funkcję prezesa zarządu w tej spółce. Występując m.in. w postępowaniu sądowym w sprawie o sygn. akt IX GC 1291/17, co sama przyznała na rozprawie 29 sierpnia 2023r.

Mając na uwadze cały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz przytoczone wyżej orzecznictwo Sąd Apelacyjny doszedł do przekonania, że odwołująca A. K. (1) nie mogła uwolnić się od odpowiedzialności za publicznoprawny dług spółki, gdyż nie wykazała, że powstanie zaległości spółki nie było przez nią zawinione (po stronie odwołującej wystąpiła całkowita bierność, a wręcz niedbalstwo i interesy spółki, odwołująca nie wykazała aktywności, którą powinien cechować się członek zarządu/prezes zarządu, powyższe zachowanie odwołującej niewątpliwie przyczyniło się do powstania zaległości składkowej).

Reasumując Sąd Apelacyjny uznał, że apelacja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych okazała się zasadna, a w związku z tym winna zostać uwzględniona, albowiem odwołująca A. K. (1) w toku postępowania nie wykazała istnienie przesłanek wyłączających jej odpowiedzialność za zobowiązania spółki z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Mając na uwadze powyższe, w punkcie 1 wyroku Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego - w punkcie 1 i oddalił odwołanie.

Zmiana zaskarżonego orzeczenia Sądu I instancji co do meritum powodowała także konieczność zmiany zawartego w nim postanowienia o kosztach procesu i zasądzenia od odwołującej A. K. (jako przegrywającego spór) na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. kwotę 1800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego – pkt 2 wyroku.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. § 2 pkt 4 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Mając powyższe na względzie, tytułem zwrotu kosztów procesu (kosztów zastępstwa procesowego) zasądzono od odwołującej na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. kwotę 1350 zł – pkt 3 wyroku.

sędzia Marta Sawińska