Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2020 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Dorota Goss-Kokot

Sędziowie: Marta Sawińska

(del.) Roman Walewski

Protokolant: Emilia Wielgus

po rozpoznaniu w dniu 15 października 2020 r. w Poznaniu

sprawy (...) spółka z o.o. z siedzibą w S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P.

przy udziale zainteresowanej M. S.

o podstawę wymiaru składek

na skutek apelacji (...) spółka z o.o. z siedzibą w S.

od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 17 kwietnia 2019 r. sygn. akt VII U 1433/18

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od odwołującej Spółki na rzecz pozwanego kwotę 675 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

Roman Walewski

Dorota Goss-Kokot

Marta Sawińska

UZASADNIENIE

Decyzją z 25.07.2018 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P., na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 4 pkt 2 lit. a, art. 8 ust. 2a, art. 18 ust. 1a, art. 20 ust. 1 ustawy z 13.10.998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, art. 81 ust. 1, 5 i 6 ustawy z 27.08.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych stwierdził, że dla M. S. w związku z uzyskaniem przychodu z tytułu umowy zlecenia zawartej z innym podmiotem ((...) sp. z o.o. S.K.A. z siedzibą w S.) a wykonywanej na rzecz własnego pracodawcy, tj. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. podstawa wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe i ubezpieczenie zdrowotne wynosi:

Okres (mm-rrrr)	Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe	Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia chorobowe i wypadkowe	Podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne
04-2016	5940,07 zł	5940,07 zł	5125,69 zł
05-2016	6651,05 zł	6651,05 zł	5739,19 zł

Od powyższej decyzji odwołanie złożył płatnik składek (...) sp. z o.o. z siedzibą w S..

Wyrokiem z 17.04.2019 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu (sygn. VII U 1433/18) oddalił odwołanie i zasądził od odwołującej spółki na rzecz organu rentowego kwotę 900 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Sp. z o.o. wpisana została do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego 30.10.2001 r. pod numerem (...). Siedziba spółki znajduje się w S. ul. (...).

Odwołująca powstała w wyniku przekształcenia spółki Wytwórnia (...) spółka jawna. Jedynym wspólnikiem odwołującego jest (...) sp. z o.o. Wspólnik posiada (...) udziały o łącznej wartości 20.040.000 zł. Prezesem zarządu odwołującego jest A. R. (1), a wiceprezesem - P. R..

Przedmiotem działalności odwołującej jest sprzedaż detaliczna biżuterii, wyrobów jubilerskich oraz zegarków w punktach sprzedaży detalicznej. Odwołująca jest wyłącznym właścicielem i administratorem witryny (...)

Odwołująca działa w ramach grupy kapitałowej obejmującej kilka spółek.

Ze struktur odwołującej został wyodrębniony kanał sprzedaży internetowej i stworzona w tym celu wyspecjalizowana spółka celowa, dedykowana do sprzedaży internetowej, tj. (...) Sp. z o.o. S.K.A.

Wcześniej sklep internetowy był prowadzony w ramach struktur odwołującej i rozliczany jako kolejny salon sprzedaży.

(...) Sp. z o.o. S.K.A. została wpisana do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego 03.12.2012 r. pod numerem (...). Siedziba spółki znajduje się w S. ul. (...). Wcześniej spółka działała pod firmami: (...) sp. z o.o. (...) S.K.A. i (...)Sp. z o.o. S.K.A.

Przedmiotem działalności prowadzonej przez (...) jest sprzedaż detaliczna przez Internet wyrobów jubilerskich i zegarków. Komplementariuszem(...) jest (...) sp. z o.o., w której prezesem zarządu jest A. R. (1), a wiceprezesem - P. R..

Dnia 12.08.2013 r. odwołująca reprezentowana przez P. R. - prezesa zarządu zawarła z (...) Sp. z o.o. S.K.A. reprezentowaną przez A. R. (1) - prezesa zarządu komplementariusza umowę o współpracy w zakresie sprzedaży towarów i bonów A..

Przedmiotem tej umowy była sprzedaż towarów i bonów jubilerskich. Strony ustaliły zasady współpracy, w tym warunki korzystania przez(...) ze znaku (...) spółki (...) oraz witryny (...) sposób oferowania towarów z logo A. i zakupionych od odwołującego, warunki i zasady dystrybucji bonów A..

Strony ustaliły, że sklep internetowy (...) będzie obsługiwany przez (...)

(...) jest autoryzowanym dystrybutorem produktów marki A. w kanale online uprawnionym do realizacji zamówień składanych za pośrednictwem sklepu internetowego. (...) jest zobowiązana do uiszczania opłat na rzecz odwołującego, które są wkalkulowane w cenę sprzedawanych towarów.

Zgodnie z umową przedmiotem obrotu w sklepie internetowym (...)miały być wyłącznie wyroby oznaczone logo A. i zakupione od odwołującego, a także zegarki marek wytypowanych przez odwołującego. Odwołujący zobowiązał się do wydzielenia magazynów wyrobów i towarów będących przedmiotem obrotu w sklepie internetowym oraz udostępnienia informacji o stanie dostępnego zapasu wyrobów i towarów oraz bieżącej obsługi tych magazynów. Dostępność towarów i wyrobów w magazynach była równoznaczna z ofertą odwołującej dla (...)

W umowie odwołująca oświadczyła, że jest właścicielem i administratorem witryny (...), będącej jednocześnie oficjalną stroną internetową odwołującego. Strony ustaliły, że (...) będzie korzystać z witryny w zakresie niezbędnym do funkcjonowania sklepu, a odwołująca umożliwi dostęp do modyfikacji serwisu w tym zakresie. Odwołująca zobowiązała się do ponoszenia wszelkich kosztów związanych z utrzymaniem witryny oraz serwerów, na których znajdują się dane.

Odwołująca zobowiązała się udostępnić bazę klientów odwołującej wyłącznie w celach marketingowych i handlowych, w szczególności do wysyłania informacji handlowych, informowania o aktualnych ofertach i promocjach oraz akceptacji rabatów przysługujących klientom odwołującej. (...) zobowiązała się do akceptacji premii i rabatów przysługujących klientom odwołującej.

Strony zobowiązały (...) do dystrybucji w ramach prowadzonego sklepu internetowego bonów A., które uprawniają do zapłaty za zakupione towary wyłącznie w sieci sklepów stacjonarnych odwołującej. Odwołująca była jedynym podmiotem uprawnionym do emisji i obsługi bonów. Z tytułu dystrybucji bonów A., (...)miała pobierać prowizję w wysokości 5% wartości wydawanych bonów netto oraz podatek VAT na podstawie wystawionej faktury VAT.

Odwołująca była podmiotem wyłącznie uprawnionym do korzystania ze znaku towarowego, w tym w zakresie e-handlu. Odwołująca wyraziła zgodę na zawarcie przez (...) umowy z właścicielem znaku na mocy, której (...) miała być uprawniona do korzystania ze znaku towarowego w zakresie niezbędnym do prowadzenia sklepu internetowego oraz w celach marketingowych.

Na podstawie tego postanowienia została zawarta umowa licencyjna o używanie znaków towarowych pomiędzy (...) Sp. z o.o. (licencjodawca, obecna nazwa (...) (...) Sp. z o.o.) a (...) (licencjobiorca). Licencjodawca reprezentowany był przez A. R. (1) - prezesa zarządu spółki (...), a licencjobiorca przez P. R. - wiceprezesa zarządu komplementariusza (...) Zgodnie z tą umową licencjobiorca mógł korzystać ze znaków towarowych będących własnością licencjodawcy w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, tj. do prowadzenia sprzedaży biżuterii oraz zegarków, w szczególności przez sklep internetowy oznaczony znakiem towarowym należącym do licencjodawcy oraz używania tych znaków towarowych dla potrzeb promocji swojej sprzedaży. Licencjobiorca oświadczył, że będzie prowadził w domenie (...) sklep internetowy, w którym będzie oferował wyroby biżuteryjne i zegarki sprzedawane z wykorzystaniem znaków towarowych (sprzedawane towary i usługi oraz sklep internetowy opatrzone są znakami towarowymi).

(...) jest spółką celową, powiązaną kapitałowo, majątkowo, personalnie i kontraktowo z odwołującą i innymi spółkami tworzącymi grupę m. in. z (...) (...) Sp. z o.o. sp. k., (...) (...) Sp. z o.o.

Prezesem zarządu komplementariusza - (...) Sp. z o.o. był A. R. (1).

Komplementariuszem spółki (...)Sp. z o.o. S.K.A. jest(...) Sp. z o.o. (...) (...) Sp. z o.o. S.K.A. jest (...) Sp. z o.o. Udziałowcami są A. R. (1) i P. R.. Udziałowcami (...) Sp. z o. o. są również A. R. (1) i P. R..

Spółka (...) sp. z o. o. jest spółką matką zarówno dla (...) Sp. z o.o., jak i dla (...) Sp. z o.o. S.K.A.

Właścicielem (...) (...) Sp. z o.o. w 99,8% jest (...) Sp. z o.o., pozostałe udziały należą do A. R. (1) i P. R.. Spółka (...) (...) Sp. z o.o. zajmuje się produkcją wyrobów jubilerskich dla (...) sp. z o.o. oraz sprzedażą hurtową złota dla klientów zewnętrznych. Przychody pozyskiwane są ze sprzedaży wyłącznie z tytułu współpracy z (...) Sp. z o.o. i sprzedaży produktów marek A. i partnerskich. (...) Sp. z o.o., poza marką własną, sprzedaje wyroby marek, do których ma prawa patentowe, są to marki: E., A., A. R. (2), B., (...), A.. W przypadku zegarków A. zajmuje się sprzedażą detaliczną uznanych światowych marek.

W spółce (...) (...) Sp. z o.o. S.K.A. komplementariuszem jest spółka (...) (...) Sp. z o.o., a udziałowcami tej spółki są A. R. (1) i P. R.. Osoby te są jednocześnie członkami zarządu komplementariuszy spółek komandytowo-akcyjnych i jednocześnie jako osoby uprawnione do działania w imieniu komplementariusza spółek komandytowo-akcyjnych są osobami uprawnionymi do reprezentowania tych spółek. W (...) Sp. z o.o. osoby te też są członkami zarządu. Udziałowcem A. Sp. z o. o jest (...) Sp. z o. o. Udziałowcami tej spółki jako jedyni wspólnicy są A. R. (1) i P. R.. Jedynym akcjonariuszem (...) Sp. z o.o. S.K.A. jest (...) Sp. z o. o. W (...) (...) Sp. z o.o. S.K.A. akcjonariuszem jest (...) Sp. z o.o. oraz P. R. i A. R. (1) - a komplementariuszem jest (...) (...) Sp. z o.o., której udziałowcami są P. R. i A. R. (1). Spółka (...) (...) Sp. z o.o. istnieje nadal, jej jedynym udziałowcem jest A. Sp. o.o. - ta spółka zajmuje się produkcją wyrobów jubilerskich, sprzedaje później te wyroby (...) Sp. z o.o. Obecnie jest to większość wyrobów, które sprzedaje (...) Sp. z o.o. (...) Sp. z o.o. sprzedaje wyroby jubilerskie zakupione od (...) (...) Sp. z o.o. i zakupione od podmiotów zewnętrznych.

Przyczynami wyodrębnienia ze struktur odwołującej kanału sprzedaży internetowej było m.in. dążenie do ograniczenia ryzyka prawnego wynikającego z korzystania z tego kanału dystrybucji zwłaszcza w innych krajach, czy korzyści organizacyjno-zarządcze, takie jak uproszczenie analizy kanału dystrybucji, jakim jest sprzedaż internetowa.

Cena zakupu towarów od odwołującej jest ceną hurtową, natomiast cena sprzedaży uzyskiwana od (...) z tytułu sprzedaży klientom indywidualnym jest ceną detaliczną. Różnicę pomiędzy obydwoma wartościami stanowi marża handlowa (...)

Ustalone ceny sprzedaży pomiędzy odwołującą a (...) zostały ukształtowane w taki sposób, aby każda ze spółek odnosiła z transakcji korzyść ekonomiczną.

(...) ma prawo sprzedaży towarów zakupionych od odwołującej po wyższej cenie niż kwota zakupu. W zamian organizuje proces sprzedaży internetowej, w tym przygotowuje towary do wysyłki.

W okresach wzmożonej sprzedaży, urlopów wypoczynkowych i akcji marketingowych występowała potrzeba wsparcia osób zatrudnionych w (...), w szczególności przy wykonywaniu prostych prac związanych z przygotowaniem produktów do wysyłki lub ich przyjęciem po zwrotach od klientów. (...) pozyskiwała zleceniobiorców głównie spośród pracowników odwołującej. Poza pracownikami odwołującej byli to np. stażyści oraz osoby z rodzin pracowników, wykonujących pracę na podstawie umowy zlecenia. Kierownik (...) zwracał się bezpośrednio do pracowników odwołującej lub ich przełożonych z propozycją zatrudnienia na podstawie umów zlecenia. Warunki umowy były ustalane przed wykonaniem pracy. Podpisanie dokumentów następowało po wykonaniu pracy. W umowach, jako datę zawarcia umowy wpisywano datę rozpoczęcia pracy. Prace były wykonywane w miejscu zamieszkania zleceniobiorców lub w miejscu prowadzenia działalności (...), po zakończeniu pracy u odwołującej, w godzinach popołudniowych. Zleceniobiorcy wykonywali czynności takie jak np.: przygotowanie towaru do wysyłki, kompletacja zamówień, metkowanie, konfekcjonowanie, etykietowanie, pakowanie. Przed wysyłką towaru następowała kontrola jakości towaru, w tym zgodności z opisem, rozmiaru, kontrola zapięć, osadzenia kamieni, prawidłowego sparowania, wypolerowanie odcisków, śladów po laserze czy urzędzie probierczym, przypięcie metek z ceną detaliczną i oznaczeniem producenta/importera. W przypadku wykonywania czynności na miejscu następowało także pakowanie towaru do pudełek, kartoników, oklejanie i przygotowywanie do odbioru przez firmy kurierskie.

Wypłata wynagrodzenia następowała przelewem, po wykonaniu pracy i odebraniu jej przez kierownika (...)

Osobą, która będąc zatrudnioną u odwołującej na podstawie umowy o pracę była zgłoszona do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu umów zlecenia zawartych z (...), czyli firmą powiązaną z odwołującą była M. S..

M. S. jest zatrudniona u odwołującej na podstawie umowy o pracę od 02.02.2015 r. na stanowisku specjalista ds. sprzedaży korporacyjnej, przy czym aktualnie umowa o pracę została zawarta na czas oznaczony od 01.05.2015 r. do 30.04.2020 r. Ubezpieczona wykonuje pracę w siedzibie odwołującego w S..

Jednocześnie ubezpieczona była zatrudniona na podstawie umów zlecenia zawartych z (...).

Dnia 16.02.2016 r. zawarła umowę na okres od 16.02.2016 r. do 15.03.2016 r., zobowiązując się wykonać „obsługę reklamacji, zwrotów”.

Dnia 01.04.2016 r. zawarła umowę na okres od 01.04.2016 r. do 30.04.2016 r., zobowiązując się wykonać „przygotowanie rozliczeń związanych ze zwrotami towarów przez klientów sklepu internetowego”.

M. S. z tytułu wykonania umów zlecenia otrzymała:

- w marcu 2016 r. wynagrodzenie 2134,07 zł brutto,

- w maju 2016 r. wynagrodzenie 2845,05 zł brutto,

Ubezpieczona w ramach obu umów wykonywała inne czynności.

Odwołująca obliczyła składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne M. S. z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę od następujących podstaw wymiaru:

Okres (mm-rrrr)	Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe	Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia chorobowe i wypadkowe	Podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne
04-2016	3806,00 zł	3806,00 zł	3284,19 zł
05-2016	3806,00 zł	3806,00 zł	3284,19 zł

Prawomocną decyzją z 12.04.2018 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P. stwierdził, że dla M. S. z tytułu zawarcia umów zlecenia z płatnikiem składek (...) sp. z o.o. S.K.A. z siedzibą w S. podstawa wymiaru składek i składka na ubezpieczenie zdrowotne od 04/2016 r. do 05/2017 r. wynosi 0,00 zł.

Odwołująca nie naliczyła składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne za M. S. od wynagrodzeń z tytułu umów zlecenia zawartych z (...).

Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego Sąd I instancji wydał zaskarżony wyrok, w którym oddalił odwołanie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. i zasądził od odwołującej spółki na rzecz organu rentowego kwotę 900 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd I instancji ustalił, że M. S. świadcząc pracę na podstawie umów zlecenia zawartych ze spółkami powiązanymi z płatnikiem wykonywała ją na rzecz swojego pracodawcy. Podkreślił, że z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, że rzeczywistym beneficjentem pracy ubezpieczonej był odwołujący (...) Sp. z o.o.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy oddalił odwołanie (...) Sp. z o.o.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł płatnik składek (...) sp. z.o.o. zaskarżając go w całości i zarzucając mu:

I.  naruszenie prawa procesowego, a to:

1.  art. 233 § 1 k.p.c., tj. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na nieustaleniu okoliczności istotnych dla sprawy tj.

⚫

braku istnienia „trójkąta umów” pomiędzy płatnikiem składek, (...) Sp. z o.o. S.K.A. ((...)) a ubezpieczoną;

⚫

braku finansowania przez płatnika składek wynagrodzenia ubezpieczonej;

⚫

braku możliwości powierzenia przez płatnika składek prac objętych przedmiotem umowy zlenienia zawartej przez (...) z ubezpieczoną, ze względu na nieprowadzenie przez płatnika składek działalności w zakresie sprzedaży internetowej;

2.  art. 233 § 1 k.p.c., tj. przekroczenie zasad swobodnej oceny dowodów w zakresie:

a)  przypisania szczególnego znaczenia okoliczności istnienia powiązań kapitałowo-osobowych pomiędzy płatnikiem składek a (...) w sytuacji, gdy zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala na wyprowadzenie konkluzji dotyczącej nadużycia osobowości prawnej przez płatnika składek;

b)  kwalifikacji przedmiotu umowy o pracę ubezpieczonej i umowy zlecenia zawartej przez ubezpieczoną z (...) poprzez sprzeczne z zasadami logiki uznanie, że realizując te umowy ubezpieczona wykonywała czynności tożsame, co doprowadziło Sąd I instancji do błędnego przekonania o uznaniu podziału umów o pracę za „sztuczny” i uznania, że w sferze wykonawczej doszło do ich połączenia, co ma dowodzić według Sądu o nagannej motywacji płatnika składek i jego dążenia do obejścia prawa;

c)  uznanie, że(...) nie posiadał niezależnego potencjału osobowego umożliwiającego realizację jego zadań, w sytuacji gdy zatrudniał własnych pracowników, a zawieranie umów zlecenia było podyktowane wzmożonymi potrzebami w zakresie realizacji zamówień internetowych.

II.  naruszenie prawa materialnego, a to:

1.  art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez:

a)  jego niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, gdy w niniejszej sprawie nie istniał „trójkąt umów” pomiędzy płatnikiem składek, (...) a ubezpieczona, co uniemożliwiło płatnikowi składek „przejęcia” rezultatu pracy ubezpieczonej, a zatem ubezpieczona nie mogła świadczyć i nie świadczyła pracy na rzecz płatnika składek;

b)  jego niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, gdy w niniejszej sprawie nie istniały przepływy finansowe pomiędzy płatnikiem składek a (...) polegające na przekazaniu przez płatnika składek (...) środków na sfinansowanie wynagrodzenia ubezpieczonej uzyskanego z tytułu realizacji umowy zlecenia;

c)  jego błędne zastosowanie w sytuacji, gdy płatnik składek nie był beneficjentem czynności wykonywanych przez ubezpieczoną w ramach umowy zlecenia zawartej z (...),

d)  niewłaściwe zastosowanie (z perspektywy ww. wykładni celowościowej) w sytuacji, gdy płatnik składek nie miał zamiaru obejścia prawa pracy względem ubezpieczonej ani podjęcia działania na szkodę systemu ubezpieczeń społecznych;

e)  jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że okoliczność istnienia powiązań osobowych (rodzinnych), kapitałowych i gospodarczych ma istotne znaczenie dla zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, podczas gdy okoliczność ta nie jest przesłanką jego stosowania;

f)  jego błędna wykładnię polegającą na przyjęciu, że przepis ten może znaleźć zastosowanie w sytuacji zastosowania koncepcji tzw. „przebicia zasłony korporacyjnej”, podczas gdy przesłanką zastosowania tego przepisu jest uznanie ważności umowy zawartej pomiędzy osobą trzecią a ubezpieczoną;

2.  art. 9 ust. 1 ustawy systemowej poprzez jego niezastosowanie wobec braku realizacji przesłanek do zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy, a w konsekwencji nieuznanie, że wyłącznym powodem odprowadzania składek wyłącznie z umowy o pracę ubezpieczonej zawartej z płatnikiem był zbieg tytułów do objęcia ubezpieczeniem społecznym i niezłożeniem przez ubezpieczoną oświadczenia o przystąpieniu do dobrowolnego ubezpieczenia społecznego,

3.  art. 8 ust. 2a w zw. z art. 18 ust. 1a ustawy poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że płatnik składek powinien uwzględnić w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne wynagrodzenie ubezpieczonej z tytułu umowy cywilnoprawnej w sytuacji, gdy płatnik składek nie dysponuje żadnymi instrumentami prawnymi, które pozwalałyby mu zweryfikować czy jego pracownicy wykonują usługi na jego rzecz, czy otrzymują z tego tytułu wynagrodzenie oraz ewentualnej wysokości tego wynagrodzenia;

4.  art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki zastosowania koncepcji przebicia zasłony korporacyjnej, gdy płatnik składek poprzez wyodrębnienie ze swych struktur sprzedaży internetowej dążył do obejścia prawa i obniżenia kosztów pracy w sytuacji, gdy motywacja takiego działania miała obiektywne uzasadnienie biznesowe i gospodarcze, co wprost przyznał Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku.

Wskazując na powyższe zarzuty odwołująca spółka wniosła:

1.  o zmianę zaskarżonego wyroku w całości przez ustalenie, że wynagrodzenia wypłacone ubezpieczonej z tytułu umowy cywilnoprawnej zawartej z (...) (i wskazane w zaskarżonej decyzji organu rentowego) nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne u płatnika składek;

2.  o zasądzenie od organu rentowego na rzecz płatnika składek kosztów procesu za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa procesowego według maksymalnych stawek wynikających z norm przepisanych;

3.  zawieszenie niniejszego postępowania na podstawie art. 177 § 1 pkt 3 ¹ k.p.c. do czasu rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny sprawy o ustalenie zgodności z Konstytucją art. 8 ust. 2a ustawy systemowej (sygn. sprawy TK K15/16);

4.  przedstawienie Sądowi Najwyższemu w trybie art. 390 § 1 k.p.c. występujących w niniejszej sprawie zagadnień prawnych budzących poważne wątpliwości, skutkujących koniecznością udzielenia odpowiedzi na następujące pytania (zawarte na 6 stronie apelacji – k. 174 akt),

5.  ewentualnie uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach.

Organ rentowy złożył odpowiedź na apelację, w której wniósł o oddalenie apelacji odwołującej spółki oraz o zasądzenie od odwołującej spółki na rzecz organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego za postępowanie przed sądem drugiej instancji według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Wniesioną przez odwołującą spółkę apelację uznać należy za bezzasadną.

Na wstępie Sąd Apelacyjny wskazuje, że nie znalazł podstaw do zawieszenia niniejszego postępowania z uwagi na toczące się postępowanie przez Trybunałem Konstytucyjnym w sprawie o sygn. K 15/16, i w tym zakresie Sąd Apelacyjny podziela całkowicie stanowisko Sądu I Instancji zaprezentowane w uzasadnieniu wyroku, nie widząc przy tym konieczności ponownego jego przytaczania. Przypomnieć należy również, że ustawodawca nie nakłada na sąd obligatoryjnego obowiązku zawieszenia postępowania lecz jedynie daje możliwość sądowi rozważenia zawieszenia postępowania (fakultatywny), jeśli uzna takie zawieszenie za konieczne.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, Sąd I instancji przeprowadził w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób staranny, nieuchybiający zasadzie swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art. 233 § 1 k.p.c. Zgromadzone w niniejszej sprawie dowody Sąd I instancji ocenił wszechstronnie, tj. wiarygodność i moc poszczególnych dowodów oceniona została w odniesieniu do całokształtu pozostałych dowodów. Sąd I instancji dokonał ustalenia wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia w sprawie i Sąd Apelacyjny podstawę faktyczną wyroku w pełni podziela. Jednocześnie Sąd Apelacyjny zaaprobował ustalenia i ocenę prawną Sądu Okręgowego.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie było rozstrzygnięcie, czy organ rentowy zasadnie ustalił wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne ubezpieczonej M. S., wliczając do podstawy wymiaru tych składek kwoty wypłacone z tytułu zatrudnienia na podstawie umów cywilnoprawnych (umów z (...) Sp. z o.o. S.K.A.), które w ocenie organu rentowego były wykonywane na rzecz pracodawcy ubezpieczonej.

Przechodząc w pierwszej kolejności do wskazania materialnoprawnej podstawy rozstrzygnięcia, przypomnieć należy, że zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, za pracownika w rozumieniu ustawy, uważa się także osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy. Natomiast stosownie do treści art. 18 ust. 1 ustawy systemowej podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1-3 stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12. Z kolei zgodnie z art. 18 ust. 1a powołanej ustawy w przypadku ubezpieczonych, o których mowa w art. 8 ust. 2a, w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe uwzględnia się również przychód z tytułu umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo umowy o dzieło. Jak wielokrotnie podkreślał Sąd Najwyższy w swoim orzecznictwie przesłanką decydującą o uznaniu ubezpieczonego za pracownika w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy systemowej jest to, że będąc pracownikiem związanym stosunkiem pracy z danym pracodawcą, jednocześnie świadczy na jego rzecz pracę w ramach umowy cywilnej zawartej z nim lub innym podmiotem. Przez wykonywanie pracy „na rzecz” pracodawcy, w ocenie Sądu Najwyższego należy rozumieć „uzyskiwanie ” przez pracodawcę „rezultatu pracy”.

Sąd Apelacyjny wskazuje, że Sąd I instancji słusznie przyjął w uzasadnieniu, że przepis art. 8 ust. 2a ustawy systemowej dodany od 30.12.1999 r. ustawą z 23.12.1999 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw odnosi się do równoczesnego zobowiązania się pracownika wobec jednego pracodawcy do świadczenia pracy na podstawie stosunku pracy oraz pracy na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej z innym podmiotem. Na taki wypadek przewidziano w prawie ubezpieczeń społecznych konstrukcję „uznania za pracownika”. Stwierdzenie, że pracownik, który zawarł z innym podmiotem umowę cywilnoprawną wykonuje w ramach takiej umowy w rzeczywistości pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy oznacza, że – bez względu na charakter lub rodzaj tej dodatkowej umowy – podlega z jej tytułu ubezpieczeniu na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Celem takiej regulacji było zapobieżenie praktyce powielania umów o zatrudnienie z własnym pracownikiem w celu obejścia przepisów o czasie pracy oraz o ubezpieczeniu społecznym.

Nadto Sąd Apelacyjny zwraca uwagę, że w judykaturze prezentowane jest jednolite stanowisko, z którego wynika, że art. 8 ust. 2a ustawy systemowej rozszerza pojęcie pracownika dla celów ubezpieczeń społecznych poza sferę stosunku pracy. Rozszerzenie dotyczy sytuacji, gdy praca wykonywana jest na podstawie jednej z wymienionych w tym przepisie umów prawa cywilnego przez osobę, która umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy lub gdy praca jest wykonywana na podstawie umowy prawa cywilnego zawartej z osobą trzecią, ale praca jest wykonywana na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy. Pojęcie pracownika w rozumieniu powyższego unormowania ma szerszy zakres znaczeniowy niż pojęcie pracownika w rozumieniu przepisów prawa pracy (art. 2 k.p. i art. 22 § 1 k.p.) i obejmuje również osoby wykonujące pracę na podstawie umów cywilnoprawnych w sytuacji, gdy umowę tę zawarły z pracodawcą, z którym pozostają w stosunku pracy lub jeżeli w ramach tej umowy wykonują pracę na rzecz tego pracodawcy, choćby umowa cywilnoprawna została zawarta z osobą trzecią. Objęcie definicją pracownika dla potrzeb prawa ubezpieczeń społecznych nie tylko pracowników w znaczeniu, jakie temu pojęciu nadają przepisy kodeksu pracy, ale także osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych (agentów, zleceniobiorców, wykonawców dzieła) oznacza jednoczesne rozszerzenie pracowniczego tytułu obowiązkowego podlegania ubezpieczeniom społecznym, co wpływa na sposób ustalania podstawy wymiaru składek na to ubezpieczenie.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, uzasadnienie apelacji płatnika składek stanowi jedynie bezzasadną polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu Okręgowego.

W szczególności Sąd Apelacyjny za bezzasadny uznał zarzut przekroczenia przez Sąd pierwszej instancji granicy swobodnej oceny dowodów. Utrwalony w orzecznictwie jest pogląd, że jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.) i podlega akceptacji, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w powiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo-skutkowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona (wyrok Sądu Najwyższego z 27.09.2002 r., II CKN 817/00). Sąd Okręgowy należycie wyjaśnił sprawę, a przeprowadzona ocena dowodów jest prawidłowa i odpowiada powyższym kryteriom. Apelujący nie wykazał uchybień w rozumowaniu Sądu, które podważałyby prawidłowość dokonanej oceny. Przedstawia natomiast własną ocenę dowodów oraz dokonuje własnych ustaleń. Tymczasem zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał na przyjęcie, że na podstawie umów zawartych między ubezpieczoną M. S. a spółką (...) Sp. z o.o. S.K.A. praca ubezpieczonej była świadczona na rzecz innego podmiotu niż płatnik składek (tj. odwołującej (...) sp. z o.o.).

Z ustalonego w sprawie materiału dowodowego wynika w szczególności, że płatnik składek prowadzi działalność gospodarczą przedmiotem której jest sprzedaż biżuterii, wyrobów jubilerskich oraz zegarków w punktach sprzedaży detalicznej. W dniu 12.08.2013 r. odwołująca spółka zawarła z (...) Sp. z o.o. S.K.A. umowę w zakresie sprzedaży towarów i bonów A.. Odwołująca jest wyłącznym właścicielem i administratorem witryny (...) Przedmiotem ww. umowy była sprzedaż towarów i bonów jubilerskich, przy czym strony ustaliły zasady współpracy, w tym warunki korzystania przez (...) ze znaku (...) spółki (...) oraz witryny (...), sposób oferowania towarów z logo A. i zakupionych od płatnika składek, a także warunki i zasady dystrybucji bonów A.. (...) Sp. z o.o. S.K.A. obsługiwała sklep internetowy (...) i była zobowiązana do uiszczania opłat na rzecz płatnika składek, które są wkalkulowane w cenę sprzedawanych towarów. Na mocy przedmiotowej umowy (tj. umowy współpracy) odwołująca spółka udostępniła (...) Sp. z o.o. S.K.A. bazę klientów odwołującej w celach marketingowych i handlowych, a (...) Sp. z o.o. S.K.A. zobowiązała się do akceptacji premii i rabatów przysługujących klientom odwołującej. Ponadto (...) Sp. z o.o. S.K.A. zobowiązała się do dystrybucji w ramach prowadzonego sklepu internetowego bonów A., które uprawniały do zapłaty za zakupione towary wyłącznie w sieci sklepów stacjonarnych odwołującej spółki, a odwołująca była jedynym podmiotem uprawnionym do emisji i obsługi bonów. (...) Sp. z o.o. była podmiotem wyłącznie uprawniającym do korzystania ze znaku towarowego, w tym w zakresie e-handlu. Odwołująca wyraziła zgodę na zawarcie przez (...) Sp. z o.o. S.K.A. umowy z właścicielem znaku na mocy, której (...) nabyła uprawnienia do korzystania ze znaku towarowego w zakresie niezbędnym do prowadzenia sklepu internetowego oraz w celach marketingowych. Zgodnie z umową współpracy licencjobiorca mógł korzystać ze znaków towarowych będących własnością licencjodawcy w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, tj. do prowadzenia sprzedaży biżuterii oraz zegarków, w szczególności przez sklep internetowy oznaczony znakiem towarowym należącym do licencjodawcy oraz używania tych znaków towarowych dla potrzeb promocji swojej sprzedaży. Z kolei przyczynami wyodrębnienia ze struktur odwołującej kanału sprzedaży internetowej było m.in. dążenie do ograniczenia ryzyka prawnego wynikającego z korzystania z tego kanału dystrybucji zwłaszcza w innych krajach, czy korzyści organizacyjno-zarządcze, takie jak uproszczenie analizy kanału dystrybucji, jakim jest sprzedaż internetowa. Cena zakupu towarów od odwołującej spółki była ceną hurtową, a cena sprzedaży uzyskiwana od (...) z tytułu sprzedaży klientom indywidualnym była ceną detaliczną. Różnicę pomiędzy obydwoma wartościami stanowiła marżę handlową (...). W okresach wzmożonej sprzedaży, urlopów wypoczynkowych i akcji marketingowych występowała potrzeba wsparcia osób zatrudnionych w spółce (...), w szczególności przy wykonywaniu prostych prac związanych z przygotowaniem produktów do wysyłki lub ich przyjęciem po zwrotach od klientów. Spółka (...)pozyskiwała zleceniobiorców głównie spośród pracowników odwołującej. Zleceniobiorcy wykonywali czynności takie jak np. przygotowanie towaru do wysyłki, kompletacja zamówień, metkowanie, konfekcjonowanie, etykietowanie, pakowanie. Przed wysyłką towaru następowała kontrola jakości towaru, w tym zgodności z opisem, rozmiaru, kontrola zapięć, osadzenia kamieni, prawidłowego sparowania, wypolerowanie odcisków, śladów po laserze czy urzędzie probierczym, przypięcie metek z ceną detaliczną i oznaczeniem producenta/importera.

Przypomnieć należy również, że M. S. była zatrudniona u odwołującej spółki na podstawie umowy o pracę od 02.02.2015 r. na stanowisku specjalista ds. sprzedaży korporacyjnej, przy czym aktualnie umowa o pracę została zawarta na czas oznaczony od 01.05.2015 r. do 30.04.2020 r. Ubezpieczona wykonywała pracę w siedzibie odwołującego w S.. Jednocześnie ubezpieczona była zatrudniona na podstawie umów zlecenia zawartych ze spółką (...). Ubezpieczona w ramach obu umów wykonywała inne czynności.

Powyższe ustalenia prowadzą do wniosku, że pomimo wyodrębnienia obydwu podmiotów prawa gospodarczego (tj. spółki (...) Sp. z o.o. S.K.A. a (...) sp. z o.o.), nie sposób przyjąć, by działania podejmowane w interesie (...) nie były jednocześnie podejmowane w interesie odwołującej spółki (płatnika składek). W ocenie Sądu Apelacyjnego zwrócić należy uwagę przede wszystkim na umowę współpracy zawartą pomiędzy odwołującą spółką a sklepem internetowym (...) Sp. z o.o. S.K.A., albowiem bez umowy współpracy i zawartych w ramach jej realizacji spornych umów zlecenia łączących ubezpieczonych (w tym przypadku ubezpieczoną M. S.) z (...) Sp. z o.o. S.K.A., (...) Sp. z o.o. ponosiłby bowiem wyższe koszty pracy pracowników w dniach wolnych od pracy w ramach stosunku pracy i naruszałby ich prawo do odpoczynku. (...) Sp. z o.o. S.K.A. zajmował się wyłącznie sprzedażą towarów przez internet. Zaznaczyć należy również, że w sklepie internetowym były sprzedawane towary pochodzące do płatnika składek tj. (...) Sp. z o.o. i z logo A. (wyprodukowanych dla A.), bony A., a także zegarki innych firm wytypowanych przez A.. Płatnik składek czerpał korzyści organizacyjno–handlowe związane z reklamacjami i wizerunkiem firmy, albowiem to spółka (...) Sp. z o.o. S.K.A. zajmowała się obsługą reklamacji czy też zwrotem towaru. Umowa współpracy zawarta pomiędzy (...) Sp. z o.o. a (...) Sp. z o.o. S.K.A. zwalniała odwołującego de facto od ponoszenia kosztów za nadgodziny (pracowników), w przypadku gdyby odwołujący zatrudniał swoich pracowników w większym niż przewidzianym w ustawie wymiarze, odwołujący nie musiał również zatrudniać dodatkowych pracowników (w okresach zwiększonej sprzedaży tzw. przedświątecznych).

Zaznaczyć wypada również, że z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie w sposób jednoznaczny wynika, że pomiędzy odwołującą i spółką (...) istnieją nierozerwalne powiązania osobowe (rodzinne), kapitałowe i gospodarcze.

W ocenie Sądu Apelacyjnego zarówno w postępowaniu przez Sądem I instancji jak i przed obecnym sądem odwołujący nie wykazał relewantnych prawnie różnic między przedmiotem i sposobem wykonywania umów przez ubezpieczoną na rzecz odwołującej spółki i (...) Sp. z o.o. S.K.A. Wręcz przeciwnie podczas całego postępowania odwołujący zdaje się poszukiwał „sztucznych” różnic między dwoma umowami. I choć pełnomocnicy odwołującej spółki na rozprawie z 15.10.2020 r. stanowczo zaprzeczyli, aby (...) był kanałem dystrybucji A. oraz że pomiędzy spółkami istniały jakiekolwiek powiązania to nie sposób się z tym twierdzeniem zgodzić.

Sąd Apelacyjny zwraca uwagę, że to właśnie płatnik składek ostatecznie czerpał korzyści ze sprzedaży towarów w (...), tj. z obsługi całej sprzedaży internetowej. Wyodrębnienie spółki celowej (...) Sp. z o.o. S.K.A. ze struktur odwołującej do obsługi sprzedaży internetowej pozwalało na większą specjalizację tego podmiotu w dziedzinie sprzedaży internetowej.

Sąd I instancji słusznie zaznaczył w uzasadnieniu, że problem, który należało w niniejszej sprawie zidentyfikować sprowadzał się do niezgodnego z prawem mechanizmu zawierania umów zlecenia. Sprzeczność tego mechanizmu z prawem polega na doprowadzeniu do oskładkowania jedynie umowy o pracę, podczas gdy stosunki prawne wynikające z umów zlecenia nie były źródłem składek na ubezpieczenia społeczne. Narusza to przepisy art. 58 § 1 i 2 k.c., bowiem rzeczywistą przyczyną zawierania przez płatnika dwóch umów, tj. umowy o pracę i umowy zlecenia było „zmanipulowane” wykorzystanie przepisów o ubezpieczeniu społecznym i formalne stworzenie dwóch tytułów ubezpieczenia, z których tylko jeden został wskazany do oskładkowania. W tym stanie rzeczy obowiązek opłacania składek z tytułu przychodów wynikających z umowy cywilnoprawnej realizowanej w firmie powiązanej z odwołującą powstaje u płatnika składek, tj. u odwołującej.

Art. 58 § 1 k.c. stanowi, że czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, że na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. Z kolei w myśl art. 58 § 2 k.c. nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Jako przesłanki nieważności czynności prawnej przepis art. 58 k.c. wskazuje: 1) sprzeczność z ustawą, 2) obejście ustawy i 3) sprzeczność z zasadami współżycia społecznego. Czynność prawna mająca na celu obejście ustawy zawiera pozór zgodności z ustawą, ponieważ jej treść nie zawiera elementów wprost sprzecznych z przepisem, ale skutki, które wywołuje i które objęte są zamiarem stron, naruszają zakazy lub nakazy ustawowe. Czynność prawna mająca na celu obejście ustawy polega więc na takim ukształtowaniu jej treści, które z formalnego punktu widzenia nie sprzeciwia się ustawie, lecz w rzeczywistości (w znaczeniu materialnym) zmierza do zrealizowania celu, którego osiągnięcie jest przez nią zakazane. Innymi słowy, o czynności prawnej (także zawarciu umowy) mającej na celu obejście ustawy można mówić wówczas, gdy czynność taka pozwala na uniknięcie zakazów, nakazów lub obciążeń wynikających z przepisu ustawy i tylko z takim zamiarem została dokonana.

Odwołująca spółka w toku postępowania podniosła, że działała w granicach prawa, natomiast zarówno w ocenie Sądu I instancji jak i Sądu Apelacyjnego takie zapatrywanie nie zasługuje na aprobatę. Działanie odwołującej było bowiem działaniem na szkodę zleceniobiorców (ubezpieczonych), a więc podmiotów, z którymi odwołująca wchodziła w bezpośrednie interakcje, jak i - w dalszej kolejności - na szkodę ogółu ubezpieczonych. Nie jest to przy tym działanie na czyjąś szkodę w granicach prawa, aprobowane przez ustawodawcę.

Sąd I instancji słusznie zwrócił uwagę, że osoby fizyczne zasiadające w zarządach powiązanych spółek posłużyły się dwiema spółkami w celu uniknięcia realnych obciążeń składkowych. Jest to wyraźny przykład nadużycia osobowości prawnej i obejścia przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Podkreślić należy, że spółki ( (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. S.K.A.) nie udostępniały do realizacji zleceń różnych osób, co wskazywałoby realnie na posiadanie niezależnego potencjału osobowego każdej ze spółek, tylko wykazywały te same osoby do realizacji jednocześnie umów o pracę i umów zlecenia, które miały tożsamy bądź zbliżony przedmiot umowy, czas i miejsce ich realizacji. Nic nie stało na przeszkodzie, aby np. dodatkowe czynności, czy godziny pracy ubezpieczona wykonywała w ramach pracy w nadgodzinach u płatnika składek.

Sąd Apelacyjny podkreśla również, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów apelacyjnych nie jest wymagane, aby pracownik wykonywał w ramach umowy zlecenia takie same czy podobne czynności, jak w ramach stosunku pracy - mogą to być czynności o zupełnie odmiennym charakterze. Istotne jest przy tym, czy korzyści z tejże pracy uzyskuje pracodawca. Czynnikiem decydującym o tym, na rzecz jakiego podmiotu praca była faktycznie wykonywana, jest finalny efekt pracy. W takie sytuacji należy badać, który podmiot osiąga w ostatecznym rozrachunku korzyść w wykonywaniu umowy (wyrok SA w Gdańsku z 10.07.2015 r., sygn.. III AUa 253/15, wyrok SA w Katowicach z 22.09.2017 r., sygn. III AUa 645/17).

Sąd Apelacyjny zaznacza, że istotne w sprawie było ustalenie tego, która ze spółek była beneficjentem pracy ubezpieczonej, która ostatecznie otrzymywała korzyść z wykonywanej pracy. Natomiast umowy zlecenia mimo, że były zawarte z innym podmiotem niż własny pracodawca, w świetle dokonanych w sprawie ustaleń były realizowane na rzecz swojego pracodawcy.

W ocenie Sądu Apelacyjnego przeprowadzone postępowanie dowodowe przed Sądem I instancji wykazało, że M. S. świadcząc pracę na podstawie umów zlecenia zawartych ze spółką ((...) Sp. z o.o. S.K.A.) powiązaną z płatnikiem składek ( (...) Sp. z o.o.) wykonywała ją na rzecz swojego pracodawcy (tj. (...) Sp. z o.o.).

Sąd Apelacyjny zaznacza, że z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, że dla odwołującej tzw. „korzyścią” była cała obsługa sprzedaży towarów jubilerskich. (...)nie ponosił ryzyka z uwagi na stany magazynowe, ale wynikające z własnej działalności. Z kolei towar zwrócony do (...) jeśli nie został sprzedany po określonym czasie, wracał z powrotem do (...) Sp. z o.o.

Sąd Apelacyjny podkreśla, że choć zarzuty sformułowane przez odwołującego w apelacji są dość obszerne, to są nietrafione, a zatem Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do ich uwzględnienia, zarzuty powołane w apelacji w żadnej mierze nie wzruszyły rozstrzygnięcia wydanego przez Sąd I instancji. Sąd Apelacyjny nie dopatrzył się naruszeń ze strony Sądu I instancji, postępowanie dowodowe zostało przeprowadzone w sposób wyczerpujący, Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych oraz dokonał prawidłowej analizy zgromadzonego materiału dowodowego, co w konsekwencji przełożyło się na wydanie wyroku oddalającego odwołanie.

W ocenie Sądu Apelacyjnego należy zwrócić uwagę, że M. S. (zatrudniona w spółce (...)) faktycznie wykonywała pracę na rzecz własnego pracodawcy (tj. spółki (...)), ponieważ zajmowała się obsługą sklepu internetowego, którą to obsługę zlecił, na mocy umowy współpracy spółce (...) pracodawca tj. (...) Sp. z o.o. Natomiast sama spółka (...)powstała wyłącznie w celu obsługi sprzedaży produktów A. oraz innych wyrobów (biżuterii i zegarków) wytypowanych przez spółkę (...).

W tej sytuacji słusznie uznał Sąd I instancji, że decyzja organu rentowego z 25.07.2018r. nr (...) była prawidłowa i z związku z tym oddalił odwołanie płatnika składek (...) Sp. z o.o.

Na marginesie Sąd Apelacyjny zaznacza, że biorąc na uwadze bogate jednorodne orzecznictwo (w tym również Sądu Najwyższego) w zakresie stosowania art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w niniejszej sprawie nie występowały żadne istotne zagadnienia prawne wymagające zajęcia stanowiska przez Sąd Najwyższy.

Mając na względzie powyższe Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację (pkt 1 wyroku).

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. i § 2 pkt 1 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Mając powyższe na względzie, tytułem zwrotu kosztów procesu (kosztów zastępstwa procesowego) zasądzono od odwołującej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. na rzecz organu rentowego kwotę 675 zł – punkt 2 sentencji wyroku.

Roman Walewski Dorota Goss-Kokot Marta Sawińska