Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Marta Sawińska

Sędziowie: SSA Dorota Goss-Kokot (spr.)

del. SSO Roman Walewski

Protokolant: st.sekr.sąd. Emilia Wielgus

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2017 r. w Poznaniu

sprawy M. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

o emeryturę

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 2 czerwca 2016 r. sygn. akt VII U 1989/16

oddala apelację.

del. SSO Roman Walewski

SSA Marta Sawińska

SSA Dorota Goss-Kokot

(...)

Wyrokiem z dnia 2.06.2016r. Sąd Okręgowy w Poznaniu uwzględnił odwołanie M. S. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. poprzez zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie ubezpieczonemu prawa do emerytury od 1 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. S. urodził się (...)

W dniu 8.05.1973r. rozpoczął pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w Gospodarstwie Rolnym Skarbu Państwa w B.. Pracował w tym zakładzie do 31.05.1993r. Gospodarstwo Rolne miało filie w B. i C.. Ubezpieczony początkowo pracował jako pomocnik murarza. W trakcie zatrudnienia został skierowany przez pracodawcę na kurs prawa jazdy na ciągniki. Szkolenie odbywało się w 1981r. Ubezpieczony ukończył kurs i posiada uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B,C,E.

Od 12 maja 1982r.ubezpieczony pracował jako traktorzysta. Kierował ciągnikiem, dokonywał załadunków i rozładunków przywiezionych towarów. W świadectwie pracy odnotowano, że ubezpieczony pracował na stanowisku pracownika produkcji roślinnej.

Od dnia 1.06.1993r. Gospodarstwo Rolne Skarbu Państwa uległo przekształceniom organizacyjnym, powstało (...) sp. z o.o. w którym ubezpieczony pracował od 1.06.1993r. do 31.01.2002r. na stanowisku traktorzysty. Z tytułu tego zatrudnienia odwołujący uzyskał świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych, z którego wynika, że w okresie od 1.06.1993r. do 31.01.2002r. pracował stale i w pełnym wymiarze na czasu pracy w warunkach szczególnych. Okres pracy od 1.06.1993r. do 31.12.1998r. został uznany przez pozwanego za pracę w warunkach szczególnych.

W dniu 3.12.2015r. odwołujący złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury, wskazując, że jest członkiem OFE.

Na rozprawie w dniu 2.06.2016r. odwołujący złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa.

Uwzględniając odwołanie, Sąd Okręgowy uznał, że ubezpieczony poprzez zeznania świadków udowodnił, że pracował jako traktorzysta. Tym samym spełnił warunki do uzyskania prawa do emerytury. Stanowisko to jest wymienione w wykazie A, dziale VIII w punkcie 3.

Apelację od powyższego wyroku wniosła strona pozwana.

Apelująca zaskarża wyrok w całości, zarzucając:

sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez uznanie, że ubezpieczony w okresie od maja 1982r. do 31 maja 1993r. wykonywał prace
w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze,

co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia przepisu art.184 ustawy z dnia 17.12.1998r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, poprzez przyznanie ubezpieczonemu prawa do emerytury od dnia 1.12.2015r. w sytuacji gdy ubezpieczony złożył oświadczenie o przekazanie środków z OFE na rozprawie w dniu 2.06.2016r.

Apelujący wnosi o zmianę wyroku i oddalenie odwołania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja strony pozwanej nie zasługuje na uwzględnienie.

Niesłuszny jest bowiem zarzut niewłaściwej oceny materiału dowodowego.

Apelujący ustosunkowując się do zeznań świadków wywodzi, że nie potwierdzają one pracy ubezpieczonego na stanowisku traktorzysty a więc zatrudnienia w warunkach szczególnych.

Apelujący nie podaje jednak żadnych okoliczności, które podważałyby wiarygodność zeznań świadków. Polemizuje jedynie z ustaleniami Sądu i odmiennie ocenia materiał dowodowy.

W ocenie Sądu Apelacyjnego zeznania świadka R. S.- Kierownika Zakładu (...) i przełożonego ubezpieczonego, jednoznacznie wskazują na pracę M. S. na stanowisku traktorzysty.

Sąd Apelacyjny, aby zweryfikować zeznania świadka, uzupełnił postępowanie dowodowe
i przeprowadził dowód z akt osobowych świadka na podstawie których ustalił, że świadek
w okresie od 1.09.1970r. do 31.05.1993r. pracował na stanowisku kierownika Zakładu Budowlano - (...). Świadectwo pracy potwierdzające to zatrudnienie zostało wystawione przez Gospodarstwo Rolne Skarbu Państwa w B..

Na rozprawie przed Sądem Apelacyjnym w dniu 29.11.2017r. ubezpieczony wyjaśnił, że zakład remontowo budowlany miał siedzibę w Z., gdzie był dział kadr i płac. Natomiast zakłady terenowe były w B., C., G. i Z.. Ubezpieczony pracował pod kierownictwem świadka S. w zakładzie w B.. Zestawiając zeznania świadka R. S. z wyjaśnieniami ubezpieczonego, należy stwierdzić, że ustalenia Sądu Okręgowego zasługują na pełną aprobatę. Świadek ten zeznał, że ubezpieczony pracował w zakładzie w B. i dokładnie opisał jego obowiązki.

Ten materiał dowodowy z zeznań świadków, znajduje potwierdzenie w dokumencie z akt osobowych ubezpieczonego. Jest to pismo pracodawcy, kierowane do ubezpieczonego, datowane 28.08.1992r. w którym stanowisko pracy M. S. jest opisane jako ,,traktorzysta”. Pismo to dotyczy podjęcia dalszej pracy w Gospodarstwie Rolnym Skarbu Państwa w związku z likwidacją Kombinatu Państwowych Gospodarstw Rolnych.

Zatem należy wnioskować, że ubezpieczony jako traktorzysta pracował również
w państwowym Gospodarstwie Rolnym, co z kolei koresponduje z zeznaniami świadków
i ubezpieczonego.

Sąd Apelacyjny nie może zaaprobować stanowiska apelującego, że ubezpieczony będąc zaangażowany w prace załadunkowo –wyładunkowe nie pracował w pełnym wymiarze czasu pracy jako traktorzysta. Apelujący dzieli ten czas pracy co nie ma żadnego racjonalnego uzasadnienia. Prace te były elementem podstawowych obowiązków ubezpieczonego. Przeciwna argumentacja prowadziłaby do niewłaściwych wniosków, że traktorzyści którzy podczas prac załadunkowych
i wyładunkowych pozostawali bezczynni pracowali w warunkach szczególnych.

Niesłuszny jest również zarzut apelującego, dotyczący ustalenia Sądu Okręgowego, że przynajmniej od 12 maja 1982r. ubezpieczony pracował jako traktorzysta. Ubezpieczony wiąże ten fakt z przeprowadzką do mieszkania w bloku i możliwością wykorzystania pojazdu. Ta data znajduje również potwierdzenie w ustaleniu, że ubezpieczony uczestniczył w kursie kierowcy ciągnika i stosowne uprawnienia uzyskał co najmniej w 1982r. Koresponduje to również
z zeznaniami świadka S., który zeznał, że od 1981r. pracował jako kierownik Zakładu Budowlanego i krótko po objęciu przez niego tego stanowiska, ubezpieczony rozpoczął pracę jako traktorzysta. Z akt osobowych świadka R. S. wynika, że obowiązki kierownika objął
14 maja 1981r.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, zasady doświadczenia życiowego wskazują, że łączenie określonych faktów jest związane z określonymi sytuacjami życiowymi, które pomimo upływu czasu są zapamiętane.

Sąd Apelacyjny nie może również zaaprobować zarzutów apelującego dotyczących daty przyznania świadczenia.

We wniosku o przyznanie emerytury, ubezpieczony poświadczył, że jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Natomiast rubryka o przekazaniu środków na dochody budżetu państwa, nie została wypełniona. W tej sytuacji pozwany winien wezwać ubezpieczonego do uzupełnienia wniosku. To zaniechanie pozwanego nie może wywierać negatywnych skutków dla ubezpieczonego.

Dlatego też Sąd Apelacyjny aprobuje wyrok Sądu Okręgowego, również co do daty przyznanego świadczenia.

Powyższe rozważania wskazują, że ubezpieczony pracował w warunkach szczególnych uprawniających do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym.

Praca traktorzysty jest wymieniona w wykazie A, działu VIII poz.3 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. Zatem zgodnie
z przepisem art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczony nabył prawo do spornego świadczenia.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na podstawie przepisu art.385 k.p.c. oddalił apelację strony pozwanej.

del. SSO Roman Walewski

SSA Marta Sawińska

SSA Dorota Goss-Kokot