Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Ewa Cyran

Sędziowie: SSA Wiesława Stachowiak /spr./

del. SSO Katarzyna Schönhof-Wilkans

Protokolant: st.sekr.sąd. Emilia Wielgus

po rozpoznaniu w dniu 28 września 2016 r. w Poznaniu

sprawy K. P. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

o wznowienie postępowania w zakresie ustalenia wysokości świadczenia, o odsetki oraz wysokość świadczenia

na skutek apelacji K. P. (1)

od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 5 lipca 2013 r. sygn. akt VII U 76/13

1.  oddala apelację;

2.  kosztami postępowania apelacyjnego obciąża odwołującego w zakresie poniesionym.

del. SSO Katarzyna Schönhof-Wilkans

SSA Ewa Cyran

SSA Wiesława Stachowiak

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. decyzja z 23 maja 2012 roku na podstawie art. 114 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 roku. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z urzędu przeliczył emeryturę K. P. (1) od 1 lipca 2012 roku, tj. od najbliższego terminu płatności, dokonując jednocześnie korekty zaewidencjonowanych składek, która nastąpiła z winy płatnika składek (...) S.A.

Wysokość emerytury po dokonanej korekcie wyniosła 2.344,58 zł. brutto. Po uwzględnieniu waloryzacji przypadających na 1 marca 2010 roku wysokość emerytury wyniosła 2.452,90 zł. brutto, na dzień 1 marca 2011 roku - 2.528,94 zł., a na 1 marca 2012 roku - 2.599,94 zł.

Organ rentowy decyzją z 6 czerwca 2012 roku, znak (...), zmienioną decyzją z 20 lipca 2013 roku, znak (...), odmówił K. P. (1) prawa do wypłaty odsetek od wyrównania za okres od 1 sierpnia 2009 roku do 30 listopada 2010 roku argumentując, że świadczenie ustalone decyzją z 3 listopada 2010 roku zostało wypłacone w zawyżonej kwocie.

Kolejną decyzją z 20 czerwca 2012 roku, znak (...), organ rentowy przeliczył emeryturę K. P. (1) od 1 stycznia 2010 roku, tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Po ponownym ustaleniu składek wysokość świadczenia wyniosła 2.351,36 zł. (poprzednia wyliczona kwota emerytury 2.344,58 zł. + 1.651,36 zł. - kwota składki zaewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji /243,70 = 2.351,36 zł.). Po uwzględnieniu waloryzacji na 1 marca 2010 roku emerytura wyniosła 2.459,99 zł. brutto, na dzień 1 marca 2011 roku - 2.536,25 zł., a na dzień 1 marca 20102 roku - 2.607,25 zł. Od 1 lipca 2012 roku wysokość świadczenia ustalono w kwocie 2.607,25 zł. brutto.

21 czerwca 2012 roku pozwany wydał następną decyzję, mocą której przeliczył świadczenie ubezpieczonego od 1 stycznia 2011 roku, tj. od daty wniosku. Po ponownym ustaleniu składek wysokość emerytury wyniosła od 1 stycznia 2011 roku 2.475,31 zł. brutto (poprzednia wyliczona kwota emerytury 2.459,99 zł. + 3.603,06 zł. - kwota składki zaewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji/235,20 = 2.475,31 zł.), od 1 marca 2011 roku - 2.552,04 zł., a na dzień 1 marz 2012 roku - 2.623,04 zł. Od 1 sierpnia 2012 roku wysokość świadczenia do wypłaty wyniosła 2.623,04 zł. brutto. Organ rentowy spłacił należności za okres od 1 stycznia 2011 roku do 6 lipca 2012 roku w kwocie 283,28 zł. wraz z odsetkami za okres od 8 marca 2011 roku do 6 lipca 2012 roku w kwocie 49,14 zł.

Decyzją z 13 lipca 2012 roku, znak (...), pozwany, po rozpatrzeniu wniosku z 27 stycznia 2012 roku dokonał ponownego przeliczenia emerytury ubezpieczonego poczynając od 1 stycznia 2012 roku, tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Wysokość świadczenia od 1 stycznia 2012 roku została obliczona zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej i wyniosła 2.569,19 zł. brutto (poprzednia wyliczona kwota emerytury 2.552,04 zł. + 3.953,34 zł. kwota składki zaewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji/230,50 = 2.569,19 zł.). Od 1 marca 2012 roku organ rentowy przyjął do wypłaty kwotę 2.640,19 zł. brutto, uwzględniając waloryzację, jednocześnie przyznał ubezpieczonemu 6,21 zł. tytułem należnych odsetek za okres od 28 lutego 2012 roku do 6 sierpnia 2012 roku. Organ rentowy ustalił spłatę należności za okres od 1 stycznia 2012 roku do 31 lipca 2012 roku w kwocie 108,35 zł.

K. P. (1) złożył odwołania od powyższych decyzji.

W uzasadnieniu odwołujący podał, że ZUS w decyzji z 23 maja 2012 roku i w jej załączniku nie wskazał jakie nowe dowody lub ujawnione okoliczności zostały wzięte pod uwagę przy ponownym ustaleniu wysokości składek, ograniczając się jedynie do podania wysokości obniżonej emerytury bez wskazania konkretnych kwot zaewidencjonowanych i wysokości zwaloryzowanych składek, pozbawiając odwołującego w ten sposób merytorycznej oceny prawidłowości zaskarżonej decyzji. Nadto organ rentowy w uzasadnieniu decyzji rozszerzył interpretację art. 114 ust. 1 o art. 114 ust. la tej ustawy uchylony wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 28 lutego 2012 roku w sprawie K 5/11.

Odwołujący wskazał, że od 1 sierpnia 2009 roku pobiera emeryturę i podlega zgłoszeniu do ubezpieczenia emerytalnego w firmie (...), mimo to nadal do przeliczenia świadczenia nie są uwzględniane przez organ rentowy składki odprowadzane przez tego płatnika składek, które powinny prowadzić do wzrostu, a nie obniżenia wysokości jego emerytury. Zdaniem odwołującego, część składki opłaconej przez płatnika składek (...) została przyjęta przez organ rentowy w prawomocnej decyzji z 3 listopada 2010 roku w ogólnej kwocie zaewidencjonowanych i zwaloryzowanych składek, określonych na poziomie 41.054,94 zł.

Odnośnie decyzji z 6 czerwca 2012 roku odwołujący podniósł, że 3 sierpnia 2009 roku składał wniosek o przyznanie emerytury, natomiast dopiero we wniosku z 23 grudnia 2010 roku domagał się naliczenia odsetek od spłaty za okres od 1 sierpnia 2009 roku do 30 listopada 2010 roku. Zaskarżonej decyzji z 20 czerwca 2012 roku przeliczającej świadczenie od 1 stycznia 2010 roku odwołujący zarzucił, że nie rozstrzyga ona o obowiązku spłaty należności za okres od 1 stycznia 2010 roku. W kolejnej decyzji z 21 czerwca 2012 roku występuje niezgodność pomiędzy kwotą obliczonej emerytury a kwotą przyjętą do podstawy opodatkowania. Natomiast w decyzji z 13 lipca 2012 roku przyjęto spłatę należności za okres od 1 stycznia 2012 roku do 31 lipca 2012 roku, podając wysokość świadczenia od 1 września 2012 roku, bez przyznania wyrównania za sierpień 2012 roku.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w Wydziale VII Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 5 lipca 2013 roku w sprawie VII U 76/13 oddalił odwołania.

Sąd I instancji ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołujący K. P. (1) (ur. (...)) począwszy od 21 września 1990 roku miał ustalone prawo renty inwalidzkiej drugiej grupy inwalidów. Decyzją z 12 sierpnia 1998 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. przyznał odwołującemu rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od na stałe.

W okresie od 16 października 1995 roku do 30 kwietnia 2006 roku odwołujący był zatrudniony w spółce (...) Spółka Akcyjna w P., po reorganizacji (...) S.A. w P. w wymiarze ½ etatu na stanowisku archiwisty, specjalisty. Z tego tytułu odwołujący był zgłoszony w okresie od 31 grudnia 1998 roku do 30 kwietnia 2006 roku do ubezpieczeń społecznych oraz ubezpieczenia zdrowotnego z kodem ubezpieczenia (...) jako osoba podlegająca ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu, która ma ustalone prawo do renty posiadająca orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności.

Kolejnym miejscem zatrudnienia K. P. (1) była spółka (...) (...)Spółka Jawna w B., gdzie odwołujący pracował od 27 maja 2008 roku do 31 lipca 2009 roku, od 1 października do 31 grudnia 2009 roku i od 1 stycznia 2010 roku do 31 grudnia 2011 roku w pełnym wymiarze godzin jako pracownik produkcyjny.

3 sierpnia 2009 roku K. P. (1) złożył wniosek o przyznanie mu emerytury, domagając się ustalenia podstawy wymiaru emerytury na podstawie przedłożonej dokumentacji płacowej pochodzącej z całego okresu zatrudnienia według najkorzystniejszego wariantu.

Decyzją z 26 listopada 2009 roku ZUS I Oddział w Ł. ustalił odwołującemu prawo do emerytury od 1 sierpnia 2009 roku. Świadczenie obliczone w myśl art. 26 ustawy emerytalnej wyniosło 2.344,58 zł. Kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego zamknęła się w kwocie 539.203,81 zł. Natomiast kwota składek zaewidencjonowanych na. koncie odwołującego z uwzględnieniem waloryzacji wynosiła 40.611,64 zł.

Sąd Okręgowy w Poznaniu postanowieniem z 6 września 2011 roku w sprawie VIII 441/10 umorzył postępowanie od decyzji ZUS II Oddziału w P. z 21 września 2009 roku o ponownym ustaleniu kapitału początkowego, wobec cofnięcia odwołania przez K. P. (1). Orzeczenie uprawomocniło się 27 września 2011 roku.

Decyzją z 3 listopada 2010 roku pozwany z urzędu przeliczył emeryturę odwołującego od 1 sierpnia 2009 roku, tj. od nabycia uprawnień. Po dokonanej korekcie składek kwota składki zaewidencjonowanej na koncie odwołującego z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 41.054,94 zł. Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej i wyniosła 2.346,38 zł. (41.054,94 zł. + 539203,81 )/247,30 = 2.346,38 zł. Po uwzględnieniu waloryzacji na dzień 1 marca 2010 roku kwota wyniosła 2.461,88 zł. Wraz ze świadczeniem za grudzień 2010 roku wypłacono odwołującemu należność za okres od 1 sierpnia 2009 roku do 30 listopada 2010 roku w kwocie 29.61 zł.

17 grudnia 2010 roku odwołujący złożył w organie rentowym wniosek o wypłatę odsetek za okres od 1 sierpnia 2009 roku do 30 listopada 2010 roku. W piśmie z 27 lutego 2012 roku pozwany zawiadomił odwołującego, że przyznano mu odsetki za okres od 6 września 2009 roku do 6 września 2010 roku od kwoty wyrównania 29,31 zł. zgodnie z decyzją z 3 lutego 2010 roku, po dokonaniu rozliczenia zaliczki.

Przeprowadzona analiza dokumentów rozliczeniowych zawartych w bazie Kompleksowego Systemu Informatycznego ZUS wykazała, że na indywidualnym koncie odwołującego zidentyfikowano raporty ZUS (...) złożone przez płatnika składek (...) S.A. w P., kwotowe za okres od lutego 1999 roku do sierpnia 2000 roku oraz od października 2000 roku do stycznia 2001 roku z kodem (...) oraz z błędnym kodem tytułu ubezpieczenia (...) (pracownik podlegający ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu nie mający ustalonego prawa do emerytury lub renty, nie posiadający orzeczenia o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności). 17 maja 2011 roku płatnik składek dokonał 1 korekty raportu ZUS (...) za wrzesień 2000 roku w ten sposób, że raporty kwotowe z kodem ubezpieczenia (...) zostały skorygowane na raporty zerowe. Od tej daty na koncie odwołującego poprawnymi raportami kwotowymi za okres od lutego 1999 roku do sierpnia 2000 roku oraz od października 2000 roku do stycznia 2001 roku stały się raporty ZUS (...) z kodem ubezpieczenia (...) (pismo pozwanego z 24 marca 2011 roku k.193 akt ZUS). Jak wynika z treści pisma pozwanego z 1 kwietnia 2011 roku (k. 196-197 akt ZUS), skorygowane zostały błędy rachunkowe dotyczące łącznej wysokości składek za lata 2002, 2003 i 2005, przedstawiono prawidłowo wypełnioną tabelę łącznej wysokości składek za kolejne lata wraz z waloryzacją.

Zaskarżoną decyzją z 23 maja 2012 roku pozwany z urzędu przeliczył emeryturę K. P. (1) od 1 lipca 2012 roku, tj. od najbliższego terminu płatności, dokonując jednocześnie korekty zaewidencjonowanych składek, która nastąpiła z winy płatnika składek (...) S.A. Wysokość emerytury po dokonanej korekcie wyniosła 2 344,58 zł. brutto. Po uwzględnieniu waloryzacji przypadających na 1 marca 2010 roku wysokość emerytury wyniosła 2.452,90 zł. brutto, na dzień 1 marca 2011 roku - 2.528,94 zł., a na dzień 1 marca 2012 roku - 2.599,94 zł. Po dokonanej korekcie raportu ZUS (...) przez płatnika składek kwota skorygowanej składki zaewidencjonowanej na koncie ubezpieczonego z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 40.611,64 zł.

Zaskarżoną decyzją z 6 czerwca 2012 roku, zmienioną decyzją z 20 lipca 2013 roku, pozwany odmówił K. P. (2) prawa do wypłaty odsetek od wyrównania za okres od 1 sierpnia 2009 roku do 30 listopada 2010 roku, argumentując, że świadczenie ustalone decyzją z 3 listopada 2010 roku zostało wypłacone w zawyżonej kwocie.

Zaskarżoną decyzją z 20 czerwca 2012 roku pozwany, po rozpoznaniu wniosku z 28 stycznia 2010 roku przeliczył odwołującemu emeryturę od 1 stycznia 2010 roku, tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. Podstawę obliczenia emerytury stanowiła kwota świadczenia na dzień przeliczenia emerytury łącznie z kwotą zaewidencjonowanych składek po przeliczeniu emerytury podzielonych przez średnie dalsze trwanie życia, tj. 243,70 miesięcy. Po ponownym ustaleniu składek wysokość świadczenia wyniosła 2.351,36 zł. (poprzednia wyliczona kwota emerytury 2.344,58 zł. + 1.651,36 zł. - kwota składki zewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji /243,70 = 2.351,36 zł.). Po uwzględnieniu waloryzacji na dzień 1 marca 2010 roku emerytura wyniosła 2.459,99 zł. brutto, na dzień 1 marca 2010 roku - 2.536,25 zł., a na dzień 1 marca 2012 roku - 2.607,25 zł. Od 1 lipca 2012 roku odwołujący otrzymywał 2.607,35 zł. brutto.

Zaskarżoną decyzją z 21 czerwca 2012 roku pozwany, na skutek wniosku odwołującego z 28 stycznia 2011 roku dokonał przeliczenia świadczenia od stycznia 2011 roku, tj. od daty wniosku i ustalił jego nową wysokość 2.475,31 zł. (poprzednia wyliczona kwota emerytury 2.459,99 zł. + 3.603,06 zł. - kwota składki zaewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji/235,20 = 2.475,31 zł.), od 1 marca 2011 roku - 2.552,04 zł., a na dzień 1 marca 2012 roku - 2.623,04 zł. Od 1 sierpnia 2012 roku wysokość świadczenia do wypłaty wyniosła 2.623,04 zł. brutto. Organ rentowy dokonał spłaty należności za okres od 1 stycznia 2011 roku do 30 czerwca 2012 roku w kwocie 283,28 zł. wraz z odsetkami za okres od 8 marca 2011 roku ud o 6 lipca 2012 roku w kwocie 49,14 zł.

Zaskarżoną decyzją z 13 lipca 2012 roku pozwany, po rozpatrzeniu wniosku z 27 stycznia 2012 roku, dokonał ponownego przeliczenia emerytury odwołującego od 1 stycznia 2012 roku, tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Wysokość świadczenia od 1 stycznia 2012 roku została obliczona zgodnie z art.26 ustawy emerytalnej i wyniosła 2.569,19 zł. brutto (poprzednia wyliczona kwota emerytury 2.552,04 zł. + 3.953,34 zł. kwota składki zaewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji/230,50 = 2.569,19 zł.). Od 1 marca 2012 roku organ rentowy przyjął do wypłaty kwotę 2.640,19 zł. brutto po uwzględnieniu waloryzacji, jednocześnie przyznał odwołującemu 6,21 zł. tytułem należnych odsetek za okres od 28 lutego 2012 roku do 6 sierpnia 2012 roku. Pozwany ustalił spłatę należności za okres od 1 stycznia 2012 roku do 31 lipca 2012 roku w kwocie 108,35 zł.

W odpowiedzi na zarządzenie Sądu pozwany w piśmie z 21 grudnia 2012 roku (k. 23-26 akt sprawy) przedstawił podstawy przyjęcia kwot składek zaewidencjonowanych na koncie odwołującego z uwzględnieniem waloryzacji przyjętych w decyzjach z 26 listopada 2009 roku, 3 listopada 2010 roku i z 23 maja 2012 roku oraz zidentyfikowanych raportów kwotowych ZUS (...) za wrzesień 2020 roku z kodem (...) i (...) (stan od 16 czerwca 2010 roku o 17 maja 2011 roku).

Stan na dzień 22 czerwca 2010 roku:

Kwota składek zewidencjonowanych za rok 1999 razy wskaźnik waloryzacji za rok 2000 = kwota A - 2.154,62 zł. * 112,72 = 2.428,69 zł.

(Kwota A plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2000) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2001 = kwota (...) - (2.428,69 zł. + 3.045,12 zł.) * 106,68 = 5.839,46 zł. (Kwota (...) plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2001) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2002 = kwota C - (5.839,46 zł. + 2.810,88 zł.) * 101,90 = 8.814,70 zł. (Kwota C plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2002) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2003 = kwota (...) - (8.814,70 zł. + 2.810,88 zł.)* 102,00= 11.858,09 zł. (Kwota (...) plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2003) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2004 = kwota (...) - (11.858,09 zł. + 2.810,88 zł.)* 103,63= 15.201,45 zł. (Kwota (...) plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2004) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2005 = kwota (...) - (15.201,45 zł. +2.986,56 zł.)* 105,55= 19.197,44 zł.

(Kwota (...) plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2005) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2006 = kwota (...) - (19.197,44 zł. + 3.113,76 zł.)* 106,90 = 23.850,67 zł.

(Kwota (...) plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2006) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2007 = kwota H - (23.850,67 zł. + 1.349,70 zł.) * 112,85 = 28.438,62 zł. (Kwota H plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2007) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2008 = kwota I - (28.438,62 zł. + O zł.) * 116,26 = 33.062,74 zł.

(Kwota I plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2008) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2009 = kwota (...) - (33.062,74 zł. + 1.945,80 zł.) * 107,22 = 37.536,16 zł.

Stan na dzień 1 października 2011 roku:

Po dokonanej przez płatnika składek w 17 maja 2011 roku korekcie raportu ZUS (...) za wrzesień 2000 roku kodem ubezpieczenia (...)raport ten został skorygowany na raport zerowy i został przypisany do konta odwołującego 18 maja 2011 roku. Zmianie uległa:

(Kwota A plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2001) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2001 = kwota (...) - (2.428,69 zł. + 2.810,88 zł.) * 106,68 = 5.589,57 zł.

(Kwota (...) plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2001) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2002 = kwota C - (5.589,57 zł. + 2.810,88 zł.) * 101,90 = 8.560,06 zł.

(Kwota C plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2002) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2003 = kwota (...)- (8.560,06 zł. + 2.810,88 zł.)* 102,00 = 11.598,36 zł.

(Kwota (...) plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2003) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2004 = kwota (...) - (11.598,36 zł. +2.810,88 zł.)* 103,63= 14.932,30 zł.

(Kwota (...) plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2004) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2005 = kwota (...) - (14.932,30 zł. + 2.986,56 zł.) * 105,55 = 18.913,36 zł.

(Kwota (...) plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2005) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2006 = kwota (...) - (18.913,36 zł. + 3.113,76 zł.)* 106^0= 23.546,99 zł.

(Kwota (...) plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2006) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2007 = kwota H - (23.546,99 zł. + 1.349,70 zł.) * 112,85 = 28.095,91 zł.

(Kwota H plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2007) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2008 = kwota .(...) - (28.095,91 zł. + 0 zł.*116,26 = 32.664,30 zł.

(Kwota I plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2008) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2009 = kwota (...) - (32.664,30 zł. + 1.945,80 zł.) * 107,22 = 37.108,95 zł.

Zgodnie z powyższymi obliczeniami w kwocie zwaloryzowanych składek na dzień 22 czerwca 2010 roku i 1 października 2011 roku uwzględniono składki odprowadzone za odwołującego przez wszystkich płatników składek w latach 1999-2008 (również składki od innego pracodawcy niż (...) S.A.). Według stanu na dzień 22 czerwca 2010 roku nie są natomiast ujęte składki za rok 2009, ponieważ waloryzacja za rok 2010 powinna być przeprowadzona dopiero od 1 czerwca 2011 roku. Rozbieżność w kwocie zwaloryzowanych składek za lata 1999-2008 wynika z faktu podwójnie zewidencjonowanej składki na koncie ubezpieczonego w dniu 22 czerwca 2010 roku w związku ze złożeniem przez płatnika (...) S.A. kwotowego raportu z kodem (...) i (...) za wrzesień 2000 roku. 1 października 2011 roku na koncie odwołującego znajdował się poprawny zapis - za wrzesień 2000 roku zidentyfikowano jeden raport kwotowy z kodem (...) zgodny ze zgłoszeniem.

K. P. (1) w piśmie 20 stycznia 2013 roku (k.32-33 akt sprawy) podniósł, że przedstawiony przez pozwanego sposób waloryzacji składek jest błędny bowiem nie uwzględnia sposobu waloryzacji składek według art. 25a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, a w konsekwencji skutkuje zaniżeniem wysokości zaewidencjonowanych i zwaloryzowanych składek na etapie pierwszorazowego ustalania wysokości emerytury.

Ustosunkowując się do zastrzeżeń zgłoszonych przez odwołującego organ rentowy w piśmie z 13 lutego 2012 roku (k.37-41) przedstawił symulację wyliczenia zewidencjonowanej składki z uwzględnieniem kwartalnej waloryzacji na podstawie danych dostępnych z konta odwołującego oraz podtrzymał stanowisko zawarte w piśmie z 21 grudnia 2012 roku.

Kwota składek zewidencjonowanych za rok 1999 razy wskaźnik waloryzacji za rok 2000 = kwota A - 2.154,62 zł.* 112,72 = 2 428,69 zł.

(Kwota A plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2000) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2001 = kwota (...) - (2.428,69 zł. + 2.810.88 zł.) * 106,68 = 5.589,57 zł.

(Kwota (...) plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2001) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2002 = kwota C - (5.589,57 zł. + 2.810,88 zł.) * 101,90 = 8.560,06 zł. (Kwota C plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2002) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2003 = kwota (...) - (8.560,06 zł. + 2.810,88 zł.) * 102,00 = 11.598,36 zł. (Kwota (...) plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2003 razy wskaźnik waloryzacji za rok 2004 = kwota (...) - (11.598,36 zł. + 2.810,88 zł.) * 103,63 = 14.932,30 zł.

(Kwota (...) plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2004) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2005 = kwota (...) - (14.932,30 zł. + 2.986,56 zł.) * 105,55 = 18.913,36 zł.

(Kwota (...) plus kwota składek zewidencjonowanych za rok 2005) razy wskaźnik waloryzacji za rok 2006 = kwota (...) - (18.913,36 zł.+ 3.113,76 zł.)* 106,90= 23.546,99 zł.

(Kwota (...) plus kwota składek zewidencjonowanych za rok razy wskaźnik waloryzacji za rok 2007 = kwota H - (23.546,99 zł.+ 1.349,70 zł.) * 112,85 = 28.095,91 zł.

(Kwota H plus kwota składek zewidencjonowanych za rok razy wskaźnik waloryzacji za rok 2008 = kwota I - (28.095,91 zł. + 0 zł.) * 116,26 = 32.664,30 zł.

(Kwota I za rok 2008 została zwaloryzowana kwartalnie - IV kwartał 32.664,30 x 111,26% = 36.432,3

Kwota składki przyjęta do wyliczenia wysokości emerytury odwołującego z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 40.611,63 zł.

W kolejnym piśmie z 5 marca 2013 roku (k.45-46) odwołujący podniósł, że pozwany w swoim ostatnim wyliczeniu powraca do kwoty 40.611,64 zł. wyliczonej w decyzji z 23 maja 2012 roku, pomijając składki odprowadzone przez płatnika (...) zewidencjonowane po przyznaniu emerytury tj. od sierpnia 2009 roku, uwzględnione w kwocie 41.054,94 zł. przyjętej w prawomocnej decyzji z 3 listopada 20101 roku.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy stwierdził, że istotę sporu w rozpoznawanej sprawie stanowiła wykładnia obowiązujących przepisów prawa z zakresu ubezpieczeń społecznych i ich prawidłowe zastosowanie w praktyce. Sąd zobowiązany do rozstrzygnięcia kwestii objętych treścią pięciu zaskarżonych decyzji.

Sąd I instancji powołał art. 88 i art. 89 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dotyczący waloryzacji emerytur i rent.

Wskaźniki waloryzacji emerytur i rent za każdy rok są ogłaszane w Komunikacie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej do 25 maja roku następującego po roku, za który jest przeprowadzona waloryzacja.

Zgodnie z zasadami waloryzacji określonymi w art. 25 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, waloryzacji podlega kwota składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego na dzień 31 stycznia roku, za który jest przeprowadzana waloryzacja, powiększona o kwoty z tytułu waloryzacji przeprowadzonych za lata poprzednie. Waloryzacja składek przeprowadzana jest corocznie i polega na pomnożeniu kwoty składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego na dzień 31 stycznia roku, za który przeprowadzana jest waloryzacja (powiększonej o kwoty z tytułu dotychczas przeprowadzanych waloryzacji) przez wskaźnik waloryzacji ogłoszony dla tego roku.

W toku postępowania Sąd zobowiązał pozwanego do sporządzenia symulacji wyliczenia wysokości składek zewidencjonowanych na indywidualnym koncie odwołującego z uwzględnieniem waloryzacji przyjętych w decyzjach z 26 listopada 2009 roku, 3 listopada 2010 roku i 23 maja 2012 roku.

Pozwany wykonując powyższe zobowiązanie Sądu ustalił, że w kwocie zwaloryzowanych składek na dzień 22 czerwca 2010 roku i 1 października 2011 roku uwzględniono składki odprowadzone za odwołującego przez wszystkich płatników składek w latach 1999-2008. Rozbieżność w kwocie zwaloryzowanych składek za lata 1999-2008 wynika z faktu podwójnie zewidencjonowanej składki na indywidualnym koncie ubezpieczonego 22 czerwca 2010 roku, w związku ze złożeniem przez płatnika (...) S.A. kwotowego raportu z kodem (...) i (...) za wrzesień 2000 roku. Dopiero 1 października 2011 roku na koncie odwołującego znajdował się poprawny zapis - za miesiąc wrzesień 2000 roku zidentyfikowano jeden raport kwotowy z kodem (...) zgodny ze zgłoszeniem. Po zastosowaniu wskaźników waloryzacyjnych wyrażonych w procentach oraz po uwzględnieniu kwot wynikających z kwartalnego sposobu waloryzacji składek wysokość składek zewidencjonowanych na koncie odwołującego z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 40,611,63 zł. Pozwany potwierdził wysokość zewidencjonowanych składek za lata 1999 - 2009 w związku z różnicami występującymi między corocznymi informacjami o wysokości składek zewidencjonowanych na indywidualnym koncie odwołującego w latach 1999 - 2001, a wysokością składek przyjętych i zwaloryzowanych do ustalenia wysokości emerytury.

W piśmie procesowym z 28 kwietnia 2011 roku, w sprawie. VIII U 441/10 toczącej się przed Sądem Okręgowym w Poznaniu i w toku niniejszego postępowania pozwany wyjaśniał, że płatnik składek (...) S.A. w latach 2007 - 2008 dokonał korekty składek raportem ZUS (...) za podwójnie naliczone składki za lata 1999 - 2001, co oznacza, że ustalona w decyzji pierwszorazowej przyznającej emeryturę wartość zewidencjonowanych i zwaloryzowanych składek na poziomie 40.611,64 zł. jest prawidłowa i w prawidłowy sposób obliczono wysokość emerytury.

Sąd I instancji stwierdził, że odwołujący nie udowodnił za pomocą dokumentów, że przy zastosowaniu wskaźników waloryzacyjnych oraz po uwzględnieniu kwot wynikających z kwartalnego sposobu waloryzacji składek wysokość składki zaewidencjonowanej na jego koncie jest wyższa i w konsekwencji, że przyjęta kwota 40.611,64 zł. prowadzi do zaniżenia wysokości jego świadczenia.

W dalszej kolejności Sąd I instancji powołał art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i wskazał, że z wyraźnego brzmienia tego przepisu wynika, iż warunkiem ponownego ustalenia prawa lub wysokości świadczenia jest wyłącznie przedłożenie nowych okoliczności faktycznych albo ujawnienie nowych dowodów, które istniały przed wydaniem decyzji, nie były znane organowi i nie zostały przez organ rentowy uwzględnione. Ujawnienie tego rodzaju okoliczności uprawnia do wszczęcia postępowania o ponowne ustalenie prawa lub wysokości świadczenia, jeżeli okoliczności te mają wpływ na prawo lub jego wysokość.

Sąd uznał, że po korekcie z 17 maja 2011 roku zaistniały podstawy do wzruszenia prawomocnej decyzji z 3 listopada 2010 roku, a zaskarżona decyzja z 23 maja 2011 roku jest zasadna. Wątpliwości prezentowane przez odwołującego nie znalazły potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym.

W konsekwencji za niezasadne w ocenie Sądu I instancji uznać należało odwołania K. P. (1) od decyzji ZUS z 6 czerwca 2012 roku zmienionej decyzją z 20 lipca 2012 roku, z 20 czerwca 2012 roku, z 21 czerwca 2012 roku i z 13 lipca 2012 roku, gdyż także te odwołania bazują na kwestionowaniu zasadność ponownego ustalenia wysokości emerytury decyzją z 23 maja 2012 roku.

Podstawa opodatkowania przyjęta w decyzji z 21 czerwca 2012 roku obliczona została prawidłowo, ponieważ uwzględnia kwotę wyrównania 283,28 zł. oraz wysokość emerytury 2.623,04 zł. Z kolei na mocy decyzji z 13 lipca 2012 roku pozwany prawidłowo dokonał spłaty wyrównania za okres od 1 stycznia 2012 roku do 31 lipca 2012 roku i wypłaty świadczenia zwiększonego poprzez doliczenie wyrównania.

Odwołujący zaskarżył wyrok w całości składając apelację, zarzucając naruszenie art. 114 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu ubezpieczeń Społecznych poprzez błędne jego zastosowanie wskutek błędnie ustalonego stanu faktycznego, a tym samym przyjęcie, że wystąpiły podstawy do wznowienia postępowania i wzruszenia prawomocnej w decyzji z 3 listopada 2010 roku, co skutkuje obniżeniem wysokości emerytury skarżącego.

Apelujący wniósł o zmianę wyroku w całości poprzez przyjęcie, że brak podstaw do wznowienia postępowania i uwzględnienie odwołań i przywrócenie od 1 lipca 2012 roku prawa do emerytury w wysokości obowiązującej do 30 czerwca 2012 roku oraz wypłatę odsetek za czas od 1 sierpnia 2009 roku do 30 listopada 2010 roku.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Uzasadniając swoje stanowisko apelujący podniósł, że rozstrzygnięcie Sądu pozostaje w sprzeczności ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Skarżący zaznaczył, że ponieważ poza drukiem informacji z ZUS nie posiadał innych dokumentów na potwierdzenie, iż zaewidencjonowane na jego koncie składki wynosiły 50.500,05 zł. wycofał odwołanie od decyzji organu rentowego z 26 listopada 2009 roku w sprawie VIII U 441/10 i uznał za prawidłową, wykazaną w decyzji pierwszorazowej z 26 listopada 2009 roku kwotę 40 611,64 zł. W postępowaniu tym ZUS twierdził, że już przed wydaniem decyzji z 26 listopada 2009 roku płatnik składek (...) S.A dokonał korekt za lata 1999 – 2000.

Apelujący za niezrozumiałe wobec powyższego uznał ustalenie, jakoby skorygowanie składek przez (...) SA nastąpiło17 maja 2011 roku.

Zdaniem skarżącego, decyzja z 3 listopada 2010 roku, co do której Sąd I instancji stwierdził, iż nastąpiły podstawy do jej wzruszenia bowiem zostały zawyżone składki do 41.054,94 zł., jest decyzją doliczającą składki za okres przypadający po dniu 5 sierpnia 2009 roku. Apelujący zarzucił, i błędnym jest ustalenie jakoby w firmie (...) pracował od 27 maja 2008 roku do 31 lipca 2009 roku i następnie od 1 października 2009 roku do 31 grudnia 2009 roku; nie uwzględniono okresu zatrudnienia od 5 sierpnia 2009 roku do 30 września 2009 roku.

Sąd Apelacyjny w wyniku kontroli instancyjnej orzeczenia uznał w związku z argumentacja apelującego, że zachodziła potrzeba uzupełnienia postępowania dowodowego i zobowiązał pozwanego do wyjaśnienia tego:

a/ dlaczego w postępowaniu sądowym w sprawie VIII U 441/10 dotyczącym odwołania ubezpieczonego od decyzji ZUS z 26 listopada 2009 roku, przyznającej prawo do emerytury od 1 sierpnia 2009 roku, ZUS złożył oświadczenie, że płatnik składek (...) S.A. dokonała korekty raportów (...) i płatnik wyzerował raporty z błędnym kodem ubezpieczenia, co w efekcie pozwoliło ustalić kwotę zaewidencjonowanych składek w wysokości 40.611,64 zł., jako ostateczną kwotę zaewidencjonowanych składek na dzień wydania pierwszorazowej decyzji o emeryturze;

b/ jakim raportem (...) za wrzesień 2000 roku, sporządzonym przez płatnika (...) S.A. dysponował ZUS wydając decyzje z 26 listopada 2009 roku i z 3 listopada 2010 roku i, czy w tych datach na koncie ubezpieczonego była podwójnie zaewidencjonowana składka za wrzesień 2000 roku;

c/ kiedy po raz pierwszy na koncie ubezpieczonego pojawił się poprawny zapis dotyczący zaewidencjonowanej składki za wrzesień 2000 roku i kiedy został o tym poinformowany ubezpieczony;

d/ czy decyzja ZUS z 3 listopada 2010 roku stwierdzająca kwoty zewidencjonowanych składek w wysokości 41.054,94 zł. została wydana na skutek doliczenia składek ubezpieczonego za okres pracy w (...) od 5 sierpnia 20909 roku do 31 grudnia 2009 roku i czy ZUS dysponował uprzednim wnioskiem ubezpieczonego o doliczenie składek z tego okresu oraz odpowiednim zaświadczeniem od płatnika (...) R. B. sp.j. w B.

Organ rentowy w piśmie z 13 listopada 2014 roku udzielił odpowiedzi na powyższe pytania. Jak wskazał, płatnik (...) S.A. dokonał zgłoszenia odwołującego do ubezpieczeń z kodem (...) (pracownik posiadający prawo do renty i orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności), natomiast składał kwotowe raporty miesięczne za apelującego z kodem (...) oraz (...). W kolejnych latach płatnik skorygował dokumenty rozliczeniowe z uwagi na błędny kod tytułu do ubezpieczeń (wyzerował raporty kwotowe składane z błędnym kodem (...)).

Za wrzesień 2000 roku składka nie była podwójnie zaewidencjonowana, płatnik złożył jedynie raport z kodem (...) i wykazaną podstawą wymiaru składek w wysokości 1 200,00 zł.

26 listopada 2009 roku Zakład dysponował dwoma raportami:

–

z kodem (...) - podstawa wymiaru składek wynosi 0, 00 zł oraz:

–

z kodem (...) - podstawa wymiaru składek wynosi 1200,00 zł.

Wyżej wymienione dokumenty to korekty sporządzone przez Zakład w wyniku porządkowania konta ubezpieczonego. 3 listopada 2010 roku Zakład dysponował raportem, w

którym płatnik wykazał za ubezpieczonego podstawę wymiaru składek w wysokości 1 200,00 zł (kod (...)) oraz sporządzoną przez Zakład korektą - raport z kodem (...) z wykazaną podstawą wymiaru składek 1 200,00 zł.

Na koncie ubezpieczonego pojawił się poprawny zapis dotyczący września 2000 roku w dniu 18 maja 2011 roku, tj. z chwilą złożenia przez płatnika składek - (...) S.A. poprawnych dokumentów rozliczeniowych (z kodem (...) i podstawą wymiaru składek 0,00 oraz z kodem (...) i podstawą wymiaru składek 1 200.00 zł). Korekty dokumentów rozliczeniowych za wrzesień 2000 roku zostały sporządzone przez płatnika składek, stąd Zakład nie informował o ich sporządzeniu.

W decyzji z 3 listopada 2010 roku dokonano doliczenia składek do 31 stycznia 2010 roku z tytułu zatrudnienia w (...). W decyzji 3 listopada 2010 roku błędnie ustalono składki zaewidencjonowane na koncie ubezpieczonego w wysokości 41.054,94 zł, gdyż Zakład dysponował błędnym raportem płatnika (...) S.A. i po skorygowaniu składki z uwzględnieniem waloryzacji składka ta wynosi 40 611,64 zł

Apelujący ustosunkowując się do powyższego (w piśmie z 25 listopada 2014 roku) podtrzymał swoje stanowisko. W szczególności wobec faktu, że ZUS w w/w piśmie podał, że płatnik składek (...) S.A. składał kwotowe raporty miesięczne błędnie w stosunku do dokonanego zgłoszenia do ubezpieczenia (zgłoszenie było z kodem (...) raport (...)) oraz, że w kolejnych latach płatnik skorygował dokumenty i to przed wydaniem przez organ rentowy pierwszorazowej decyzji z 26 listopada 2009 roku.

W ocenie apelującego, wyjaśnienia pozwanego w dalszej części są niespójne. Skoro w dniu wydania decyzji pierwszorazowej, tj. 26 listopada 2009 roku, składki były już przez płatnika skorygowane i takie (po ich zwaloryzowaniu do poziomu 40.611,64 zł.) stanowiły podstawę obliczenia wysokości emerytury, to nie można przyjąć, że ZUS dopiero 18 maja 201l roku dowiedział się o korekcie składek. Przy tym skarżący podkreślił, że o jakichkolwiek zmianach i korektach dokonywanych na jego koncie nie był nigdy informowany przez organ rentowy.

Twierdzenie organu rentowego, że złożenie jakiejkolwiek dokumentacji 18 maja 2011 roku miało wpływ na wysokość wcześniej ustalonej kwoty zwaloryzowanych składek na poziomie 40.611, 64 zł tj. z okresu od stycznia 1999 roku do lipca 2009 roku ( a więc jeszcze przed wydaniem po raz pierwszy decyzji przyznającej prawo do emerytury) nie zasługuje na uwzględnienie.

Ponadto zdaniem apelującego, z wyjaśnień ZUS wynika, iż organ rentowy nie uwzględnia, iż przyjęcie do ubezpieczenia składek za okres przypadający od 5 sierpnia 2009 roku do grudnia 2009 roku (tj. składek odprowadzanych za odwołującego przez (...)) spowodowało, że w decyzji ZUS z 3 listopada 2010 roku nastąpił wzrost zaewidencjonowanych i zwaloryzowanych składek do 41.054,94 zł. i od takiej wartości przeliczono wysokości emerytury.

Mając na uwadze powyższe oraz stanowisko odwołującego wyrażone podczas rozprawy apelacyjnej 27 maja 2015 roku, Sąd II instancji, zobowiązał pozwanego do wyjaśnienia, czy w sporządzonej przez ZUS informacji o zaewidencjonowanych składkach na koncie odwołującego za okres od 1 stycznia 2000 roku do 31 grudnia 2000 roku, zawartej m.in. w aktach sprawy VIII U 441/10 z odwołania K. P. (1) od decyzji ZUS z 26 listopada 2009 roku, znak (...), przyjęto już poprawną wysokość składki za wrzesień 2000 roku, tj. w kwocie 234,24 zł. Wysokość tej składki wskazuje że była to kwota już po korekcie.

Nadto, Sąd Apelacyjny zobowiązał organ rentowy do przedstawienia szczegółowego rozliczenia kwoty zaewidencjonowanych składek na koncie ubezpieczonego, które legły u podstaw wydania zaskarżonej decyzji z 23 maja 2012 roku, w tym wskazania jaką kwotę składek za wrzesień 2000 roku ZUS przyjął w decyzji z 23 maja 2012 roku oraz czy, a jeśli tak to z jakich przyczyn, kwota składki za wrzesień 2000 roku w wysokości 234,24 zł. została umniejszona (k. 139).

Ponieważ udzielona przez ZUS odpowiedź była niewystarczająca do dokonania istotnych dla rozstrzygnięcia ustaleń (k. 145-146), co podniósł apelujący, Sąd II instancji wezwał pozwanego do nadesłania kopii raportów oraz ich korektę sporządzonych przez płatnika (...) S.A. za wrzesień 2000 roku, oraz przedstawienia symulacji w jaki sposób korekta raportu dokonana 17 maja 2011 roku, spowodowała zmianę wysokości kwoty zaewidencjonowanych składek, co legło u podstaw wydania zaskarżonej decyzji.

Wykonując powyższe zobowiązanie, organ rentowy w piśmie z 16 lutego 2016 roku (k. 165) wskazał, że po przeprowadzonej ponownie analizie dokumentów rozliczeniowych zawartych w bazie Kompleksowego Systemu Informatycznego ZUS stwierdzono, że płatnik składek (...) S.A. NIP (...) zgłosił odwołującego do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego od 31 grudnia 1998 roku do 30 kwietnia 2006 roku z kodem tytułu ubezpieczenia (...) (pracownik podlegający ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu mający ustalone prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy).

Płatnik złożył dokumenty rozliczeniowe ZUS (...) za lata 1999 - 2000, w których wykazał K. P. (1) z błędnym kodem tytułu ubezpieczenia (...) (pracownik podlegający ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu). W dniach 16, 20, 22 marca 2001 roku oraz 11, 12 i 15 czerwca 2001 roku płatnik (...) S.A. skorygował dokumenty ZUS (...) z błędnie wykazanymi kodami tytułu ubezpieczenia za lata 1999 - 2000 na prawidłowy kod tytułu ubezpieczenia (...), jednak raport za wrzesień 2000 roku nie został przez płatnika skorygowany.

14 września 2009 roku ZUS dokonał korekty błędnego raportu ZUS (...) za wrzesień 2000 roku dot. odwołującego u płatnika (...) S.A. NIP (...), poprzez zmianę kodu tytułu ubezpieczenia z (...) na (...) - zgodnie ze zgłoszeniem.

Płatnik składek 11 czerwca 2010 roku złożył korekty dokumentów rozliczeniowych za wrzesień 2000 roku, w których wykazał odwołującego ponownie z błędnym kodem tytułu ubezpieczenia (...). W wyniku tego działania na koncie apelującego nastąpiło podwójne zaewidencjonowanie składki za wrzesień 2000 roku (dwa poprawne raporty ZUS (...) z kodem ubezpieczenia (...) i (...)).

17 maja 2011 roku płatnik naprawił błąd poprzez wyzerowanie raportu ZUS (...) za ubezpieczonego z kodem tytułu ubezpieczenia (...) i złożenie raportu kwotowego z poprawnym kodem (...).

Powyższe informacje znalazły potwierdzenie w kopiach raportów nadesłanych przez organ rentowy wraz z pismem (k.166-179).

Sąd Apelacyjny uznał wymienione dokumenty za wiarygodne dowody, a na ocenę taką nie wpływa podnoszona przez odwołującego w kolejnym piśmie procesowym (k. 185-86) okoliczność, iż stanowią one kopie. Organ rentowy został zobowiązany przez Sąd do złożenia kopii raportów.

Wobec powyższego, o okoliczności opisane w piśmie ZUS z 16 lutego 2016 roku należało uzupełnić stan faktyczny w sprawie. Najistotniejszym dla rozstrzygnięcia jest ustalenie, że na koncie odwołującego nastąpiło podwójne zewidencjowanie składki za wrzesień 2000 roku w wyniku przedłożenia przez płatnika składek - 11 czerwca 2010 roku korekty dokumentów rozliczeniowych z ponownie błędnym kodem ubezpieczenia (...).

Powyższego ustalenia apelujący nie zdołał podważyć. Stanowisko przedstawione przez niego w piśmie z 14 kwietnia 2016 roku, sprowadza się do próby wykazania, że za zaistniałą sytuację odpowiedzialność ponosi organ rentowy.

Apelujący podniósł, że z przedstawionych kserokopii dokumentów wynika, iż raporty (...) za wrzesień 2000 roku dotyczące jego osoby wpływały do ZUS cyklicznie i to nawet do 1 października 2012 roku. Skarżący zarzucił, że organ rentowy nie wyjaśnił, co leży u podstaw takiego stanu rzeczy, czy organ rentowy prowadził w tym zakresie postępowanie i czy o fakcie skorygowania składki z urzędu powiadomił płatnika a jeżeli tak, to kiedy.

Apelujący zaznaczył, że ZUS przyznał, iż przed wydaniem decyzji przyznającej i ustalającej wysokość emerytury po raz pierwszy (tj. przed decyzją z 26 listopada 2009 roku) posiadał zgłoszenie do ubezpieczenia (...), i ono stanowiło podstawę skorygowania 14 września 2009 roku raportu z urzędu za ten miesiąc, a dane pochodzące ze skorygowanego raportu zostały przyjęte do ustalenia wysokości emerytury. Nadto z dokumentacji organu rentowego wynikało, iż ubezpieczony jest uprawniony do świadczenia rentowego i ma orzeczenie o niezdolności do pracy, co dodatkowo potwierdzało zasadność zastosowania kodu (...).

Zdaniem apelującego, skoro w późniejszym okresie wpływały do ZUS różne raporty płatnika i to prawdopodobnie w związku z korektą raportów dotyczącą innego ubezpieczonego lub grupy ubezpieczonych, to organ rentowy przed wydaniem decyzji 1 listopada 2010 roku, miał obowiązek przeprowadzić postępowanie z płatnikiem (...) S.A.. celem ostatecznego i jednoznacznego wyjaśnienia rozbieżności. Skoro jednak organ rentowy nie dołożył minimum staranności dla wyjaśnienia zaistniałego stanu sprawy przed wydaniem decyzji z 23 maja 2012 roku i przyjął za wrzesień 2000 roku zawyżone składki, to jest to błąd organu rentowego, i brak podstaw do ponownego ustalenia wysokości emerytury w myśl art. 114 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Argumentacja apelującego w powyższym zakresie nie zasługiwała na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Postępowanie o ponowne ustalenie prawa do świadczenia może zostać wszczęte tylko w dwóch przypadkach – przedłożenia nowych dowodów, czyli dowodów, którymi organ rentowy nie dysponował w poprzednim postępowaniu, oraz ujawnienia okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji, a nieuwzględnionych przez organ rentowy. Bez znaczenia jest przy tym, to czy organ rentowy nie dysponował takimi dowodami lub nie uwzględnił tych okoliczności z własnego zaniedbania czy też z winy strony (wyroki SN z 28 stycznia 2004 roku w sprawie II UK 228/03, z 27 kwietnia 2004 roku w sprawie II UK 298/03 i z 11 marca 2004 roku w sprawie II UK 289/03).

Wydając decyzję 3 listopada 2010 roku organ rentowy dysponował m.in. skorygowanymi dokumentami rozliczeniowymi złożonymi przez (...) S.A. za odwołującego dotyczącymi września 2000 roku, z błędnie wskazanym kodem tytułu ubezpieczenia. Okoliczność ta została ujawniona dopiero 17 maja 2011 roku, kiedy płatnik składek złożył kolejną korektę.

Z przytoczonej powyżej wykładni art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej wynika, iż niedołożenie należytej staranności przez organ rentowy w zebraniu wszystkich niezbędnych informacji celem wydania prawidłowej decyzji, jest z punktu widzenia tego przepisu obojętne.

Sąd Apelacyjny zauważa jednak, że w niniejszej sprawie nie ma podstaw aby zarzucić pozwanemu brak staranności w zakresie ustalenia okoliczności wpływających na decyzję z 3 listopada 2010 roku.

Przepisy ustawy z 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych nie nakładają na organ rentowy obowiązków o jakich pisze skarżący. Zakład prowadzi konta ubezpieczonych (art. 33 ust.1), oraz zapewnia rzetelność i kompletność informacji gromadzonych na kontach ubezpieczonych i na kontach płatników składek w sposób uregulowany niniejszą ustawą (art. 34 ust. 1).

Ustawa reguluje także bardzo szczegółowo, co zupełnie pomija apelujący, obowiązki płatników składek. Do obowiązków płatników składek zaliczają się czynności związane z dokumentami ubezpieczeniowymi - z ich utworzeniem i przekazaniem we właściwy sposób do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W terminie ustalonym dla rozliczania składek płatnik składek zobowiązany jest do przekazania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych imiennych raportów miesięcznych - po upływie każdego miesiąca kalendarzowego. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w imiennym raporcie miesięcznym płatnik składek jest zobowiązany złożyć imienny raport miesięczny korygujący w formie nowego dokumentu zawierającego wszystkie prawidłowe informacje określone w art. 41 ust. 3-5 ustawy systemowej.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, brak staranności w relacji wskazanych powyżej obowiązków przez (...) S.A., jest ewidentny, o czym świadczy liczba składanych przez płatnika korekt i to za stosunkowo krótki okres ubezpieczenia odwołującego (1999-2000).

Apelujący nie zdołał także podważyć, zastosowania przez organ rentowy wskaźników waloryzacyjnych (w tym uwzględnienia kwot wynikających z kwartalnego sposobu waloryzacji składek), a w konsekwencji określenia wysokość składek zewidencjonowanych na koncie odwołującego na kwotę 40,611,63 zł.

Reasumując, odwołujący nie wykazał w postępowaniu swych twierdzeń. Organ rentowy był uprawnionych do zastosowania trybu przewidzianego w art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej. Wydana w wyniku wznowionego postępowania decyzja z 23 maja 2 012 roku jest prawidłowa oraz - jak trafnie uznał Sąd Okręgowy – kolejne decyzje ZUS, zaskarżone przez odwołującego a objęte niniejszym procesem.

Zaskarżony wyrok odpowiada prawu i apelacja odwołującego jako bezzasadna, na podstawie art. 385 k.p.c. podlegał oddaleniu.

O kosztach postępowania przed Sądem II instancji orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c.

del. SSO Katarzyna Schönhof-Wilkans

SSA Ewa Cyran

SSA Wiesława Stachowiak