Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 października 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Ewa Cyran

Sędziowie: SSA Iwona Niewiadowska-Patzer (spr.)

SSA Wiesława Stachowiak

Protokolant: st. sekr. sądowy Beata Tonak

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2016 r. w Poznaniu

sprawy J. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek apelacji J. F.

od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 20 lipca 2015 r. sygn. akt VIII U 1739/14

oddala apelację.

SSA Wiesława Stachowiak

SSA Ewa Cyran

SSA Iwona Niewiadowska-Patzer

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 stycznia 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P., po rozpatrzeniu wniosku złożonego w dniu 18 września 2013 roku, odmówił J. F. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 17 stycznia 2014 r. nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy.

Na skutek odwołania J. F. od powyższej decyzji, Sąd Okręgowy w Poznaniu wyrokiem z dnia 20 lipca 2015r. uchylił zaskarżoną decyzję, przekazał sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umorzył postępowanie.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i prawne:

J. F. urodził się w dniu (...), z zawodu jest kierowcą i mechanikiem samochodowym. Pracował jako kierownik zakładu, rolnik, robotnik magazynowy, palacz c.o., konserwator oraz kierownik punktu skupu trzody chlewnej.

W dniu 18 września 2013 r. odwołujący złożył wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 14 października 2013r. rozpoznał u odwołującego nadciśnienie tętnicze, chorobę niedokrwienną serca stabilną, oponiaka płata czołowego prawego – obserwacja, przepuklinę pachwinową prawostronną, nie stwierdzając u odwołującego niezdolności do pracy.

Od powyższego orzeczenia J. F. wniósł sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 17 stycznia 2014 r. rozpoznała u niego nadciśnienie tętnicze, chorobę niedokrwienną serca stabilną, oponiaka płata czołowego prawego – obserwacja, przepuklinę pachwinową prawostronną, nie stwierdzając niezdolności do pracy.

Orzeczenie komisji lekarskiej ZUS było podstawą do wydania zaskarżonej decyzji.

Odwołujący w okresie toczącego się postępowania sądowego był hospitalizowany w dniach 7-15 maja 2014 r. w Klinice (...) w B., gdzie dokonano radykalnego wycięcia guza.

Sąd Okręgowy powołał biegłych lekarzy sądowych: ortopedę, kardiologa, pulmonologa, neurochirurga, onkologa i specjalistę medycyny pracy, którzy po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną zgromadzoną w aktach sprawy i przeprowadzeniu badania odwołującego rozpoznali u niego: zespół obturacyjnego bezdechu sennego w stopniu łagodnym, stan po przebytej przed laty gruźlicy płuc, astmę oskrzelową przewlekłą częściowo kontrolowaną - wydolny oddechowo, stan kardiologiczny stabilny, stan po usunięciu oponiaka skrzydła większego kości klinowej w dniu 9.05.2014r., stan neurologiczny prawidłowy, zespół bólowy kręgosłupa bez istotnego ograniczenia ruchomości, zespół bolesnego barku prawego, chorobę zwyrodnieniową stawu łokciowego prawego z miernym ograniczeniem ruchomości, stan po wycięciu łagodnego oponiaka skrzydła większego prawej kości klinowej.

W opinii biegłego pulmonologa - odwołujący nie jest niezdolny do pracy z przyczyn pulmonologicznych. W udokumentowanych badaniach spirometrycznych rozpoznano u odwołującego zaburzenia wentylacji o typie łagodnej obturacji bez zmian osłuchowych świadczących o patologii przy prawidłowym natlenowaniu krwi na obwodzie. Odnosząc się do orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 4.07.2013 biegły stwierdził, że odwołującego uznano za okresowo niezdolnego do pracy z powodu schorzeń niezwiązanych ze schorzeniem dróg oddechowych. Mając na względzie fakt, że zdiagnozowano u odwołującego oponiaka mózgu, który został zoperowany w trakcie hospitalizacji na Oddziale (...)SPZOZ w B. w maju 2014 r., co jest nową okolicznością, biegły pulmonolog wniósł o powołanie biegłego onkologa.

Biegły kardiolog wskazał, że odwołujący nie wykazuje defektu hemodynamicznego, nie wykazuje utrwalonych złożonych zaburzeń rytmu serca, aktywnej choroby wieńcowej nadciśnienia tętniczego powikłanego narządowo oraz niewydolności. Nie wymagał zabiegów naprawczych serca. W opinii biegłego nie zachodzi utrata zdolności zatrudnienia na otwartym rynku pracy.

W opinii biegłego neurochirurga z uwagi na przebyty zabieg operacyjny usunięcia niewielkiego oponiaka okolicy skrzydła prawej kości klinowej, guz łagodny, nie powodujący ucisku struktur mózgowych ani ciasnoty śródczaszkowej – odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy na okres 6 miesięcy od daty operacji do 8 listopada 2014 r. Z dokumentacji lekarskiej wynika, że guz był obecny od około 10 lat i nie miał tendencji do wzrostu - w przebiegu pooperacyjnym nie stwierdza się cech niedowładu.

Biegły ortopeda wskazał, że w badaniu ortopedycznym u odwołującego rozpoznaje się zespół bólowy kręgosłupa bez istotnego funkcjonalnie ograniczenia ruchomości. W opinii biegłego ortopedy obecny stan narządu ruchu u odwołującego nie narusza w sposób istotny sprawności motorycznej organizmu i nie upośledza wydolności chodu. Istniejące schorzenia narządu ruchu nie osiągnęły takiego stopnia zaawansowania klinicznego, który powodowałby częściową lub całkowitą niezdolność do pracy.

W opinii końcowej łącznej zespół biegłych sądowych: kardiolog, neurochirurg, pulmonolog i ortopeda po przeprowadzeniu badań specjalistycznych i przeanalizowaniu dokumentacji medycznej zgodnie stwierdzili, że odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy od dnia operacji oponiaka przez 6 miesięcy tj. do 8 listopada 2014 r.

Biegły onkolog zaznaczył, że u odwołującego przed 7 miesiącami usunięto stwierdzoną wcześniej małą zmianę guzkową okolicy skrzydła większego prawej kości klinowej wychodząca z opony twardej tej okolicy. W trakcie dwuletniej obserwacji przedoperacyjnej nie obserwowano ubytkowych objawów neurologicznych. Wycięty radykalnie guz miał utkanie łagodnego oponiaka, nie wymagającego uzupełniającego leczenia onkologicznego. Po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną znajdującą się w aktach sprawy, opinią lekarską biegłych z dnia 12.06 i 28.07.2014 roku oraz po przeprowadzonym badaniu podmiotowym i przedmiotowym biegły uznał, iż odwołujący z przyczyn onkologicznych jest częściowo niezdolny do pracy od daty hospitalizacji w Klinice (...) do dnia nabycia praw do świadczeń emerytalnych.

W opinii biegłej medycyny pracy - odwołujący jest z przyczyn onkologicznych przy uwzględnieniu stanu zdrowia, kwalifikacji i dotychczasowego życia zawodowego częściowo niezdolny do pracy od dnia hospitalizacji w Klinice (...) do dnia nabycia praw emerytalnych. Biegła zgodziła się z opinią biegłego onkologa na konieczność unikania przez odwołującego przeciążeń fizycznych. Należało uwzględnić wywiad od odwołującego, który twierdzi, iż praca jego polegała na wyjazdach w teren, do rolników, skupie od nich trzody chlewnej, pomocy przy załadunku. Pracę tę można określić jako średnio-ciężką, wymagającą okresowo dźwigania znacznych ciężarów. Dodatkowo, podczas pobytu w chlewniach nasilały się duszności. Odwołujący przez całe życie zawodowe wykonywał prace fizyczne, wymagające wysiłku fizycznego i dźwigania. Lekarz zakładowy, uwzględniając charakterystykę stanowiska pracy, uznał badanego za niezdolnego do jej wykonywania.

W uzupełniającej opinii łącznej po zapoznaniu się z dostarczoną dokumentacją medyczną i przedstawionymi wynikami badań oraz na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego w opinii biegłego pulmonologa odwołujący nie jest niezdolny do pracy z przyczyn pulmonologicznych. Prezentuje objawy astmy oskrzelowej przewlekłej nie atopowej częściowo kontrolowanej z zaburzeniami wentylacji o typie łagodnej obturacji; zdiagnozowana łagodna postać obturacyjnego zespołu bezdechu sennego w stopniu łagodnym nie wymaga leczenia protezą powietrzną - cPAP-em. Reasumując brak podstaw do orzekania częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy oceniając jedynie schorzenia dróg oddechowych i ich wpływ na wykonywaną pracę jako kierownika punktu skupu trzody chlewnej.

Po zapoznaniu się z badaniem KT głowy z 22.10.2014 r., gdzie nie wykazano procesu rozrostowego w jamie czaszki, biegli neurochirurg i ortopeda nie znaleźli podstaw do uznania niezdolności do pracy odwołującego w jakimkolwiek stopniu.

Natomiast w łącznej opinii biegłych: onkologa, specjalisty medycyny pracy, neurochirurga, chirurga, kardiologa i ortopedy (na wniosek onkologa oraz specjalisty medycyny pracy), odwołującego należy uznać za częściowo niezdolnego do pracy z przyczyn onkologicznych, od daty hospitalizacji w Klinice (...) do dnia nabycia praw do świadczeń emerytalnych.

Sąd Okręgowy powoływał następnie przepisy art. 12, 13 i 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wskazując, że przedmiotem sporu w niniejszej sprawie pozostawało, czy odwołujący jest niezdolny do pracy i w jaki stopniu. Poza sporem pozostawało natomiast, iż odwołujący spełnił pozostałe warunki do otrzymania świadczenia rentowego.

Jak wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego, stwierdzone przez biegłych lekarzy schorzenia, na które cierpi J. F., dały podstawy do ustalenia, iż odwołujący jest częściowo niezdolny do wykonywania pracy, zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, w rozumieniu art. 12 powołanej ustawy - w okresie od 9 maja 2014r. na okres 6 miesięcy. Biegli jednoznacznie uznali, że przebyta operacja z przyczyn onkologicznych była nową okolicznością dotyczącą stwierdzenia niezdolności do pracy, która powstała po dacie złożenia odwołania od zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy powoływał następnie art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. zgodnie z którym w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, jeżeli podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c., orzekł jak w sentencji.

Apelację od powyższego wyroku złożył odwołujący zarzucając:

1.  sprzeczność istotnych ustaleń Sądu, przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, polegającą na przyjęciu, że odwołujący nie był niezdolny do pracy przed 9 maja 2014r. podczas gdy stan zdrowia ubezpieczonego przed operacją wykluczał go z jakiejkolwiek aktywności zawodowej, co wskazuje na fakt, że przyczyną niezdolności był stan chorobowy skutkujący obowiązkiem przeprowadzenia operacji, co w konsekwencji potwierdziło niezdolność do pracy ubezpieczonego również po dacie przeprowadzonej operacji,

2.  naruszenie przepisów postępowania i w konsekwencji błędne zastosowanie art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. w sytuacji, gdy w niniejszym postępowaniu niezdolność do pracy nie powstała po dniu złożenia odwołania od decyzji wskutek przeprowadzonej operacji, a jedynie wynikała z wcześniejszego stanu zdrowia ubezpieczonego, które skutkowało przeprowadzoną operacją.

Wskazując na wyżej sprecyzowane zarzuty odwołujący wniósł o zmianę wyroku poprzez przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, począwszy od 18 września 2013r. a także zwrot kosztów procesu wg norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja odwołującego nie jest zasadna.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, Sąd I instancji przeprowadził wyczerpujące postępowanie dowodowe, a zebrany materiał poddał wszechstronnej ocenie z zachowaniem granic swobodnej oceny dowodów przewidzianej przez art. 233 § 1 k.p.c. Na tej podstawie Sąd Okręgowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, które tutejszy Sąd Apelacyjny w pełni podziela i przyjmuje za własne bez potrzeby ponownego ich przytaczania.

Dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie właściwe były przepisy prawa materialnego szczegółowo wskazane przez Sąd Okręgowy w uzasadnieniu orzeczenia, co nie było kwestionowane przez żadną ze stron. W pierwszej kolejności powołać zatem należało art. 57 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, który reguluje przesłanki prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, w tym sporną w niniejszej sprawie przesłankę niezdolności do pracy rozumianej stosownie do art. 12 ww. ustawy.

Apelujący zarzucał, że Sąd Okręgowy nieprawidłowo ustalił, że odwołujący nie był niezdolny do pracy przed dniem 9 maja 2014r., a w konsekwencji błędnie zastosował art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. i przyjął, że przebyta operacja oponiaka była nową okolicznością dotyczącą stwierdzenia niezdolności do pracy, w sytuacji, gdy - zdaniem apelującego - niezdolność do pracy nie powstała po dniu złożenia odwołania od decyzji wskutek przeprowadzonej operacji, a jedynie wynikała z wcześniejszego stanu zdrowia ubezpieczonego, które skutkowało przeprowadzoną operacją.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. - w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, jeżeli podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

Przepis ten jest wyjątkiem od zasady, według której sąd pierwszej instancji kontroluje tylko stan rzeczy - faktyczny i prawny - istniejący w chwili wydania decyzji przez organ rentowy. Wyjątek ten przewiduje możliwość uchylenia przez sąd decyzji organu rentowego, przekazania sprawy do rozpoznania (i ewentualnego wydania nowej decyzji) organowi rentowemu, z jednoczesnym umorzeniem postępowania sądowego. Jest to konieczne wówczas, gdy - tak jak w niniejszej sprawie - w toku postępowania przed sądem pierwszej instancji doszło do ujawnienia się nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy odwołującego, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji.

Wobec powyższego - Sąd Okręgowy po ujawnieniu się nowej okoliczności mającej wpływ na orzeczenie niezdolności do pracy powstałej po dniu złożenia odwołania od decyzji – miał obowiązek uchylić zaskarżoną decyzję, przekazać sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umorzyć postępowanie, natomiast nie mógł orzekać co do istoty sprawy. Przedmiotem postępowania sądowego w sprawach dotyczących ubezpieczenia rentowego jest bowiem ocena zgodności z prawem - w aspekcie formalnym i materialnym - decyzji wydanej przez organ rentowy na wniosek ubezpieczonego lub z urzędu. Postępowanie to jest zatem postępowaniem kontrolnym. Badanie legalności decyzji i orzekanie o niej jest możliwe tylko przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili wydawania decyzji. Mówiąc inaczej - o zasadności przyznania lub odmowy przyznania świadczenia decydują okoliczności istniejące w chwili ustalania do niego prawa. Postępowanie dowodowe przed sądem jest postępowaniem sprawdzającym, weryfikującym ustalenia dokonane przez organ rentowy. Biegli sądowi nie zastępują lekarza orzecznika ZUS lub komisji lekarskiej ZUS. Zgodnie z posiadaną wiedzą specjalistyczną poddają ocenie merytorycznej trafność wydanego orzeczenia o zdolności wnioskodawcy do pracy lub jej braku. Dlatego też późniejsza zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego nie może stanowić - co do zasady - podstawy do uznania decyzji za wadliwą i jej zmiany przez sąd. Uwzględnienie zmiany okoliczności faktycznych dotyczących stanu zdrowia ubezpieczonego i jego zdolności do pracy, co mogłoby prowadzić do spełnienia przez ubezpieczonego warunków nabycia prawa do renty w czasie postępowania odwoławczego, oznaczałoby zmianę charakteru postępowania rentowego z administracyjno-sądowego na wyłącznie sądowy. Postępowanie sądowe w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych ma charakter odwoławczy, a treść decyzji wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz rozstrzygnięcia sądu (por. wyrok Sądu Najwyższego z 20 maja 2004 r., II UK 395/03, OSNP 2005 nr 3, poz. 43 i postanowienie Sądu Najwyższego z 13 maja 1999 r., II UZ 52/99, OSNAPiUS 2000 nr 15, poz. 601).

Sąd pierwszej instancji może wprawdzie zmienić decyzję ZUS i orzec co do istoty sprawy (art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.), ale tylko w razie uwzględnienia odwołania, czyli stwierdzenia, że organ rentowy wydając decyzję uchybił prawu formalnemu lub materialnemu. Nie może natomiast tego organu zastępować, powodowałoby to bowiem wyeliminowanie poprzedzającej postępowanie sądowe drogi administracyjnej.

Warunki nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określa art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Muszą być one spełnione łącznie w chwili orzekania przez organ rentowy o prawie ubezpieczonego do tego świadczenia, a zatem w chwili wydawania decyzji. W sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego sąd pierwszej instancji kontroluje bowiem zgodność z prawem zaskarżonej decyzji.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawie Sąd Apelacyjny uznał, że trafnie Sąd I instancji ustalił – w oparciu o szczegółowo przytoczone opinie biegłych sądowych, że w sprawie zaistniała nowa okoliczność dotycząca stwierdzenia niezdolności do pracy odwołującego, która powstała po dniu złożenia odwołania od decyzji - w rozumieniu art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. Istotne jest, że ocenie w niniejszym postępowaniu sądowym podlegało to, czy odwołujący był niezdolny do pracy na dzień zaskarżonej decyzji tj. 23 stycznia 2014r. wydanej w związku z wnioskiem odwołującego z dnia 18 września 2013r.

Z łącznej opinii biegłych sądowych onkologa, specjalisty medycyny pracy, neurochirurga, chirurga, kardiologa i ortopedy wynikało, że odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy – z przyczyn onkologicznych od dnia 9 maja 2014r., tj. od daty operacji usunięcia oponiaka – na 6 miesięcy. Biegli stwierdzili, że przebyta operacja usunięcia oponiaka w trakcie hospitalizacji na Oddziale (...) SPZOZ w B. w maju 2014 r. była nową okolicznością mającą wpływ na stwierdzenie niezdolności do pracy odwołującego. Obecność guza diagnozowano u odwołującego już wcześniej, jednakże początkowo nie stwierdzano konieczności interwencji chirurgicznej. Biegły neurochirurg wskazał, że guz był obecny od około 10 lat i nie miał tendencji do wzrostu. W dniu 19.06.2012r. wykonano u odwołującego badanie (...) głowy, które wykazało obecność policyklistycznego guza. Kolejne badanie (...) z dnia 7.06.2013r. uwidoczniło guz o podobnej morfologii. W dniach 7-15 maja 2014r. odwołujący przebywał na Oddziale (...)SPZOZ w B., gdzie dokonano wycięcia guza.

Istotne jest, że dotychczasowa niezdolność do pracy była orzekana u odwołującego z powodu przebytego ostrego zespołu wieńcowego, a odwołujący nabył z tego tytułu prawo do świadczenia rehabilitacyjnego w okresie od 27 września 2012r. do 21 września 2013r. Co prawda w orzeczeniach lekarzy orzeczników ZUS rozpoznawano wówczas także oponiaka płata czołowego, ale niezdolność do pracy orzekano z przyczyn kardiologicznych.

Z powyższych względów Sąd Apelacyjny podzielił ustalenia Sądu I instancji, poczynione na podstawie powołanych opinii biegłych sądowych, że przebyta operacja usunięcia oponiaka w trakcie hospitalizacji na Oddziale (...)SPZOZ w B. w maju 2014 r. była nową okolicznością mającą wpływ na stwierdzenie niezdolności do pracy odwołującego, co skutkowało koniecznością uchylenia zaskarżonej decyzji, przekazania sprawy do rozpoznania organowi rentowemu i umorzenia postępowania, zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. Organ rentowy został zatem zobowiązany do ponownego rozpoznania, czy odwołujący był niezdolny do pracy na dzień wydania zaskarżonej decyzji, przy uwzględnieniu opisanej wyżej nowej okoliczności mającej wpływ na stwierdzenie niezdolności do pracy. W konsekwencji – zarzuty apelującego należało uznać za nieuzasadnione.

Mając na względzie powyższe rozważania Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 385 k.p.c. apelację oddalił.

SSA Wiesława Stachowiak

SSA Ewa Cyran

SSA Iwona Niewiadowska-Patzer