Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Dorota Goss-Kokot
Sędziowie:	SSA Ewa Cyran (spr.) SSA Marta Sawińska
Protokolant:	inspektor ds. biurowości Krystyna Kałużna

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2014 r. w Poznaniu

sprawy z wniosku W. R.

przeciwko Wojskowemu Biuru Emerytalnemu w Z.

o wysokość emerytury wojskowej

na skutek apelacji wnioskodawcy W. R.

od wyroku Sądu Okręgowego w Zielonej Górze

z dnia 4 października 2013 r. sygn. akt IV U 1629/13

oddala apelację.

SSA Marta Sawińska

SSA Dorota Goss-Kokot

SSA Ewa Cyran (spr.)

UZASADNIENIE

Decyzją Wojskowego Biura Emerytalnego w Z. z dnia 09.04.2013 r. odmówiono wnioskodawcy W. R. ponownego rozpatrzenia sprawy i zmiany decyzji emerytalnej.

Odwołanie od tej decyzji złożył W. R. żądając uchylenia ostatecznej decyzji z dnia 15.04.1991 r. znak: (...) i wydania nowej oraz przyjęcia do obliczenia podstawy wymiaru świadczenia wg. stawek obowiązujących w dniu 1.10.1990 r. Wnioskodawca wniósł także o uposażenie za stanowisko służbowe wg grupy U-18, kwot i dodatków o charakterze stałym i miesięczną równowartość nagrody rocznej lub premię i uposażenia dodatkowego oraz nakazanie stronie pozwanej wypłacenie wyrównania z odsetkami od 15.04.1991 r.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze wyrokiem z dnia 4 października 2013r. (sygn. akt IV U 1629/13) oddalił odwołanie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca W. R. urodzony (...) decyzją organu rentowego Wojskowego Biura Emerytalnego w Z. z dnia 15 kwietnia 1991 r. nabył prawo do emerytury wojskowej od dnia 1 kwietnia 1991r.

Wysokość emerytury ustalono na podstawie ustawy z dnia 16 grudnia 1972r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983r. Nr 29, poz. 134 ze zm.).

W odwołaniu z dnia 29.04.2013r. złożonym w organie rentowym dnia 02.05.2013r., wnioskodawca zawarł kolejny raz roszczenie o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją organu rentowego z dnia 15.04.1991 r., a także ocenianej wielokrotnie przez Sąd Okręgowy i Sąd Apelacyjny, nie przedstawiając żadnych nowych dowodów ani okoliczności uzasadniających wznowienie postępowania.

Na podstawie powyżej przedstawionego stanu faktycznego, Sąd I instancji wydał powyższy wyrok uznając odwołanie za bezzasadne.

Wnioskodawca domagał się wznowienia postępowania. W sprawie, faktycznie - wnioskodawca powoływał się na tryb postępowania określony w art. 32 ust. 3 ustawy z 10.12.1993r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz członków ich rodzin (Dz. U. z 2004r., nr 8, poz. 66 ze zmianami). Zgodnie, z powołanym przepisem, w sprawach zakończonych prawomocnym wyrokiem sądu, wojskowy organ emerytalny lub osoba uprawniona do zaopatrzenia emerytalnego mogą wystąpić do właściwego sądu z wnioskiem o wznowienie postępowania zasadach określonych w ustawie z dnia 17.11.1964r. k.p.c.

Należy wskazać, że instytucję wznowienia postępowania przed wojskowym organem rentowym regulują przepisy ustawy z dnia 10 grudnia 1993r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (tekst jednolity z 2004r., Dz. U. Nr 8, póz. 66 ze zm.). Zgodnie z art. 32 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, prawo do świadczeń pieniężnych z tytułu zaopatrzenia emerytalnego oraz ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej albo z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w tej sprawie zostaną przedstawione istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne albo ujawnione nowe dowody, istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, a mające wpływ na prawo do świadczeń albo ich wysokość.

Natomiast decyzje ostateczne, od których nie zostało wniesione odwołanie do właściwego sądu, mogą być z urzędu przez wojskowy organ rentowy zmienione, uchylone lub unieważnione na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 14 czerwca 1960r.- Kodeks postępowania administracyjnego - art. 32 ust. 2. Na podstawie przepisu art. 32 ust.1 powołanej wyżej ustawy postępowanie o ponowne ustalenie prawa do świadczeń może zostać wszczęte tylko w dwóch przypadkach - przedstawienia istotnych dla sprawy nowych okoliczności faktycznych istniejących w dniu wydania decyzji a nieuwzględnionych przez organ rentowy oraz ujawnienia nowych dowodów, czyli dowodów, którymi organ rentowy nie dysponował w poprzednim postępowaniu. Jeżeli nie pojawią się nowe dowody lub nie ujawnią się nowe okoliczności, nie jest dopuszczalne wszczęcie postępowania na podstawie art. 32 ust. 1. W niniejszej sprawie nie pojawiły się ani nowe dowody, ani nie zostały ujawnione nieuwzględnione dotychczas okoliczności. Powyższe oznacza, iż decyzja pozwanego była prawidłowa.

Zdaniem Sądu i instancji okoliczności, które podaje wnioskodawca, były znane organowi przy wydaniu decyzji z 15.04.1991r., a zatem brak podstaw do wznowienia postępowania w sprawach zakończonych prawomocnymi decyzjami, w oparciu o wskazywanie okoliczności wielokrotnie ocenianej sprawy.

Wyrok ten w całości apelacją zaskarżył W. R. wnosząc o:

1. Zmianę podstawy naliczania świadczeń emerytalnych sporządzonych przez Wojskowe Biuro Emerytalne w Z. wydane na dzień 15.04.1991 roku uznawane w następnych latach.

2. Naliczanie zgodnie z przysługującym zaszeregowaniem świadczeń wynikających z grupy uposażenia U-18.

3. Przywrócenie przysługujących dodatków funkcyjnych na zajmowanym stanowisku z-cy Dowódcy (...) w Ś..

4. Wyrównanie poniesionych strat finansowych od dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej wraz z przysługującymi waloryzacjami.

5. Zasądzenie odsetek ustawowych wynikających z wyżej wymienionych punktów 1-4.

Strona przeciwna nie złożyła odpowiedzi na apelację.

Pozwany organ rentowy nie złożył odpowiedzi na apelację

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Apelacja okazała się bezzasadna.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, Sąd I Instancji przeprowadził wyczerpujące postępowanie dowodowe, a zebrany materiał poddał wszechstronnej ocenie z zachowaniem granic swobodnej oceny dowodów przewidzianej przez art. 233 § 1 k.p.c. Na tej podstawie Sąd Okręgowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne i rozważania prawne, które tutejszy Sąd w pełni podziela i przyjmuje za własne bez potrzeby ponownego ich przytaczania.

Art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin ( Dz. U z 2004r., Nr 8, poz. 66 ze zm.) stanowi, że prawo do świadczeń pieniężnych z tytułu zaopatrzenia emerytalnego lub ich wysokości ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w tej sprawie zostaną przedstawione istotne dla sprawy, nowe okoliczności faktyczne, albo ujawniono nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, a mające wpływ na prawo do świadczeń, albo ich wysokość.

Z przepisu tego wynika zatem, że ponowne ustalenie prawa do świadczeń lub ich wysokości wymaga kumulatywnego spełnienia następujących przesłanek, a mianowicie:

1/ przedłożenie nowych dowodów lub ujawnienie istotnych dla sprawy (nowych) okoliczności,

2/ nowe dowody lub (nowe) okoliczności istniały przed wydaniem decyzji,

3/ nowe dowody lub (nowe) okoliczności zostały ujawnione po dniu uprawomocnienia się decyzji,

4/ nowe dowody lub (nowe) okoliczności nie były znane organowi w dniu wydania decyzji,

5/ nowe dowody lub nowe okoliczności faktyczne mają wpływ na prawo do świadczenia lub na ich wysokość, albo przedłożone dowody nie dawały podstaw do ustalenia prawa do świadczenia, albo ich wysokości.

Na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy postępowanie o ponowne ustalenie wysokości świadczenia może zostać wszczęte tylko w dwóch wypadkach – ujawnienie istotnych dla sprawy nowych okoliczności faktycznych, istniejących przed wydaniem decyzji, a nieuwzględnionych przez organ rentowy oraz przedłożenie nowych dowodów, czyli dowodów, którymi organ rentowy nie dysponował w poprzednim postępowaniu.

W realiach rozpoznawanej sprawy zdaniem Sądu Apelacyjnego okoliczności na które powołuje się apelujący oraz kserokopia korespondencji w innych postępowaniach, przed innymi organami, jako nowe dowody tych przesłanek ustawowych nie spełniają.

Jeżeli więc w sprawie nie pojawiły się nowe dowody lub nie ujawniono nowych istotnych okoliczności o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy, to nie jest dopuszczalne wszczęcie ponownie postępowania w sprawie.

Nadto przyjąć należy za uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 5.06.2003r. III.UZP.5/03 (OSNAP 2003 nr 18 poz. 442), że odmienna ocena dowodów dołączonych do wniosku o świadczenie nie jest okolicznością uzasadniającą wszczęcie postępowania o ponowne ustalenie wysokości świadczenia.

Wobec uznania, że zarzuty apelacyjne pozwanego organu rentowego były bezzasadne oraz mając na uwadze powyższe ustalenia faktyczne i rozważania prawne Sąd Apelacyjny na podstawie art.385 k.p.c. oddalił apelację.

SSA Marta Sawińska

SSA Dorota Goss-Kokot

SSA Ewa Cyran (spr.)