Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

POSTANOWIENIE

Dnia 25 kwietnia 2025 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Wiesława Stachowiak

Protokolant: Beata Tonak

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2025 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy W. N. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P.

o należności z tytułu składek

na skutek zażalenia W. N. (1)

na postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 19 czerwca 2023 r. sygn. akt VII U 441/22

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 19 czerwca 2023r. na podstawie art. 350 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy w Poznaniu sprostował oczywistą omyłkę zawartą w uzasadnieniu wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z 16 marca 2023 r., sygn. akt VII U 441/22 w ten sposób, że na stronie 1 uzasadnienia w pierwszym i drugim akapicie w miejsce nazwiska odwołującego się: (...) wpisał (...).

W zażaleniu na powyższe postanowienie odwołujący W. N. (2) wniósł o: „uchylenie zaskarżonego wyroku w całości”. W uzasadnieniu wskazał, że zaskarżone postanowienie nie odpowiada prawu, gdyż „błędne oznaczenie nazwiska odwołującego stanowi błąd formalno-prawny, skutkujący uchyleniem zaskarżonego wyroku”.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne.

Zgodnie z art. 350 § 1 k.p.c. § Sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Oczywistość oznacza, że muszą one powstać w wyniku niewłaściwego odzwierciedlenia w orzeczeniu rzeczywistej i nie mogącej budzić wątpliwości woli Sądu, są obiektywnie i bez wątpliwości dostrzegalne w treści orzeczenia lub wprost wynikają z zestawienia tej treści z zawartością akt, a powstały z powodu technicznej niedoskonałości ujęcia rozstrzygnięcia sądu w słowach, przedstawienia stanowiska sądu w błędnej formie lub w sposób niedokładny, a więc niepełny i nieprecyzyjny.

Sądowi Odwoławczemu znany jest pogląd, że sprostowanie wyroku nie może zmierzać do zmiany zawartego w nim rozstrzygnięcia. W niniejszej sprawie nie doszło jednak do takiej sytuacji, a jedynie do usunięcia oczywistej omyłki pisarskiej w nazwisku odwołującego zawartej w uzasadnieniu wyroku. Zgodnie z art. 350 § 1 k.p.c. sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Sprostowanie orzeczeń sądowych prowadzi do przywrócenia w treści dokumentu orzeczenia - bez potrzeby uruchamiania nadzoru judykacyjnego - rzeczywistej woli składu sądzącego. Sprostowanie orzeczenia ma na celu usunięcie niezgodności pomiędzy rzeczywistą wolą i wiedzą sądu a ich wyrażeniem na piśmie. Chodzi więc o rektyfikację orzeczenia z elementów niezgodnych z wolą składu orzekającego, czyli usunięcie sprzeczności między faktycznie zapadłym w sprawie rozstrzygnięciem, a jego uzewnętrznieniem w orzeczeniu, wynikającym z oczywistej omyłki w trakcie redagowania, w interesie dobra wymiaru sprawiedliwości należy dokonać sprostowania (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 lipca 2003 r., I CZ 17/03).

W rozpoznawanej sprawie oczywistość omyłki wynika zarówno z treści wyroku jak i z treści uzasadnienia wyroku. Bez wątpienia rozpoznawana sprawa dotyczyła odwołującego W. N. (1), zaś w uzasadnieniu wyroku omyłkowo na stronie 1 uzasadnienia w 1 i 2 akapicie w nazwisku odwołującego pojawił się tzw. błąd literowy, polegający na błędnym wpisaniu jednej litery i skutkujący omyłkowym oznaczeniem nazwiska jako N., zamiast prawidłowo N.. Jest to oczywista omyłka pisarska podlegająca sprostowaniu w trybie art. 350 § 1 k.p.c., o czym prawidłowo orzekł Sąd Okręgowy w zaskarżonym postanowieniu.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 3 k.p.c. oddalił zażalenie.

Wiesława Stachowiak