Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

POSTANOWIENIE

Dnia 25 marca 2015 r.

Sąd Apelacyjny Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Iwona Niewiadowska-Patzer

Sędziowie: SSA Ewa Cyran

del. SSO Katarzyna Schönhof-Wilkans (spr.)

Protokolant: insp.ds.biurowości Krystyna Kałużna

po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy K. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o składki

na skutek zażalenia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

na postanowienie Sądu Okręgowego w Zielonej Górze

dnia 10 lutego 2015 r. sygn. akt IV U 1355/14

postanawia:

oddalić zażalenie.

del. SSO Katarzyna Schönhof-Wilkans SSA Iwona Niewiadowska – Patzer SSA Ewa Cyran

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Zielonej Górze, Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, w punkcie I wyroku z dnia 18 grudnia 2014 r., sygn. akt IV U 1355/14 zmienił zaskarżoną decyzję (z dnia 8 maja 2014 r.) w ten sposób, że K. G., jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, nie mająca ustalonego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, dla której podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne stanowi zadeklarowana kwota nie wyższa niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia, podlega obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od 01.06.2013 r.

Na skutek wniosku profesjonalnego pełnomocnika wnioskodawczyni o sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej, Sąd Okręgowy w Zielonej Górze postanowieniem z dnia 10 lutego 2015 r. sprostował oczywistą omyłkę pisarską w w/w wyroku w ten sposób, że w miejsce zapisu „kwota nie wyższa niż 30 %” nakazał wpisać „kwota nie niższa niż 30 %”.

Zażalenie na powyższe postanowienie o sprostowaniu wyroku wywiódł pełnomocnik organu rentowego – Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w Z., zarzucając mu rażące naruszenie art. 350 § 1 k.p.c. poprzez przyjęcie, że zmiana sentencji orzeczenia rozstrzygająca co do istoty sprawy, tj. zmiana stwierdzenia „kwota nie wyższa niż 30 %” na wpisanie stwierdzenia „kwota nie niższa niż 30 %”, jest oczywistą omyłka pisarską.

Mając powyższe na uwadze, organ rentowy wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zdaniem Sądu Apelacyjnego wniesione zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Sprostowanie orzeczenia może mieć miejsce wówczas, gdy w tym orzeczeniu zaszły niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki (art. 350 § 1 k.p.c.). W pierwszej kolejności należy wskazać, że materialną podstawą prawną rozstrzygnięcia zawartego w wyroku z dnia 18 grudnia 2014 r. był w przedmiotowej sprawie m.in. przepis art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13.10.1998 r. (Dz.U. 2013.1442 – j.t.), który stanowi, że „Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa w art. 8 ust. 6 pkt 1, w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia.”

Sąd Apelacyjny wskazuje, że gdy w sprawie zapada rozstrzygnięcie w formie wyroku lub postanowienia, nie może ono ulec zmianie na skutek sprostowania orzeczenia, bowiem instytucja sprostowania nie może zmierzać do merytorycznej zmiany rozstrzygnięcia sprawy zawartego w orzeczeniu. Zdaniem Sądu Apelacyjnego, dokonane sprostowanie stanowiło usunięcie oczywistej omyłki pisarskiej, bowiem samo użycie w sentencji sformułowania „nie wyższa niż 30 % kwoty…” było sprzeczne z treścią obowiązujących przepisów prawa.

Omyłka pisarska, która wkradła się do wyroku Sądu Okręgowego, jest w ocenie Sądu odwoławczego oczywista. Oczywistość ta znajduje swoje potwierdzenie w treści cytowanego art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. O tym, iż intencją Sądu I instancji było zastosowanie takiej treści przedmiotowego przepisu, świadczy także uzasadnienie wyroku, które - co należy podkreślić - zostało sporządzone na wniosek organu rentowego i to przed wnioskiem pełnomocnika odwołującej o sprostowanie przedmiotowego wyroku. Bezsporne w sprawie jest także to, że treść zaskarżonej decyzji organu rentowego z dnia 8 maja 2014 r. wskazuje na prawidłowa formę błędnie użytego w wyroku sformułowania. W decyzji tej wskazane jest wprost, że podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne stanowi zadeklarowana kwota „nie niższa niż 30 % kwoty minimalnej”. Sformułowanie to, zawarte w zaskarżonej decyzji, nie było kwestionowane przez żadną ze stron, w szczególności w tym zakresie sporna decyzja nie została zaskarżona.

Mając na uwadze powyższe, nie sposób, w ocenie Sądu Apelacyjnego, dopatrzyć się w treści rozstrzygnięcia w zakresie sprostowania oczywistej omyłki, jakiejkolwiek celowości Sądu w przyjęciu, iż „podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne stanowi zadeklarowana kwota nie wyższa niż 30 % kwoty minimalnego wynagrodzenia…”. Tym samym należy zgodzić się ze stanowiskiem Sądu Okręgowego, iż w przedmiotowym wyroku doszło do oczywistej omyłki pisarskiej.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Sądu Apelacyjnego, Sąd Okręgowy dokonując sprostowania wyroku z dnia 18 grudnia 2014 r., nie dokonywał merytorycznej zmiany zapadłego rozstrzygnięcia. W sprawie doszło do sprostowania rozstrzygnięcia wynikającego z omyłki pisarskiej; w ocenie Sądu II instancji, przy redakcji treści wyroku Sąd Okręgowy niezgodnie z treścią obowiązującego przepisu i własną intencją, omyłkowo użył sformułowania „nie wyższa niż 30 % kwoty” zamiast sformułowania użytego bezpośrednio w treści przepisu „nie niższa niż 30 % kwoty”.

Mając na względzie powyższe, Sąd Apelacyjny w oparciu o art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. oddalił wniesione zażalenie.

del. SSO Katarzyna Schönhof-Wilkans SSA Iwona Niewiadowska – Patzer SSA Ewa Cyran