Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

POSTANOWIENIE

Dnia 10 września 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu – III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Marek Borkiewicz
Sędziowie:	SSA Wiesława Stachowiak (spr.) SSA Jolanta Cierpiał
Protokolant:	starszy inspektor sądowy Dorota Cieślik

po rozpoznaniu w dniu 10 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania (...) Sp. z o.o. w P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P.

przy udziale zainteresowanych: J. M., K. O., M. N., J. O., B. N.

o podstawę wymiaru składek

na skutek zażalenia pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P.

na postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 5 maja 2014 r. sygn. akt VIII U 2934/13

p o s t a n a w i a :

1.  zmienić zaskarżone postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu z 5 maja 2014 r. w sprawie VIII U 2934/13 w punkcie 2 i zasądzić od odwołującej spółki na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w P. 300,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

2.  zasądzić od odwołującej spółki na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w P. 480 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym.

SSA Jolanta Cierpiał

SSA Marek Borkiewicz

SSA Wiesława Stachowiak (spr.)

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy Sąd Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu postanowieniem z 5 maja 2014 roku, w sprawie VIII U. 2934/13, z odwołań powódki (...) sp. z o.o. w P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P., przy udziale zainteresowanych, umorzył postępowanie (pkt 1), zasądził od odwołującej na rzecz organu rentowego 60 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaskarżył postanowienie w punkcie 2, wnosząc o jego zmianę poprzez zasądzenie od odwołującej spółki na jego rzecz 300 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego a także zasadzenie na rzecz organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie okazało się zasadne.

Na wstępie podkreślić należało, że zaskarżone postanowienie zapadło w sprawie obejmującej pięć odwołań od decyzji organu rentowego, połączonych przez Sąd Okręgowy do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Sąd I instancji uzasadniając rozstrzygnięcie o kosztach wskazał, że uwzględnił aktywność procesową pełnomocnika organu rentowego oraz jego nakład pracy a przy tym okoliczność, iż rozpoznawane sprawy były tego samego typu. W ocenie Sądu Okręgowego zasadnym było zasądzenie na rzecz Zakładu 60 zł. zgodnie z art. 98 k.p.c. oraz § 11 ust. 2 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.

Zadaniem żalącego, połączenie kilku oddzielnych spraw w celu ich łącznego rozpoznania lub także rozstrzygnięcia jest zabiegiem technicznym, który nie prowadzi do powstania jednej nowej sprawy. Zwrot kosztów przysługuje stronie odrębnie w każdej z połączonych spraw.

Organ rentowy wygrał wszystkie rozpoznawane sprawy, zatem Sąd Okręgowy powinien na jego rzecz zasądzić co najmniej 60 zł. od każdej ze spraw połączonych, a nie 60 zł. za wszystkie sprawy. Kwota zasądzona przez Sąd Okręgowy tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego jest niższa niż stawka minimalna przewidziana przez właściwe przepisy.

Zgodnie z treścią art. 219 k.p.c. sąd może zarządzić połączenie kilku oddzielnych spraw toczących się przed nim w celu ich łącznego rozpoznania lub także rozstrzygnięcia, jeżeli są one ze sobą w związku lub mogły być objęte jednym pozwem.

Wykładnia art. 219 k.p.c. w orzecznictwie Sądu Najwyższego jest jednolita.

Sąd Najwyższy w wyroku z 22 września 1967 roku, w sprawie I CR 158/67 wyjaśnił, że połączenie dwu oddzielnych spraw w celu ich łącznego rozpoznania lub także rozstrzygnięcia na podstawie art. 219 KPC nie oznacza, że takie połączenie tworzy z tych spraw jedną nową sprawę. Połączenie podyktowane względami technicznymi i ekonomią procesową nie pozbawia połączonych spraw ich odrębności i nie zmienia faktu, że łącznie rozpoznawane i rozstrzygane sprawy są nadal dwiema samodzielnymi sprawami. Dlatego też wyrok powinien zawierać z osobna rozstrzygnięcie co do każdej z połączonych spraw. Stanowisko to zostało potwierdzone w wyroku Sądu Najwyższego z 26 września 1983 roku, w sprawie IV PR 101/83.

Niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter sprawy i wkład pracy pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia, tj. przesłanki określone w § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, powinny być oceniane przez Sąd w odniesieniu do każdej ze spraw, w związku z którą stronie należne jest wynagrodzenie tytułem zwrotu kosztów procesu.

W niniejszej sprawie spraw takich było pięć.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny w oparciu o art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżone postanowienie w punkcie 2 i na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. § 11 ust. 2 w/w rozporządzenia zasądził od odwołującej spółki na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w P. 300 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98 §1 i § 3 k.p.c. w zw. z § 12 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, biorąc pod uwagę, że żalenie wniesiono w czterech sprawach.

SSA Jolanta Cierpiał

SSA Marek Borkiewicz

SSA Wiesława Stachowiak (spr.)